Veel paarden krijgen op een bepaald moment in hun leven hoefscheuren. De meeste zijn onschadelijk en lossen zichzelf op met goede voeding en consistente hoefsmidzorg. Maar er zijn veel soorten hoefscheuren, en soms moet je extra maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat de scheur 'geneest' en er geen nieuwe scheurtjes ontstaan. Deze zijn ernstig en moeten worden behandeld.
Zoals bij elk paardenprobleem, is het eerste wat je jezelf moet afvragen:"Waarom doet dit probleem zich voor?" Omdat de hoeven van paarden langzaam groeien, ongeveer één centimeter (iets minder dan 1/2 inch) per maand, kan het lang duren voordat hoefscheuren uitgroeien als ze eenmaal zijn begonnen. Het antwoord op de vraag vinden is minder tijdrovend, duur en frustrerend dan gewoon verschillende willekeurige oplossingen proberen.
Hoefscheuren worden genoemd naar het gebied van de hoef waar ze zich bevinden, of de vermoedelijke oorzaak:kwartierscheuren, hielscheuren, teenscheuren, zandscheuren, staafscheuren en grasscheuren.
Er zijn veel redenen waarom hoefscheuren ontstaan. Voedingstekorten kunnen bij alle vier de hoeven fijne scheurtjes veroorzaken. De hoefwanden kunnen dun of zwak zijn, langzaam groeiend, geribbelde horizontale ringen vertonen en de vrije rand van de hoef kan gemakkelijk afbrokkelen.
In zeer natte of droge omstandigheden kunnen hoeven verzwakken, vooral als het paard wordt blootgesteld aan extreme omstandigheden zoals natte en dan bevroren grond of natte en dan zeer harde, droge oppervlakken. Een beetje vocht is goed voor de hoeven, maar als u voortdurend in modderige, natte omstandigheden of drassige bodembedekking en natte mest staat, kan het hoefmateriaal uitzetten en verzwakken.
Harde oppervlakken kunnen een probleem zijn voor paarden die op blote voeten over rotsachtige of verharde oppervlakken rijden. Hoeven kunnen afbrokkelen en slijten als paarden vaak over deze oppervlakken moeten reizen. Een hoefbescherming, een schoen of laars, kan dit soort scheuren helpen voorkomen.
Hoefscheuren kunnen horizontaal of verticaal lopen. Horizontale scheuren en lijnen op alle vier de hoeven kunnen een teken zijn van voedingstekorten. Korte horizontale scheuren kunnen erop duiden dat er een hoefabces is doorgebroken door de kroonband aan de bovenkant van de hoef. Naarmate de hoef uitgroeit, groeit de spleet langs de hoef. Als het de vrije rand bereikt, kan de hoef afbreken.
Als slechts één voet wordt aangetast, kunnen voedingstekorten worden uitgesloten. Als alleen de voorhoeven erbij betrokken zijn, vermoed dan hersenschudding van harde oppervlakken. Als het paard veel over harde oppervlakken reist, kunnen de achterhoeven ook barsten. Scheuren in de voorhoeven kunnen ook een teken zijn van samengetrokken hielen.
Kwart- en zandscheuren bij de hiel van de hoeven kunnen wijzen op slecht bekapte hoeven. Als de hielen "onderdoorlopen" of ondiep worden, kan de hoefwand barsten als gevolg van een ongelijkmatige gewichtsverdeling. Ook dit kan erop wijzen dat er zich samengetrokken hielen ontwikkelen.
Als de hoeven afbrokkelen, kan dit erop duiden dat het paard vaak over ruwe of schurende oppervlakken reist, zoals steen of grind, bevroren modder of ijs. Hoewel hoefmateriaal erg sterk is, is het toch niet zo hard als steen of bestrating. Paarden die op deze oppervlakken moeten reizen, hebben enige bescherming nodig.
Sommige scheuren worden veroorzaakt door een verwonding aan de kroonband, hetzij door een directe slag of door herhaalde hersenschudding over harde oppervlakken. Er kunnen zich ook scheuren en schilfers vormen als de hoef niet wordt bekapt. Whiteline-ziekte - een infectie die zich tussen de hoefwand en onderliggende hoefstructuren bevindt - kan ervoor zorgen dat de hoef splijt, barst of schilfert.
Als natte, droge of zeer harde omstandigheden de oorzaak zijn, moet u misschien de omgeving van het paard veranderen. Als modder of nattigheid een probleem is, kan het zijn dat uw paard ten minste een deel van de dag op een droog oppervlak moet doorbrengen, zoals houtpellets of droog zand, dat helpt om vocht naar buiten te trekken. Als droge omstandigheden het probleem zijn, laten veel mensen hun drinkbakken overlopen, waardoor een vochtige ruimte ontstaat waar het paard moet staan om te drinken. Hoefolie kan niet helpen, omdat deze producten vocht kunnen afsluiten. In extreme gevallen, waar hoefscheuren de degelijkheid van het paard aantasten, kunnen schoenen, nietjes of ander ondersteunend materiaal nodig zijn om de hoef te versterken terwijl de hoefscheur geneest. Als er sprake is van hoefbevangenheid of een ernstige infectie, kan een dierenarts behandelingsopties voorschrijven, zoals antibiotica.
Evenwichtig bekappen door een goede hoefsmid en goede voeding zijn de hoekstenen van een goede klauwgezondheid. Als het paard over ruwe oppervlakken zoals wegen, grind, rotsen of ijs moet rijden, overweeg dan om schoenen of hoefschoenen te gebruiken. Sommige paarden worden "harder" als ze geleidelijk aan deze oppervlakken worden blootgesteld, maar sommige blijven altijd gevoelig en hebben wat extra bescherming nodig. Het is belangrijk om te beseffen dat, omdat hoeven relatief langzaam groeien, het repareren van scheuren een lang en langzaam proces kan zijn.
