In dit artikelRingworm is een huidinfectie die wordt veroorzaakt door schimmels in de omgeving. Deze besmettelijke huidziekte kan honden, mensen en andere dieren treffen, wat leidt tot schilferige, rode, jeukende huidlaesies. Gelukkig reageren de meeste gevallen goed op medische behandeling en ontsmetting van het milieu.
Ringworm is een veel voorkomende term voor dermatofytose, een schimmelinfectie van de huid die haaruitval, roodheid en schilferige huid veroorzaakt. Het is een zoönotische ziekte, wat betekent dat het kan worden verspreid tussen honden en mensen. Ondanks zijn naam is ringworm eigenlijk geen worm, maar een besmettelijke schimmelinfectie. Bij mensen veroorzaakt ringworm een ringvormige laesie die eruitziet als een worm, vandaar de naam.
Bij honden zien ringwormlaesies er meestal uit als fragmentarische gebieden met haaruitval en schilfering. Laesies ontwikkelen zich meestal op het hoofd, de oren, de poten en de ledematen van de hond, maar kunnen op elk ander deel van de huid voorkomen.
Ringworm varieert in ernst. In sommige gevallen kunnen laesies rood, geïrriteerd en jeukend worden. Ringworm op de poten kan ervoor zorgen dat nagels broos worden en gemakkelijk breken. Sommige honden ervaren schurftige, jeukende laesies over hun hele lichaam. In milde gevallen kan haaruitval het enige merkbare teken zijn. Sommige honden zijn asymptomatische dragers die geen ziekteverschijnselen vertonen.
Ringworm bij mensen presenteert zich vaak heel anders, maar dit hangt af van het type schimmel en de locatie van het lichaam. Laesies zijn meestal rood, verheven, jeuken en soms schilferig. De meeste ringwormlaesies bij mensen zullen een ringachtig uiterlijk hebben.
Ringworm is zeer besmettelijk en kan gemakkelijk heen en weer worden overgedragen tussen leden van het huishouden van alle soorten. Medische aandacht is noodzakelijk om verdere overdracht te voorkomen. Neem contact op met uw dierenarts als uw huisdier tekenen van ringworm heeft. Neem contact op met een arts als er mensen in huis zijn getroffen.
Er zijn verschillende soorten dermatofytenzwammen die in de omgeving worden aangetroffen. Dermatofyten worden vaak aangetroffen in de bodem, oppervlakken, voorwerpen en op andere dieren. Dieren en mensen komen er regelmatig mee in aanraking, maar de schimmels tasten een gezonde huid niet aan. Een licht geïrriteerde huid wordt echter gemakkelijk geïnfecteerd door dermatofyten. Dit omvat huid die onlangs is geschoren, geschraapt, bekrast of anderszins ontstoken is. Honden met een gevoelig of gecompromitteerd immuunsysteem zijn gemakkelijker besmet met ringworm. Puppy's zijn vatbaar voor aanleg vanwege hun onvolgroeide immuunsysteem.
Honden komen gemakkelijk in contact met dermatofyten terwijl ze buiten zijn of in contact komen met andere dieren. Graven is een veelvoorkomende bron van blootstelling en verklaart het veel voorkomende voorkomen van ringworm op de poten en het gezicht. Dermatofyten kunnen leven van beddengoed, speelgoed, kommen en andere items, waardoor het gemakkelijk tussen dieren in hetzelfde huis kan worden overgedragen. Schimmelsporen zijn redelijk winterhard in de omgeving en kunnen enkele maanden overleven.
Dierenartsen hebben een paar methoden om ringworm bij honden te diagnosticeren. Een lichamelijk onderzoek is noodzakelijk om de huid en de algehele conditie van de hond te beoordelen. De dierenarts kan een hulpmiddel genaamd Wood's light gebruiken om ringwormlaesies te zoeken. Deze tool bevat ultraviolet licht dat ervoor zorgt dat sommige ringwormlaesies neongroen gloeien wanneer ze op de huid schijnen in een donkere kamer. Sommige soorten laesies zullen echter niet verschijnen tijdens dit onderzoek en verdere tests kunnen nodig zijn.
De dierenarts kan een monster van haar en huid nemen om dermatofyten onder een microscoop te zoeken. Een schimmelcultuur is een van de beste manieren om ringworm zeker te diagnosticeren. Dit wordt gedaan door een monster op een kweekmedium te plaatsen en dit in een donkere ruimte te plaatsen in een poging schimmelsporen te laten groeien. Als er groei wordt waargenomen, wordt het monster microscopisch geanalyseerd om het type schimmel te identificeren. In gecompliceerde gevallen kan een biopsie nodig zijn voor de diagnose.
Ringworminfecties verdwijnen uiteindelijk vanzelf, maar behandeling kan het verloop van de ziekte verkorten en voorkomen dat deze naar andere mensen en dieren wordt verspreid. Zonder behandeling en ontsmetting van de omgeving kan ringworm blijven terugkeren en worden doorgegeven tussen leden van het huis.
Behandeling van ringworm kan het gebruik van voorgeschreven orale medicatie en plaatselijke behandelingen inhouden. Milde gevallen kunnen in eerste instantie alleen plaatselijk worden behandeld met medicinale shampoos of dipsauzen. Actuele crèmes of sprays kunnen gelijktijdig worden gebruikt. Baden of onderdompelingen worden meestal twee keer per week aanbevolen. Crèmes en sprays worden meestal twee of meer keer per dag aangebracht. Zorg ervoor dat u zich houdt aan de aanbevelingen van uw dierenarts met betrekking tot behandeling en follow-up.
Orale antischimmelmedicijnen worden meestal gebruikt in matige tot ernstige gevallen en moeten mogelijk zes weken of langer worden toegediend. Mogelijke bijwerkingen zijn misselijkheid, braken, diarree en verlies van eetlust. Follow-up schimmelculturen zijn nodig om te bepalen of de behandeling succesvol is geweest. Het is belangrijk om door te gaan met medicijnen zoals aanbevolen totdat uw dierenarts zegt dat de behandeling is voltooid. Anders zal de ringworminfectie waarschijnlijk terugkeren.
Milieudecontaminatie is een belangrijk onderdeel van de behandeling en vermindert de kans op herhaling. Ringworm is winterhard en kan vele maanden in de omgeving overleven, en blijft leden van het huishouden opnieuw besmetten. Schoonmaken zal niet elke spore elimineren, maar het kan de hoeveelheid in het milieu aanzienlijk verminderen.
Het huis moet meerdere keren per week grondig worden schoongemaakt en gestofzuigd en vervolgens worden gedesinfecteerd. Desinfectie moet waar mogelijk met bleekmiddel worden gedaan (oplossing van één deel bleekmiddel op tien delen water). Maak speelgoed en kommen schoon met water en zeep en desinfecteer ze vervolgens met een bleekoplossing. Stoomreiniging kan tapijten, vloerkleden en stoffering desinfecteren. Was beddengoed en andere materialen ook met bleekmiddel.
Honden met ringworm moeten tijdens de behandeling in één kamer van het huis worden gehouden. Andere huisdieren mogen geen toegang hebben tot deze kamer. De kamer moet tijdens de behandeling twee keer per week worden schoongemaakt en na herstel grondig worden gedesinfecteerd.
Er is geen manier om de blootstelling van uw hond aan ringworm volledig te voorkomen, omdat deze zich in de omgeving bevindt. U kunt het risico op ringworminfectie echter verminderen door goede hygiëne en gezond verstand. Zorg goed voor de huid en de algehele gezondheid van uw hond. Verzorg uw hond regelmatig. Bezoek de dierenarts voor routinematige welzijnscontroles zoals aanbevolen. Houd het beddengoed en speelgoed van uw hond schoon en droog; was bedden regelmatig en vervang of reinig speelgoed indien nodig. Maak uw huis regelmatig schoon en zorg ervoor dat u de delen van uw hond stofzuigt, dweilt en veegt. Laat honden met huidaandoeningen of open wonden niet buiten spelen. Neem zo snel mogelijk contact op met uw dierenarts voor behandeling van huidirritaties.
Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, aangezien zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.