Aangezien slangen geen duidelijke externe aanwijzingen hebben die hun geslacht aangeven, is dit de beste manier om mannelijke en vrouwelijke balpythons te onderscheiden (Python regius ) is om ze door een ervaren verzorger of dierenarts te laten onderzoeken. Het proces is minimaal invasief, goedkoop en – voor degenen die ervaring hebben met de techniek – relatief eenvoudig. Als alternatief, als uw balpython erg jong is, kan uw dierenarts proberen de voortplantingsorganen van het exemplaar handmatig om te keren, hoewel deze optie niet altijd overtuigende resultaten oplevert.
De hemipenen van een slang aftasten of handmatig omkeren is een delicate taak die ervaring, kennis, vaardigheid en een zachte aanraking vereist. Onjuiste techniek kan leiden tot ernstige verwondingen voor uw slang, dus laat u altijd helpen door een ervaren verzorger of dierenarts.
Mannetjesslangen hebben twee intromitterende organen genaamd hemipenes (enkelvoud:hemipenis). Deze hemipenen bevinden zich in de staartbasis wanneer ze niet in gebruik zijn. Bij het paren keren mannetjes een van de hemipenen om en steken deze in de opening van het vrouwtje, waardoor de overdracht van sperma mogelijk is. Vrouwtjes hebben geen hemipenen, hoewel ze kleine zakjes aan de cloacawand hebben die homologen zijn van hemipenen.
Sonderen is een techniek waarbij een verzorger of dierenarts voorzichtig een gladde stalen staaf in de opening van een slang steekt om het geslacht van de slang te bepalen. Wanneer de sonde in de opening van een man gaat, komt hij in een van de twee omgekeerde hemipenen; wanneer de sonde in de opening van een vrouw gaat, komt deze in een van hemipeenhomologen. Hemipenen zijn veel langer dan homologen, waardoor de sonde veel dieper in de staartbasis van een mannetje kan gaan dan van een vrouwtje. Door te noteren tot welke diepte een sonde gaat, kun je het geslacht van het dier afleiden. Sondes penetreren vrouwtjes meestal tot een diepte die overeenkomt met één tot vijf schubbenrijen, terwijl sondes ongeveer vijf tot 16 schalen diep passeren bij mannen.
Handmatige eversie van de hemipenen van een slang - vaak "popping" genoemd - is een andere techniek die aanwijzingen kan geven over het geslacht van een slang. Om de hemipenen van een slang te keren, kan een ervaren verzorger of uw dierenarts zachte, rollende druk uitoefenen (zoals knijpen in een tube tandpasta) op de staartbasis van de slang. Dit zorgt er meestal voor dat de hemipenen van een slang – indien aanwezig – uit de opening springen.
Poppen is echter geen onfeilbare techniek; het levert alleen definitieve resultaten op in het geval van mannen. Om verschillende redenen slagen de hemipenen van mannetjes er soms niet in om naar buiten te keren, wat ertoe kan leiden dat mannetjes ten onrechte als vrouwtjes worden geïdentificeerd. De techniek is het meest effectief wanneer deze wordt uitgevoerd op zeer jonge slangen, omdat volwassen mannetjes hun hemipenen mogelijk in hun lichaam kunnen houden.
Kogelpythons - en de meeste andere pythons - dragen twee kleine klauwachtige aanhangsels nabij hun staartbasis. Genaamd sporen , deze structuren zijn de overblijfselen van de achterpoten. Mannetjes gebruiken ze om vrouwtjes te stimuleren en te positioneren tijdens het paren, dus hun sporen zijn normaal gesproken groter dan die van vrouwtjes. Er zijn echter uitzonderingen, dus de grootte van de sporen is geen betrouwbaar criterium om mannetjes en vrouwtjes te onderscheiden.
Mannelijke en vrouwelijke balpythons hebben vergelijkbare verzorging nodig. Vrouwtjes kunnen iets sneller groeien, iets grotere maten bereiken en iets grotere hoofden hebben dan mannetjes, maar er zijn weinig andere verschillen. Mannetjes komen iets vaker voor op de markt, aangezien fokkers vaak twee tot vier keer zoveel vrouwtjes houden als mannetjes, waardoor mannetjes meer algemeen beschikbaar zijn.
