In dit artikelGevonden van Missouri in het zuiden tot Texas en Alabama, is de drietenige doosschildpad genoemd naar de drie tenen aan zijn achterpoten; de andere doosschildpadden hebben er vier. Deze knappe, klassiek ogende schildpadden komen oorspronkelijk uit de Verenigde Staten en behoren tot de meest populaire huisdieren voor schildpaddenliefhebbers. Drietenige doosschildpadden (en doosschildpadden in het algemeen) zijn echter niet bijzonder geschikt als huisdier voor nieuwe eigenaren van schildpadden of in huizen met zeer jonge kinderen. Deze dieren houden er niet van om aangeraakt te worden en kunnen stressgerelateerde gezondheidsproblemen krijgen als ze worden opgepakt. Ze hebben eigenlijk een aanzienlijke hoeveelheid zorg nodig in vergelijking met andere soorten schildpadden en geven de voorkeur aan consistentie in hun omgeving; zelfs een ritje naar de dierenarts kan stressvol zijn voor een doosschildpad. Dit is de reden waarom deze schildpadden alleen door de gevorderde schildpaddenhouder mogen worden opgepakt.
Algemene naam :Drietenige doosschildpad
Wetenschappelijke naam: Terrapeen carolina triunguis
Volwassen maat :3 1/2 tot 5 inch lang
Levensverwachting :Tot 100 jaar in het wild; 30 tot 40 jaar indien gefokt in gevangenschap en met de juiste zorg; slechts één jaar indien overgedragen vanuit het wild
Drietenige doosschildpadden hebben een hoog, gewelfd schild (dorsale schaal) dat meestal olijfbruin is met enkele gele markeringen. Op de plastron (ventrale of borstschelp) kunnen donkere vlekken voorkomen. De huid is bruin met enkele gele vlekken en de mannetjes kunnen rode markeringen op hun hoofd hebben met af en toe rood, oranje en zwart op de nek en voorpoten.
Mannetjes hebben vaak rode of oranje aftekeningen op het hoofd en soms op de nek en voorpoten. Ze hebben ook langere, dikkere staarten dan de vrouwtjes. Bovendien is de plastron bij mannen enigszins hol en bij vrouwen platter. Mannetjes hebben rode irissen en meestal zijn de klauwen op de achterpoten korter en meer gebogen dan die van de vrouwtjes.
Drietenige doosschildpadden kunnen in een grote verscheidenheid aan habitats leven, van bossen tot weiden, maar ze worden meestal gevonden in de buurt van een waterbron. Ze wagen zich vaak in ondiepe wateren, misschien meer dan de andere doosschildpadden.
In het wild zijn drietenige doosschildpadden waargenomen die met de seizoenen meetrekken, omdat ze de voorkeur geven aan vochtige omgevingen. Net als hun neven overwinteren drietenige doosschildpadden bij koud weer; in warmere klimaten blijven ze actief.
Het is niet ongebruikelijk dat drietenige doosschildpadden in ondiep water waden om te drinken en te genieten, meer dan de meeste Noord-Amerikaanse landschildpadden. Ze zoeken ook water op en weken voor lange stukken als ze zich veilig voelen om dat te doen. Drietenige doosschildpadden hebben meer kans om langere tijd in het water door te brengen dan andere doosschildpadden. Als hun omgeving te droog wordt, kunnen drietenige doosschildpadden in het wild zich ingraven in bladeren of andere bodembedekkers om het vocht beter vast te houden.
Als het klimaat aangenaam is, doen ze het veel beter buiten. Bouw uw buitenverblijven op goed doorlatende grond met niet-giftige, rotbestendige muren van minstens 20 inch hoog; de muurbarrière moet zich ook naar beneden uitstrekken, minstens 10 inch onder de grond om te voorkomen dat uw schildpadden een ontsnappingsroute graven. De minimummaat is 1,20 meter breed en 1,20 meter lang, maar een verdubbeling van de lengte tot 2,20 meter heeft de voorkeur.
Deze soort heeft ruimte nodig om te zwerven en te graven. Hoewel het mogelijk is om jongen en jongen in een groot binnenterrarium te houden (aquaria zijn te klein), hebben volwassenen een veel grotere ruimte nodig. Elke schildpad in uw terrarium heeft ten minste drie vierkante voet vloeroppervlak nodig voor elke 20 cm schelplengte. Jongeren hebben een oppervlakte nodig van ten minste 60 vierkante meter.
Zowel binnen als buiten moeten ze gemakkelijk toegang hebben tot beschikbare schuilplaatsen en losbladig strooisel om in te graven. Zorg te allen tijde voor een grote ondiepe pan met schoon water, maar zorg ervoor dat ze gemakkelijk in en uit het water kunnen komen zonder in het water te vallen en mogelijk te verdrinken.
Wat voor soort licht heeft uw schildpad of schildpad nodig?Wanneer ze binnen in een terrarium worden gehouden, moet de temperatuurgradiënt overdag van ongeveer 75 F aan de koude kant tot een zonneplek met temperaturen van 85 tot 88 F worden gehandhaafd. De nachttemperatuur van enig deel van de behuizing mag niet lager zijn dan 70 F. Gebruik een keramische kachel als warmtebron.
Als je schildpad in een buitenhok wordt gehouden, zorg er dan voor dat er zowel zonnige als schaduwrijke plekken beschikbaar zijn, ook onder schuilplaatsen. Elke schildpad moet naar eigen keuze van koelere naar warmere gebieden kunnen gaan.
Deze schildpadden hebben blootstelling aan ultraviolet licht nodig om vitamine D3 te produceren, zodat ze calcium goed uit hun dieet kunnen opnemen. Voeg een UVB-emitterend reptielenlicht toe. Zonder dit wordt uw schildpad lethargisch, heeft hij geen eetlust en kan hij zelfs metabole botziekte (MBD) ontwikkelen, wat een gebrekkige groei en ontwikkeling veroorzaakt.
Doosschildpadden hebben veel minder kans om enige vorm van infectie te ontwikkelen wanneer ze in een vochtige omgeving worden gehouden. Vernevel regelmatig hun hok of laat een sproeier lopen voor extra vocht, want zelfs in gevangenschap geven drietenige doosschildpadden de voorkeur aan wat meer vochtigheid dan andere.
Het toevoegen van een zwakke verwarming boven de waterbak zal ook enige verdamping veroorzaken voor een hogere luchtvochtigheid. Zorg ervoor dat je verwarmingen altijd veilig uit de buurt van je schildpad plaatst, want ze worden heet genoeg om brandwonden te veroorzaken. Voeg een hygrometer toe aan de behuizing om ervoor te zorgen dat de luchtvochtigheid rond de 70 tot 80 procent blijft.
Deze schildpadden hebben een vochtige (maar niet natte) grondlaag of substraat nodig. Kokosvezel (bed-a-beast, eco earth, forest bed, etc.) is een ideaal, natuurlijk materiaal dat vocht vasthoudt. Schorssnippers en schoon zand kunnen worden gemengd. Andere goede materialen zijn cipressenmulch, veenmos of bovengrond gemengd met zand. Pas een minimale diepte van drie inch toe om te kunnen graven
Vermijd het gebruik van Perliet, Vermiculiet en Styrofoam, aangezien deze bij expres of per ongeluk ingeslikte darmproblemen veroorzaken. Grof grind, silica, calciumzand, kattenbakvulling en walnootschalen worden allemaal in verband gebracht met het veroorzaken van kleine schaafwonden aan de buitenkant van de schildpad die vaak leiden tot chronische infectie. Ook kranten met inkt, strooisel van knaagdierkorrels, espenscheren, pijnboomschors en ceder zijn allemaal veelvoorkomende substraten voor huisdieren die matig giftig zijn en ademhalingsproblemen of zelfs de dood kunnen veroorzaken bij reptielen.
Ik Als uw leefruimte erg droog is en het handhaven van de vochtigheid een uitdaging is, is er een tijdelijke oplossing die prachtig werkt om een constante uniforme hydratatie van het leefgebied te behouden via verdamping. Leg in een waterdichte behuizing eerst een laag erwtengrind (middelgroot is het beste). Bouw het grind in een gemakkelijk toegankelijke hoek een extra centimeter hoog op om als regenpijp of waterafvoerkanaal te fungeren. Voeg vervolgens schoon (niet-gechloreerd) water toe tot slechts de helft van de gemiddelde grinddiepte. Gebruik het door u gekozen substraatmateriaal als toplaag. U zult het verdampte water regelmatig moeten aanvullen door het toe te voegen aan de toegangshoek voor grind.
Terwijl hatchlings juvenielen zijn die meer vleesetend zijn om te groeien, zijn de volwassen drietenige doosschildpadden alleseters. Ongeveer de helft van hun dieet zou uit groenten, fruit en hooi/grassen moeten bestaan; de rest bestaat uit vetarme eiwitbronnen. Heel levend voer is ideaal (regenwormen, slakken, slakken, meelwormen, krekels, sprinkhanen, kleine vissen, enz.), maar gekookt mager vlees en vetarm hondenvoer van hoge kwaliteit kunnen als aanvulling worden toegevoegd.
Om te voorkomen dat in gevangenschap levende, niet-foeragerende schildpadden zwaarlijvig worden, moet de te voeren hoeveelheid gelijk zijn aan wat ze in minder dan 10 minuten zullen eten. Als je dit schema gebruikt, voer je schildpad dan niet meer dan drie dagen per week. Als je jonge dieren voedt, voer ze dan alleen om de andere dag. Geef alleen wat ze binnen 10 minuten zullen eten; voer 's morgens of' s middags, passend bij de tijden waarop uw schildpad doorgaans het meest actief is.
Luchtweginfecties komen vaak voor bij deze schildpadden. De tekenen van een luchtweginfectie zijn ademen met open mond, piepende ademhaling, loopneus en kwijlen. Deze kunnen worden veroorzaakt door bacteriën, virussen of schimmels, maar bepaalde omstandigheden maken het waarschijnlijker dat een infectie zich bij uw schildpad zal voordoen:een combinatie van een tekort aan vitamine A, te koude of te droge lucht in de ruimte en ondervoeding .
Vitamine A-tekort is meestal het gevolg van een voedingsarm dieet. Hoewel ze alle bladgroenten zullen eten, hebben sommige soorten (zoals ijsbergsla) gewoon niet genoeg van de voedingswaarde die schildpadden nodig hebben.
Schelprot is het resultaat van een bacteriële of schimmelinfectie. Deze aandoening is ernstig en pijnlijk voor de schildpad en moet, net als andere veelvoorkomende kwalen, worden behandeld door een dierenarts die gespecialiseerd is in reptielen. Schildrot treedt soms op na een verwonding aan het schild van de schildpad.
De populaties van doosschildpadden nemen over de hele wereld af; veel Amerikaanse staten beschermen de populaties van doosschildpadden en hebben wetten tegen het verzamelen van doosschildpadden uit het wild. Helaas worden er nog steeds jaarlijks duizenden doosschildpadden verzameld om aan de eisen van de dierenhandel te voldoen. De meeste van deze schildpadden (die tientallen jaren in het wild leven) zullen binnen 12 maanden na vangst sterven, aangezien alle in het wild gevangen exemplaren zich niet goed aanpassen aan gevangenschap en de neiging hebben om te sterven door stress.
Het is het beste om een doosschildpad te kopen die in gevangenschap is gefokt bij een gerenommeerde fokker, omdat de meeste een schildpad met gezondheidsproblemen niet zullen verkopen. Eventuele bultjes of roodheid op de schaal, slijm in de neus of mond, of troebele ogen kunnen wijzen op een schildpad met gezondheidsproblemen.
Als je geïnteresseerd bent in schildpadden voor huisdieren, kijk dan op:
Bekijk anders eens andere soorten reptielen en amfibieën die uw huisdier kunnen zijn!
