Slangen behoren tot de meest giftige dieren ter wereld.
Giftige slangen evolueerden ongeveer 28 miljoen jaar geleden om gifstoffen af te geven via hun hoektanden.
Er zijn meer dan 3.400 soorten slangen, maar naar schatting zijn er slechts 600 giftig. Slechts ongeveer 15% van alle slangensoorten ter wereld is giftig.
Verschillende soorten zullen hun gif om verschillende redenen gebruiken. Sommige voor zelfverdediging en andere voor prooien. Maar er zijn soorten die een zeer dodelijke beet hebben!
Blijf lezen om enkele van 's werelds dodelijkste en meest giftige slangen te ontdekken...
Giftige slangen behoren tot de meest gevreesde dieren ter wereld.
Er wordt echter veel verkeerd begrepen over slangen, hun gedrag en hun gif.
Slangen evolueerden ongeveer 28 miljoen jaar geleden om gif te ontwikkelen. Venom is een gespecialiseerd speeksel dat verschillende soorten gifstoffen met verschillende doeleinden bevat. Enkele van de meest voorkomende toxines die in slangengif worden aangetroffen, zijn:hemotoxinen, neurotoxinen en myotoxinen:
De meeste slangen gebruiken gif om hun prooi uit te schakelen voordat ze ze opeten. Goede voorbeelden hiervan zijn de Inland Taipan die speciaal voor hun prooi gif ontwikkelden. Sommige soorten, zoals ratelslangen, injecteren hun prooi met gif om de spijsvertering te bevorderen. Hierdoor kunnen hun maagenzymen de prooi verteren voordat deze rot en verrot raakt.
Recente studies hebben aangetoond dat de meeste slangen gif gebruiken om aan te vallen en niet voor zelfverdediging.
Er wordt gedacht dat dit komt door het vertraagde begin van pijn veroorzaakt door slangengif. Er zijn natuurlijk maar weinig uitzonderingen, zoals de spuwende cobra's die gif in de ogen van hun bedreiging spuiten.
Kikkers en hagedissen gebruiken gif eerder als zelfverdedigingsmechanisme.
Er zijn veel geschillen over welke slangen het meest giftig zijn en welke de dodelijkste slangen zijn.
De meest giftige slangen worden meestal gerangschikt met behulp van een LD50-schaal. LD betekent "dodelijke dosis". De LD50-waarde is de dosis van het gif die nodig is om de helft van de populatie van een soort waarop het wordt getest te doden. Normaal wordt het gif getest op muizen.
Maar alleen omdat een slang het meest giftig is, wil nog niet zeggen dat hij de dodelijkste is.
Er kan rekening worden gehouden met andere factoren. Hoeveel gif wordt in één beet geïnjecteerd? Hoe vaak zal de slang bijten? Gedrag speelt ook een grote rol. Sommige soorten hebben een erg verlegen karakter en leven ver weg van menselijke bewoning. Anderen zijn erg agressief, territoriaal en leven in de buurt van menselijke nederzettingen.
Deze ranglijst wordt bepaald door de bovenstaande factoren en de LD50-waarde van een slang:
| Rang | Algemene naam | Bereik | LD50-waarde | Slachtoffers (per jaar) |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Taipan in het binnenland | Centraal-Oosten Australië | <0,001 mg/kg | Minder dan 1 |
| 2 | Oost-bruine slang | Oost-Australië en Nieuw-Guinea | 0,05 mg/kg | 1 tot 4 |
| 3 | De zeeslang van Dubois | Australië en Oceanië | 0,04 mg/kg | Minder dan 1 |
| 4 | Blauwe Krait | Indiaas subcontinent | 0,09 mg/kg | ~10.000 |
| 5 | Kust Taipan | Australië | 0,013 mg/kg | Minder dan 1 |
| 6 | Westerse tijgerslang | Vasteland Australië (behalve Northern Territory) | 0,21 mg/kg | Minder dan 1 |
| 7 | Geelbuikzeeslang | Tropische regio van de Indische en Stille Oceaan | 0,07 mg/kg | Geen opgenomen |
| 8 | Boomslang | Sub-Sahara Afrika | 0,10 mg/kg | Minder dan 1 |
| 9 | Saw-Scaled Viper | Midden-Oosten, Centraal-Azië en het Indiase subcontinent | 0,24 mg/kg | ~25.000 |
| 10 | Indiase Cobra | Indiaas subcontinent | 0,28 mg/kg | ~7.000 |
| 11 | Russells Viper | Indiaas subcontinent | 0,133 mg/kg | ~18.000 |
| 12 | Belchers zeeslang | Indische Oceaan tot oostkust van Australië | 0,24 mg/kg | Mogelijk 1 opgenomen |
| 13 | Zwartbandzeekrait | Westelijke Stille Oceaan | 0,11 mg/kg | Geen opgenomen |
De Inland Taipan is door vele studies gekroond tot "meest giftige slang". De eigen taipan in het binnenland van Australië heeft genoeg gif in één hap dat 100 mannen kan doden.
Deze slangen zijn niet alleen giftig, maar hun gif is ook speciaal ontworpen om warmbloedige zoogdieren uit te schakelen. Deze slangen jagen doorgaans op knaagdieren en andere kleine zoogdieren en hebben gif dat dodelijker is voor zoogdieren.
Het gif van de Inland Taipan is extreem sterk en heeft een indrukwekkende LD50-score van minder dan 0,001 milligram per kilogram.
Hun gif is een mengsel van talrijke toxines, waaronder neurotoxinen, hemotoxinen, myotoxinen en nefrotoxinen. De effecten van gebeten worden door een van deze slangen zijn onder meer de onmiddellijke dood van al het weefsel (d.w.z. necrose) op de bijtplaats.
Slachtoffers zullen ook ademhalingsverlamming en acuut nierfalen ervaren. Voor slachtoffers die niet direct worden behandeld na een taipanbeet, de dodelijkheidskans is meer dan 80%.
Behalve dat ze de meest giftige beet ter wereld hebben, hebben deze slangen nog een paar andere vaardigheden in hun arsenaal. Inland Taipans zijn extreem wendbaar en staan bekend om hun nauwkeurige herhaalde beten. Hierdoor is het ook een van de dodelijkste slangen ter wereld.
Gelukkig zijn deze slangen te vinden in zeer afgelegen gebieden die niet in de buurt van dichtbevolkte gebieden liggen. Ze zijn ook erg schuw en ontsnappen liever aan mensen dan ze te bijten.
De oostelijke bruine slang is de op één na meest giftige slang ter wereld.
Een beet van een oosterse bruine slang heeft veel effecten die levensbedreigend kunnen zijn. Interne bloedingen, acute nierziekte en toevallen komen allemaal veel voor. Andere, minder vaak voorkomende symptomen van hun gif zijn hersenbloedingen, spierverlamming en hartstilstand.
Oostelijke bruine slangen zijn te vinden in de oostelijke en centrale delen van Australië. Het is vrij algemeen in zijn hele verspreidingsgebied in verschillende ecosystemen, waaronder bossen, savannes, wetlands en stedelijke gebieden.
De oostelijke bruine slang kan zich uitstekend aanpassen aan verschillende ecosystemen en heeft het verrassend goed gedaan omdat mensen hun leefgebied voortdurend vernietigen. Deze slangen zijn ook zeer geschikt voor het leven in landelijke en voorstedelijke gebieden.
Hierdoor komen ontmoetingen tussen bruine slangen en mensen steeds vaker voor.
In de afgelopen vier jaar zijn er vier dodelijke slachtoffers gevallen door bruine slangen. Deze dodelijke slachtoffers zijn gevallen als gevolg van pogingen van huiseigenaren om slangen te verwijderen zonder ze goed te identificeren.
Oost-bruine slangen blijven doorgaans niet-agressief, tenzij ze worden geprovoceerd. Het is belangrijk om op veilige afstand te blijven van slangen waarvan u vermoedt dat ze giftig zijn.
De zeeslang van de Dubois is misschien wel de meest giftige waterslang ter wereld.
De zeeslangen van Dubois hebben een extreem dodelijk gif dat ernstige verlamming, spierbeschadiging, acuut nierfalen en, indien onbehandeld, de dood kan veroorzaken. In tegenstelling tot andere zeeslangen op deze lijst, staat deze soort bekend als meer prikkelbaar en zal ze aanvallen als ze worden uitgelokt.
Deze slangen zijn vaak het slachtoffer van bijvangst en komen via netten per ongeluk in contact met lokale Australische vissers.
Het is niet ongebruikelijk dat vissers met deze slangen in aanraking komen. Gelukkig zijn er geen officieel gemelde sterfgevallen veroorzaakt door de zeeslang van de Dubois. Er zijn echter weinig anekdotische verhalen van lokale Australische vissers.
De zeeslang van de Dubois komt veel voor in de Indische Oceaan en de zeeën rond Australië en Papoea-Nieuw-Guinea. Ze zijn over het algemeen klein, want zeeslangen worden maar tussen de twee en vijf voet lang.
Hun kleuren variëren van bruin tot wit en blauw, terwijl patronen kunnen variëren van gestreept tot geruit. Deze slangen zijn zeer verschillend van kleur, afhankelijk van de regio waarin ze voorkomen.
De blauwe krait is de meest giftige slang van India's "Big Four". Het is ook de meest giftige terrestrische slang in heel Azië. Het effect van het gif van blauwe krait is uniek in vergelijking met andere slangen.
Het meeste slangengif leidt tot de dood als gevolg van hart- of orgaanfalen. Het gif van blauwe kraits veroorzaakt ademhalingsverlamming en verstikking. Bij onbehandelde patiënten ligt de kans op overlijden tussen de 70 en 80%.
Blauwe kraits zijn voornamelijk nachtdieren, wat betekent dat de meeste ontmoetingen met mensen 's nachts plaatsvinden.
Hoewel de meeste interacties 's nachts plaatsvinden, zijn deze slangen nog steeds verantwoordelijk voor een groot aantal sterfgevallen op het Indiase subcontinent. Alleen al in Bangladesh zijn deze kraits verantwoordelijk voor 50% van alle sterfgevallen door slangenbeten.
Deze slangen zijn te vinden in India, Pakistan, Bangladesh en zo ver naar het zuiden als Bengalen. Ze worden meestal gevonden in de buurt van waterbronnen en het is bekend dat ze zich in huizen verbergen.
Blauwe kraits zijn ook bekend onder vele andere namen, waaronder de Maleise krait en de gewone krait.
Coastal Taipans zijn naaste verwanten van de meest giftige slang ter wereld, de Inland Taipan. Deze soort komt voor aan de noordkust van Australië en in de zuidelijke delen van Papoea-Nieuw-Guinea.
Deze Taipans zijn niet zo giftig als hun binnenlandse verwanten, maar hebben toch een zeer krachtig gif.
Hun gif bevat een combinatie van neurotoxinen en stollingsmiddelen.
De LD50 van dit slangengif is ongeveer 0,013 milligram per kilogram. In één beet injecteren deze slangen ongeveer 60 milligram gif. Dat betekent dat deze slangen met één beet wel 100.000 muizen kunnen doden.
Hoewel deze slangen een van de meest dodelijke beten in het dierenrijk hebben, zijn ze sinds 1981 slechts verantwoordelijk voor drie geregistreerde menselijke sterfgevallen. Het lage sterftecijfer is voornamelijk te wijten aan hun relatief verlegen karakter. Kust-taipans blijven eerder verborgen en uit de buurt van gevaar dan direct geconfronteerd te worden met een potentiële bedreiging.
De meeste Coastal Taipans worden ongeveer twee meter lang en zijn meestal roodbruin van kleur.
Deze soort staat er echter om bekend dat hij van kleur verandert op basis van het seizoen. In de winter worden ze veel donkerder en in de zomer krijgen ze lichtere kleuren. Dit helpt ze om op te gaan in het gebladerte en andere materialen verspreid over de kustbossen waarin ze leven.
De westelijke tijgerslang is een Australische slangensoort die nauw verwant is aan de Aziatische cobra's.
Tijgerslangen leven meestal rond water in kustgebieden, maar ze zijn ook waargenomen in boskreken. Ze zijn vleesetend en voeden zich voornamelijk met vissen, kikkers en kleine vogels en zoogdieren.
Deze slangen worden tijgerslangen genoemd vanwege hun duidelijke zwarte en gele banden. Er zijn echter ongebande individuen. De meeste westerse tijgerslangen zijn relatief groot en kunnen wel zes of zeven voet lang worden.
Westerse tijgerslangen hebben een zeer krachtig gif dat een mengsel van neurotoxinen, myotoxinen en stollingsmiddelen bevat. Hun zeer giftige beet is zeer dodelijk voor de mens. Indien onbehandeld, leidt ongeveer 50% van de beten tot de dood.
Hoewel deze slangen zeer giftig zijn, zijn er zeer weinig geregistreerde sterfgevallen. Dit is te wijten aan lokale wetten die het lastigvallen of doden van tijgerslangen verbieden en ook aan de beschikbaarheid van tegengif.
Geelbuikzeeslangen zijn felgekleurde giftige slangen. Ze zijn meestal geel met een effen zwarte lijn die over hun rug loopt. Er zijn echter enkele morphs die helemaal geel zijn.
Deze soort behoort tot de meest dodelijke van de zeer giftige onderfamilie Hydrophiinae.
Geelbuikzeeslangen hebben een zeer krachtig gif dat veel neurotoxines en isotoxinen bevat. Ze evolueerden om dodelijk gif te hebben om prooien te onderwerpen om te eten. Om deze reden hebben ze snelwerkende gifstoffen die de prooien binnen enkele minuten kunnen verzwakken of doden.
Helaas betekent dit dat bijtslachtoffers heel weinig tijd hebben om te handelen. In de meeste gevallen heeft een slachtoffer van een geelbuikige zeeslangbeet slechts 10 minuten om tegengif te ontvangen. Na 10 minuten wordt het fataal.
De geelbuikzeeslang is een van de meest verspreide zeeslangen ter wereld.
Ze zijn te vinden in het grootste deel van de kust van de Indische Oceaan, de Pacifische eilanden rond Australië en Noord- en Midden-Amerika. Deze soort is ook waargenomen in de kustgebieden rond de Hawaiiaanse eilanden.
Boomslangen zijn de enige soorten op deze lijst van giftige slangen die niet uit Azië of Australië komen! In plaats daarvan komt deze slang van het continent Afrika.
Deze slangen zijn er in verschillende kleuren, variërend van lichtgroen tot zwart, meestal ergens tussenin. Ze leven ook in bomen en zijn vaak de hele dag door tussen takken te zien glijden.
Boomslangen zijn uniek omdat ze een van de weinige giftige slangen in de familie Colubridae zijn. Enkele andere soorten in deze familie zijn bekende huisdierenslangen zoals korenslangen, rattenslangen en kousebandslangen.
Deze slangen eten meestal kameleons en kleine zoogdieren. Ze zijn echter gezien terwijl ze vogeleieren en boomkikkers aten.
Boomslangen hebben een zeer dodelijk gif met een LD50 van 0,10 milligram per kilogram. Hun gif is echter uniek omdat het hemotoxinen bevat die gericht zijn op het bloedstollingsproces. Deze hemotoxinen zijn eiwitten die zich richten op verschillende aspecten van het stollingsproces.
Slangenbeten van een Boomslang resulteren in inwendige bloedingen en bloedingen in de hersenen.
Ook al zijn hun beten dodelijk , ze zijn erg terughoudend om aan te vallen. Boomslang-slangenbeten bij mensen komen relatief weinig voor.
De zaagschub adder wordt beschouwd als de dodelijkste giftige slang ter wereld .
Elk jaar doden Saw-Scaled Vipers ongeveer 25.000 mensen op het Indiase subcontinent. Ze zijn verantwoordelijk voor meer menselijke doden dan enige andere slang ter wereld.
In vergelijking met de meeste giftige slangen is het gif erg zwak. Saw-Scaled Vipers doden echter zoveel mensen vanwege hun agressieve karakter en gifdosis. Ze injecteren ongeveer 12 mg gif bij elke beet, men gelooft dat 5 mg voldoende is om een volwassen mens te doden.
Saw-Scaled Adders zijn nauw verwant aan ratelslangen, mocassins en bladerdeegadders. Al deze slangen staan bekend om hun agressieve karakter en zeer krachtig gif.
In tegenstelling tot sommige andere addersoorten, heeft de zaagschubadder een gif dat slechts dodelijk is bij 10% van de onbehandelde slachtoffers. Ze zijn echter zo agressief dat de frequentie waarmee ze mensen bijten het aantal dodelijke slachtoffers verhoogt.
Saw-Scaled Vipers eten voornamelijk knaagdieren zoals ratten. Hierdoor worden deze slangen vaak aangetroffen in stedelijke steden, landelijke dorpen en landerijen. Hun nabijheid tot mensen, samen met hun agressieve gedrag, leidt tot duizenden beten per jaar.
De Indische Cobra is een van de bekendste slangen van het Indiase subcontinent. Deze slangen zijn overal in India te vinden, behalve op hoogtes boven de 2000 meter.
Indiase Cobra's hebben een zeer sterke invloed op de Indiase cultuur en maken deel uit van veel verschillende volksverhalen. Een van de meest voorkomende interacties tussen deze cobra's en mensen is via slangenbezwering.
Cobra's zijn het meest bekend om de grote kap die wordt gebruikt om potentiële bedreigingen te intimideren. Hoewel alle cobra-soorten kunnen worden geïdentificeerd door een kap en giftig zijn, is er een bepaalde manier om een Indiase Cobra te identificeren. Alle Indian Cobra's hebben een kapmarkering aan de achterkant die lijkt op brillen.
Indiase cobra's worden vaak gevonden in de buurt van landerijen en steden omdat ze ratten eten. Deze slangen staan hoog aangeschreven vanwege hun hulp bij het bestrijden van plaagpopulaties. Ze zijn echter ook verantwoordelijk voor 12% van alle sterfgevallen door slangenbeten in India.
Antivenom bestaat om cobrabeten effectief te behandelen. Maar aangezien de meeste beten plaatsvinden in verarmde regio's, kunnen slachtoffers niet op tijd medicijnen krijgen en worden ze vaak geconfronteerd met amputatie, ernstige ziekte en overlijden.
De Russell's adder staat bekend als een van India's "Big Four" slangen.
Deze vier slangen zijn het meest bekend als de oorzaak van 95% van alle dodelijke slachtoffers door slangenbeten in India. Dit wordt geschat op 58.000 tot 62.000 sterfgevallen per jaar.
Het gif van een Russell's Viper heeft een LD50-gehalte van ongeveer 0,133 milligram per kilogram. Dit betekent dat er ongeveer 40 tot 70 mg gif nodig is om als dodelijk voor de mens te worden beschouwd. Deze slangen kunnen echter in één beet 250 mg gif afgeven .
De Russell's adder wordt vaak gevonden in heel India in dichtbevolkte gebieden. Dit maakt het een hoog risico voor veel Indiërs. Helaas sterven er in India elk jaar 18.000 mensen door hun beet.
Russell's adders zijn voornamelijk 's nachts actief en de meeste ontmoetingen met mensen vinden 's nachts plaats. Hoewel ze over het algemeen langzaam bewegen, kunnen ze heel snel geagiteerd raken en zonder waarschuwing toeslaan. De meeste mensen worden aangevallen voordat ze de slang zelfs maar hebben opgemerkt.
De meeste van deze adders hebben zeer levendige kleuren en gaan op in woestijnomgevingen en spleten. Ze zijn meestal bruin of rood met donkere vlekken over de lengte van hun rug.
De zeeslangen van Belcher werden ooit beschouwd als de meest giftige zeeslangen ter wereld. Dit was echter grotendeels te wijten aan een misvatting die werd veroorzaakt door een fout in een gepubliceerd boek over slangen.
Tot op de dag van vandaag wordt deze soort vaak verward met de huidige houder van de 'meest giftige zeeslang', de Dubios-zeeslang.
De beten van de zeeslangen van Belcher zijn uiterst zeldzaam vanwege hun volgzame aard, ook al hebben ze een extreem dodelijk gif. Een andere reden waarom sterfgevallen door deze slangen zeldzaam zijn, is dat niet alle beten tot vergiftiging leiden. Slechts 1 op de 4 beten van een Belcher's Sea Snakes resulteert in het injecteren van gif in het slachtoffer.
De zeeslang van de Belcher is een van de weinige zeeslangen met een geregistreerde dodelijke afloop.
In 2018 werd een 23-jarige man die in Australië werkte, gebeten door iemand die verstrikt was geraakt in een visnet. Het was het eerste geregistreerde dodelijke slachtoffer van een zeeslang in Australië.
De zwartgestreepte zeekrait is een rifslang die veel voorkomt in de kustgebieden van de westelijke Stille Oceaan. Deze slangen leven het grootste deel van hun leven in intergetijdengebieden of riffen. Ze reizen echter aan land om te paren en hun eieren te leggen.
Black-banded Sea Kraits produceert een dodelijk gif met een LD50 van ongeveer 0,11 mg/kg.
Er zijn echter geen dodelijke slachtoffers bekend die door deze slangen zijn veroorzaakt . Dit ondanks dat hun gif veel krachtiger is dan de meeste cobrasoorten.
Deze slangen zijn relatief niet-agressief en bijten mensen niet tenzij ze extreem worden geprovoceerd. Dit komt vooral door hun volgzame karakter en zeldzame ontmoetingen met mensen.
Black-banded Sea Kraits kunnen vijf tot zes voet groeien en zijn volledig bedekt met zwarte banden. Verrassend genoeg zijn ze door hun dikke lichaam relatief traag onder water. In plaats van op prooien te jagen, werken ze samen met andere oceaanroofdieren, zoals Bluefin Trevally, om prooien te vangen in de riffen.
Door welke van deze dodelijke slangen werd je het meest verrast? Laat het ons weten in de reacties!
