We hebben allemaal wel eens een stier zien rennen vanaf de flapperende cape van een stierenvechter. Omdat het altijd een rode cape is, moeten stieren wegrennen van de kleur, toch? Dat is wat we moeten geloven, maar het is niet de kleur rood waar stieren naar op zoek zijn. Hun poot- en snuifgedrag heeft een veel gewelddadiger doel.
Stieren vallen stierenvechters aan omdat ze geïrriteerd zijn door het klapperen van de cape, niet omdat de cape rood is. Sterker nog, ze kunnen de kleur rood niet eens zien. Runderen zijn kleurenblind. De stier zou aanvallen op elke flapperende stof die hem irriteerde, ongeacht de kleur. Waar stieren eigenlijk op reageren, is beweging.
Dit is waar het meer sinistere deel van het verhaal in het spel komt. Stierenvechters - of matadors, zoals ze in Spanje worden genoemd - gebruiken niet voor niets een rode cape. De cape wordt een muleta genoemd en wordt alleen gebruikt in het laatste derde deel van een stierengevecht. Het wordt gebruikt om het zwaard van de matador te verbergen, dat ze gebruiken om de stier te doorboren terwijl deze voorbij stormt. De cape is rood om de bloedvlekken van de ontmoeting te maskeren.
Stieren hebben, net als andere hoefdieren (hoefdieren), een dichromatisch zicht. Hun ogen hebben slechts twee soorten kegelcellen. Dit zijn de cellen in het netvlies die kleur detecteren. Eén kegelcel, de S-kegel, is gevoelig voor het detecteren van blauw en violet licht. De andere kegelcel neemt verschillende golflengten van geel en groen licht waar. Merk op dat geen van de kegelcellen in een schot in de roos rood licht kan waarnemen.
Stieren kunnen dus bepaalde kleuren zien, met name tinten blauw, paars, groen en geel. Het is ook aangetoond dat ze onderscheid kunnen maken tussen kleuren, waaronder rood, maar ze zien rood niet zoals wij. Ze kunnen het een beetje paars of zelfs grijs zien. Er is geen manier om echt te weten hoe de kleur rood eruitziet voor een stier.
De Discovery Channel-show, "MythBusters", beantwoordde deze vraag in een aflevering uit 2007 om te zien of stieren vaker rood aanvielen dan andere kleuren. Het experiment liet stieren aanvallen op drie dummies die rood, blauw en wit droegen. De stieren toonden geen voorkeur voor de rode dummy en vielen ze allemaal aan met evenveel wraak.
Stieren zijn over het algemeen vrij rustig van aard. Het is niet zo dat ze nooit agressief zijn, want dat kunnen ze wel zijn, maar de meesten zijn tevreden om met rust gelaten te worden. Ze hebben geen levenslange doelen om mensen aan te vallen, en zolang je uit hun buurt blijft, zullen ze uit de jouwe blijven.
De stierenvechtindustrie gebruikt stieren die selectief zijn gefokt vanwege hun agressieve neigingen. Wat dit betekent is dat ze stieren hebben genomen die van nature agressief zijn en ze hebben gefokt om agressievere stieren te maken. Ze zijn ook geconditioneerd om agressief te zijn door hun handlers in een poging om meer vermakelijk te zijn. Niemand gaat naar een stierengevecht met een stier die daar gewoon staat.
Zoals bij de meeste dieren worden stieren agressief wanneer ze worden uitgelokt, en dat is precies wat een stierenvechter doet. Ze porren ze, rennen naar ze toe en flappen caps voor hun neus, wat leidt tot een defensieve reactie van de stier. Combineer dat met een dier dat speciaal voor agressie is gefokt, en je hebt een stampend, snuivend, aanvallend beest.
Of dit een ethische praktijk is, is een heet hangijzer. Ongeacht hoe je erover denkt, de meeste stieren gedragen zich niet op dezelfde manier als stieren in de vechtring.
Stieren rekenen niet op de kleur rood; ze laden bij beweging. Als je stil zou staan in een rood pak terwijl iemand in een wit pak langs je rende, zou een stier de bewegende persoon in een wit pak aanvallen. De stieren die in stierengevechten worden gebruikt, zijn speciaal gefokt voor hun agressieve neigingen, dus niet alle stieren zullen aanvallen, stampen en snuiven alleen omdat je in de buurt bent. Stieren zijn tot op zekere hoogte kleurenblind. Ze hebben alleen tweekleurige receptoren in hun ogen en kunnen tinten blauw, violet, geel en groen zien.
