Ohio heeft veel bezienswaardigheden, van glooiende vlaktes tot heuvelachtige landschappen - landbouwgrond en bossen. Dieren in het wild zijn ook geen teleurstelling - er zijn talloze soorten waarvan je misschien niet eens wist dat ze bestonden als je inheems bent in de staat.
Ohio heeft tien kikkersoorten om van te spreken, die allemaal een aparte kijk hebben om ze te onderscheiden van de rest. Als je net een kleine amfibie buiten hebt gespot en meer informatie wilt, gebruik dan deze gids om je te helpen.
| Wetenschappelijke naam | Hyla versicolor |
| Status | Algemeen |
| Maat | 2,5 inch |
De grijze boomkikker leeft in de staat en heeft behoorlijk hoge aantallen. Deze kikkers zijn volledig nachtdieren, wat betekent dat ze 's nachts het meest actief zijn. Misschien heb je 's nachts een mannetje uit de bomen horen zingen, een roep die partners aanvalt en bedreigingen afweert.
De grijze boomkikker doet zijn naam eer aan, met een ruwe huid die verandert van grijsachtig groen in bijna wit, en een extra laag camouflagebescherming toevoegt. Deze boomkikkers hebben kleverige vingers en tenen om takken hoog in de boomtoppen vast te pakken.
Volwassenen bereiken slechts een maximum van 2,5 inch, waarbij vrouwtjes zwaarder wegen dan hun mannelijke tegenhangers. Beide geslachten zijn even kwetsbaar voor roofdieren, waaronder vogels, slangen en andere kleine zoogdieren. Grijze boomkikkers snacken op een mengelmoes van insecten.
| Wetenschappelijke naam | Lithobates sylvaticus |
| Status | Algemeen |
| Maat | 3,25 inch |
Houtkikkers zijn zeer winterharde amfibieën die het heel goed doen in koelere klimaten. Deze terrestrische soort vindt toevlucht in dichte bossen, bossen en andere soortgelijke gebieden.
Je herkent een boskikker aan de kleur, ze variëren van beige tot bruin met donkere (bijna zwarte) gezichtsmaskers. In tegenstelling tot veel andere soorten hebben vrouwtjes helderdere kleuren dan hun mannelijke tegenhangers.
Interessant is dat deze kikkers kunnen overleven in de noordelijke staten tot aan Alaska. Deze kikkers zullen volledig bevriezen om strenge winters te bestrijden - geen hartslag, geen adem - en reanimeren in de lentemaanden. Hun lichaam vult zich met een natuurlijke substantie die cellen en andere vitale organen tijdens het proces beschermt.
| Wetenschappelijke naam | Pseudacris kruisbloemige |
| Status | Algemeen |
| Maat | 1 inch |
De kleine springpeeper dankt zijn naam aan het gedrag dat hij vertoont in de lentemaanden. Zodra deze kleine kikkers het naderende leven in hun botten proeven, beginnen ze te zingen om het te vieren. Je kunt ze vinden in zwaar beboste gebieden tot dichte weiden - en ze zijn meestal in de buurt van een waterbron.
Deze kikkers variëren van beige tot bruin, met een duidelijke X op hun rug. Hoewel deze kikkers de teenkussentjes hebben die nodig zijn voor boomklimmen, gebruiken ze deze vaardigheid niet vaak. Meestal kun je ze vinden op de bosbodems, verstopt tussen de boomstammen en bladeren.
Deze carnivoren smullen van een verscheidenheid aan insecten, maar ze zijn niet vrijgesteld om zelf een prooi te worden. Deze kleine hordes zijn zelf een goede snack voor andere dieren in het wild, waaronder slangen, vogels en grotere kikkers.
| Wetenschappelijke naam | Lithobates pipiens |
| Status | Algemeen |
| Maat | 4,5 inch |
De noordelijke luipaardkikker is een amfibie met een gladde huid die ondanks zijn wijdverbreide verspreiding langzaam in aantal is afgenomen. Er is geen echte oorzaak bekend onder wetenschappers, maar de theorie is dat het te wijten is aan ontbossing en vervuiling.
Deze kikkers hebben een weergave van vlekken die hun lichaam bedekken met parelonderbuik. Vrouwtjes wegen zwaarder dan hun mannelijke tegenhangers, maar verder zijn mannetjes en vrouwtjes niet te onderscheiden.
Deze kikkers leven in de buurt van vochtige gebieden zoals moerassen en wetlands, maar ze houden ook van weiden, en geven de voorkeur aan een gebied dat beide kan bieden. Als we de rollen van de roofdier/prooi-dynamiek omdraaien, zijn deze kikkers vraatzuchtige eters - ze kunnen andere kikkers, vogels en soms zelfs kleinere slangen eten.
| Wetenschappelijke naam | Hyla chryoscelis |
| Status | Algemeen |
| Maat | 3 inch |
Deze jongens omvatten een groot gebied, dat zich uitstrekt over de meeste oostelijke staten van de VS, waaronder Ohio. Deze boomkikkers zijn niet te onderscheiden van hun hyla versicolor neven, maar wetenschappers ontdekten onlangs verschillen tussen hen, zoals hun snellere triller.
Deze kikkers zijn een kijk-maar-niet-aanraken voorbeeld, ze scheiden een giftige stof af via hun huid als verdedigingsmechanisme. Hoewel het je niet kan doden, kan het irritatie van de ogen en andere zachte weefsels veroorzaken die behoorlijk oncomfortabel kunnen zijn.
Cope's grijze boomkikkers houden van moerassige, met gras begroeide en beboste gebieden om te wonen. Ze eten een dieet van insecten die in de boomtoppen worden gevonden. Ze moeten echter zelf oppassen voor natuurlijke roofdieren. Dankzij hun uitstekende vermogen om blaffen te matchen, is het vrij eenvoudig om uit het zicht te blijven.
| Wetenschappelijke naam | Lithobates palustris |
| Status | Soms |
| Maat | 3 inch |
De kleine snoekkikker is inheems in Ohio en vele andere delen van de Verenigde Staten. Het is je misschien opgevallen dat deze kikkers erg lijken op de eerder besproken noordelijke luipaardkikkers. Ze hebben echter vierkante markeringen in plaats van vlekken.
Deze kikkers scheiden een licht giftige stof af via hun huid om potentiële roofdieren af te weren als verdedigingsmechanisme. Ze snacken meestal op een mengelmoes van insecten, maar ze kunnen ook insecten en ongewervelde dieren eten.
Zie ook: 5 kikkers gevonden in Alaska (met afbeeldingen)
| Wetenschappelijke naam | Pseudacris maculata |
| Status | Algemeen |
| Maat | 1,5 inch |
De kleine westerse koorkikker is een nachtelijke amfibie die het liefst ongezien blijft. Omdat ze overdag niet naar buiten komen, kan zelfs een inwoner van Ohio er nooit een tegenkomen. Ze leven graag in koele, vochtige omgevingen, zoals moerassen en moerassen.
Deze kikkers hebben zulke indrukwekkende pijpen dat je ze tot op een mijl afstand kunt horen. Ze zingen echter niet vaak als ze het kunnen helpen om zichzelf te beschermen tegen roofdieren. Meestal reserveren ze dit gedrag voor paring en communicatie.
| Wetenschappelijke naam | Blz. brachyohona |
| Status | Algemeen |
| Maat | 1,25 inch |
Bergkoorkikkers maken deel uit van de hylindae-familie. Ze houden ervan om in sloten en beekjes rond te hangen, gelukkig tevreden met minimaal maar voldoende stromend water.
Ze bewonen meestal bossen en berghellingen en weerstaan hogere hoogten dan sommigen kunnen. Deze kikkers zijn uitgerust met de zintuigen die nodig zijn om met deze levensomstandigheden om te gaan.
Ze hebben zowel hoge als lage vocalisaties, afhankelijk van hun humeur. Deze kikkers zijn meestal effen gekleurd, variërend van olijf- tot bruin van kleur, wat een perfecte camouflage is om er helemaal in op te gaan.
| Wetenschappelijke naam | Rana clamitans melanota |
| Status | Algemeen |
| Maat | 4,5 inch |
De noordelijke groene kikker is een veel voorkomende soort, die in elke provincie in Ohio voorkomt. Ook al zijn deze jongens in overvloed aanwezig in het wild, ze zijn net zo standaard in de dierenhandel. Ze zijn wenselijk omdat ze zachtaardig en gemakkelijk te verzorgen zijn.
Deze kikkers houden ervan om rond te hangen in modderige, vochtige plaatsen zoals moerassen en moerassen. Ze zijn semi-aquatisch, wisselend tussen land en water als dat nodig is.
Deze kikkers houden niet van dag of nacht. Ze kunnen in beide perioden actief zijn en beschikken over de juiste zintuigen om door beide te navigeren.
| Wetenschappelijke naam | Acris Blanchard |
| Status | Bedreigd |
| Maat | 1,5 inch |
De krekelkikker van de Blanchard eet graag - je raadt het al - krekels. Deze kikker met wrattige huid is herkenbaar aan zijn super ruwe huid. Ze houden ervan om naast waterbronnen rond te hangen en te profiteren van alle heerlijke voedselselecties.
Hoewel deze jongens behoorlijk opmerkelijke wezens zijn, worden ze ook zwaar beschermd. De krekelkikker wordt bedreigd, wat betekent dat de aantallen afnemen door verlies van leefgebied.
Dus als je in je tuin bent en de zoete geluiden van de natuur op prijs stelt, herken je misschien een van deze kikkers die rondhangt. Of misschien maak je jezelf vertrouwd met de liedjes en leer je hun stemmen te onderscheiden.
Ohio heeft een aantal behoorlijk geweldige kikkers om uit te checken. Welke van deze fascinerende kikkers trok het meest je aandacht?
