Schildpadden zijn reptielen, net als slangen en hagedissen. Maar wat ze onderscheidt, is dat ze de oudste en ook semi-aquatische zijn. Je weet misschien dat schildpadden het grootste deel van de tijd in het water blijven, maar ze leggen hun eieren in nesten die ze op het land graven, op zandstranden.
Het is echter moeilijk om de nesten te vinden. Dit komt omdat deze wezens ze diep in het zand vastzetten en de locatie verbergen door de nesten met aarde te bedekken.
Hier is meer te weten over het nestproces van een schildpad.
Zeeschildpadden nestelen in het zand, terwijl zoetwaterschildpadden nesten bouwen in het vuil of langs rivieroevers, vijvers of moerassen. Aan de andere kant vereisen schildpadden in gevangenschap dat hun eigenaren een gebied bieden met een veilige beschutting en zachte grond waar het vrouwtje eieren kan leggen. U kunt de site maken binnen een reeds bestaande buitenpen.
Interessant is dat broedende vrouwelijke zeeschildpadden tot wel twee mijl kunnen reizen om hun favoriete broedplaatsen te vinden. Deze vrouwtjes hebben meestal specifieke nestplaatsen waar ze naar terugkeren wanneer ze zich voorbereiden om te nestelen. Schildpadden nestelen ook 's nachts om het voor roofdieren moeilijk te maken om de locaties te vinden.
Een vrouwelijke schildpad kan verschillende gaten graven om ze alleen te verlaten. Hij kan echter meerdere nachten doorgaan met het graven van nieuwe kuilen met al zijn vier vinnen totdat hij degene heeft gevonden met de juiste omstandigheden om te leggen.
Hoewel de meeste "juiste" omstandigheden nog onbekend zijn, moet de site donker en stil zijn.
Het gat, dat de broedplaats is, is meestal kolfvormig en groot genoeg voor de schildpad om zijn eieren te leggen en te begraven.
De nestdiepte varieert met de soort en de grootte van de schildpad. Het hangt ook af van hoe ver het vrouwtje kan reiken met haar vinnen.
Nadat de moederschildpad klaar is met leggen, bedekt ze het gat met aarde om de locatie te verbergen voor roofdieren met behulp van haar voorvinnen. Ze brengt dan de nacht onder dekking door in de buurt van de site of kan besluiten om terug "huis" naar de zee te gaan.
Vrouwtjes letten niet op de nestplaats als ze eenmaal hebben gelegd en het nestelen is voltooid. In plaats daarvan zorgen de eieren en de jongen voor zichzelf en lokaliseren ze de zee.
De koppeling, of het aantal eieren in een nest, varieert per soort. Bovendien kunnen deze reptielen tijdens een broedseizoen meer dan één legsel leggen, dus het is moeilijk om het exacte aantal te bepalen.
Schildpadden leggen echter gemiddeld 110 eieren in een nest. Ze maken ook twee tot acht nesten per seizoen.
Flatback-schildpadden leggen de kleinste legsel, slechts tot 50 eieren per legsel. Aan de andere kant legt de Hawkbill-soort het meest overmaatse legsel, iets meer dan 200 eieren in een nest.
Schildpadeieren worden ongeveer 2-3 maanden uitgebroed totdat ze uitkomen.
Schildpadeieren zijn meestal klein en lijken qua grootte en vorm op golfballen, maar hebben een zachte schaal. Ze zijn ook bolvormig, hoewel ze misvormd kunnen zijn (langwerpig of verbonden met calciumstrengen).
Schildpadden leggen soms ook eieren op "onnatuurlijke" plaatsen. Je kunt ze zelfs voor je huis vinden, vooral als je aan het strand woont.
Een belangrijk ding dat u over schildpadeieren moet weten, is dat ze van nature een hoog sterftecijfer hebben. Volwassen schildpadden hebben ook een extreem hoog sterftecijfer zolang menselijke activiteiten hen niet verstoren.
Het sterftecijfer van eieren wordt pas een punt van zorg wanneer menselijke activiteiten, wegen en ontwikkeling de nesten verstoren of hoge sterftecijfers voor volwassen schildpadden veroorzaken. Het is echter nog steeds van vitaal belang ervoor te zorgen dat schildpaddeneieren overleven totdat ze uitkomen, zelfs als ze het zelf goed doen.
Het betekent echter niet dat je ze moet hanteren of in veiligheid moet brengen! Dit komt omdat eieren zich mogelijk niet ontwikkelen als u ze niet correct oriënteert nadat u ze hebt verplaatst.
Nadat een schildpad heeft gelegd, hecht het embryo van het ei zich aan de wand van de schaal. Dus elke manipulatie, rotatie of gehannes kan beweging veroorzaken en het zich ontwikkelende embryo vervormen. Dit verhoogt de kans op embryosterfte.
Het zou het beste zijn om volwassen schildpadden te redden van gevaar voordat u aan de eieren denkt. Ongeacht de situatie of hoe het leefgebied eruit ziet, vermijd bewegende nestschildpadden en de eieren. En als je een schildpad moet verplaatsen, verplaats hem dan in de richting waarin hij kijkt.
Schildpadden moeten eieren leggen op zandstranden om de overlevings- en uitkomstpercentages te vergroten. De embryo's in de eieren ademen tijdens de ontwikkeling lucht door een membraan in het ei, dus ze zullen niet overleven als water het ei bedekt.
Deze reptielen leggen alleen in zee als hun nest wordt verstoord, hoewel dit zeer ongebruikelijk is. Dat doen ze alleen als ze de eieren niet meer kunnen dragen. Anders houden ze vol en proberen ze dezelfde nacht of een andere dag ergens anders te nestelen als hun nest wordt bedreigd.
De eierkamer bevindt zich meestal diep in de grond, waardoor het voor een kuiken onmogelijk is om alleen van binnenuit te ontsnappen. Na een succesvolle broedperiode breken de jongen los uit hun schelpen en stimuleren ze anderen om ook uit de eieren te komen.
Zodra elk kuiken buiten hun schaal is, klimmen ze over de eierschalen om naar de bovenkant van de eierkamer te stuwen. Dan helpen de babyschildpadjes aan de bovenkant van de eierkamer het zand te krabben om plaats te maken.
Schildpadjongen komen meestal in massa's tegelijk tevoorschijn om de kans te vergroten dat ze op de grond loskomen. Ze doen dit ook om de overlevingskansen te vergroten, omdat veel babyschildpadden de potentiële roofdieren kunnen overweldigen.
Nadat ze succesvol zijn uitgekomen, vinden ze de zee en verhuizen ze naar hun nieuwe huis.
Helaas overleven de meeste babyschildpadden niet in het wild. Hetzelfde geldt voor in gevangenschap gefokte schildpadden, zelfs als je ze de beste zorg geeft.
