Als je een wild babykonijn vindt, moet je misschien tussenbeide komen om het te helpen overleven. Minder dan 10% van de weeskonijntjes overleeft langer dan een week, dus snelle actie is vaak vereist om ze te redden.
Wilde babykonijnen doen het niet goed in gevangenschap. Niet alleen verhinderen hun natuurlijke overlevingsinstincten dat ze een geschikt huisdier zijn, maar ze verspreiden ook gevaarlijke ziekten. De meeste konijntjes worden gestrest en depressief als ze in kleine hokken en kooien leven. Hun dieet is ook niet zo gevarieerd als ze in gevangenschap leven dan in het wild.
Voordat u rehabilitatie probeert, moet u de wetten van uw staat begrijpen. Het houden van wilde konijnen is in veel gebieden illegaal. Dus of je nu een verweesd konijn vindt of gewoon zin hebt om een nieuw huisdier op te pikken, er zijn gevolgen.
Wilde konijnen zijn moeilijk te temmen. Terwijl pasgeboren konijntjes gemakkelijker te domesticeren zijn, zijn konijnen van een paar weken of maanden oud lastig te hanteren.
Babykonijnen zien mensen als roofdieren. Ze hebben bijna 360 zicht , waardoor ze roofdieren vanuit elke hoek kunnen spotten. Als je dichterbij komt, zullen ze wegrennen en hun toevlucht zoeken op een veilige plek. Een konijn vangen is bijna onmogelijk, tenzij het gewond is en niet kan vluchten.
Een babykonijn van zijn moeder wegnemen is schadelijk. Konijnen hebben moedermelk nodig tot ze ongeveer 8 weken oud zijn. Het verwijderen van deze cruciale melkvoorraad voorkomt dat een babykonijn de essentiële voedingsstoffen krijgt die het nodig heeft om te overleven en te gedijen.
De hinde zal ook rouwen om het verlies van haar baby's. Als een konijn eenmaal een band heeft met haar kittens, kan het verlies ervan traumatisch zijn en voor de moeder onmogelijk om mee om te gaan.
Naast het bovenstaande zijn er veel dingen om over na te denken voordat u zich ertoe verbindt een babykonijn in gevangenschap te houden, waaronder:
Wilde konijnen herbergen een reeks gevaarlijke ziekten. Zoals beschreven door VCA Ziekenhuizen , zijn er twee primaire infectieziekten en virussen die zelden worden gezien bij huisdieren - myxomatose en virale hemorragische ziekte.
Het myxomavirus veroorzaakt myxomatose. Het is meestal ernstig en verspreidt zich snel naar andere konijnen, waarvan de meeste twee weken na het ontwikkelen van symptomen overlijden.
De ziekte komt het meest voor bij wilde konijnen. Als je er een in huis haalt, moet je ervoor zorgen dat je alle konijnen vaccineert voordat je met elkaar in contact komt.
Calder Dierenartsen beschrijft virale hemorragische ziekte als een zeer besmettelijke, vaak dodelijke ziekte die vooral wilde konijnen trof. Het kan zich echter ook verspreiden naar andere huisdieren, zoals honden en katten.
Het tast de inwendige organen van het konijn aan en veroorzaakt dodelijke bloedingen. Virale hemorragische ziekte verspreidt zich door direct contact of via de uitwerpselen van een besmet konijn. Konijnen die in hetzelfde hok leven, zullen de aandoening vrijwel zeker oppikken.
Als je een wild babykonijn in huis haalt, zorg er dan voor dat het up-to-date is met alle vaccinaties en wordt gecontroleerd door een dierenarts op tekenen van infectie of ziekte. Als er gezondheidsproblemen zijn, moeten alle dieren worden gescheiden.
Wilde babykonijnen in gevangenschap hebben net zoveel zorg nodig als gedomesticeerde huisdieren - zo niet meer. De meesten zullen nog steeds op hun moeder vertrouwen om te overleven wanneer je ze in huis haalt, dus ze zullen nog niet de nodige vaardigheden hebben om voor zichzelf te zorgen.
In plaats daarvan moet je voor een geschikt nest zorgen, voor een geschikte temperatuur zorgen en een kittenmelkvervanger maken die de voedingsstoffen bevat die het babykonijn dagelijks nodig heeft.
Dit alles kost tijd en moeite. Wilde babykonijnen hebben de klok rond zorg nodig de eerste paar weken, dus je moet je afvragen of je deze tijd hebt om het dier te domesticeren.
Wilde en gedomesticeerde konijnen gaan niet goed samen. Als je al konijnen als huisdier hebt, moet je ze apart houden. Enkele van de belangrijkste verschillen tussen zowel wilde als gedomesticeerde konijnen zijn als volgt:
Ook een factsheet van de Maryland Cooperative Extension meldt dat oosterse katoenstaartkonijnen 3-4 nesten per jaar hebben en een sterftecijfer van 75% tot 85%.
Vanwege deze sterke paringsinstincten zullen wilde konijnen proberen te paren met het tamme konijn. De baby's erven dan de wilde instincten van hun ouders die voor eigenaren van gezelschapsdieren moeilijk te beheersen zijn.
Evenzo komen temperamentproblemen veel voor bij wilde en gedomesticeerde dieren. Hoewel geen van beide waarschijnlijk ruzie zal krijgen, veroorzaken hun verschillen vaak misverstanden. Wilde konijnen schrikken gemakkelijk, wat ertoe kan leiden dat een van de dieren gewond raakt uit zelfverdediging.
Door deze verschillen kunnen de konijnen niet vreedzaam naast elkaar bestaan en zullen ze elkaar gestrest raken.
Wilde konijnen zullen mensen nooit vertrouwen zoals konijnen. Zelfs als je je konijn van een baby hebt grootgebracht, zijn zijn wilde instincten te sterk om een band te smeden.
Wilde konijnen zijn geprogrammeerd om bang te zijn voor roofdieren . Dat geldt ook voor ons, die zij zien als niet anders dan een vos, slang of vogel. We zijn grote wezens die intimiderend zijn voor kleine, kwetsbare konijntjes.
De realiteit is dat je relatie met je wilde babykonijn zich nooit zal ontwikkelen - je zult gewoon een verzorger zijn om het konijn in leven te houden. Gezelschap is iets waar de meeste eigenaren van gezelschapsdieren naar hunkeren, dus wees niet verbaasd als je wilde konijn nooit een band met je krijgt.
Wilde konijnen zullen van streek raken bij het vooruitzicht om in een hok te leven. Gestresste dieren schade aan de kooi veroorzaken wanneer deze door de draad of het hout probeert te kauwen.
Ze kunnen zichzelf ook schade berokkenen door de psychologische belasting. Ze zijn geen goede huisdieren om dezelfde gedragsredenen - je huis wordt een vernietigingsgebied als het konijn door meubels en draden kauwt.
Het is niet eerlijk om een dier hieraan te onderwerpen. Als je een gewond dier met succes hebt gerehabiliteerd, kun je het het beste terugzetten in het wild, waar het zijn dagen op zijn natuurlijke manier kan doorbrengen.
Vergeet niet om het konijn los te laten in de buurt van waar je het hebt gevonden, omdat konijnen de neiging hebben om hun hele leven in hetzelfde kleine gebied in de buurt van hun nest te blijven.
Als je een ziek of gewond babykonijn ziet dat een veterinaire behandeling nodig heeft, is het vangen ervan een van de moeilijkste problemen waarmee je te maken krijgt.
Konijnen zijn verrassend snel en kunnen tussen 24-45 mijl per uur rennen. Een konijn achtervolgen is niet levensvatbaar, dus je zult in plaats daarvan een humane val moeten maken. U kunt dit doen door deze stappen te volgen:
Met al deze stappen is het belangrijkste om de hoeveelheid stress van het konijn te minimaliseren. Stress kan dodelijk zijn, vooral bij jonge konijnen, dus zorg ervoor dat u de val goed opzet om letsel te voorkomen.
Plaats de val ook op een rustige plek waar roofdieren minder snel rondzwerven.
We raden af om een wild babykonijn te vangen dat geen menselijke hulp nodig heeft. Je moet een konijn alleen in gevangenschap houden als het in het wild geen overlevingskans heeft. Als het dier kan worden gerehabiliteerd, moet het weer in het wild worden teruggebracht als het sterk en gezond is.
Als er echter geen kans is dat het babykonijntje alleen overleeft, moet je je ervan bewust zijn dat het veel van zijn wilde neigingen zal behouden, zelfs als jongeling. Wees voorzichtig met dit gedrag
Om het konijn te temmen en dat allerbelangrijkste vertrouwen op te bouwen, werk je aan deze cruciale stappen:
Een van de belangrijkste eerste stappen is om het babykonijntje aan te moedigen om aan je te wennen. Hoewel je misschien nooit een sterke band zult vormen, zal het het konijn helpen te weten dat je geen bedreiging bent.
Pak het konijn niet op en dwing het niet om je te knuffelen, omdat je het alleen maar gestrest zult maken. Houd in plaats daarvan altijd een koele, kalme houding aan als je in de buurt van het konijn bent.
Je babykonijn zal bang voor je zijn, dus houd hem niet tegen om weg te rennen. Zorg ervoor dat je een veilige plek hebt om je in te verbergen, zodat je veiligheid kunt vinden.
Voorkomen dat het dier wegloopt, kan een hartaanval veroorzaken die tot de dood leidt. Het konijn kan ook in shock raken, met als gevolg darmstilstand en hongersnood.
Om ervoor te zorgen dat het babykonijntje zich op zijn gemak voelt in jouw aanwezigheid, moet je gaan zitten of liggen zodat je er niet zo groot en imposant uitziet.
Blijf stil zitten en maak geen geluid. Laat het konijn aan je ruiken en krijg een idee van wie je bent. Maak geen plotselinge bewegingen of geluiden en laat het konijn in zijn eigen tempo bewegen.
Draag niets dat waarschijnlijk naar een ander huisdier ruikt. Het babykonijntje ziet dit als een bedreiging van een roofdier en zal niet bij je in de buurt komen.
Pak waar mogelijk pas gewassen kleding die de geur van roofdieren of de buitenlucht niet heeft opgepikt. Was ook je handen voordat je het konijn nadert om onaangename geuren te verwijderen.
Om het babykonijn te verleiden om naar je toe te komen, laat je een spoor van smakelijke lekkernijen achter die in jouw richting leiden. Aai het niet als het in de buurt komt, maar laat het konijn naast je zitten zodat het aan je geur went. Het konijn kan er snel vandoor gaan, maar herhaal het proces voortdurend totdat het konijn weet dat je hem geen kwaad zult doen.
Konijnen zijn grondbewoners en het van de grond optillen zal extreme stress en paniek veroorzaken. Babykonijnen zullen dit als een aanval zien en kunnen in shock raken.
Babykonijnen zullen waarschijnlijk ook trappen en krabben om los te komen, waardoor u pijn en letsel krijgt. En als het konijn springt om los te komen, zal het zichzelf waarschijnlijk bezeren. Houd het konijn te allen tijde op grondniveau om een normaal stressniveau te behouden.
De persoonlijkheid van elk konijn is anders, maar als vuistregel zijn wilde konijnen zelden goede huisdieren. Dit komt veel voor bij alle wilde konijnen.
Ze zijn moeilijk te temmen. Wilde babykonijnen staan bekend als schichtig en nerveus. Je kunt ze niet mee naar binnen nemen of ze oppakken en knuffelen.
Om deze reden moet je een wild konijn niet vergelijken met een gedomesticeerd konijn. Dit is iets dat veel eigenaren van gezelschapsdieren teleurstelt.
Wilde konijnen kunnen ook niet goed opgesloten worden. Ze zijn gewend om hun eigen holen te graven met meerdere in- en uitgangen. Een kleine kooi veroorzaakt claustrofobie, stress en ongeluk.
Ze brengen ook het grootste deel van de dag door met knabbelen aan verschillende soorten planten en gras en krijgen hun voedingsstoffen binnen via het voedsel dat ze vinden. Ze hebben een veel gevarieerder dieet omdat ze toegang hebben tot klaver en wilde bloemen.
Een commercieel huisdierdieet is in vergelijking beperkt en kan een reeks gezondheidsproblemen veroorzaken, waaronder blindheid.
Simpel gezegd, wilde konijnen verdienen het om in het wild te zijn, ook al is hun levensduur maar 1-3 jaar.
In de meeste Amerikaanse staten is het eigenlijk illegaal om een wild babykonijn als huisdier te houden. Op de meeste plaatsen kun je een wild konijn niet legaal temmen, tenzij je een vergunning hebt bij het ministerie van Milieubescherming van je staat.
Tenzij je een wild babykonijn ziet dat ernstig gewond of ziek is, moet het dier met rust worden gelaten. Als menselijke tussenkomst vereist is, moet u zo snel mogelijk contact opnemen met uw dichtstbijzijnde rehabilitator van wilde dieren.
Ze komen het konijn ophalen. Ze hebben ook toegang tot volledig opgeleid personeel dat het konijntje weer gezond kan maken voordat het weer in het wild wordt teruggebracht. Tenzij u gekwalificeerd bent, doet u waarschijnlijk meer kwaad dan goed.
Je kunt dus niet zomaar naar buiten gaan en een konijn zoeken om je nieuwe huisdier te worden. Als je wordt betrapt, krijg je waarschijnlijk hoge boetes. Het konijn zal ook in beslag worden genomen, wat voor meer leed zal zorgen.
Hoewel wilde babykonijnen in gevangenschap kunnen overleven, zullen ze er niet van genieten. De meesten zullen gestrest en angstig worden en het grootste deel van hun leven proberen te ontsnappen uit hun kooi.
Wilde konijnen zijn niet geprogrammeerd om in gevangenschap te gedijen. Integendeel, de gezondheidsproblemen die met stress gepaard gaan, kunnen hun levensduur zelfs verkorten. Blijf bij gedomesticeerde konijnen als je op zoek bent naar een huisdier.
