Tetanus is een ziekte die vaak wordt geassocieerd met konijnenbeten. Mensen weten dat ze regelmatig tetanusinjecties moeten krijgen. Maar wat minder wordt overwogen, is de impact die de aandoening kan hebben op konijnen en of ze het kunnen doorgeven aan andere dieren. Kunnen konijnen zelfs tetanus krijgen?
Zoals de meeste zoogdieren kunnen konijnen tetanus krijgen als een open wond in contact komt met besmette grond, stof of uitwerpselen. Hoewel giftige bacteriën in de darmen van een konijn kunnen zitten, is de ziekte zelden dodelijk voor het dier. Als een konijn de bacteriën echter bij zich draagt, kan het deze na de ontlasting op een ander dier of persoon doorgeven om te vangen. Als er tetanus aanwezig is, zal het konijn verschillende behandelingen moeten ondergaan, waaronder een volledige antibioticakuur om de bacteriën te doden.
Tetanus is een gevaarlijke ziekte en kan onaangenaam zijn als het niet wordt behandeld. De waarschuwingssignalen zijn duidelijk. Als u weet wat ze zijn, kunt u bepalen of uw konijn is aangetast, zodat u snel de juiste behandeling kunt krijgen. Omdat tetanus echter zo zeldzaam is bij konijnen, zijn symptomen die lijken te worden veroorzaakt door tetanus hoogstwaarschijnlijk iets heel anders.
Tetanus is een ziekte die wordt veroorzaakt doordat bacteriën in een wond terechtkomen. Hoewel het meestal wordt opgelopen door besmette grond of mest, kunnen verwondingen veroorzaakt door konijnenbeten tetanus in het lichaam laten komen. Slechts 30 mensen worden gemiddeld gediagnosticeerd met tetanus in de VS, dus het risico voor mensen is laag.
Volgens een tijdschrift in Science Direct , hoewel konijnen al meer dan 100 jaar als proefpersonen voor tetanusinfectie worden gebruikt, zijn de effecten van tetanus bij konijnen niet goed bestudeerd.
Het is echter bekend dat konijnen tetanus kunnen ontwikkelen als een open wond of snee in contact komt met verontreinigde grond of dierlijke uitwerpselen. Zoals beschreven door Veterinary Partner , is tetanus een ziekte die wordt veroorzaakt door een toxine dat wordt uitgescheiden door een bacterie die bekend staat als Clostridium tetani, een van de vele toxine-afscheidende Clostridia.
Deze bacteriën groeien waar zuurstof niet aanwezig is; bijvoorbeeld bij een bijtwond of gaatje. Wanneer de sporen door een verwonding in de bloedbaan terechtkomen, verspreiden ze zich naar het zenuwstelsel. Hier produceren de bacteriën een toxine genaamd tetanospasmine, een gif dat zenuwsignalen van het ruggenmerg van een konijn naar de spieren blokkeert.
De bacteriën leven ook in aarde, stof en uitwerpselen van dieren. Konijnen die regelmatig in modderige of vuile gebieden rondhuppelen, zijn het meest vatbaar voor het oplopen van tetanus, waardoor het vaker voorkomt bij wilde konijnen dan bij gedomesticeerde konijnen.
Tetanus is echter zelden dodelijk voor konijnen omdat ze een natuurlijke weerstand hebben. Het organisme wordt vaak aangetroffen in de darmen van aangetaste dieren, maar veroorzaakt weinig nadelige effecten.
Tetanus is ook geen ziekte die rechtstreeks kan worden overgedragen en overgedragen via dier-op-dier contact. Sporen van tetanusbacteriën komen via een beschadigde huid in het lichaam. De ontlasting is het probleem. Als een dragerkonijn poept, kunnen de bacteriën zich verspreiden, waardoor het konijn een onwetende drager van de ziekte wordt.
Als een ander dier een konijn bijt, ontstaat er pas tetanus als er sporen in de bijtwond komen. Tetanus komt niet van de konijnenbeet zelf.
De incubatietijd voor tetanus is 3 tot 21 dagen, of 5 tot 10 dagen vanaf het moment dat het konijn de oorspronkelijke wond opliep. De symptomen veroorzaakt door tetanus zijn zeer onaangenaam en kunnen een konijn zich extreem onwel laten voelen. De belangrijkste symptomen zijn als volgt:
Een konijn met tetanus verliest eerst het vermogen om te knipperen. Om zijn ogen te bevochtigen, gebruikt hij zijn derde ooglid om vuil en stof te verwijderen. Het wordt gevoelig voor licht en geluid, en zelfs de kleinste geluiden veroorzaken spasmen of toevallen.
In zeldzame gevallen lijden konijnen met tetanus aan de risus sardonicus, ook wel bekend als de sardonische glimlach. Dit is wanneer de gezichtsspieren zich terugtrekken in een aanhoudende spasme die resulteert in wat lijkt op een sinistere grijns.
Risus sardonicus komt vaker voor bij honden, maar kan konijnen treffen die ernstig door tetanus zijn aangetast. Het is van vitaal belang dat je weet wat dit is, zodat je erop voorbereid kunt zijn als het je konijn overkomt. De sardonische glimlach kan angstaanjagend zijn voor alle eigenaren van gezelschapsdieren.
In de meest ernstige gevallen van tetanus zullen konijnen moeite hebben om te lopen, zitten of staan als hun spieren het begeven. Tijdens deze fase hebben konijnen moeite met eten of drinken en hebben ze moeite met ademhalen omdat hun kaakspieren vastlopen. Het proces van het aanspannen van de kaakspieren is ook wat tetanus zijn bijnaam geeft, 'kaakkramp'. Deze symptomen zijn dodelijk tenzij onmiddellijk behandeld.
Konijnen met tetanus hebben vaak last van plaatselijke spierstijfheid. Het achterbeen is het meest getroffen gebied, maar geen enkel deel van het lichaam is veilig. Evenzo, als een konijn lijdt aan een aanzienlijke krab of beet, is dat gebied meer vatbaar voor spierstijfheid. Soms breidt deze stijfheid zich uit; op andere momenten blijft het vast aan één lichaamsdeel.
Helaas is er geen echte vorm van testen op tetanus. In plaats daarvan wordt de diagnose gesteld op basis van het uiterlijk van het konijn en de geschiedenis van de wond. Als een dierenarts de symptomen herkent die door tetanus worden veroorzaakt, zal hij het konijn behandelen met een kuur met tetanusdodende behandelingen.
De meest cruciale stap bij de behandeling van tetanus is het doden van de bacteriën met antibiotica. Veelgebruikte penicilline is effectief, evenals clindamycine en metronidazol. Na de eerste week van de behandeling zouden de symptomen moeten verdwijnen, terwijl tetanus volledig zou moeten verdwijnen zodra uw konijn de volledige antibioticakuur heeft beëindigd.
Als uw konijn zich in de meer gevorderde tetanusstadia bevindt met spasmen en toevallen, heeft het extra aandacht nodig. Naast een antibioticakuur om de bacteriële infectie te behandelen, kan een konijn verdoving nodig hebben om te controleren wat de spieren doen.
Spierverslappers, kalmeringsmiddelen en sedativa zijn veelgebruikte medicijnen die een positieve invloed kunnen hebben op de revalidatie van een konijn.
Sommige geneesmiddelen zijn effectief bij de behandeling van de gevoeligheid voor geluid en licht. Door je konijn in een donkere, stille kamer te houden, zal de stress van het dier verminderen en stimulatieniveaus. In extreme gevallen moeten de ogen van het konijn worden afgedekt om het proces te versnellen. Watten kunnen ook in de oren van het konijn worden geplaatst om de impact van geluid te verminderen.
Zoals gerapporteerd door de MSD Veterinary Manual , kan actieve immunisatie soms worden bereikt met tetanustoxoïde. Als een konijn niet is geïmmuniseerd – wat niet standaard is vanwege de natuurlijke weerstand van een konijn, moet het worden behandeld met 1.5000-2.000 IE of meer van het tetanus-antitoxine. Dit biedt passieve bescherming tot wel twee weken en kan binnen 30 dagen worden herhaald.
Wat de ernst van de tetanus van een konijn ook is, het dier zal in de vroege stadia van de behandeling 24 uur per dag zorg nodig hebben om ervoor te zorgen dat het werkt. Een dierenarts zal de behandeling van een konijn echter afstemmen op de ernst van de symptomen. In de meeste gevallen zijn antibiotica voldoende.
Het komt zelden voor dat een konijn sterft aan tetanus. In de meeste gevallen zullen de tetanusbacteriën sluimeren in de darm van een konijn voordat ze uit het lichaam worden ontlast. Andere dieren, zoals vee en paarden, zijn gevoeliger voor tetanus en hebben een grotere kans om eraan te overlijden. Vooral paarden zijn een van de meest tetanusgevoelige soorten ter wereld.
Een konijn met een slechte gezondheid of in de latere stadia van zijn leven zal echter vatbaarder zijn om te bezwijken voor de dodelijke symptomen van tetanus. Omdat tetanus de normale functie van de kaak kan remmen, kan het ook voorkomen dat een konijn voldoende voedsel en drank krijgt om zichzelf in stand te houden. Normale ademhalingsfuncties worden ook aangetast, wat fataal kan zijn.
Het is vaak niet de eigenlijke ziekte die het konijn doodt, maar de symptomen. Gelukkig is tetanus te behandelen als het vroeg genoeg wordt ontdekt, wat betekent dat de kans op overlijden door de ziekte klein is.
Het is belangrijk om te onthouden dat honden en andere huisdieren uit de buurt van het hok van uw konijn moeten worden gehouden, vooral als uw konijn buiten leeft. Als de besmette uitwerpselen van een konijn vermengd raken met aarde, kan tetanus ontstaan als een ander dier ermee in contact komt.
Hoewel konijnen vanwege hun natuurlijke weerstand tegen de ziekte doorgaans geen tetanusimmunisatie krijgen, kunnen in plaats daarvan preventieve maatregelen worden genomen.
Als uw konijn lijdt aan een wond, inclusief beten of snijwonden, zorg er dan voor dat het geheel wordt schoongemaakt met een antiseptische oplossing. Dit moet dagelijks worden gedaan om te voorkomen dat schadelijke bacteriën het lichaam binnendringen. Bedek de wond indien mogelijk een paar dagen met een verband of pleister om de verwonding te laten genezen.
Als de wond er bijzonder smerig of pijnlijk uitziet, kan uw dierenarts een antibioticakuur toedienen om eventuele schadelijke bacteriën te doden. Eigenaren van gezelschapsdieren moeten eventuele wonden zorgvuldig in de gaten houden en een dierenarts raadplegen als de wond erger wordt.
Maak het hok of de leefruimte van je konijn regelmatig schoon. Als je meer dan één konijn hebt, kunnen bacteriën van geïnfecteerde uitwerpselen in een wond terechtkomen en tetanus veroorzaken. In dit geval is voorkomen eenvoudig; veeg dagelijks de uitwerpselen van uw konijn weg om te voorkomen dat uw dieren in contact komen met schadelijke bacteriën.
Als je meer dan één huisdier hebt, zorg er dan voor dat ze te allen tijde uit de buurt van je konijn worden gehouden. Een over-enthousiaste hond of nerveuze kat kan schade aanrichten als hij te dicht bij je konijn mag komen. Om beten of krassen te voorkomen, moet u een ruimte in uw tuin vrijmaken voor uw dieren om apart te leven.
Evenzo, als je meer dan één konijn hebt en ze kunnen niet met elkaar overweg, is het misschien verstandig om ze in verschillende hokken te verdelen waar ze elkaar geen pijn kunnen doen.
Hoewel tetanus een zorgwekkende ziekte is, is de kans dat je konijn het oploopt erg klein. Konijnen hebben een natuurlijke weerstand tegen de aandoening. Hoewel ze drager kunnen zijn van de schadelijke bacteriën, is er een groter risico dat u zelf tetanus krijgt als u wordt gebeten. De leefruimte van uw konijn moet te allen tijde schoon worden gehouden om de kans op tetanusveroorzakende bacteriën te minimaliseren. Als u dit doet, blijven u en alle andere huisdieren veilig.
