Terwijl zwarte wouwen jagen in de buurt van bosbranden, beweren sommige rapporten dat ze ze opzettelijk laten beginnen om hun prooi uit te roken. Is dat mogelijk? Je vindt de zwarte wouw, 's werelds meest voorkomende roofvogel op vier van de zeven continenten van de aarde. Met een welverdiende reputatie als een slim roofdier dat voedsel achtervolgt op plaatsen waar andere vogels bang zijn om te vliegen, kan de vlieger zelfs zijn eigen eetgelegenheid creëren als er een tekort aan voedsel is.
Deze vogels zijn zeer adaptief en leven in stedelijke en landelijke gebieden. En hun bereidheid om bijna alles te eten, heeft ervoor gezorgd dat ze zich thuis voelen in verschillende omgevingen in Australië, Europa, Afrika en Azië.
Maar dat is niet wat de zwarte wouw (Milvus migrans ) interessanter dan andere roofdieren. Wat deze vogels ongewoon maakt, is het feit dat ze in de richting van . vliegen vuren in plaats van er vandaan, zoals de meeste verstandige vogels. (En laten we eerlijk zijn, zoals jij en ik waarschijnlijk ook.)
Waarom zou een dier zoiets doen? Zwarte wouwen volgen vuren specifiek om prooien te vangen die proberen te ontsnappen aan de vlammen - denk aan insecten en kleine vogels en zoogdieren.
"Ze kunnen van enkele kilometers afstand binnenkomen, waarbij de rookkolom als wegwijzer of knipperend neonlicht dient", zegt John Peter, een senior schrijver en redacteur bij de natuurbeschermingsgroep BirdLife Australia, via e-mail.
Zwarte wouwen jagen op prooien op de vlucht voor een bosbrand in Noord-Australië in 2012. Hoewel vliegen naar de vlam ongebruikelijk is in de vogelwereld, kun je ook het idee vinden dat vliegers sintels van het ene vuur kunnen nemen en ze gebruiken om een ander vuur te starten om meer prooien weg te spoelen. Volgens een rapport zeggen brandweer- en landbeheerders in de noordelijke savannegebieden van Australië dat ze hebben gezien dat zwarte wouwen brandende stokken oppakken en van een brandend of verbrand gebied naar droog gras dragen en de stok laten vallen om een nieuw vuur te starten.
Zwarte wouwen (Milvus migrans) komen voor op vier verschillende continenten. "Er is niet veel schriftelijk bewijs dat dit gedrag beschrijft", schrijft Sean Dooley, redacteur van BirdLife Australia in een e-mail, "maar ik weet dat het in de Northern Territory redelijk goed bekend is onder vogelaars en Aboriginal-groepen."
Eén zo'n verslag komt uit het Douglas Lockwood-boek 'I, the Aboriginal' uit 1966. Hij beschreef het zien van vliegerhaviken die opzettelijk gras en bushland in brand staken.
"Ik heb een havik een smeulende stok in zijn klauwen zien oppakken en hem op een halve mijl afstand in een vers grasveld zien vallen", schreef Lockwood, "en dan met zijn maten wachten op de gekke uittocht van verschroeide en bange knaagdieren en reptielen. Toen het gebied was uitgebrand, werd het proces elders herhaald."
Hoewel het account van Lockwood een overtuigend verhaal is, zijn er geen andere verifieerbare accounts geregistreerd of gerapporteerd. Maar zelfs als die tactiek nog niet door de wetenschap is waargenomen, blijven vliegers sluwe jagers.
Er is bijvoorbeeld een verhaal over zwarte wouwen die brood in een rivier laten vallen en vervolgens wegvliegen om de chaos te aanschouwen. Toen kleine vissen zich rond het aas verzamelden, dook de vlieger erin voor het avondeten.
"Dit [voorbeeld] laat zwarte wouwen zien die op vissen jagen", zegt Dooley. "Er worden geen vuurstokjes genoemd, maar het laat zeker zien dat ze dat adaptieve gedrag hebben, en het is misschien niet zo moeilijk van brood naar brandende stokjes."
Zwarte wouwen jagen op insecten bij een bosbrand in het Kakadu National Park in Australië. Het adaptieve gedrag is ook te zien op andere manieren waarop de vliegers zich voeden.
"Het zijn grotendeels aaseters, die vaak straatroof nemen van de bermen, evenals ander aas, het nemen van restjes van vuilnisbelten, slachthuizen, varkensstallen, rioolvijvers en andere soortgelijke walgelijke plaatsen", zegt Peter. "Ze voelen zich ook aangetrokken tot andere verstoringen, zoals landbouwmachines of bewegende kuddes vee, die potentiële prooien die ze kunnen vangen kunnen verstoren. En [ze] zullen gemakkelijk foerageren op plaatsen waar plagen van insecten, konijnen, muizen of inheemse ratten."
Het is duidelijk dat zwarte wouwen niet de meest kieskeurige eters van de vogelwereld zijn, maar de jury is er nog niet uit of ze de pyromanen van de lucht zijn.
Zoals Dooley zegt:"Het indirecte bewijs is vrij hoog, maar ik weet niet zeker of we nog een smoking gun (of stok) hebben."
Het lijkt erop dat het een beetje te vroeg is om de neushoornploeg in te schakelen.
Dat is nu interessantZwarte wouwen zijn misschien niet de enige vogels die vurig gedrag vertonen. Bruine valken worden ook verdacht van het aansteken van branden in de Australische savanne.
