Een van de meest voorkomende aandoeningen waar onze kittengenoten vaak mee te maken krijgen, zijn verschillende soorten bijtwonden. De klassieke situatie is dat u een wond op uw kat tegenkomt die het gevolg is van een beet van een ander dier, zoals andere katten of honden in het huishouden. Een andere veelvoorkomende situatie wordt vaak geassocieerd met als uw kat permanent of semi-permanent buiten leeft, waar ze af en toe ruzie kan krijgen met katten uit de buurt of andere buitendieren.
Ongeacht de oorzaak, deze gevechten kunnen leiden tot vervelende verwondingen, zowel door het trauma als door de bijbehorende infectie. De bek van beide huiskatten en andere dieren zijn geen schone plekken en de buitenlucht ook niet, wat resulteert in pijnlijke infecties en mogelijke gezondheidscomplicaties.
Bijtwonden ontstaan door – je raadt het al – beten van andere dieren. Hoewel het meestal een andere kat is die je huisdier bijt, is de incidentele beet van een wasbeer, rat of buidelrat niet ongehoord.
Met al die vacht kan het soms moeilijk zijn om de exacte plaats van de beet te zien. Als uw kat is gebeten, kunt u eerst enkele niet-specifieke symptomen opmerken, zoals een verandering in het algemene gedrag van uw kat, mank lopen op een of meer ledematen of overmatige verzorging van het geblesseerde gebied. Meer tekenen dat uw kat een pijnlijke bijtwond heeft, zijn onder meer:
Als je uiteindelijk toch een bijtwond opmerkt, is het belangrijk om een afspraak te maken met je dierenarts; wilde en buitenkatten, evenals wilde dieren, kunnen allerlei overdraagbare ziekten bij zich dragen, van hondsdolheid tot andere, minder ernstige infectieuze agentia. Bovendien kan de wond, indien onbehandeld, een abces vormen, of een grote, pijnlijke knobbel gevuld met etterend materiaal door een ernstige bacteriële infectie.
Als de wond bloedt, oefen dan lichte druk uit met schoon gaasje of tissues om het bloeden te stoppen op weg naar de dierenarts.
Omdat bijtwonden vaak nog gecompliceerder of uitgebreider zijn dan aan de oppervlakte te zien is, wordt aanbevolen om bijna elke bijtwond door een dierenarts te laten onderzoeken, vooral als de wond van een wild dier kan zijn geweest, aangezien rabiës een automatisch proces is. gezondheidsrisico te overwegen. Bijtwonden kunnen naast de oppervlakkige wonden ook discrete verwondingen veroorzaken, zoals pocketing of huidflappen. Beide complicaties vereisen vaak een uitgebreidere behandeling, zoals hechtingen of passieve weefseldrainage.
If your cat has gotten into a fight with an outdoor cat or another wild animal such as a raccoon, it’s important to make a veterinary appointment to get your cat tested for infections. Though less common, outdoor cats are vulnerable to contracting and passing on many diseases that indoor cats never even come into contact with, such as feline immunodeficiency virus (FIV) and feline leukemia virus (FeLV). Cats that are not up to date on their shots, including rabies, should seek veterinary attention as soon as possible to be tested.
Lastly, the reason why almost all bite wounds should be assessed by a veterinarian is that prescribed medications are usually appropriate in order to address the wound. A short course of pain medications and antibiotics should be prescribed to minimize the risk of abscess formation and unneeded discomfort during the healing process. Combining this with measures like keeping your cat indoors and separated from other animals will help to promote the fastest recovery possible.
Keeping your cat inside is the best and only method to prevent bite wounds from wild animals or feral cats. It’s highly recommended that you prevent your domesticated kitty from coming into contact with feral cats. Interactions with feral and other outdoor cats puts them at risk for picking up all sorts of infections and injuries. However, if your cat does get out for a short period of time, inspect their body for any injuries or abnormalities when they return.
De inhoud is niet bedoeld als vervanging voor professioneel dierenartsadvies, diagnose of behandeling. Vraag altijd advies aan uw dierenarts of een andere gekwalificeerde zorgverlener als u vragen heeft over een medische diagnose, aandoening of behandelingsopties.
