Jonge en immuungecompromitteerde katten worden vaak getroffen door longontsteking, wat kan leiden tot ademhalingsmoeilijkheden en lage oxygenatie van het bloed. Longontsteking is een ontstekingsziekte die het functionele weefsel van de long beschadigt dat bekend staat als het parenchym. Dit weefsel is verantwoordelijk voor een effectieve gasuitwisseling wanneer gezonde katten ademen. Bij longontsteking raken de longen echter overspoeld met ontstekingscellen, wat leidt tot vochtophoping in de luchtzakken. Deze longconsolidatie belemmert de ademhaling en aangetaste katten kunnen erg ziek worden zonder gepaste interventie.
Longontsteking wordt meestal veroorzaakt door virussen, bacteriën of schimmels. Sommige katten met longontsteking kunnen meerdere infectieuze organismen hebben die bijdragen aan de ziekte.
Virale oorzaken van longontsteking bij katten zijn onder meer feliene calicivirus en feliene herpesvirus, die oraal worden verspreid, door contact met andere geïnfecteerde katten of door inademing. Feline infectieus peritonitis (FIP) virus is ook een minder vaak voorkomende oorzaak van longontsteking, maar het wordt niet verspreid tussen katten. Virale middelen kunnen grote schade toebrengen aan de luchtwegen van een kat, waardoor ze vatbaarder kunnen worden voor secundaire bacteriële infecties.
Bacteriële agentia zijn vaak opportunistische pathogenen, wat betekent dat ze de beschermende barrières van het lichaam kunnen overwinnen zodra een ander infectieus agens (zoals een virus) het immuunsysteem heeft verzwakt. De meest voorkomende bacteriën die longontsteking bij katten veroorzaken zijn onder andere Bordetella bronchiseptica, Mycoplasma, en Pasteurella. Ze zijn meestal zeer besmettelijk en kunnen zich onder de juiste omstandigheden van kat op kat verspreiden.
Schimmeloorzaken van longontsteking kunnen zijn:Histoplasma capsulatum en Cryptococcus soorts . Meestal zijn deze organismen beperkt tot bepaalde regio's in de Verenigde Staten. Histoplasma is voornamelijk gevonden in het middenwesten en oosten van het land, terwijl Cryptococcus is wijder verspreid. Katten raken besmet door sporen in te ademen van grond die verrijkt is met uitwerpselen van vogels of vleermuizen.
De meest voorkomende klinische symptomen manifesteren zich als problemen met de bovenste luchtwegen, waaronder:
Een dierenarts zal zijn of haar stethoscoop gebruiken om te luisteren naar abnormale of afwezige longgeluiden. Als u knettergeluiden hoort, kan dit duiden op vochtophoping en moet dit verder worden aangepakt. Afwezige longgeluiden wezen op longconsolidatie.
Het nemen van een grondige anamnese en het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek zijn essentieel. Er zijn een aantal tests die kunnen worden gedaan om een diagnose van longontsteking te ondersteunen, maar röntgenfoto's van de borst (röntgenfoto's) en bloedonderzoek zijn meestal de eerste stappen. Röntgenfoto's kunnen tekenen vertonen van consolidatie, ontsteking in de long en andere abnormale gebieden die kunnen bijdragen aan de klinische symptomen. Virale pneumonie kan op röntgenfoto's moeilijk te identificeren zijn, terwijl bacteriën en schimmels er over het algemeen duidelijker uit zien. Bloedonderzoek wordt gebruikt om ontstekingen of infecties op te sporen door te kijken naar het aantal witte bloedcellen.
Schimmelinfecties treffen meestal gelijktijdig andere orgaansystemen. Het is gebruikelijk om vergrote lymfeklieren, gastro-intestinale klachten, gewichtsverlies en oogafwijkingen te zien bij Histoplasma infecties. Cryptococcus heeft de neiging om dikke loopneus, huidlaesies en neurologische problemen te veroorzaken. Als een schimmelorganisme wordt vermoed, kan het nodig zijn om de urine of de lymfeklier te bemonsteren.
Het nemen van een monster uit de long kan nuttig zijn, maar er bestaat een verhoogd risico op complicaties. Deze monsters kunnen worden ingediend voor aanvullend onderzoek om de oorzaak te achterhalen en in moeilijke gevallen een passende behandeling te bepalen. Soms kan het testen van loopneus ook nuttig zijn.
Ondersteunende therapie is noodzakelijk, ongeacht de oorzaak, zoals het verstrekken van vocht en zuurstof om de getroffen katten te helpen zich veel beter te voelen.
Er zijn een paar dingen die u thuis kunt doen om ervoor te zorgen dat uw kat zich prettiger voelt. Hoewel sommige katten verneveling niet goed verdragen, kan het een nuttige therapie zijn om slijm uit de luchtwegen te verwijderen. Als alternatief kan een kat gedurende 5-10 minuten in een stomende kamer worden geplaatst, zoals wanneer een warme douche loopt, ook enige verlichting bieden. Aanvullende therapieën worden aanbevolen op basis van de specifieke oorzaak van de longontsteking.
Bij zowel virale als bacteriële infecties zal uw dierenarts antibiotica voorschrijven. Hoewel het antibioticum een virale infectie niet zal genezen, zal het helpen bij het elimineren of verminderen van de ernst van een secundaire bacteriële infectie terwijl de kat immuungecompromitteerd is. Antibiotica worden gedurende enkele weken toegediend.
Schimmelinfecties vereisen antischimmelmiddelen, zoals itraconazol of fluconazol, die gedurende enkele maanden moeten worden toegediend, omdat deze infecties moeilijker op te lossen zijn. Sommige antischimmeltherapieën kunnen de lever negatief beïnvloeden, dus het wordt aanbevolen het bloedonderzoek tijdens de behandeling te controleren.
Röntgenfoto's moeten tijdens de behandeling regelmatig (meestal om de twee weken) worden gecontroleerd om de effectiviteit van de gekozen therapie te controleren. Zodra de röntgenfoto's erop wijzen dat de pneumonie volledig is verdwenen, wordt de behandeling nog 1-2 weken voortgezet om volledige genezing te garanderen.
Hoewel er geen universele manier is om longontsteking bij katten te voorkomen, zijn er manieren om het risico op ziekte te verminderen. Door ervoor te zorgen dat katten op de hoogte zijn van vaccinaties, blijven ze gezond en beschermd. Katten die vaccins hebben gekregen tegen het calicivirus en herpesvirus (beiden onderdeel van het kattenziektevaccin) hebben een verhoogde bescherming tegen het ontwikkelen van virale longontsteking. Omdat bacteriële pathogenen zeer besmettelijk zijn, is het ook nuttig om het contact tussen katten te beperken. Om het risico op schimmelpneumonie te verminderen, moeten katten binnen worden gehouden en uit de buurt van sterk vervuilde gebieden waar ze in contact kunnen komen met sporen.
De inhoud is niet bedoeld als vervanging voor professioneel dierenartsadvies, diagnose of behandeling. Vraag altijd advies aan uw dierenarts of een andere gekwalificeerde zorgverlener als u vragen heeft over een medische diagnose, aandoening of behandelingsopties.
