Deze veel voorkomende ziekte wordt veroorzaakt door een overproductie van schildklierhormonen, T3 en T4 genaamd, als gevolg van disfunctie van de schildklier in de nek van de kat. Er zijn twee van deze klieren, aan weerszijden van de luchtpijp. Meestal zijn beide klieren aangetast, maar dit is niet altijd het geval. De eerder genoemde symptomen zijn niet de enige tekenen van hyperthyreoïdie; andere symptomen zijn braken, diarree en een matte of vettige vacht. Deze tekenen beginnen langzaam en veel eigenaren realiseren zich in eerste instantie misschien niet dat er iets mis is, zei Dr. Audrey Cook, universitair hoofddocent aan het Texas A&M College of Veterinary Medicine &Biomedical Sciences (CVM).
"Een daling van het lichaamsgewicht is vaak de eerste aanwijzing dat een kat lijdt aan hyperthyreoïdie, wat een van de redenen is waarom regelmatige dierenartsbezoeken zo belangrijk zijn bij oudere katten," zei Cook.
Als een kat de symptomen van hyperthyreoïdie begint te vertonen, zal een bezoek aan de dierenarts de diagnose bevestigen. De dierenarts zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren, waaronder een zorgvuldig onderzoek van de nek. Een vergrote schildklier kan worden gepalpeerd, maar een normaal onderzoek sluit de mogelijkheid van hyperthyreoïdie niet uit. Om de ziekte te bevestigen, wordt de schildklierhormoonspiegel van het dier gecontroleerd door middel van bloedonderzoek.
Aangezien schildklierhormonen de meeste organen in het lichaam aantasten, is het belangrijk om een kat te testen op de ziekte als deze wordt vermoed. Indien onbehandeld, kunnen secundaire problemen ontstaan, zoals de hartvergroting, met een verhoogde hartslag. Een ander probleem als gevolg van onbehandelde hyperthyreoïdie is hypertensie of hoge bloeddruk. Zowel hypertensie als hartaandoeningen veroorzaakt door hyperthyreoïdie zullen verdwijnen met de juiste behandeling van de schildklieraandoening.
"Als ze onbehandeld blijven, kunnen de hartcomplicaties die verband houden met hyperthyreoïdie levensbedreigend zijn," zei Cook.
Hyperthyreoïdie kan op drie manieren worden behandeld:medicatie, radioactief jodium of een operatie.
Traditioneel is medicatie de belangrijkste manier om de ziekte te behandelen. Voor deze optie wordt een anti-schildkliermedicijn gegeven om de hoeveelheid hormonen die door de schildklier worden afgegeven te verminderen. Dit is relatief goedkoop, maar het medicijn moet de rest van het leven van de kat een of twee keer per dag worden gegeven. Bijwerkingen kunnen ook zijn:braken, bloedarmoede, lethargie en beenmergsuppressie.
"Sommige eigenaren hebben moeite om de medicatie bij hun kat te krijgen," zei Cook. "We kunnen het opnieuw formuleren in een vloeistof als dit gemakkelijker is, en soms gebruiken we een product dat in het oor wordt gewreven en op die manier wordt geabsorbeerd."
Behandeling met radioactief jodium wordt steeds populairder bij de behandeling van hyperthyreoïdie bij katten. Voor deze langdurige behandeling wordt de kat geïnjecteerd met het radioactieve jodium, dat het weefsel van de overactieve schildklier vernietigt. Hoewel deze procedure meestal zeer effectief is, is hij duurder en moet de kat in het ziekenhuis worden opgenomen terwijl de radioactiviteit afneemt.
"Dit is een van de beste manieren om deze ziekte te behandelen, en de keuze die ik heb gemaakt voor mijn eigen kat toen ze hyperthyreoïdie had," zei Cook.
Chirurgische verwijdering van de schildklier (en) is een andere beschikbare optie voor deze ziekte. Hoewel het slagingspercentage op lange termijn goed is, bestaat er een risico op beschadiging van de bijschildklieren, die zich dicht bij de schildklier bevinden. De bijschildklier is verantwoordelijk voor het in stand houden van de juiste calciumspiegels in het bloed.
"We raden meestal alleen een operatie aan als de klier kankerachtig is, wat zeer zeldzaam is, of als medicatie of bestraling geen geschikte keuze is," zei Cook.
Een dierenarts kan helpen bepalen welke behandelingsoptie het beste is voor uw dier. Over het algemeen is de prognose voor een kat met hyperthyreoïdie goed. Na de behandeling zal een langdurige controle van de schildklierniveaus ervoor zorgen dat de kat een gelukkig leven blijft leiden.
