Etiketten voor dierenvoeding begrijpen

Ervoor zorgen dat uw hond of kat gezond eet, houdt meer in dan alleen van merk wisselen. Het betekent een detective op het gebied van voedseletiketten zijn en leren ingrediëntenlijsten en terminologie te begrijpen.

Als je tegenwoordig bent zoals veel mensen, wil je dat je hond of kat gezond eet. Om echter te slagen in het kiezen van een veilig, voedzaam kwaliteitsvoer voor uw gezelschapsdier, moet u bedreven worden in het lezen van etiketten voor dierenvoeding en het begrijpen van enkele terminologie die fabrikanten gebruiken in hun ingrediëntenlijsten. Dit artikel zal je op het goede spoor zetten.

Ingrediëntenvolgorde en definities – de feiten ontcijferen

Kijk altijd op de achterkant van een verpakking voor dierenvoeding voor het volledige ingrediëntenprofiel, gerangschikt op gewicht. Vertrouw niet op vluchtige ingrediëntenlijsten op de voorkant, naast spetterende foto's van vers vlees, fruit en groenten.

1. Idealiter willen we een specifiek vlees, zoals varkensvlees of rundvlees, als eerste zien. Als dat zo is, betekent dit dat het is gewogen met het water er nog in. Dit maakt het zwaarder en brengt het naar de top van de lijst. Het water wordt echter tijdens de verwerking verwijderd, wat betekent dat er een lager gewicht aan daadwerkelijk van vlees afgeleid eiwit in het eindproduct zit.
2. Bijproducten zijn niet-gesmolten en omvatten organen, vet en ingewanden, maar geen haar, hoorns, tanden of hoeven. Bijproducten kunnen gezond zijn, maar we kennen de kwaliteit niet op basis van een labelvermelding. Carnivoren hebben organen nodig voor een goede gezondheid.
3. Een vleesmaaltijd betekent dat het weefsel is gemaakt. Dit proces zet afval dierlijk weefsel (geen vlees van menselijke kwaliteit) om in stabiele bruikbare materialen zoals geel vet, wit vet, bleekbare fancy talg en een eiwitmaaltijd zoals vlees- en beendermeel of bijproducten van gevogelte. Het bevat geen haar, hoef, huid of vreemde materialen. Hoewel tot 9% van het ruwe eiwit in het product onverteerbaar door pepsine kan zijn, zou het product per definitie eiwitrijker zijn dan zijn tegenhanger van schoon vlees, gewogen met water.
4. Als een vleesproduct wordt gevolgd door meer dan één graan of zetmeel, kan er meer graan of zetmeel dan vlees in gewicht zijn, ook al staat het vlees als eerste vermeld. Een veelgebruikte marketingtruc is om een ​​graansoort op te sommen, bijvoorbeeld maïs, opgesplitst in maïsgluten, maïszetmeel, maïsmeel, enz. Dit plaatst de maïsversies onder de vleesbron - tenzij je ze allemaal bij elkaar optelt. Dit wordt het splitsen van ingrediënten genoemd.

   Maïs is geen natuurlijk voedsel voor een carnivoordieet. En helaas is Amerikaanse maïs besmet met schimmels en aflatoxinen, die potentieel kankerverwekkend zijn. De meeste maïs is genetisch gemodificeerd, tenzij anders vermeld, wat betekent dat het niet sterft wanneer velden worden besproeid met glyfosaat-herbicide om het onkruid te doden. Maar de maïs neemt het glyfosaat wel op in zijn cellen. Het vee eet de maïs en het glyfosaat wordt opgenomen in het voedselweb. Mensen, vee en gezelschapsdieren nemen de besmette maïs en/of het besmette vlees binnen.

5. Na het zetmeel op een etiket staat een vet vermeld, samen met hoe het bewaard is gebleven. Vermijd dierlijk vet geconserveerd met BHA, BHT of ethoxyquin. Van deze kunstmatige conserveermiddelen is aangetoond dat ze kankerverwekkend zijn; in feite is ethoxyquine verboden in Europa, Australië en Nieuw-Zeeland. Zoek naar gemengde tocoferolen, een bron van vitamine E en/of rozemarijnextract als conserveermiddel.
6. Vermijd toegevoegde suikers zoals glucosestroop, melasse en bietsuiker. Dit zijn geen nuttige voedingsstoffen. Ze verleiden een dier om het voedsel te eten en raken eraan verslaafd. Waarom? Dus je blijft het kopen! Alleen omdat je hond of kat het leuk vindt, wil nog niet zeggen dat het goed voor hem is.
7. Zout zou niet te hoog op de lijst moeten staan, hoewel dit vaak het geval is bij commercieel ingeblikt voedsel. Net als suiker is zout ook verslavend.
8. Als vitamines en mineralen worden toegevoegd, zoek dan naar de vitamines die gechelateerd zijn, wat de absorptie verbetert (ze worden vermeld als een chelaat of proteïnaat). Houd er echter rekening mee dat deze chelatie niet "natuurlijk" is en vaak voorkomt door een mineraal te combineren met soja-eiwit, wat zeker GGO is. Onthoud dat GGO-zaden resulteren in gewassen die beladen zijn met pesticiden, waardoor deze chemicaliën kunnen worden opgenomen in de microflora van onze dieren (en onze eigen) darm. Het beste voer voor huisdieren bevat voldoende volledige voedingsbronnen van vitamines en mineralen, dus synthetische versies hoeven niet te worden toegevoegd.
9. Vermijd ingeblikt voedsel dat carrageen als verdikkingsmiddel bevat. Dit ingrediënt blijkt een verband te hebben met inflammatoire darmaandoeningen.
10. Blikvoeringen kunnen BPA bevatten, een bekende hormoonontregelaar. Zoekt naar bedrijven die geen BPA in hun blikjes gebruiken.
11. Sommige levensmiddelen uit de supermarkt, veel lekkernijen en kauwsnacks bevatten nog steeds kleurstof. Deze kunstmatige kleurstoffen kunnen kankerverwekkend zijn. Als een levensmiddel kleurstof bevat (bijv. Red Dye 40), zet het dan terug op het schap! Er kunnen betere ingrediënten worden gebruikt, zoals blauwgroene algen, die ook geweldige antioxiderende eigenschappen hebben.
12. Kleine hoeveelheden van de beste, gezondste en duurste ingrediënten staan ​​meestal als laatste op de lijst! Deze zien eruit als echt voedsel. Mogelijk ziet u bosbessen, veenbessen, broccoli, gedroogde kelp, hennepzaad en andere. Sommige voedingsmiddelen, zoals cichoreiwortelextract, zijn prebiotica die de gezondheid van de darmflora bevorderen. Prebiotica voeden probiotica, de goede bacteriën in de darm. Mogelijk ziet u prebiotica ook op het etiket staan ​​als inuline, dat afkomstig kan zijn van cichoreiwortel. Houd er rekening mee dat toegevoegde probiotica mogelijk niet zo levensvatbaar zijn als de probiotica die u zelf aan het voedsel toevoegt wanneer u het serveert.

Controle krijgen over wat u uw hond of kat voert, houdt in dat u weet wat er in het voedsel zit dat u voor hem koopt. Iets leren over het lezen en begrijpen van etiketten voor huisdierenvoeding is een belangrijke stap om ervoor te zorgen dat uw gezelschapsdier een zo veilig en gezond mogelijk dieet volgt.