Floppycats.com vroeg Gayle Nastasi, een huisdierenprater, om enkele vragen te beantwoorden die we hadden over communicatie met dieren en vragen over haar diensten. Bedankt, Gayle voor het interview.
Gayle Nastasi bevindt zich in de staat New York en is bereikbaar via haar website: http://www.gazehound.com
Antwoorden zijn auteursrechtelijk beschermd door Gayle Nastasi.
1. Hoe lang communiceer je al met dieren?
Ik praat al met dieren, of voel hun gevoelens, fysieke sensaties, gedachten, enz. Zo lang als ik me kan herinneren. Als kind leken de huisdieren uit de buurt zich allemaal om me heen te verzamelen. Het was echter ongeveer vijftien jaar geleden dat ik diercommunicatie begon te studeren als een mogelijk beroep, en ik accepteerde mijn eerste echte klant in het jaar 2000.
Ik weet zeker dat verschillende communicators verschillende methoden hebben. Voor mezelf ontvang ik een groot aantal informatie wanneer ik met een dier communiceer. Het verschilt per dier en per situatie. Ik ontvang zintuiglijke input zoals beeld en geluid. Ik voel wat het dier fysiek voelt, wat handig kan zijn wanneer, bijvoorbeeld, een dierenarts probeert te achterhalen "waar het pijn doet". Dieren sturen me gedachten en emoties, en die emotionele input kan vaak van cruciaal belang zijn om mensen te helpen de behoeften van hun dier te begrijpen. Soms ontvang ik wat ik noem 'volledige kennis', waarbij het dier in één keer een volledige deken van allerlei informatie met me deelt. Ik zie de informatie die binnenkomt als puzzelstukjes, die ik dan zal proberen op te lossen, "naar een mens te vertalen" en te bespreken met de menselijke vriend van het dier.
Oh, my, er zijn er zo, zo veel. Er is de kat die problemen had met de kattenbak en erop stond dat haar nalatenschap haar kunstwerk was, haar vermogen om zichzelf individueel uit te drukken, aangezien ze in een huishouden met meerdere katten woonde. Het markeerprobleem was opgelost toen haar mens haar "doeken" kocht, in de gedaante van puppy-piepdoekjes, en de kat ermee instemde ze over de kleedjes en tapijten te gebruiken.
Er was de lieve kleine oudere hond met wie ik zo vaak sprak dat hij zichzelf elke keer als ik een douche nam in mijn gedachten begon uit te nodigen (ik denk dat het een plek was waarvan hij wist dat hij mijn onverdeelde en onmiddellijke aandacht zou hebben!).
Het verhaal dat de meeste impact heeft, niet alleen op mij, maar op mijn hele familie, is er een die mijn man het sterkst heeft geraakt. Ik werkte met een hond die erg ziek was en van zijn familie was gescheiden tijdens een lang verblijf in een groot medisch centrum voor dieren. Ik had eerder op de avond met deze jongen gepraat. Het was januari, een erg koude en bittere nacht, en het werd al laat. De hond was toevallig van hetzelfde ras als mijn eigen honden en leek erg op die van mij. Ik zat in de slaapkamer te lezen en mijn man in de woonkamer televisie te kijken. Vanuit zijn positie kon hij de achterdeur zien, die uitkwam op het oefenterrein van onze honden. Plots hoorde ik hem roepen:'Pascha! Pascha is buiten in deze kou!' en hij rende naar de deur en riep onze hond. Geschrokken sprong ik op en rende naar de woonkamer om Pascha te zien, erg verward, warm en veilig op de bank. Mijn man zwoer dat Pascha bij de achterdeur was gesprongen om binnen te komen... en mijn dochter bevestigde dat, hoewel ze hem niet zag, ze hem op de deur kon horen bonzen. Toen ik de volgende ochtend met mijn cliënt communiceerde, ontdekte ik dat haar hond rond die tijd een hartstilstand had gekregen en moest worden gereanimeerd door de dierenartsen van het medisch centrum. Het leek alsof hij zijn lichaam had verlaten en de laatste bekende persoon had gezocht met wie hij vóór de aflevering had gesproken. Die avond zal me altijd koude rillingen bezorgen als ik eraan terugdenk, en ik herinner het me vaak en met veel plezier.
Ik heb echt geen voorkeur wat betreft de leeftijd van het dier. Elk dier brengt zijn eigen unieke energie in de verbinding. Net als mensen zijn het allemaal individuen. Sommige zijn serieus, andere grappig. Sommigen zullen heel spiritueel en verheven zijn, anderen heel nuchter. Jonge dieren zijn altijd erg leuk, omdat velen gemakkelijk kunnen worden afgeleid, en ik glimlach terwijl ik hun gedachten achtervolg en probeer hun aandacht vast te houden. De oudsten zijn vaak wijs en aards, en kunnen ons allemaal heel veel leren.
Ik heb, en heb met reptielen gesproken, en heb echt geen voorkeur voor soorten. Verschillende soorten hebben natuurlijk verschillende dingen te leren en verschillende manieren om zich uit te drukken. Binnen elke soort zijn er net zoveel variaties als er individuen zijn. Ik open altijd mijn hart voor wat elk individueel dier te delen heeft. Sinds ik enkele jaren geleden mijn brevet als rehabilitator van dieren in het wild heb behaald, werk ik steeds meer met dieren in het wild, wat op zich al een diepgaande en vaak vernederende ervaring kan zijn.
Aangezien ik in een zeer landelijk gebied woon, wordt het meeste van mijn werk gedaan via de telefoon, via e-mail of via IM-chatsessies (zowel spraak- als getypt). Voor mijn telefoonsessies, ja, ik communiceer live. Mijn cliënt en ik spreken een tijd af die voor ons beiden past, en zij zullen mij op de afgesproken tijd bellen. Sommige mensen geven de voorkeur aan telefonische of live sessies, anderen geven de voorkeur aan e-mail omdat ze dan iets hebben om uit te printen en op te slaan.
Ik doe af en toe optredens op evenementen, maar om verschillende redenen heb ik die diensten moeten beperken.
Op het moment van dit interview bedragen mijn tarieven over het algemeen $ 1,20 per minuut. Ik heb minimaal een half uur, hoewel het geen vaste regel is, voor $ 36 voor het half uur. Voor langere sessies geldt het tarief per minuut. Ik heb wel "pakketdeals" in de vorm van cadeaubonnen die worden verkocht op de pagina Tarieven en diensten van mijn website. Klanten kunnen pakketten van twee en drie sessies vooraf kopen tegen een gereduceerd tarief.
Met uitzondering van deze prepaid cadeaubonnen, is mijn beleid dat ik geen vooruitbetaling vraag. Ik vraag de klant te wachten tot ze hebben besloten of onze sessie überhaupt nuttig is geweest, en zo ja, dan betalen ze de betaling over.
Wauw, wat een vraag! Ik weet niet zeker of ik dat in een jaar kan beantwoorden, niet minder in één interview. Ik geloof echter dat communicatie met dieren op het allerhoogste en belangrijkste niveau de band tussen mensen en alle levende wezens versterkt. Mensen groeien niet alleen dichter bij het begrijpen van hun eigen persoonlijke dierlijke metgezellen, hun hart en geest staan open voor het gefluister van wijsheid dat door al het leven wordt gedeeld.
O, zeer zeker. Ik heb een aantal klanten die zelf dierenarts zijn, en een aantal anderen wiens dierenartsen, wanneer ze worden geconfronteerd met een vraag waar ze meer informatie over willen, zullen voorstellen:"Waarom bellen we Gayle niet?" Mijn dierenartsklanten hebben mij verteld dat ze het nuttig vinden om dichter bij de "waar doet het pijn"-antwoorden te komen door af te stemmen op wat een dier ervaart.
Ja, ik spreek vaak met dieren die zijn overleden en zijn gaan beschouwen als een soort 'favoriet'. Omdat ik de afgelopen jaren zelf veel dierbaren heb verloren, is het een eer om anderen wat troost te kunnen bieden bij hun verlies. Hoe het werkt:we zijn allemaal geest, of we ons lichaam nu wel of niet dragen. Spreken met een geest die zijn lichaam heeft achtergelaten is voor mij niet zo heel veel anders dan spreken met een geest die nog een “aarde-pak” draagt. Een van de meest geruststellende en bevredigende dingen die ik kan doen, is mensen helpen die afscheid hebben moeten nemen van een dierbaar gezelschapsdier, een einde te maken aan en nieuwe contacten te leggen. Er is tenslotte geen echt afscheid ... alleen vormveranderingen als we op weg zijn naar nieuwe avonturen.
Bio voor Gayle Nastasi
Gayle Nastasi woont in de prachtige bergen van de staat New York met haar mensen- en dierenfamilie. Ze praat al tien jaar met dieren en helpt hen in contact te komen met hun menselijke metgezellen, en beschouwt het als een groot voorrecht om de dieren te helpen een duidelijkere stem te krijgen. Haar hart verheugt zich elke keer dat ze de communicatie tussen mens en dier sterker ziet worden. Daarnaast is ze een natuurrehabilitator, een webconsulent en een auteur. Haar nieuwe mysterieroman, de eerste in een serie voor jonge lezers, The Corpse That Wasn't There, zal in de vroege herfst van 2010 worden gepubliceerd door Fehrman Books.
