Een lezer van Floppycats, Geo, en ik hadden meer dan een maand geleden een e-mailuitwisseling en ze vertelde me dat ze zou ik zou het geweldig vinden als ik Sonya Fitzpatrick zou interviewen. Ik had al eerder contact opgenomen met Sonya via haar website, maar had nog niets gehoord, dus ik dacht dat het onmogelijk was (Sonya is erg populair en heeft een paar tv-programma's gehad - ze zijn nu bezig met de ontwikkeling van haar derde!). aan Geo om me eraan te herinneren dat dit een totale traktatie was - Sonya deed gratis een reading met mij - wat geweldig was. Een kat, Alley, waar ik mee samenwoonde (met een ex-vriendje) die sindsdien overleden is, stak mijn hand uit en het was heel leuk om van haar te horen. Bovendien, aangezien ik NOOIT over die kat heb gesproken op Floppycats, kon Sonya op geen enkele manier iets over haar weten. Alley zei iets over de verandering van de keukenvloer bij het huis van mijn ex-vriendje en aangezien ik hem niet meer spreek - ik reikte naar zijn moeder om te bevestigen - de keukenvloer was inderdaad veranderd! En een grotere dank aan Sonya voor haar vriendelijkheid genoeg om een lezing voor mij te doen en om de tijd te nemen om dit interview te doen!Je kunt het interview hier beluisteren (Sonya Fitzpatrick Interview) of je kunt het hieronder lezen.
Opmerking:Sonya noemt een zwart-witte kat komt bij mij door tijdens dit interview. Ik realiseerde me pas toen ik klaar was met transcriberen, dat het mijn Rags waren. Rags was natuurlijk niet zwart, maar ik kan zien hoe hij in de geestenwereld op die manier zou kunnen doorkomen. Jenny: Een van mijn lezers vroeg me om contact met je op te nemen en ik heb je eerder benaderd, maar ze luistert echt graag naar je communicatiesessies met dieren op de radio, dus daarom heb ik contact met je opgenomen.
Sony: Oké, oké schat, oké.
Jenny: Dus, hoe lang communiceer je al met dieren?
Sony: Ik communiceer al met hen sinds ik een kind was. Ik ben geboren met een gehoorverlies. Dus ik kon de dieren altijd tegen me horen praten, maar volwassenen, mensen, kon ik niet horen. Dus vanaf het allereerste begin, van heel, heel jong.
Jenny: OKE. En kun je me uitleggen hoe je ze hoort of hoe je communiceert?
Sony: Ja, telepathisch spreken ze in beelden, gevoelens en emoties, en het zendt allemaal uit als radio's. Onze energie gaat van de een naar de ander. En als ik een foto van ze krijg, zijn het momentopnames. Als ik tegen je zou zeggen:"Kun je me vertellen waar het vrijheidsbeeld is?" je krijgt een beeld, nietwaar?
Jenny: Ja mam.
Sony: Nu is er het beeld dat ik van de dieren krijg, en het gaat allemaal extreem snel. Ik krijg een gevoel, emoties en ik hoor ze ook telepathisch spreken, omdat velen van hen onze taal leren. Wilde dieren niet, en huisdieren wel, en ze zijn buitengewoon slim. Alle dieren zijn extreem slim.
Jenny: Ben je in de loop van de tijd in staat geweest om je interpretaties van dat alles te verbeteren, sinds je zei dat het zo snel gaat?
Sony: Nou, ik weet niet of je mijn boek hebt gelezen, maar ik heb een verhaal genaamd Wat de dieren me vertellen. En het zal je vertellen dat als je dat boek krijgt, je het kunt downloaden. Het zal je alles vertellen over mijn jeugd en hoe ik stopte met communiceren met de dieren, waarom ik stopte met communiceren met dieren. Ik heb een paar ganzen die zijn geslacht en ik heb jarenlang niet meer met dieren gesproken.
Jenny: Het spijt me dat te horen, maar ik ben blij dat je weer in actie bent.
Sony: Dat ben ik zeker, schat. Ik ben nooit gestopt - maar dat is goed, ik vind het leuk op die manier, ik hou van wat ik doe. Maar als je dat boek leest, weet je dat het wat is, om alle details door te nemen zou behoorlijk lang duren. Maar het verklaart wat er met mij is gebeurd. Als kind werd ik geboren tijdens de oorlog en in die tijd was het moeilijk in Engeland - we voerden oorlog en dieren waren, weet je, om te eten.
Jenny: Dus, kun je een specifiek verhaal delen over een communicatiesessie met dieren die goed is verlopen-
Sony: Ze gaan allemaal goed, schat, allemaal. Er is er niet één die niet goed gaat, geloof me. Zelfs mensen die voor de eerste keer met me praten of voor de honderdste keer met me praten. Er is nooit een sessie die niet goed gaat. Weet je, ik heb nog nooit een dier gehad als ze weigerden met me te praten, wat slechts twee keer is gebeurd, wat in de loop der jaren is gebeurd met duizenden dieren die ik heb gesproken. En als ze dan de andere dieren horen praten, komen ze binnen en vergeten dat, en dan zijn ze altijd de grootste praters. En ook, schat, ik heb met alle dieren gecommuniceerd - krokodillen, met beren, met lama's, met giraffen , met... er is geen dier waarmee ik niet heb gecommuniceerd, en ze communiceren allemaal op dezelfde manier.
Jenny: Wauw! En geloof je dat ze op die manier met elkaar communiceren?
Sony: Ja, dat doen ze.
Jenny: Communiceer je liever met een jonger of ouder dier?
Sony: Maakt niet uit wat dan ook schat. Als ze ouder zijn, hebben ze vaak meer kennis omdat sommige dieren niet zo lang leven als wij, huisdieren zoals katten en honden. Maar aan sommigen van hen kun je vaak zien wanneer ik met de dieren begin te praten met wat voor mensen ze leven. En of het leuke mensen zijn, of saaie mensen, of spontane mensen, grappige mensen - ik kan het altijd aan het dier zien.
Jenny: Dat is netjes.
Sony: Jawel. Dat is het ook.
Jenny: Dat zou ik ook een enorm voordeel vinden. Als je bijvoorbeeld met iemand zou willen werken en je vraagt iemand "Oh! (Stuur me om je) dier te interviewen.”
Sony: Nou, dat doe ik niet. Omdat ik sowieso altijd goede intuïtieve gevoelens heb en ze vertrouw.
Jenny: Oh! Ik heb je! Is er een bepaalde diersoort waarmee je het liefst praat?
Sony: Nee. Ik praat graag met alle soorten, allemaal, Jenny. Ze zijn allemaal interessant. Wat ik zo leuk vind aan dieren is dat ze geen bagage dragen zoals mensen dat doen.
Jenny: Juist, dat heb ik gehoord.
Sony: Nee, dat doen ze niet.
Jenny: Kan iemand mij leuk vinden, je inhuren of sta je daar zo boven omdat je het zo druk hebt-
Sony: Eigenlijk heb ik niet alle informatie. Ik weet het niet, je hebt vast naar mijn webpagina gekeken, nietwaar?
Jenny: Ja ik heb. Maar de reden dat ik dit soort vragen stel, voor het geval iemand alleen naar dit interview luistert en nooit, weet je, niets over je weet. Sonya:Nou, je kunt naar de website gaan en je kunt boek een reading bij mij, op de website. Het kan allemaal op www.sonyafitpatrick.com. Ze boeken mijn afspraken in Californië.
Jenny: OK. Dus, alle, hoeveel het kost en alles zal er ook zijn?
Sony: Alles staat erop. En ik werk heel snel. Ik ben geen langzame werker. Boem Boem boem! Weet je, het houdt niet op, tenzij dieren in het verleden soms slecht zijn behandeld of emotioneel zijn of hun menselijke metgezel hebben verloren of hun eigen metgezel, zijn eigen soort, hebben verloren. Er is vaak verdriet, veel verdriet, want als dieren een andere vriend verliezen, rouwen ze heel diep.
Jenny: Ja, dat is interessant. Dus nu we het toch over het verlies van een vriend hebben, ik weet dat je veel vragen stelt over overleden dieren.
Sonya: O ja! Ik krijg. Ik zou zeggen, schat, dat 40% van mijn zaken bestaan uit mensen die met hun dieren in de geestenwereld willen praten. En fascinerend, toen mijn tv-show was, keek blijkbaar niemand ooit naar de advertenties, toen ik met de dieren in de geestenwereld sprak, Jenny.
Jenny: Wauw! Dat is interessant.
Sony: Ja, ze hebben het in de gaten gehouden. En ik moet zeggen dat er zoveel mensen zijn, in feite, mijn volgende boek, ik heb net weer een boek verkocht aan Berkley Trade. En het draait allemaal om het helpen van uw dier om naar de andere kant te gaan en om mensen te laten begrijpen dat er geen scheiding is. Het is gewoon dat het fysieke lichaam het voertuig is waarin we allemaal reizen, en onze ziel gaat naar huis. En als het naar huis gaat, ontmoet je de andere zielen waarmee je in dit leven en vorige levens bent geweest. Het maakt niet uit, in welke vorm ze waren, in mens of dier.
Jenny: En dus weet ik dat soms wordt aangenomen dat dieren worden teruggegeven aan hun vorige eigenaar, bijvoorbeeld in mijn mensenleven als een van mijn katten stierf, het later in mijn leven terug zou kunnen komen. Klopt dat?
Sony: O ja. Dat gebeurt veel omdat we terugkomen als zielsfamilies. En soms komt een kat of een hond terug in de vorm van een kat of in een hond en herkennen mensen het. Dat is zo geweldig, als ze het herkennen. En ze weten dat hun dieren zijn teruggekeerd, maar weet je, het komt misschien niet terug als een kat, als het een kat is geweest.
Jenny: OK. Dat is interessant om te weten. Ik heb de hond van mijn moeder gevraagd om terug te komen.
Sony: Zie je, de dieren communiceren op een hoger bewustzijnsniveau, ze zijn echt veel aardiger dan mensen. En ik denk dat je het daarmee eens bent, maar wie is de zwarte kat om je heen?
Jenny: De kat van mijn broer is zwart en ik had haar pas drie maanden toen hij verhuisde.
Sony: Ja. Ze komt al binnen.
Jenny: Oké.
Sony: Wanneer heb je een verhuizing gehad toen ze op het aardse vlak was.
Jenny: Nou, ze leeft nog.
Sony: OK. Wie is de andere zwarte kat in de geestenwereld, nou, omdat twee van hen nu met me praten, is er een zwart-witte en een zwarte.
Jenny: Ik ken de zwart-witte niet, maar de kat van een vriend van mij, die ik, weet je, ik heb veel op kat gezeten, was zwart.
Sony: Oh! Was dat zwart-wit?
Jenny: Ja. Nee, nee.
Sony: Ze komen zo verdomd snel door dat ik alleen maar met iemand hoef te praten, over de geestenwereld moet praten, en de deuren gaan open en ze komen allemaal binnen. Dus je weet dat deze zwart-witte kat me vertelt dat hij erg aanhankelijk was, en nerveus en nerveus”.
Jenny: Ik weet het niet, want ik heb alleen katten gehad die ik heb gehad.
Sony: Eentje waar je voor zorgde.
Jenny: OK. Nou, ik herinner me geen zwart-witte kat.
Sony: Ik kan een lezing doen om het uit te zoeken, maar het opent de deuren en ze komen binnen.
Jenny: Nou, het zal interessant zijn om te ontdekken, dus misschien kan ik het ooit betalen.
Sony: Oh! Schat, ik zal je voorlezen.
Jenny: Oh! Dat zou geweldig zijn.
Sony: Ik zal je voorlezen, ik zal mijn hulp krijgen om het voor je op te zetten.
Jenny: Oh! Heel erg bedankt. Dat zou heel netjes zijn.
Sony: Oh! Het is een genoegen, een genoegen. Ik zal dat doen.
Jenny: Ik weet dat je weinig tijd hebt, dus ik heb zin om je snel door vragen te haasten.
Sony: Maak je geen zorgen, ga door. Ik heb nog 10 minuten.
Jenny: Waarom denk je dat communicatie over dieren waardevol is?
Sony: Voor mensen bedoel je? Ik denk er nooit zo over na, het is gewoon iets wat ik doe en mensen willen in contact komen met hun dieren of hun dieren kunnen ziek of ziek zijn of ze gaan misschien een beetje over en het geeft mensen heel veel troost om te weten wanneer hun familieleden komen door en ik communiceer met hun familieleden in zowel menselijke als dierlijke geest. Dus in veel, vele opzichten is het waardevol voor mensen, omdat de dieren je dingen vertellen die niemand weet, alleen zij. Dingen waarvan ik onmogelijk kon weten dat ze me zouden vertellen en dat bevestigt het omdat alle dieren bij verschillende mensen, verschillende huizen, verschillende levensstijlen leven. Het is dus heel waardevol voor mensen, het geeft ze veel troost, vooral als ze overgaan, als ze weten dat ze hun dier weer zullen zien, zelfs als het niet reïncarneert. En ze zullen ze zien omdat het fysieke lichaam slechts een voertuig is waarin we allemaal reizen en het sterft. But our soul and spirit are still very much alive. And also if people have got cats peeing all over the place or a cat suddenly starts to pee, they want to know why. So, I find the reason out, I tell them what they are doing wrong and if they put it right the cat stops peeing. They don’t realize that by using chemicals in the house, the animals can’t stand the smell of bleaches and ammonia. And some people do it in the litter box; someone does clean the litter box off or wash it off with those horrible chemicals and wonders why the cats peeing all over the house.And it putting its scent down so that is more palatable to the cat, cats aren’t dirty people just misunderstand them at times. So I can always put things like that right or it could be emotional problems, all cats are different just like people are and children are. So, you know, that’s very valuable to them, when their cats don’t pee anymore after they’ve been having peeing contests all over the house they have come long, they clean up the pee with horrible chemical and the cat pees even more all over the place on the things, that will hold its scent and it will smell nice to it. Can you imagine if we are shutting the room with poo and pee we’d hate it, wouldn’t we?
Jenny: Yes.
Sonya: But for the cats that’s OK, but for the dogs as well. But people don’t understand that and they don’t understand by spraying all these disgusting sprays that are very dangerous to animals and how this can kill them too, inhaling all these poisonous gases. So, they are the sort of things that if people do as I advise them to do, its stops. And you often get that multi-household cats or there might be one cat that starts to do it if the human being is spending a lot of time away from home. I find out why it’s doing it first, when it started. All those are very valuable to people.
Jenny: Yes, I agree. Have you been able to help someone, where a vet can’t figure out what’s going on with the animal, medically?
Sonya: I do that all the time, because the animal transmits to my body that it’s got a urinary tract infection, then I feel it in my urinary tract. If it’s got a leg problem, it’s a leg problem. If it feels nausea, I feel nausea. So, I do that all the time. And often, the most common thing is, you know I had a case couple of weeks ago where the dog was just not coming out of its crate and it wasn’t interested in anything all it needed was an animal chiropractor. And she said instantly that when they put it back, he was back to his old self. They had spent fortune on vets and nobody could find out what was wrong with him.
Jenny: That’s really neat that you were able to help and that’s too bad to that all the money was wasted. I actually recommend often, when people write to me, because they write to me all the time about behavior and issues…
Sonya: Jenny, I am sure with your magazine (she meant website), they must.
Jenny: So, I always suggest, you know, if the cats not in real trouble talk to the animal communicator, because you will save lot of money in the long run.One of the readers of my website asked me to reach out to you, she asked, “Is there a way to get in touch our own cats like how can we say exactly connect with our own pets if we don’t have the ability”.
Sonya: Yeah, of course yes. If she gets the Book, Cat Talk, you download it on………….
Jenny: Amazon?
Sonya: Ja. And Cat Talk tells you exactly how to talk to animals and it applies to all animals.
Jenny: And that same reader said that you always talk about letting go of guilt.
Sonya: It’s hard to people that, darling, that’s a really hard one because when an animal has died, they’ll look back and think about “I would have done this, or I would have done that” and they think that they could have probably saved it or they put it down too soon. There’s no accidents in life when its our times up, its up, the same with animals. And people always feel at times, for instance, if a cat gone has gone to the vet and it may have died at the vet and they weren’t with it. There’s no separation because the cat comes out of its body, in its energy body and it goes straight to the owner, but they’ll say I didn’t have time to say goodbye. So, when they do reading with me, it makes them feel so much better because they see it from the cat’s point of view then, not just their own. So many people beat themselves up and you know, I have a lady, over and over again, I get these people that have had to give up a cat or a dog because of finances or because of their husbands, because they house (has been sold) something like that, they feel so guilty about it and they never, never get over it. It’s so sad because they don’t know whether or not the cat was put down or if they had taken it to a shelter or if they move on. I always say “Darling, change your husband and keep your cat and get rid of him.” I always give them that advice, if he wants you to get rid of your cat, it’s a shocking thing it’s like they our babies and we’re close to our animals. And in fact, many people grieve more over an animal dying than they do over people dying in their family.
Jenny: Yeah, I can understand that.
Sonya: Yes, you do. So, that is all people just love their animals because they love of them unconditionally. They really do and they know how to love. And they teach us how to love too I mean, I have 17 animals that are living with me all rescue.
Jenny: Oh really I was gonna ask you, what species are they?
Sonya: They are cats and dogs and I have a rescue horse that I got out of the slaughter truck. All have them have been badly abused. They have it all here, they live the life of Riley and they should.
Jenny: Ja. So, did you know them in the past life or how did you get them?
Sonya: Oh yes, I have had one of my dogs back twice in this life time.
Jenny: Wow.
Sonya: I am looking at Sammy now. He was thrown out of a car. And Sammy thrown out of the car and as he hit the ground, he broke his leg and I drove up and left him. And someone brought him up to me and because I’m the lady with all the animals and knocked up my door and I took him straight to the vet and brought him home. So, I’ll home him. It’s not easy. I homed a herd of cows easier than I can home a cat or a dog. I had a Ridgeback that had died a few years earlier and my daughter said that that’s your Bru back and I said “Do you think so?”And she said “I know it, Mom”. He is hair where the ridge was, turned dark brown I’m looking it now different color to the rest of his hair within a week of me having him. And even the curl top of the ridge bag was exactly the same as my ridge back. So, yes.
Jenny: Wauw! That’s impressive. How many children do you have?
Sonya: I have three, two sons and a daughter.
Jenny: And do they have your ability?
Sonya: My granddaughter does. And she is 9.
Jenny: Is there any research in that as far as the skipping generations?
Sonya: Well, I have to say that, all of them live with me, so, they are used to do what I do, but none of them the gift like I do but my granddaughter does and my grandmother had it too.
Jenny: OKE. Well, your family it seems like it skips, a generation.
Sonya: Ja. She is brilliant with animals; she is brilliant with animals, my granddaughter.
Jenny: I bet. Did you notice it from like when she was very, very young?
Sonya: Ja. I knew it, when she was almost like 3 months old, she was psychic anyway.
Jenny: Oh! That’s so neat. So, really quick, your book that you just sold to Barclays is that, what is it about?
Sonya: It’s all about helping people to let go because some people hang onto their animals too, too long and they can’t let them go and it’s the time to let go. That’s the hardest part in any animal lover’s life when have to say good bye to their wonderful companion, hard I think. You probably know that too?
Jenny: Ik doe. It is heart breaking.
Sonya: And you don’t get over them. Just get used to living without them; you will never get over them. They’re always in your heart they don’t step out. And the only way, the pain goes away is if they reincarnate completely. And many people know I mean when they’ve reincarnated and if you know, some come back and some don’t. So, that’s what my book is all about and how life goes on, on the other side.
Jenny: Sounds like a fascinating read. When it is going to be published, do you know?
Sonya: Well, I just sold it. I did the outline and now I am in another week I should knuckle down and they’ll give me 6 months to write it, so, within the year it’ll be out.
Jenny: And how is that writing process go for you? Are you interrupted a lot with spirit?
Sonya: Well, I have to find the time. Because most writers, just write a book, but me, I am doing consultations, I’m on TV tonight on the Little People I was a guest on their show.
Jenny: Oh fun!
Sonya: And, you know the Little People?
Jenny: I do.Sonya:Well, that’s on 9:30 my time tonight. I’m on that.Jenny:Cool! I’m gonna check it out.
Sonya: You know I do appearances on TV shows. You know, I travel and I have my radio show, I am busy all the time. So I just have, my best time to write a book is, get up in the morning and do 2 hours work on it and that’s my best time day because once I start, I get distracted and I can’t sit down to do it. If I get out my bed and start, have my coffee and start, I can do it that time of the day, quiet.
Jenny: That’s neat. But you don’t have animals spirits interrupting you in that quite time?
Sonya: No. Because when I do animal communicating I go into right side of my brain. And while writing, I am working on the left side, so, no. My own animals may come in but they don’t bother me. I am able to switch it off. I have to because you’d burn out if you didn’t.
Jenny: I would imagine. So is learning how to switch it off, is that something you had to acquire?
Sonya: No. My guides taught me that. I have guides in spirits that guide me. My guides who taught me an awful lot. No humans that are living on this Earth planet have taught me anything, the animals and my spirit guides taught me.
Jenny: That makes sense as well. Well, I know that you have given me more time than you….
Sonya: Jenny, it’s a pleasure. And I will get Emma to, to set sometime up, it might just be about 15 minutes, Jenny, to read, but you know, she’ll do that – I will be happy to do it for you, sweetheart.
Jenny: I would take anything that you’d be willing to give and that’s such a generous offer. So, thank you.
Sonya: Jenny, it’s a pleasure. Anyway darling, I hope you got what you want.
Jenny: Would you like to copy see a copy of it, before I put it on the website?
Sonya: Oh! I’d love to. You send it to my PR Lady, Bronagh.
Jenny: It might be a while because I’ve got to get it transcribed but I will do that before it’s published.
Sonya: You are very kind, Jenny, Thank you. Good luck.
Jenny: You’re welcome. Thank you to you too.
Sonya: And I would like a copy of your magazine too.
Jenny: Well, I don’t, I don’t have a magazine.
Sonya: I know you have a thing on the web.
Jenny: I’ve got an e-book. You know what I mean?
Sonya: Ja. That’s it.
Jenny: I will forward that to your PR lady.
Sonya: I’m not very computer smart, dear.
Jenny: May one day I will have a magazine, maybe that’s what you are thinking.
Sonya: Sorry, I wouldn’t be surprised.
Jenny: Well thank you so much. I was so nervous but you were pleasant.
Sonya: Oh dear! Heel erg bedankt. And you have a lovely day.
Jenny: You too. Bye bye.
