Popeye en Olive
Begin dit jaar moest ik een van de moeilijkste beslissingen nemen. Ik moest mijn geweldige kat, Enigma, laten inslapen. Enigma was een zwart-witte huiskat met kort haar. Ik hield zoveel van hem en ik mis hem heel erg. Ik heb het gevoel dat ik een deel van mezelf kwijt ben. We deelden 13 jaar van ons leven voordat zijn gezondheid verdween. Ik voel me beter als ik denk dat ik hem alles heb gegeven wat ik kon om hem HET betere van de 9 levens te geven! Omdat ik een kattenliefhebber ben, heb ik besloten om een andere kat te adopteren die DE betere van de 9 levens nodig heeft, maar ik eindigde met de beslissing om 2 katten te adopteren, om ze DE DE betere van de 9 levens te geven. Ongeveer 10 jaar geleden ging ik naar een fokkerstentoonstelling. Ik zag veel zeer interessante rassen, maar er was er één die mijn aandacht meer trok dan andere. RAGDOLLEN. Waarom? Het zijn katten die zich gedragen als honden (lees verder om te zien wat er is gebeurd), hun vacht is als die van een konijn, ze willen altijd bij je zijn (als ze niet bij je zijn), ze wachten aan de deur als je thuiskomt van je werk, ze zijn kalm en leren snel, enz. Daarom heb ik besloten om 2 Ragdoll-kittens te adopteren.
Op 6 juli 2013 heb ik Popeye geadopteerd toen ik 5 maanden oud was. Popeye is een prachtig seal point-wit ragdoll kitten geboren op 2 februari 2013. Hij is een Waterman. Ik heb hem overgenomen van een fokker. Voordat ik hem adopteerde, stuurde de fokker me foto's van hem waarbij zijn oogje ontbrak (daarom noemde ik hem Popeye). Ik herinner me dat ik zei dat hij eruitzag als een grote jongen. Ja, Popeye is geboren met een heel kleine rechter oogbol, die operatief is verwijderd om infectie te voorkomen. Zijn rechteroog is volledig gesloten. Ik was zo blij toen de fokker bevestigde dat de operatie goed was verlopen en dat hij gezond was! Ik ging naar Popeye voor zijn operatie en ik vond hem heel bijzonder de eerste keer dat ik hem zag. Deze kat heeft charisma en zelfvertrouwen! Hij is een sterke speler en een zeer goede maat voor mijn blikkerige Olive. Op de eerste ochtend na zijn adoptie speelde ik met hem in de zitkamer en hij bracht me de pelsbal terug die ik net had gegooid (en hij deed het een paar keer!!!). Ik was zo onder de indruk en blij. Tegen mij zei hij:“Eh, ik heb gelijk, ik voel me geweldig en ik ben blij om hier te zijn en met je te spelen! Ik weet zeker dat je een goede familie voor me bent, we zullen plezier hebben!”. Dit is mijn grote jongen.
Ik heb Olive geadopteerd op 6 juli 2013 toen ik 3 maanden oud was. Olive is...zo schattig!!!... een blue point/mitted Ragdoll kitten geboren op 10 april 2013. Ze is een Ram. Ik heb haar ook geadopteerd van een fokker (anders dan die van Popeye). Ik heb nog nooit een kitten zoveel zien eten, in rare houdingen slapen en zelfs als Popeye groter is dan zij, staat ze op! (en soms een beetje teveel…arme Popeye…). In het begin was ik echt bang dat ze niet van elkaar houden en als katten en honden worden. Olive was niet echt goed gesocialiseerd toen ik haar kreeg (ze wist niet hoe ze moest spelen, ze was bang, enz.). Ik gaf haar veel aandacht, speelde veel met haar en tegelijkertijd met Popeye en ze begon te kopiëren wat hij aan het doen was. Popeye helpt haar zelfvertrouwen te krijgen en te genieten van speeltijd (en tonijntijd...). Pas na een paar dagen samen begonnen ze elkaar te verzorgen. Ja! Missie volbracht! Dit is gewoon perfect! Gedurende 2 maanden was ik bang dat het niet zou werken, maar ik denk dat de tijd die erin is geïnvesteerd om te spelen, met hen te praten, DE link creëert die we nodig hebben om samen gelukkig te zijn.
Om af te sluiten wil ik nog een speeltje aanbevelen. Popeye en Olive zijn gek op "bontballen" (hieronder afgebeeld) (die kleine dingen hebben die een beetje geluid maken).
