Milo – Ragdoll-kat van de week

Ik zou graag willen dat iedereen kennismaakt met mijn Bi-colour Ragdoll; Milo!

Milo werd geboren bij een fokker in Zuid-Indiana die nieuw was in het fokken van katten (hoewel ze al heel lang raszuivere honden fokte). Door bij zijn vader en moeder te blijven tot hij negen weken oud was, was Milo meer dan ik ooit had kunnen dromen.

Voor Milo had ik op 8-jarige leeftijd een kitten uit een asiel geadopteerd. Haar naam was Angel en ze was bijna 14 jaar bij mij. Met haar van de lagere school en de universiteit, groeide ik op met en leerde ik meer van Angel dan ik ooit had kunnen dromen. Ik heb verantwoordelijkheid, empathie en een sterke werkethiek geleerd door mijn tijd met haar. Ze was al haar jaren mijn constante en liefdevolle metgezellin. Haar verliezen tijdens mijn eerste schoolweek in mijn 4e jaar op de universiteit was verwoestend. Toen ik erachter kwam dat ik langer op de universiteit moest blijven om af te studeren, de scheiding van mijn ouders, twee keer verhuizen en haar dood bovendien, vormde het toneel voor een grote terugval in mijn depressie.

Een jaar na de dood van Angel bevond ik me in een goede situatie om voor een kat te zorgen. Omdat ik in een appartement woonde, ver weg van het lawaai en de chaos van de campus, en mijn depressie langzaam onder controle begon te krijgen, besloot ik de kat van mijn broer in huis te nemen. Honing, een dik lapje, hielp me om weer in de kattenverzorging te komen en deed me beseffen dat, hoewel ik Angel nog steeds vreselijk miste, ik ook een katachtige metgezel miste die ik de mijne kon noemen. Na met mijn therapeut en mijn arts te hebben gesproken, en ook serieus over de kwestie te hebben nagedacht, besloot ik dat ik klaar was voor een kitten. Maar niet zomaar een kitten! Ik wilde een kitten waarmee ik contact kon maken; een kitten waar ik een echte band mee voelde vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten, net zoals ik had met Angel. Nadat ik een recept had gekregen en toestemming had gekregen om het kitten binnen te brengen als steundier voor mijn depressie en angst, begon ik mijn zoektocht. Ik deed veel onderzoek en ontdekte dat Ragdoll-katten uitstekende steunkatten zouden zijn, dus ik hoopte er een te krijgen. Als ik echter 'de ware' zou vinden en ze geen Ragdoll waren, zou ik nog steeds van ze houden en zou ik meer dan bereid zijn om elke soort kat te adopteren om die speciale band weer te hebben. En zo begon mijn reis voor kat nummer twee!

In de loop van bijna 8 maanden was ik niet in staat om op een lijst te komen voor een potentiële kitten van een fokker, kwam ik bijna in een slechte situatie terecht omdat ik probeerde een Craig's List-advertentie te beantwoorden, ging naar 6 opvangcentra, 7 Petsmart, en 5 Pectco-locaties wekelijks om potentiële geadopteerden door te nemen, en behandelde de hartverscheurende situatie om te worden uitgesloten van adoptie uit een grote humane samenleving vanwege regels in mijn appartementencomplex (die ik niet eens hoef te volgen omdat het kitten een steun zou zijn dier in plaats van een huisdier). Toch wist ik dat ik niet kon opgeven. Ik voelde dat het vinden van het juiste kitten mijn belangrijkste missie in het leven was; dat het het belangrijkste was. Toen, op een avond, zaten mijn moeder en ik allebei op onze laptop (ze zou werken en ik zou solliciteren naar een vakantiebaantje) en we kwamen dezelfde advertentie op hetzelfde moment tegen op twee verschillende sites; een advertentie voor Ragdoll-kittens klaar voor nieuwe huizen ongeveer 2 uur ten zuiden van ons. Na de vrouw gebeld te hebben en te bevestigen dat er nog kittens waren, besloten we de volgende dag te gaan. En die dag ontmoette ik Milo en bracht hem naar huis. Het was een gek toeval, en na bijna een jaar zoeken voelde het als het lot. Ik wist dat Milo degene was op het moment dat ik hem vasthield.

Milo is nu iets meer dan een jaar oud en viert op 2 april zijn eerste verjaardag. Omdat Milo de enige kat in het appartement is, heeft hij tonnen speelgoed en krijgt hij alle aandacht. Hij houdt van zachte stof, kattenkruid, veren, touw en klikken op vogels vanuit het raam. Wat betreft eten houdt hij naast zijn reguliere nat- en droogvoer van roerei, komkommers, ijsblokjes en zalm. Deze winter kwam ik er ook achter dat hij van sneeuw houdt! Ik laat hem langzaam wennen aan het buiten aan de lijn lopen, maar hij lijkt meer in de zon te liggen dan op het trottoir te lopen. Elke nacht naast me slapen, elke ochtend onder de douche spelen en me aan de deur begroeten als ik thuiskom uit de klas, hebben hem tot een van de belangrijkste en mooiste delen van mijn dag gemaakt. Hij helpt me kalm te blijven op mijn slechte dagen en maakt mijn goede dagen nog beter. Ik hoop dat ik nog vele jaren van zijn gezelschap kan genieten!