Deze schattige Ragdoll-jongens zijn Dickens en Purrcival, ook bekend als Purrcy, en ze vermaken ons al ongeveer 4 ½ jaar . Het zijn nestgenoten geboren op 1 december 2014 en we zijn hun gelukkige menselijke ouders sinds ze in februari 2015 thuiskwamen. Dickens is een tweekleurig patroon van een zeehondlynx en Purrcival is een patroon met een zeehondlynx-mitted. Het zijn beide zeer grote katten met Purrcy met een gewicht van 21lbs 6oz en Dickens van 18lbs 11oz. Hoewel het nestgenoten zijn, verschillen ze erg van elkaar in uiterlijk en persoonlijkheid. Purrcy is gedrongen en gespierd, terwijl Dickens lang en lenig is. Dickens heeft een zeer lange rechte vacht die langs zijn zij hangt en een lange staart die constant zwaait als een kelpblad. Purrcy's vacht is erg dicht, steekt uit zijn lichaam en hij krijgt in de winter enorme manen. Zijn staart is korter dan de staart van Dickens, maar erg sterk en altijd opgerold aan de punt. Beiden spelen graag, maar Dickens neemt vaak een pauze om te luieren en te kijken hoe Purrcy rent en klimt en op speelgoed springt.
Toen we voor het eerst besloten om een Ragdoll-kitten te nemen, was het enkele maanden nadat een kat bijna stierf . Hij was bijna 19 jaar bij ons en ik was zo verdrietig na zijn overlijden dat hoewel ik het grootste deel van mijn leven katten had gehad, ik niet meer wilde. Mijn man wilde al jaren een Ragdoll nadat hij bevriend was geraakt met een die naast de deur woonde, waarbij hij af en toe zei dat het speciale katten leken te zijn. Uiteindelijk begon ik me af te vragen waarom ze zo speciaal werden gevonden en begon ik online onderzoek te doen naar Ragdolls. Ik wilde nog steeds geen eigen katten meer, maar ik vond het leuk om over ze te lezen en heel veel video's te bekijken. Na een tijdje realiseerde ik me dat ik regelmatig op Floppycats.com keek om de nieuwe berichten te zien en ik dacht dat ik misschien toch een Ragdoll-kat wilde. Toen kwam het zoeken.
Eerst zocht ik naar geredde Ragdolls en degenen die herplaatst moesten worden, maar ik vond ze nergens in de buurt ons. Mijn man dacht dat een kitten wel leuk zou zijn en dus ging ik op zoek naar kittens. Ik vond online een aantal relatief nabijgelegen cattery's, maar na het bekijken van hun websites kon ik er niet een paar schelen. Er waren er echter twee waarvan ik dacht dat ze goed gerund werden door mensen die klonken als mensen die ik graag zou ontmoeten. Dus stuurde ik e-mails. En nooit reacties gekregen. Eén website had een telefoonnummer en ik belde en liet berichten achter, maar werd niet teruggebeld. Tegen die tijd wilde ik ook heel graag een Ragdoll, dus ik was erg teleurgesteld en begon op internet te zoeken naar catteries verder weg. Toen vond ik 5-Star Rags in Hollister, Californië, op ongeveer 3 uur rijden van ons huis. Karen accepteerde stortingen op een nestje seal lynx kittens dat onlangs was geboren en er was nog één mitted kitten over (Purrcival). Ik stuurde een gedetailleerde e-mail over ons huis en hoe we voor onze katten zorgden, en wachtte toen angstig tot ze mijn aanvraag goedkeurde. Ik had gelezen dat het vaak beter was om twee kittens te hebben zodat ze met elkaar konden spelen en dat twee kittens niet veel meer werk dan één. We besloten dat we er twee zouden krijgen, maar ze had er geen twee beschikbaar uit dat nest. Ongeveer een maand later zou er echter nog een nest klaar zijn, en ze was bereid dit kitten nog een paar weken te houden totdat een van het andere nest klaar was. We waren klaar voor kittens van ongeveer dezelfde leeftijd, maar uit twee verschillende nesten. Toen besloot ze de tweekleurige broer van Purrcy niet als fokker te houden en bood ze hem aan mij aan in plaats van het kitten uit het tweede nest. Ik was al verliefd geworden op zijn schattige gezichtje op de groepsfoto en zei meteen ja. Dus Dickens mocht ook naar ons huis komen. Het was vele jaren geleden dat ik een kitten had gehad en ik las alles wat ik kon vinden over hoe ik klaar moest zijn voor uw kitten. We maakten het huis zo goed mogelijk kitten-proof, kochten bittere appel om te helpen met kauwen en maakten de logeerkamer klaar om een kittenkamer te worden. Ik had al een tijdje onderzoek gedaan naar rauwe voeding voordat we besloten om de kittens te nemen en ik was er erg in geïnteresseerd. Op de website van 5-Star Rags zag ik een klein briefje waarin stond dat als je geïnteresseerd was in rauwe voeding, ze graag de kittens zou spenen tot rauw voedsel, aangezien ze haar katten meestal rauw voerde. Ik vertelde haar dat ik geïnteresseerd was, maar erg onervaren was in rauw voeren, en ze zei dat ze hen er kennis mee zou laten maken en me zou kunnen helpen met eventuele vragen. Het is gelukt - ze zijn volledig rauw gevoerd en ik raad het ten zeerste aan. Eindelijk was het tijd om onze kittens op te halen! Karen plande mensen in, zodat er geen overlappende ophaaltijden waren, en we hadden veel tijd om onze nieuwe kittens te ontmoeten en alle vragen te stellen die we maar konden bedenken. We reden naar Hollister, stopten onderweg voor de lunch en kwamen vroeg in de middag aan. Mijn enige eerdere ervaring met raskatten was toen ik ongeveer 10 jaar oud was en mijn ouders besloten om een Siamees koppel te nemen. Op een zondagmiddag gingen we naar de cattery en ze zochten de twee kittens uit die ze wilden en brachten ze meteen mee naar huis. Ik was een beetje bezorgd over het krijgen van de Ragdolls omdat we ze niet echt persoonlijk hadden gezien, maar dat was niet nodig. Beide kittens waren persoonlijk net zo schattig als op de foto's en video's die ze ons stuurde, en we waren meteen verliefd op ze. Ze waren klein genoeg om in dezelfde grote reismand te passen en ze sliepen het grootste deel van de weg naar huis. Toen we ze het huis binnenbrachten, keken ze allebei met grote belangstelling door de deur van de koerier en leken ze helemaal niet bang te zijn. We namen ze mee naar de logeerkamer, deden de deur dicht en gingen op de grond met ze spelen. Karen had voor elk van hen een draagtas bijgevoegd met speelgoed, ingeblikt voedsel, een zak brokjes en een bevroren bak met haar zelfgemaakte rauwkost. Ze gaven helemaal niets om de brokjes, dus ik gaf het gewoon weg, maar het blikvoer en rauw waren wat ze gewend waren te eten en we hadden geen moeite om ze aan het eten te krijgen. Later kwam ik erachter dat hun moeder ook niet van brokjes hield, dus ik vond het niet erg dat ze het niet wilden. We maakten meteen goed gebruik van het speelgoed en een aantal muizen verloor vrijwel onmiddellijk ogen en oren. Een kort speelgoedstokje met Mylar aan het uiteinde was zo'n favoriet dat we het gewoon moesten schudden en ze zouden overal vandaan komen rennen.
Terwijl we wachtten tot onze poesjes oud genoeg waren om met ons mee naar huis te gaan, hebben we een hele tijd nagedacht over namen voor hen. Een paar jaar eerder hadden we een heerlijke vakantie naar Italië gemaakt en uiteindelijk kwamen we uit bij grote Italiaanse namen:Michelangelo en Leonardo. Toen ontmoetten we de kittens en de namen pasten helemaal niet. Mijn zus bleef me vragen hoe we de kittens gingen noemen en ik moest haar blijven vertellen dat we het niet wisten. Vroeger kwamen er namen bij me op toen ik mijn katten adopteerde en uiteindelijk moesten we gewoon wachten tot we de jongens een beetje leerden kennen. We probeerden naam voor naam en het kostte ons een aantal weken om eindelijk met namen te komen die pasten en ze zouden reageren, maar toen we dat deden, konden we eindelijk hun papieren opsturen om het registratieproces van de TICA (The International Cat Association) te voltooien. We dachten dat we het huis kitten-proof hadden gemaakt, maar om de paar dagen ontdekten we iets waar we niet aan hadden gedacht, en er zou een gekke worsteling zijn om dingen uit de weg te ruimen, of iets met bittere appel te bedekken om te stoppen met kauwen , of een opening afsluiten waarvan we niet wisten dat ze er doorheen zouden passen. Het is nu moeilijk te geloven, maar ze waren klein genoeg om er een in elke hand te houden en ze allebei tegelijk te dragen. Het was een paar weken hectisch, maar ook heel veel plezier. We genoten zo van het hebben van kittens dat ik dacht dat we waarschijnlijk wereldvrede zouden kunnen bereiken als iedereen gewoon een paar kittens zou hebben.
De jongens zijn nu volwassen, maar ze zijn nog steeds speels en we kijken ernaar uit om elke avond bij ze thuis te komen . Ze rennen niet zo vaak door het huis als toen ze kittens waren, maar zelfs nu, als ik 's ochtends naar de keuken ga, rennen ze voor me uit en doen zijwaartse glijdingen op hun harige pootjes, terwijl ze tegen de kasten bonken. Ze zijn ook een grote hulp bij huishoudelijk werk en houden toezicht op activiteiten zoals de was doen, de vaatwasser in- en uitladen, salades maken (Purrcy proeft graag de spinazieblaadjes) en zelfs stofzuigen. We hebben een Miele-stofzuiger die relatief stil is en Dickens gaat met mij van kamer naar kamer om ervoor te zorgen dat hij zich gedraagt. Purrcy is niet zo dol op stofzuigen, maar hij is gespecialiseerd in het controleren van wasgoed door het in de mand te nestelen, bij voorkeur direct nadat het uit de droger is gekomen.
Purrcy heeft ook een favoriete verstopplek in een oude badjas van mij. Sinds hij een baby was, gaat hij graag onder mijn badjas, meestal als ik hem draag en vooral als ik op mijn hurken zit zodat hij een grot kan maken. Ik moet balanceren terwijl ik probeer eruit te komen en dan een andere zoeken om te dragen. Eindelijk kreeg ik er nog een cadeau en die kon ik aan Purrcy overgeven. Nu hangt het meestal over de armleuning van een gestoffeerde stoel in de woonkamer, waardoor een tunnel ontstaat die perfect is om door te rennen of om erin te verstoppen. Een heel leuk spel is om een mens een pingpongbal te laten gooien naar de kat die zich in de gewaadtunnel verstopt. Purrcy zou een voetballer van wereldklasse kunnen zijn als er een competitie voor katten was.
Beide jongens vinden het water in de douche/het bad interessant om naar te kijken, maar ook een beetje zorgelijk. Toen ze baby's waren, vielen of sprongen ze er allebei meerdere keren in, maar echt blij waren ze nooit met de nattigheid ervan. Nu speelt Dickens graag in de badkuip als er geen water in zit. Een van de beste spellen is wanneer ik hem een van de SPOT Kitty Fun Tubes toegooi. Dit zijn geweven plastic buizen die me doen denken aan het rieten vingervalspeelgoed dat we als kinderen hadden. Ze worden geleverd met een klein pakje kattenkruid in elk, maar zelfs als het kattenkruid verloren is gegaan, zijn het leuk speelgoed. Ze zijn gemakkelijk te slaan en te gooien, en als het badkleed toevallig in het bad valt terwijl we spelen, is dat nog beter.
Ik weet eindelijk waarom Ragdolls als zo speciaal worden beschouwd. Purrcy en Dickens zijn nooit schootkatten geworden en ze houden er niet echt van om gedragen te worden, maar het zijn de meest mensgerichte katten die ik ooit heb gekend - ze houden van spelen, praten, verzorgen en gewoon bij ons zijn. Ze zijn ook buitengewoon lief met een lief karakter en vragen regelmatig om aaien en kammen. En ze zijn prachtig. Ik ben zo blij dat we ze in ons leven hebben.
Sommige benodigdheden die ik kan aanbevelen, die ik allemaal voor het eerst zag op Floppycats: - Black Hole Litter Mat en de Litter Lifter Scoop
- Zen Clippers – Ik heb maat #2, maar heb misschien een #3 nodig voor Purrcy's klauwen
- Felix Katnip Krabbalk – perfect om te krabben en te spelen met speelgoed dat eronder gaat
- JW Pet Company roterende kam – perfect voor het kammen van hun lange vacht
- Lilly Brush Be Forever Furless Pet Hair Remover (uitstekend!)
- Necoichi kattenkrabkom
En favoriete speelgoed: - SPOT Kitty Fun Tubes (zoals plastic speelgoed voor een vingerklem) – deze zijn vooral leuk in de badkuip
- Cat Dancer 101 interactief speelgoed
- Pingpongballen, vooral degene waarop werd getrapt en gedeukt – nu onregelmatige beweging!
- Diverse speeltjes gevuld met kattenkruid – Yeowww! Bananen en speelgoed van Cat Faeries en Triple T Studios
Voedsel dat ze vooral lekker vinden: - Vital Essentials Bevroren Rauw
- Stella en Chewy's Frozen Raw
Heb je een Ragdoll Kitten of Kat? Overweeg om je kat in te dienen! Richtlijnen voor het indienen van Ragdoll of the Week Lees meer Ragdoll of the Week-inzendingen.
