Gobbler – Floppycat van de week

Ingediend do 3 juni 2021

Hoewel Gobbler geen gebruikelijke kattennaam is, is het de naam die mijn koningin 9 maanden bij de Humane Society had voordat ik haar mee naar huis nam om haar nieuwe leven te beginnen. Ik was daar vrijwilliger en tegen die tijd noemde ik haar al bijna een jaar Gobbler en kon ik me haar niet als iemand anders voorstellen.

Gobbler is een prachtige kat en veel mensen waren in haar geïnteresseerd, maar ze zou haar interviews totaal verpesten door te bijten met de sterkste, meest intense beet die je ooit van een kat hebt gehad. Je ledemaat zou de trilling kunnen voelen en je zou een week lang gekneusd zijn.

Bij Gobbler was het "doodsbeet" of niets, er was geen tussenweg! Niemand kende haar achtergrond omdat ze een zwerfdier was. Ze werd op een landelijke straathoek opgehaald en naar het asiel gebracht. Ze werd geschat op iets meer dan 2 jaar oud, en ze was al ontklauwd en gesteriliseerd. Negen maanden lang kwam niemand haar opeisen en ook niemand adopteerde haar.

Hoewel ik door en door een kattenliefhebber ben, had ik mijn eigen kat nog niet geadopteerd sinds ik 3 jaar eerder het huis van mijn ouders verliet en in mijn eigen appartement ging wonen. Ik had het gevoel dat ik het te druk had en niet genoeg tijd kon besteden aan een huisdier. Mijn moeder merkte echter op hoe vaak ik over Gobbler sprak en voor Kerstmis gaf de Kerstman (Claws?) Gobbler kwam op 4 januari 2010 met me mee naar huis.

Gobbler is nu 14 jaar oud en de laatste 11 van die jaren zijn we samen geweest. Ik heb mijn hele leven een grote verscheidenheid aan katten gehad, dus weet alsjeblieft dat ik mijn onderzoek heb gedaan als ik zeg dat ze de purrfecte kat is geweest. Ze heeft niets kapotgemaakt, ze gebruikt altijd de kattenbak, ze maakt me nooit wakker voor eten, ze is speels, ze houdt van knuffelen, ze is een lichte eter en blijft alleen in vorm, ze heeft een mooie vacht en neemt zorg er goed voor (omdat er delen zijn die ik niet kan aanraken!), en tot vorig jaar waren haar medische behoeften minimaal met alleen haar jaarlijkse injecties. Ze is ook nogal een prater. Bovenal houdt ze van me en is ze me met heel haar hart loyaal. Ik heb het gevoel dat ze absoluut de juiste persoon heeft gekozen voor haar behoeften op de lange termijn.

Ze heeft een verscheidenheid aan toverstokspeeltjes die ik blauw ding, nieuw blauw ding, paars ding, groen ding, enz. noem. Haar eerste speeltje was blauw ding, dat ook van mijn moeder kwam. Ondanks al het andere speelgoed dat sindsdien is verschenen, gaat ze altijd terug naar het slepen van blauwe dingen en janken. Ze jankt ook als ze rondloopt met rinkelende vissen in haar mond. Ze is een grote fan van jingly-speelgoed sinds ze in het asiel was. Je zou haar eens een jingleball moeten zien achtervolgen. Het is alsof ze gewoon aan het sprinten is en de bal bij elke stap op magische wijze aan haar voorpoten blijft plakken. Ondanks al deze actie is ze een pro in dutten; vooral in de zon.

Gobs is een binnenkat, maar is een zwerver. Ze mag niet naar buiten zonder mij. Ze zal gras gaan kauwen en vogels, eekhoorns en motten gaan stalken. Het is leuk om te zien hoe haar grote, harige poot een dope, pluizige hommel uit de lucht slaat. Op een keer kwam er een zwerfkat opdagen en – aangezien ze een hekel heeft aan katten – rende ze recht op hem af! Ik schreeuwde en ze draaide zich om en rende het huis in. Ze is het beste meisje! Haar buitenavonturen lenen zich goed voor fotoshoots, ook al is ze er niet blij mee dat ik de hele tijd 'dat klikkende ding' voor haar gezicht zet.

Hoewel ze nooit een grote fan van eten is geweest, is ze dol op Temptations-traktaties en ook op Greenies-pillenzakjes. Ze is een vismeisje, dus ik krijg haar zalm- en tonijnsmaken wanneer ik maar kan. Ze is ook erg goed geweest in het niet bedelen om voedsel voor mensen, op een paar uitzonderingen na. SLA!!! Ze zal me omver gooien om bij mijn salade te komen. Ze houdt ook van lunchvlees, ginger snaps, dinerbroodjes en boter. Elke dag denkt ze dat ze van melk houdt, en elke dag als ik haar wat geef, haalt ze haar neus op en loopt weg.

In augustus 2020 zag ik haar een paar dagen ademen en dacht bij mezelf "is dat hoe ze normaal ademt?" Het leek vreemd en snel en haar hele lichaam bewoog, maar ik had nooit op haar ademhaling gelet. Ik maakte me zorgen na een weekend en nam haar op maandagmiddag mee naar de eerste hulp. Pleurale effusie - vocht in de borstholte - veroorzaakte haar beperkte ademhaling. Ze hebben de vloeistof afgevoerd, maar ze had een grote massa in haar borst die de vloeistof veroorzaakte. Dit begon een lange reis van het vinden van een oncoloog voor katten en reizen naar wekelijkse chemotherapiebezoeken. Had ik al gezegd dat ze de auto haat en in haar koets zit? Dit was geen leuke tijd voor ons beiden.

Ze was enkele maanden in remissie, maar in maart zei de dierenarts dat de massa terug was en resistent was tegen de chemotherapiemedicijnen. Het was tijd om haar gewoon thuis te houden en haar comfortabel en gelukkig te maken.

Het is nu 2 maand later en ik ben elke dag een wrak over haar. Niet alleen omdat ik haar binnenkort ga verliezen, maar omdat ik niet kan zeggen hoe ze zich voelt. Het is een constante wervelwind van hersenspelletjes, denkend dat ze ongemakkelijk lijkt en te snel ademt en een paar uur later is ze blij en jaagt ze op aardeekhoorns in de tuin. Het maakt niet uit hoeveel marteling dit is, ik zou alles doen voor mijn koningin en ik ben blij dat ik haar dagen kan vullen met goede tijden.

Hoewel de COVID-19-pandemie overal tragisch was, had de timing voor mij en Gobbler niet beter kunnen zijn. Ik heb tijdens haar beproeving met lymfoom vanuit huis gewerkt, dus ik kon haar naar alle afspraken brengen, haar al haar medicijnen op het juiste moment geven (op een gegeven moment waren het 4 pillen per dag!) en haar de hele tijd in de gaten houden en troosten de dag. Ik kan me niet voorstellen hoe deze ervaring zou zijn geweest als ik op kantoor had moeten zijn, de hele dag aan haar moeten denken en niet weten wat er gebeurt. Ik ben dankbaar dat ik in haar laatste of twee jaar van haar leven zoveel tijd met haar heb kunnen doorbrengen.

Al meer dan 11 jaar heeft deze purrfecte kat me zoveel vreugde gebracht en nooit van mijn zijde geweken. Ik ben erg blij dat ze in ieder geval juni heeft gehaald, want ze houdt gewoon van haar buitenavonturen. Zij en ik zullen elke dag op avontuur gaan totdat ze niet meer op avontuur kan. Ik ben dankbaar voor elk moment dat we tot dan hebben.

Bijwerken

Helaas is Gobbler op 26 juni 2021 overleden. Vier dagen eerder begon ze zich ongemakkelijker te voelen. Twee dagen eerder deed ze 's ochtends vreemd en verstopte ze zich achter een gordijn, naast haar kattenbak. Ik belde om een ​​afspraak aan huis te maken voor euthanasie. Ik zorgde ervoor dat ze net zoveel traktaties eten, mottenjagen en tuinieren als ze wilde (wat niet veel was) totdat het tijd was. Ze passeerde terwijl ze tegen mijn been aanleunde op haar favoriete stoel, bovenop haar favoriete deken, met haar favoriete speelgoedvisje naast haar. Mijn hart zal een eeuwigheid pijn doen door het verlies van haar, maar ik ben zo blij dat ik haar niet langer zo oppervlakkig en verstopt zie ademen. Het laat echt zien hoeveel we van ze houden om door zo'n moeilijk proces te gaan en er voor hen te zijn bij elke stap, helemaal tot het einde.