Dit is Georgië. Georgia gaat ook door George, Georgie Porgie en Fuzzybutt Princess. George begon op een boerderij in Georgië. Mijn tweelingzus vond haar en haar broers en zussen op een familieboerderij en besloot haar mee naar huis te nemen. Dus begon ze als de kat van mijn zus en haar naam was toen "Hemi" .... Ze heeft 6 tenen aan elke poot (Ernest Hemingway kat). Nou, na ongeveer 6 weken stond mijn zus voor de deur met dit kleine poesje.
Het enige wat je kon zien waren enorme poten, 2 grote blauwe ogen en vacht. Mijn zus vertelde me dat ze haar niet langer kon houden omdat haar puppy niet wilde "stoppen met het eten van de kitty crunchies" uit de kattenbak. Ik had geen enkele intentie om een kat te nemen (mijn kat uit mijn kindertijd was net een jaar daarvoor afgemaakt), maar toen mijn zus haar voor mijn deur hield, kon ik dit kleine "miauwen" horen en ik was er meteen verliefd op bal-van-fuzz. Dus werd ze mijn kitten en ik besloot dat haar naam Georgia moest zijn. Ze is de meest rechthebbende, verwende, uitgesproken diva van een kat die een mager begin had in een schuur. Ze werd geboren rond Valentijnsdag in 2005, dus dat is haar standaardverjaardag en ze werd mijn kind op 05/05/05. Vandaag is ze de rijpe jonge leeftijd van 15. Ze is heel uitgesproken in huis. Vaak geloof ik dat haar gesis wordt aangezien voor miauwen, omdat ze veel sist, maar ze is niet boos of boos. Ze zal volwaardige gesprekken met je voeren en het lijkt alsof ze weet wat je zegt. Ze houdt van tonijn, popcorn en hondenvoer. We voeren haar kattenvoer, maar ze zal haar kont in de (wilgen)bak van de hond schuiven en haar eten opeten, en de hond is behoorlijk groter dan zij.
MAAR dat houdt haar niet tegen, ze is koningin tut en de dictator van het huishouden. Op een keer werd de kast met het hondenvoer opengelaten, en ze hielp zichzelf in de bus met hondenvoer en 'ging naar de stad'. Toen mijn stiefvader haar vond, beschreef hij haar als "zo vol dat wanneer je haar oppakte, je dacht dat ze zou ontploffen". En god verhoede dat we popcorn maken:de geluiden en miauwen die van haar komen zijn onaangenaam. Ze zal op je schoot kruipen, tot aan je gezicht, en je klauwen, proberen in je mond te reiken en alles om een knabbeltje te krijgen. En als ze er een krijgt, zal ze tegelijkertijd miauwen en kauwen (ik heb haar nooit tafelmanieren geleerd ... Mijn fout).
Haar persoonlijkheid is niet zoals die van enige andere kat die ik heb ontmoet of gekend. Ze houdt van knuffelen en slapen in bed en op de bank bij jou (maar je mag niet van houding veranderen aangezien zij de prinses is, alleen zij dit kan). Ze vindt het heerlijk om op beton te rollen. Ze vindt het heerlijk om bij het vuur te slapen. Ze houdt van autoritten, weet zelfs wanneer ze naar oma's huis gaat. Ze houdt er absoluut niet van om geborsteld te worden of naar de dierenarts te gaan. Ze heeft de laatste tijd een paar UTI's gehad en de laatste moest ik haar bij de dierenarts achterlaten omdat ze eigenlijk een urinemonster wilden. Ze was zo boos dat ze letterlijk overal in de kennel plaste waar ze in zat (behalve in de kattenbak), en ervoor zorgde dat je wist wat ze deed. Als je haar borstelt, zal ze je een klap geven, naar je grommen en haar mening kenbaar maken. Blijkbaar is haar vacht voor haar heel bijzonder en houdt ze die graag voor zichzelf, tenzij ze hem op je kleding laat zitten. Dan, en alleen dan, kun je haar vacht hebben. Ze kan apporteren met popcorn:omdat ze 6 tenen heeft kan ze voorwerpen vastpakken, vooral popcorn! Ze weet ook wanneer het ontbijt is, ook al duurt het uren voordat het tijd is om te ontbijten. Ze denkt dat ze uitgehongerd is en dat ze elke calorie die ze eet moet beschermen... niet echt. Ze begint zacht maar wordt een laaiend vuur als je niet uit bed komt. Ze loopt op je af, likt je neus, loeit met miauwen, en dan... begint ze spullen van het nachtkastje te kloppen. De mobiele telefoon lijkt haar meest zekere manier om je uit bed te krijgen. (Ik had wel een zelfvoeder voor haar, maar mijn moeder gebruikt die niet).
Omdat ze ouder is, heeft mijn lieve baby artritis in haar onderrug ontwikkeld. Op sommige dagen loopt ze als een 100-jarige fragiele dame, totdat ze gaat poepen. Dan is ze dit pittige, snelheidsduivelkatje dat geen tekenen heeft van oud te zijn terwijl ze de trappen op en door het huis scheurt alsof ze een volbloed is die de laatste etappe van de Kentucky Derby sprint.
Ze vindt het heerlijk om op de rand van de badkuip te zitten als je probeert te genieten van een warm bubbelbad. Meer nog, ze is geobsedeerd door het drinken van zoveel hete, zeepachtige badwater als haar kleine hart kan drinken! Bijna alsof ze dagenlang zonder water in de Mojave-woestijn heeft gezeten, zo hunkert het! Hierdoor, en haar extra grote, pluizige/harige poten worden behoorlijk glad en is ze meerdere keren in de badkuip gevallen. Wat dan verandert in de gekke, hectische poging om uit het water te komen terwijl ze "smelt" als ze nat is. Maar omdat haar pluizige poten nat zijn, moet haar mens haar uit het water helpen. Wat er vervolgens toe leidt dat ze wegstormt en een waterspoor achterlaat om haar snelle vertrek te markeren. En dan... zal ze je de komende uren aanstaren alsof het jouw schuld is dat ze in het bad is gevallen. En … als blikken konden doden…..
Haar staart is een verlengstuk van haar persoonlijkheid. Ze kwispelt ermee en draait het om. Vaak, vooral met haar gegrom en geluiden, denken we dat ze een hond is die vastzit in het lichaam van een kat. Ze is verward. Als ze blij is, zwaait ze het heen en weer, krult het om je been. Maar als ze gek is (gek spugen), veegt ze ermee en gooit het heel haastig en opvallend in het rond. En dan gaat ze sissen…. En als ze dat doet trilt de hele lengte van haar staart. Bijna alsof ze een ratelslang is, klaar om toe te slaan. Als toevoeging aan haar hondenkenmerken:ze houdt ervan je te likken. Je ellebogen, kin en neus zijn haar favoriete locaties. Toch kan ze niet begrijpen waarom je haar kussen niet leuk vindt?! Ze zijn een kostbaar geschenk van de prinses en we zouden ze allemaal moeten respecteren LOL.
Totdat COVID begon, woonde George bij mij en ging hij op bezoek bij mijn moeders huis. Er werd echter erkend dat ze de honden van mijn moeder miste en ze leek verdrietig te zijn zonder hen terwijl ik overdag aan het werk was. Mijn moeder 'suggereerde' dat George haar honden nodig had en dat ze er gelukkiger mee was. Wat ik helaas wel besefte. Dus we delen de voogdij over onze lieve George en ik ga haar vaak bezoeken. Oma verwent haar zo, en dat verdient ze. Dit is het verhaal van onze schuurkat die prinses werd van het huishouden van Specht:Georgië.
