Oorzaken en behandeling van een loopneus. Voor velen van ons is het beeld van een kitten met verpletterde ogen en etterende afscheiding uit de neus geen onbekende. Helaas is dit een vrij veel voorkomende ziekte bij kleine kittens, bij de meesten bekend als "kattenrinitis". Hoewel een loopneus misschien niet al te gevaarlijk is voor mensen, kan het een groot probleem zijn voor ons huisdier. Hoe kan deze vervelende aandoening worden voorkomen en waardoor wordt deze veroorzaakt?
De ziekte wordt veroorzaakt door twee vrij veel voorkomende virussen in de omgeving:het herpesvirus (FHV-1) en het calicivirus (FCV). Dit zijn de ziekteverwekkers die het meest voor problemen zorgen bij katten in grote groepen waar de omstandigheden voor de verspreiding van de infectie veel gunstiger zijn.
De infectie komt voor in de afscheiding uit de ogen, neus en mond. De ziekte wordt veroorzaakt door direct contact met een zieke kat, maar ook door vuile kommen en andere voorwerpen. Een groot probleem bij het beperken van de verspreiding van deze virussen is dat dieren die gedurende vele weken of zelfs een leven lang besmet zijn, asymptomatische dragers zijn van het virus in hun omgeving. Vanwege deze factoren is het risico op infectie erg hoog, vooral voor mensen met een verzwakte immuniteit.
De ziekte treft vooral jonge kittens van wie het immuunsysteem zich nog aan het ontwikkelen is, evenals volwassen katten die onder ernstige stress staan, chronische ziekten hebben of katten van wie de immuniteit verzwakt is door het immunodeficiëntievirus (FIV) en kattenleukemie (FeLV).
De symptomen van FHV-1 en FCV-infectie zijn vergelijkbaar, maar het beloop van de ziekte veroorzaakt door het herpesvirus is meestal veel ernstiger. Bovendien worden de symptomen sterk beïnvloed in het geval van secundaire bacteriële infecties.
Niezen, verminderde eetlust en door koorts veroorzaakte apathie zijn meestal de eerste die worden opgemerkt. Dit wordt gevolgd door roodheid van de loopneus en conjunctiva, vaak met tranen.
Overmatige speekselvloed komt soms ook voor. Na verloop van tijd veranderen neus- en oculaire afscheidingen van waterig in etterende afscheidingen die rond de ogen en neusgaten uitdrogen.
Soms, vooral bij kittens, is er een ernstige ontsteking van het hoornvlies van het oog. Zonder behandeling kunnen katten het gezichtsvermogen en zelfs de hele oogbol verliezen. In de mond worden zweren meestal vooral op de tong gezien, minder vaak op het tandvlees en zelfs de lippen.
Zeer zwakke katten kunnen longontsteking ontwikkelen die gepaard gaat met ernstige ademnood. De diagnose wordt meestal gesteld door een dierenarts op basis van klinische symptomen, keeluitstrijkjes en bloedonderzoek.
De behandeling is voornamelijk gebaseerd op het in stand houden en versterken van het lichaam van de kat door het bestrijden van virale medicijnen die het immuunsysteem stimuleren. Antibiotica moeten worden gebruikt voor secundaire bacteriële infecties.
Ernstig verzwakte kittens moeten soms in het ziekenhuis worden opgenomen en infusen krijgen als een ziek kitten niet wil eten en drinken. De zorg die een katteneigenaar thuis kan bieden, is erg belangrijk voor de behandeling.
Katten moeten worden aangemoedigd om te eten. Het is het beste om ze een favoriet voedsel met een sterk aroma te geven, omdat de ziekte het reukvermogen verzwakt. Soms is het nodig om voedsel te hakken omdat het de kat pijn kan doen bij het doorslikken.
In sommige gevallen is het noodzakelijk om gespecialiseerd veterinair voer te kiezen. In het geval van ademhalingsproblemen, die meestal worden veroorzaakt door dikke afscheidingen in de bovenste luchtwegen, wordt aanbevolen om inhalatie te gebruiken of de luchtvochtigheid van de kamer waar het zieke dier leeft te verhogen.
Zoals bij veel ziekten, is preventie van het grootste belang om het risico op ziekte te verminderen. Commerciële vaccins tegen FHV-1 en FCV zijn behoorlijk effectief. Er moet aan worden herinnerd dat vaccins geen 100% bescherming bieden tegen ziekten, maar ze verminderen het risico aanzienlijk, en in het geval van ziekteontwikkeling wordt de ziekte meestal onopgemerkt overgedragen.
Zelfs katten die regelmatig thuis worden gehouden, lopen een grotere kans om besmet te raken met deze virussen, omdat we ongenode gasten op schoenen of kleding naar het appartement kunnen brengen. Wanneer we merken dat een van onze huisdieren symptomen van deze ziekte heeft, is het belangrijk om deze te isoleren van andere dieren. Het is ook belangrijk om voor milieuhygiëne te zorgen, aangezien met name het herpesvirus erg gevoelig is voor de meeste desinfectiemiddelen.
