De eerste is een minder vaak voorkomende, maar ernstiger vorm van deze ziekte die ontstaat in het centrale zenuwstelsel.
Het tweede type van deze ziekte treedt op wanneer er irritatie is aan de zenuwen die het binnenoor met de hersenen verbinden. Dit resulteert in evenwichtsstoornissen en andere symptomen die leiden tot duizeligheid en duizeligheid. Deze ziekte kan voor de hondenbezitter behoorlijk melodramatisch lijken als dit de eerste keer is dat de hond is getroffen. Maar meestal herstelt de hond met ondersteunende zorg en behandeling.
Congenitale vestibulaire ziekte wordt gezien tussen de geboorte en de leeftijd van drie maanden. Bepaalde honden zijn meer vatbaar voor deze aandoening, waaronder Dobermann Pinschers, Engelse Cocker Spaniel, Beagle, Duitse Herder, Tibetaanse Terriër en Gladde Fox Terrier.
Deze aandoening wordt vaak aangezien als een beroerte. De duizeligheid die door deze ziekte wordt veroorzaakt, heeft een nadelig effect op oudere honden met symptomen als moeite met opstaan, ronddraaien, nystagmus, misselijkheid en kantelen van het hoofd. Oudere honden zijn meer gestrest door deze ziekte en daarom is het nodig hun stress te verminderen door middel van aardse kalmerende middelen zoals aminozuur, L-theanine en kruiden zoals hop, valeriaan, kamille en passiebloem. Andere remedies, waaronder GABA, bloesemremedies, tryptofaan en homeopathische middelen zijn ook goed in het kalmeren van overweldigd honden.
De dierenarts zou lichamelijk onderzoek doen om te bepalen of de aandoening perifeer of centraal is. In het geval dat een perifere vorm van de aandoening wordt gevonden, zou de dierenarts een otoscoop gebruiken om diep in de oren van het huisdier te kijken. Er zijn momenten waarop röntgenfoto's nodig zouden zijn. De dierenarts zou ook de hulp gebruiken van bloedonderzoek, kweek, gevoeligheid en cytologie om andere waarschijnlijke oorzaken van specifieke symptomen weg te werken. Voor tumoren en poliepen zou uw dierenarts een chirurgische biopsie voorstellen. In het geval dat de centrale vestibulaire ziekte wordt vastgesteld, zou de dierenarts een MRI- of CT-scan gebruiken samen met spinale vloeistofkranen om de oorzaak te vinden. Als het te wijten is aan een infectie, moet het worden opgelost.
Het is mogelijk om misselijkheid en braken te verlichten met behandelingen tegen reisziekte, maar er is geen specifieke behandeling om aangeboren vestibulaire ziekte te behandelen. Voor midden- of binnenoorontsteking kunnen antibiotica nodig zijn om de toestand te verbeteren. In het geval dat een traag werkende schildklier de reden is, zal de aandoening verdwijnen wanneer de metabole toestand nauwkeurig wordt beheerd. Als de behandeling de hoofdoorzaak is, kan het staken van de behandeling leiden tot volledige oplossing. Maar er zijn momenten waarop er sprake kan zijn van resterend gehoorverlies. Om deze situatie volledig te genezen, zou de dierenarts de poliepen verwijderen, maar als er kankergezwellen zijn, is de conclusie over het algemeen minder positief.
Deze ziekte heeft een slechte prognose dan de perifere vorm als gevolg van potentiële gevaren voor de hersenstam die behoorlijk verwoestend kunnen zijn. Als er een infectie wordt gevonden, moet deze worden behandeld. In het geval van een inflammatoire aandoening kan het in het begin op de behandeling reageren, maar het kan zo ver gaan dat het onbehandelbaar kan zijn. Maar de meest voorkomende vorm van vestibulaire ziekte - de perifere vorm - verbetert snel, zodra de inherente oorzaak is aangepakt en de symptomen van duizeligheid met ondersteunende zorg worden behandeld.
