Elke lente onthult Moeder Natuur haar regeneratieve kracht - en de opmerkelijke vruchtbaarheid van katten, in de vorm van miljoenen pasgeboren kittens. Wilde katten zijn de belangrijkste bron van deze premie. De meeste kittens die uit verwilderde moeders worden geboren, zullen geweldige huisdieren zijn als ze op jonge leeftijd goed worden gesocialiseerd. Veel van deze kittens komen terecht bij goedhartige mensen die ze opvoeden nadat ze wees of verlaten zijn. Tragisch genoeg, terwijl de lente overgaat in de zomer, onthult Moeder Natuur haar donkere kant en breekt ze vaak de harten van de goedhartige pleegouders die hard hebben gewerkt om jonge kittens op te voeden. Een duizelingwekkend aantal kittens bezwijkt aan het vervagende kittensyndroom voordat ze negen weken oud zijn.
De meest recente bronnen die ik heb gezien schatten dat zelfs in de beste omstandigheden - in goed geleide cattery's - 15 tot 27 procent van de kittens sterft voordat ze negen weken oud zijn.
Het zou geen verrassing moeten zijn dat pleegkittens niet de best-case-scenariostatistieken maken. Op jonge leeftijd wees of in de steek gelaten worden, zonder uitzicht op een vader op de foto, onder geen enkele omstandigheid, geeft iemand nauwelijks een voorsprong in het leven. De sterfte onder nesten van pleegkittens kan verwoestend hoog zijn. Het is niet ongebruikelijk dat het sterftecijfer 100 procent bereikt.
En, belangrijker nog, wat kunt u doen om het fading kitten-syndroom te voorkomen?
Het woord "syndroom" zou een tip moeten zijn. Fading kitten-syndroom is geen enkele entiteit; het beschrijft eerder een groot aantal problemen en aandoeningen die de dood kunnen veroorzaken bij jonge kittens.
Gerelateerd: 7 dingen die u kunt doen als u een verweesd kitten vindt
De meeste kittens die sterven aan het vervagende kitten-syndroom lijken ziek te worden en plotseling te overlijden. Op enkele uitzonderingen na (zoals hypothermie en trauma) bouwt het probleem zich over het algemeen geleidelijk op, maar het is erg moeilijk te detecteren totdat zich een crisis ontwikkelt. Het spijt me te moeten zeggen dat de prognose voor kittens in crisis slecht is. Daarom is de sleutel tot het verminderen van sterfte door het vervagende kitten-syndroom de vroege detectie van subtiele problemen voordat zich een crisis voordoet.
In een crisis vertonen bijna alle vervagende kittens vergelijkbare symptomen. Ernstige lethargie, lage lichaamstemperatuur, bleek tandvlees, lage ademhalingsfrequentie en het niet wortelen en voeden of eten zijn bijna universele tekenen van het syndroom. Deze tekenen kunnen echter worden veroorzaakt door een groot aantal problemen.
Onvoldoende moederschap - door de kattenmoeder - is een belangrijke risicofactor voor het vervagen van het kittensyndroom. De meeste pleegkittens zijn extreem onderhevig aan deze risicofactor, omdat ze wees zijn geworden of in de steek zijn gelaten door hun moeder. Zelfs kittens met moeders op de foto kunnen risico lopen als de moeder onervaren is, niet in staat is voldoende melk te produceren, niet bereid is de kittens te laten zogen, gestrest, ondervoed of, paradoxaal genoeg, zwaarlijvig is.
Trauma en onderkoeling zijn twee oorzaken van het vervagende kittensyndroom dat echt plotseling optreedt. Trauma komt het meest voor wanneer een kitten van een hoogte valt of verpletterd wordt. Onderkoeling treedt op wanneer kittens in een koude omgeving van elkaar en de moeder worden gescheiden. Merk op dat onderkoeling een oorzaak of een gevolg is van een vervagende kittencrisis. Bijna alle vervagende kittens in een crisis zullen onderkoeling vertonen.
Infectieuze organismen zijn frequente boosdoeners bij het vervagende kitten-syndroom. Kittens lopen risico op sepsis door bacteriële infecties. Virale infecties met organismen zoals kattenherpesvirus, calicivirus, panleukopenie, FIV/kattenaids en kattenleukemievirus kunnen het syndroom veroorzaken. Parasitaire besmettingen met rondwormen, coccidia of andere organismen kunnen crises veroorzaken. Veel van deze infecties zijn gekoppeld aan ineenstorting van het immuunsysteem, wat meestal wordt geassocieerd met een aandoening die thymusatrofie wordt genoemd.
Erfelijke afwijkingen, variërend van hartonregelmatigheden tot een onontwikkeld immuunsysteem, kunnen het vervagende kittensyndroom veroorzaken.
Hemolytische anemie is een andere mogelijke oorzaak van het syndroom. Deze aandoening kan optreden wanneer een kitten een andere bloedgroep heeft dan zijn moeder. Wanneer het kitten de eerste dagen van zijn leven borstvoeding geeft, neemt het antistoffen op die zijn bloedcellen aantasten.
Kittens in crisis hebben over het algemeen behandeling door dierenartsen nodig. De steunpilaren van de behandeling zijn thermische ondersteuning, vloeistoffen, dextrose (suiker) en vaak antibiotica. Als het aangetaste kitten begint op te warmen en te herstellen, kunnen voedingsondersteuning en ontwormingsmedicatie worden toegevoegd. Helaas is de prognose voor kittens in crisis slecht, en velen van hen overleven het niet, zelfs niet met behandeling.
Het voorkomen van crises is de sleutel tot het verminderen van sterfte door het vervagende kitten-syndroom. De vroege tekenen van het vervagende kittensyndroom zijn subtiel maar vaak waarneembaar. Zieke kittens kunnen zichzelf niet rechtzetten als ze op hun rug worden gedraaid. Ze kunnen niet normaal wortelen en zuigen. Hun ogen gaan mogelijk niet open op de gebruikelijke leeftijd van vijf tot veertien dagen. Ze zullen vaak kleiner zijn dan hun nestgenoten.
Het belangrijkste is dat ze normaal niet aankomen. Gezonde kittens zouden 7 tot 10 gram per dag moeten aankomen. Experts raden aan om kittens minstens één keer per dag op een gramschaal te wegen (en veel experts raden aan om twee keer per dag te wegen). Hoogwaardige gramweegschalen kunnen worden gekocht bij keukenwinkels, rookwinkels (je kunt raden waarvoor gramschalen voor sommige mensen dienen) en online.
Kittens die niet in het juiste tempo aankomen, moeten extra aandacht krijgen met speciale aandacht voor voeding. Pasgeboren kittens moeten om de twee uur flesvoeding of melk krijgen. Het spenen op brij kan beginnen op een leeftijd van ongeveer vier weken.
Een kitten verloren aan het vervagende kittensyndroom kan soms een voorbode zijn van problemen voor de nestgenoten. Een dierenarts moet de moeder en eventuele overgebleven kittens beoordelen na een dergelijk incident.
Hoewel dit artikel bedoeld is voor pleegouders, zal ik een paar adviezen voor fokkers geven. Zowel de vader als de moeder moeten voorafgaand aan de fokkerij een bloedtypering krijgen en die informatie moet worden gebruikt om hemolytische anemie te voorkomen. Beide moeten worden getest op kattenleukemie en FIV. De moeder dient volledig ingeënt en ontwormd te zijn voor het fokken. En onthoud dat de melk die de eerste dag of zo wordt genuttigd, colostrum genaamd, de belangrijkste melk is die de kittens zullen consumeren, omdat het antistoffen bevat die de kittens beschermen tegen ziekten.
Met ijver en vroege detectie kunnen sommige gevallen van het vervagende kitten-syndroom worden teruggedraaid voordat zich een crisis ontwikkelt. Het spijt me echter te moeten zeggen dat veel andere gevallen niet zullen reageren op de inspanningen van zelfs de meest betrokken pleegouders. Pleegouders, weet alsjeblieft dat hoewel het verlies van een kitten - of zelfs een heel nest kittens - hartverscheurend is, het niet noodzakelijk betekent dat je iets verkeerd hebt gedaan. Ga zo door met het goede werk.
Uitgelichte foto ©SbytovaMN | iStock / Getty Images Plus.
Lees volgende: Kittens miauwen — hoe en waarom babykatten miauwen
