Een hartgeruis is een ongewoon geluid dat hoorbaar is met een stethoscoop bij het luisteren naar de hartslag van een kat.
Geruis wordt vaak omschreven als een suizend geluid en is het gevolg van een onstabiele bloedstroom in het hart.
Lees verder om meer te weten te komen over de soorten, oorzaken, symptomen en de beschikbare behandelingsopties, zoals geadviseerd door huisdierexperts.
Volgens PetMD worden hartgeruisen beoordeeld op basis van hun intensiteit op een schaal van 1 - 6.
Deze oorzaken zullen resulteren in onschuldig hartgeruis dat onschadelijk is en over het algemeen geen medische tussenkomst vereist.
Onschuldig hartgeruis komt relatief vaak voor bij jonge kittens en stopt meestal wanneer de katten 4-5 maanden oud zijn. Oudere katten kunnen dit hartgeruis ook hebben vanwege stress, waardoor hun hartslag toeneemt.
Dit zijn aandoeningen die zich buiten het hart voordoen, en ze kunnen onder meer
Katten die lijden aan structurele hartaandoeningen hebben een soort afwijking die de normale bloedstroom verstoort, wat resulteert in hartgeruis. Deze problemen kunnen een lekkende hartklep of een gat in het hart van uw kat zijn.
Bovendien kunnen deze ziekten aangeboren zijn - dit betekent dat uw kat wordt geboren met een hartafwijking. Het kan ook later in het leven van uw kat worden ontwikkeld.
Er zijn geen fysieke symptomen van hartgeruis, omdat ze alleen met een stethoscoop kunnen worden gehoord.
Het is echter mogelijk dat uw huisdier een onderliggend hartprobleem heeft als het de onderstaande symptomen heeft.
In de meeste gevallen wordt hartgeruis gedetecteerd wanneer uw dierenarts met een stethoscoop naar het hart van uw kat luistert.
Als tijdens de controle een hartgeruis wordt geconstateerd, wordt er een reeks vragen gesteld over de gezondheid van uw kat. Deze vragen stellen uw dierenarts in staat uw huisdier beter te begrijpen en helpen bij het beslissen over de volgende stappen die moeten worden genomen.
Uw dierenarts kan een periodiek onderzoek voorstellen om het hartgeruis opnieuw te beoordelen als uw kat over het algemeen gezond is en geen tekenen van een gezondheidsprobleem vertoont.
Evenzo, aangezien deze aandoening vaak voorkomt bij jongere katten, kan uw dierenarts ervoor kiezen uw huisdier opnieuw te onderzoeken als het nog een kitten is.
Als er tekenen zijn van een hartaandoening, is verder diagnostisch onderzoek nodig om de oorzaak van het probleem te achterhalen.
Enkele voorbeelden van deze tests zijn:
Röntgenfoto's van de borstEen thoraxfoto is een röntgenfoto van het hart waarmee de dierenarts kan detecteren of er fysieke afwijkingen in het hart van uw kat zijn.
EchocardiogrammenEen echocardiogram is de test bij uitstek voor katten met een vermoedelijke hartaandoening. Het is een echografie van het hart om de hartfunctie van uw kat te evalueren, afwijkingen of de aanwezigheid van bestaande hartaandoeningen te identificeren.
BloedtestenDe relevante bloedtesten kunnen controleren op gezondheidsproblemen zoals bloedarmoede die de toestand van uw kat kan veroorzaken of verergeren.
Volgens Austin Benoit van Bone &Yarn, de soorten behandelingsopties die worden aangeboden, zijn afhankelijk van de oorzaak van het geruis. Als het hartgeruis ongevaarlijk blijkt te zijn, is behandeling niet nodig.
Het is echter aan te raden om de gezondheid van uw kat goed in de gaten te houden om ervoor te zorgen dat er geen andere problemen ontstaan.
Er moeten verdere maatregelen worden genomen als het hartgeruis wordt veroorzaakt door een onderliggend gezondheidsprobleem. Dit is vooral belangrijk als het de functie van het hart van uw kat beïnvloedt.
Afhankelijk van de ernst van de toestand van uw huisdier, kan uw dierenarts een operatie of medicatie aanbevelen. Uw kat kan ook een speciaal dieet of andere vormen van gespecialiseerde zorg krijgen.
De meeste aandoeningen die gepaard gaan met een hartgeruis kunnen worden behandeld. Het belangrijkste is om deze aandoeningen in een vroeg stadium te diagnosticeren en ze zo snel mogelijk aan te pakken.
Als je voor een kat met een hartruis zorgt, raden we je aan om haar voor routinecontroles te sturen.
Zo kunt u controleren hoe goed ze reageert op de behandeling en ervoor zorgen dat haar toestand niet is veranderd of verslechterd.