Dit ras heeft meestal een klein tot middelgroot, gespierd lichaam met een gemiddelde poot- en staartlengte. De kop is rond met overheersende jukbeenderen en een goed ontwikkelde snuit en kin. De oren zijn middelgroot met licht afgeronde punten en de ogen zijn groot en wijd uit elkaar. De vacht is over het algemeen kort, dicht en grof met individuele haren die gekrompen, gebogen of gehaakt zijn. Bij sommige mensen zijn de bakkebaarden ook gekrompen.
Dit ras is verkrijgbaar in maximaal 27 kleurvariaties en patronen.
De American Wirehair wordt over het algemeen beschouwd als een aanhankelijke, mensgerichte kat die graag speelt, maar niet hyperactief of aanhankelijk is. Draadhaarkatten verharen in de lente en vallen net als andere katten, maar vanwege de delicate aard van de vacht mogen ze niet worden geborsteld. Ze kunnen baden nodig hebben vanwege een vette huid.
De ongebruikelijke vacht van de American Wirehair is delicaat en haren kunnen gemakkelijk breken of uitvallen door borstelen of stress. Vanwege hun vette huid kan af en toe een bad nodig zijn. Sommige van deze katten kunnen last hebben van huidgerelateerde allergieën.
De American Wirehair was het resultaat van een natuurlijk voorkomende mutatie. Dit genetische ongeluk werd voor het eerst ontdekt in een nest kittens geboren uit gewone kattenouders in Verona, New York, in 1966. Twee (een mannetje en een vrouwtje) van deze vijf kittens overleefden een roofzuchtige aanval en werden met elkaar teruggefokt om meer "draadharige" katten te produceren. Om de genetische kracht te behouden, werden Amerikaanse korthaarkatten later in de loop van de tijd in de draadhaarlijn gefokt. Deze outcross had enige invloeden op de vorm van het hoofd en lichaam met behoud van de gewenste draadlaag.
Het ras werd officieel geaccepteerd voor registratie door de Cat Fancier's Association in 1967. De International Cat Association (TICA) en de
