Als mensen op elkaar lijken, zeggen we vaak dat ze 'bij de geboorte gescheiden' lijken. Sommige deskundigen zijn van mening dat de Main Coon en de Noorse Boskat inderdaad verre verwant zijn; met name de Maine Coon is een afstammeling van zijn halflangharige vriend.
Als het gaat om de Noorse Boskat vs Maine Coon, hebben ze veel overeenkomsten, die we in dit artikel zullen onderzoeken. Maar er zijn ook verschillende verschillen die ze een duidelijk ander vooruitzicht maken.
Probeer je te kiezen tussen een Maine Coon of een Noorse Boskat in je gezin? Om je te helpen beslissen, onderzoeken we in dit artikel de overeenkomsten en verschillen in uiterlijk, persoonlijkheden en meer tussen de prachtige Maine Coon- en Noorse Boskattenrassen.
Inhoud
Beide katten worden beschreven als langharig of halflangharig. Betekenis:ze worden gekenmerkt door een harige vacht die pluizig en rijk is, hoewel ze technisch gezien niet langharig zijn zoals Perzen, Chantilly-Tiffanys of Britse Langharen.
Ze worden niet als rare of ongewone kattenrassen beschouwd. Hun populariteit lijkt zelfs te groeien onder kattenbezitters. Beide rassen zijn voor mensen die op zoek zijn naar harige katten
Interessant is dat het Noorse ras aan het begin van de 20e eeuw bijna uitgestorven was. Het overleefde alleen dankzij een fokprogramma om het in de jaren dertig te redden.
De "Skogkatt" - zoals hij soms in Scandinavië wordt genoemd - is mogelijk oorspronkelijk geïmporteerd uit het Midden-Oosten. Het heeft echter een legendarische geschiedenis in de Noorse mythologie.
De mythe vertelt ons dat de godin Freya een strijdwagen heeft getrokken door langharige katten. Sommigen geloven dat het een verwijzing is naar Noorse Boskatten. Er zijn ook theorieën dat de voorouders van de Noorse Boskat Siberische Katten uit Rusland of Turkse Angora's uit Turkije zouden kunnen zijn.
Tegenwoordig is het de officiële kat van Noorwegen, zoals aangewezen door koning Olaf V.
Noorse Boskatten hebben waarschijnlijk hun weg naar de VS gevonden met vroege Viking-verkenningen. Ze waren naar verluidt belast met het beschermen van voedselwinkels tegen ongedierte op schepen. Ze hebben dus hun zeebenen. In Noorwegen worden ze tegenwoordig liefdevol "Wegies" genoemd.
Het ras paste zich aan het koude klimaat aan door een lange glanzende vacht en een wollen ondervacht te ontwikkelen.
Maine verwijst naar de staat Maine in de VS. Het verhaal over hoe de kat daar terechtkwam, bevestigt het idee dat de Maine Coon verwant is aan de Noorse boskat.
Er zijn verschillende theorieën rond het achtergrondverhaal van Maine Coon-katten. Eén versie suggereert dat de kat arriveerde met de vroege Viking-verkenningen van het Amerikaanse continent. De tweede versie zegt dat het Marie Antoinette is die verantwoordelijk was voor het ontstaan van de Maine Coon.
Hoewel Marie Antoinette niet aan haar lot kon ontsnappen en zich in de Verenigde Staten kon vestigen, had ze veel van haar bezittingen naar de Amerikanen gestuurd, waaronder zes katten waarvan werd aangenomen dat ze Turkse Angora of Siberische waren.
Haar bezittingen kwamen in Maine terecht en men denkt dat haar katten met lokale kortharige katten fokten om het Maine Coon-ras te produceren.
Het derde en laatste verhaal gaat over Kapitein Coon. Coon legde zijn schip voor anker in Maine, inclusief zijn langharige katten die hij aan boord had om voor ongedierte te zorgen.
Er wordt aangenomen dat deze katten paren met de lokale katten en omdat hun nakomelingen op de katten van het schip leken, werden ze bekend als Coons - en zoals ze in Maine waren - nou, je begrijpt het verhaal.
Na verloop van tijd ontwikkelde de kat unieke, geacclimatiseerde kenmerken die hem uiteindelijk aanzienlijk van zijn oorspronkelijke vorm scheidden. Het werd voor het eerst erkend als een ras in Maine. Tegenwoordig heeft de kat dezelfde status als de officiële kat van Maine en staat ook bekend als de Maine shag.
Fokkers zeggen dat het meest waarneembare verschil tussen Maine Coons en Noorse Boskatten de lengte van hun poten is. Coons hebben over het algemeen poten van gelijke lengte - ze zijn alle vier even lang.
Noorse Boskatten hebben langere achterpoten dan de voorkant. Het zijn uitzonderlijk goede klimmers, misschien daardoor.
Natuurlijk kun je dit observeren als je het geduld en het vermogen hebt om de poten van een kat te meten. Over het algemeen willen katten over het algemeen niet meewerken aan uw en uw meetlint. Maar er zijn meer manieren om het verschil tussen de twee te zien - laten we eens nader kijken.
Noorse Boskatten en Maine Coon's hebben ook heel verschillende kopvormen.
Over het algemeen lijkt het hoofd van een Coon meer "vierkant" dan dat van een Noor, dat meer "driehoekig" is. De snuit van een wasbeer lijkt meer vierkant, terwijl het gezicht van een Noor taps toeloopt naar een punt, zijn hoofd licht afgerond. Dit is de reden waarom Noorse Boskatten vaak "wedgies" worden genoemd.
Sommigen zeggen dat de Coon er "gelukkiger" uitziet dan de Boskatten, vanwege de vorm van zijn gezicht.
De neus van het Maine Coon-ras heeft meestal een zachtere ronding dan die van de Noorse Boskat, die vrij recht is.
Maine Coons staan bekend om hun grote spits toelopende oren. Ze hebben de neiging vrij ver uit elkaar te staan en hoog op hun hoofd te staan. Noorse boskatten hebben middelgrote tot grote oren, maar hebben een meer afgeronde top. Hun oren zijn meestal meer naar de zijkant van hun hoofd geplaatst.
Beide rassen hebben oorbosjes die meubels worden genoemd. Bij mensen wordt oorhaar als zeer ongewenst beschouwd, maar bij katten blijkt het buitengewoon schattig te zijn! Behalve dat ze esthetisch mooi zijn, helpen deze plukjes ook om deze katten warm te houden.
Maine Coons hebben grote, ovale, wijd uitstaande ogen, terwijl Noren meer amandelvormige ogen hebben.
Beide katten zijn groot. Over het algemeen is de Maine Coon echter een grotere kat. Het Maine-mannetje kan tot ongeveer 25 lbs groeien. Vrouwtjes zijn iets kleiner en groeien tot 18 lbs.
Ondertussen is het bekend dat de Noor de weegschaal doet kantelen tot 20 pond voor mannen en maximaal 13-15 pond voor vrouwen.
Maine Coons zijn meestal groot, lang en gespierd. Hun middellange benen staan vrij ver uit elkaar en ze hebben plukjes tussen hun tenen. Maine Coons hebben ook meer kans dan enig ander ras om polydactylie te hebben. Dit is wanneer een kat wordt geboren met extra tenen.
Noorse katten zijn niet zo lang van lichaam en hebben meestal een hogere romp. Hun achterpoten zijn langer dan hun voorpoten en ze hebben ook teenbosjes.
Interessant is dat beide rassen aanzienlijk grotere mannetjes hebben dan vrouwtjes - een milde vorm van seksueel dimorfisme, zou je kunnen zeggen.
Beide katten hebben een vacht en haar dat dik en mooi is. De Noor vertoont manen en zijn bovenvacht is waterafstotend. De vacht van de Coon is zijdeachtig en voelt over het algemeen glad, zacht en fijntjes aan.
Noorse boskatten hebben een dubbele vacht met hun wollen ondervacht. Hun vacht is korter op hun borst en schouders. Volwassenen hebben een volledige kraag van bont op hun nek.
Maine Coons hebben slechts een korte ondervacht en hun vacht is meestal korter en minder gelijkmatig rond de schouders. Volwassen Maine Coons hebben wel een kemphaan, maar die is niet zo groot als die van de Noorse Boskat.
De staart van een Noor heeft ook de neiging om te golven, terwijl die van een Coon iets minder georganiseerd is en meer op een grote pluk vacht lijkt.
De staart van beide rassen zal minstens zo lang zijn als de afstand tussen hun schouders en de basis van hun staart. De staart van de Maine Coon heeft echter de neiging om taps toe te lopen naar een bossig uiteinde.
Beide rassen zijn er in een aantal kleuren, hoewel de Noor in meer variëteiten kan komen.
Coons kunnen wit, zwart, lichter crème of blauw zijn. Noren kunnen naast de bovenstaande hoofdkleuren ook markeringen in rood en barnsteen vertonen.
De Cat Fanciers' Association (CFA) erkent 80 kleuren bij Maine Coons en 60 bij Noorse boskatten.
Beide kattenrassen zijn over het algemeen gezond. Alle grotere honden- en kattenrassen zijn echter vatbaar voor specifieke aandoeningen van gewrichten en botten. De Noorse Bos- en Maine Coon-katten zijn helaas niet anders.
Een van die aandoeningen is heupdysplasie, iets waar je hondenbezitters vaak over hoort praten. Vooral Duitse herders en dergelijke rassen zijn er gevoelig voor. Dit is wanneer een heupkom niet volledig de bal van het dijbeen omgeeft.
Bij katten kan het zich manifesteren als mank lopen of zelfs kreupelheid die in de loop van de tijd erger wordt. In sommige gevallen kunnen de symptomen enigszins worden verlicht door medicatie, lichaamsbeweging, gewichtsverlies of goed milieubeheer.
Van de twee rassen is aangetoond dat ze kwetsbaar zijn voor polycystische nierziekte. Dit is wanneer cysten zich in de nieren vormen. Het is over het algemeen genetisch geërfd. PKD toont zich als bloed in de urine, constante dorst en plassen, braken en andere symptomen.
Gelukkig kunnen moderne fokkers op PKD testen met een wanguitstrijkje of bloedmonster. Een echografie kan ook PKD identificeren. Er zijn ook een aantal supplementen beschikbaar om te helpen bij nieraandoeningen.
Beide rassen kunnen ook vatbaar zijn voor hypertrofische cardiomyopathie. Dit is een erfelijke hartziekte die verdikte hartspieren veroorzaakt waardoor het bloed moeilijker rond te pompen is.
Maine Coons hebben meer kans op spinale musculaire atrofie. De spieren in hun achterbenen hebben de neiging om na verloop van tijd zwakker te worden en kunnen leiden tot problemen met lopen en een gebogen houding.
Glycogeenopslag betekent een tekort aan een enzym dat nodig is om glycogeen te metaboliseren. Noorse katten zijn vatbaar voor dit gezondheidsprobleem en helaas kan het fataal zijn.
In sommige onderzoeken is gevonden dat Noorse katten, met name mannetjes, vatbaarder zijn voor diabetes dan andere kattenrassen.
Er is een duidelijk verschil in persoonlijkheid tussen onze twee heldkatten. Maine Coons zijn meestal speels en vriendelijk, ze genieten vaak van aandacht en plezier.
Bossen staan iets minder open voor sociale activiteiten. Ze spelen misschien een beetje, maar lijken hun interesse veel sneller te verliezen. Om deze reden worden ze soms als 'lui' beschouwd. Maar onthoud, dit is slechts relatief ten opzichte van Maine Coons. Ze zijn nog steeds een over het algemeen sociaal kattenras.
Beide rassen kunnen theoretisch getraind worden om te wandelen. Omdat ze allebei van buiten komen, vinden ze het heerlijk om eropuit te gaan en zijn ze over het algemeen behoorlijk intelligent.
Misschien vindt u uw Noorse boskat zelfs hoog in een boom terwijl u de wereld aan u voorbij ziet trekken. Ze houden best van de eenzaamheid en zijn meer dan in staat om zichzelf naar beneden te halen.
Maine Coons zijn over het algemeen nogal spraakzaam en staan bekend om het tsjilpende geluid dat ze maken. Noorse boskatten zijn doorgaans stiller en zullen alleen miauwen als ze iets nodig hebben. Laat uw Noorse Boskat echter niet te lang alleen, want hij wil uw aandacht.
Maine Coons hebben de neiging om van iedereen te houden, maar hebben wel wat aandacht nodig. Dit geldt net zo goed voor oudere Maine Coons als voor kittens.
Noorse boskatten zijn actiever en willen graag altijd iets te doen hebben. Ze zijn meestal wat onafhankelijker dan Maine Coons. Ze zijn dus perfect voor actieve huishoudens en gezinnen.
Over het algemeen worden beide katten als zeer intelligent beschouwd en zullen ze getrainde gewoonten vrij snel en sterk oppikken.
Voor het grootste deel kunnen deze katten goed overweg met normaal kattenvoer, ook al zijn het grote rassen. Hoewel droog kattenvoer altijd goedkoper is, zullen katten met nierkwetsbaarheden baat hebben bij gespecialiseerd kattenvoer voor nierzorg.
Aangezien het grotere katten zijn, kunt u verwachten dat beide rassen meer eten dan de gemiddelde kat en de Maine Coon meer dan de Noorse boskat. Er is specifiek kattenvoer dat kan helpen om de vacht van beide rassen glanzend te houden.
Hoewel natvoer duurder is, bevat het meestal meer eiwitten, wat vooral gunstig kan zijn voor grotere katten. Ik gebruik meestal een mix van nat en droog voor mijn Siberische kat.
Maine Coons profiteren van het hebben van hun eigen droogvoer van het merk Maine Coon - op die manier zijn ze speciaal. Zorg er anders voor dat het voer voldoende eiwitten bevat, zoals bij een normaal kattenvoer.
Zoals alle katten zijn beide rassen gevoelig voor uitdroging. Omdat ze fysiek grote katten zijn, besteden ze meer aandacht aan de waterbakken die je kiest, zodat ze ze niet gemakkelijk kunnen omstoten. Mijn grote Siberische kater houdt van zijn waterfontein.
Van beide katten is bekend dat ze erg territoriaal zijn. Als zodanig zijn het niet de beste huisdieren als u van plan bent meer dan één kat in huis te hebben. Ze kunnen het beste als alleenstaande huisdieren worden gehouden.
Noorse boskatten willen ook iets minder snel opgepakt en lastiggevallen worden, vooral door vreemden. Dat wil niet zeggen dat ze agressief zijn, alleen dat ze liever de keuzes maken in een relatie. Maine Coons daarentegen zijn over het algemeen toleranter ten opzichte van aandacht.
Beide rassen zijn vrij speels en willen graag vermaakt worden. Hoge krabpalen en torens worden bijzonder gewaardeerd door deze grote kattenrassen. Dit helpt ze niet alleen om het juiste niveau van lichaamsbeweging te krijgen voor hun grotere lichaamsbouw, ze zullen er ook voor zorgen dat hun nagels/klauwen onder controle blijven - en bij het beschermen van uw meubels.
Houd er rekening mee dat beide rassen vanwege hun grootte grotere torens nodig hebben. Ze willen ook allebei graag bovenop hun torens zitten en een goed zicht hebben op hun koninkrijken, dus probeer de toren op een plek te plaatsen waar dit mogelijk is.
Dit zijn ook katten die erg genieten van interactief spelen met hun gezin. Ze zullen verenspeelgoed, muizenspeelgoed en ballen waarderen en de interactie die ze brengen.
Maine Coons hebben meer speeltijd nodig dan de meer onafhankelijke Noorse Boskat.
Als pluizige en langerharige katten, is verzorging de sleutel tot het tevreden houden van de Coon en Boskat. Regelmatig borstelen of kammen met een zelfreinigende, gladdere borstel helpt om mattering te voorkomen, wat uiteindelijk pijnlijk of medisch problematisch kan worden.
Hoe meer je in staat bent om overtollig haar te verwijderen tijdens het trimmen, hoe minder je kat zal vervellen en zijn eigen zelfverzorgingsproces zal gemakkelijker zijn. Dit zou ook het optreden van furballs en de bijbehorende problemen moeten verminderen.
Vergeet niet om ook de vacht op hun poten te borstelen en zelfs te knippen. Dit haar kan behoorlijk lang worden en uiteindelijk worden opgegeten door je poes, waardoor er meer haarbalproblemen ontstaan.
Veel katten, vooral deze twee vriendelijke rassen, vinden het heerlijk om verzorgd te worden door hun baasjes. Als baasje vind ik het heerlijk om mijn kat te borstelen (Alexei is een Siberiër). Het is niet alleen goed voor zijn gezondheid, het is ook belangrijk en gewoon een fijne tijd voor ons tweeën. Persoonlijk vind ik een gladdere kam de meest effectieve manier om overtollig haar gemakkelijk en zonder Alexei pijn te doen te verwijderen.
De beste manier om van het verzorgen voor jullie beiden een plezierige bezigheid te maken, is door te beginnen met het borstelen van je kat vanaf het moment dat ze voor het eerst bij je in huis komen. Kittens hoeven natuurlijk niet zo vaak te worden geborsteld, maar dit kan nog steeds een mooi hechtingsritueel zijn voor uw nieuwe kitten.
Sommige dierenartsen raden aan om langharige katten minstens twee keer per week te kammen of te borstelen. Ik zou dit verhogen tot vier tot vijf keer per week in piekseizoenen zoals de lente.
Als je een kattenbader bent, zijn shampoos die geschikt zijn voor lange haren en die vlooienproblemen kunnen aanpakken zonder de vacht aan te tasten ideaal. Gemiddeld elke acht weken een bad nemen kan nuttig zijn. Maine Coons zijn over het algemeen meer op hun gemak met water dan Noorse boskatten.
Als u merkt dat uw kat problemen heeft met afval na het gebruik van de kattenbak, raadpleeg dan een trimmer over het trimmen van een sanitaire patch rond het probleemgebied. Je kunt ook naar een Clean Step kattenbak kijken als het probleem niet al te ernstig is.
And, of course, your cat may experience hairballs a little more often than other cats. Regular brushing and grooming might help with cutting down these unpleasantries. Here’s a complete guide to caring for your cat, if you’re a first-time owner.
Of course both of these breeds love colder climates. Maine Coons tend to adapt better than Norwegian Forest Cats to warm and humid weather. But remember but both of these big breeds come with a lot of fur all year round which will always mean they will struggle a bit more in the heat than your average cat breed.
If you do live in a warmer climate and have one of these breeds, some type of air conditioning will be a huge help. Summer should mean extra grooming and perhaps even a trim to cut down on the level of fur. And if your cat heads outside do make sure there are shaded areas available to them.
The Norwegian Forest cat has a surprisingly long life on average. They will usually live to a golden age of around 16 years. Of course, this is an average. Some cats are known to extend beyond this.
The Maine Coon has an average life span of between 12 and 15 years. The oldest report Maine Coon was said to have reached 26 years of age.
The purchase price for these breeds will of course vary around the world. In the USA, Maine Coons tend to be more expensive than Norwegian Forest Cats. Maine Coons have a tendency to eat a bit more than Norwegian Forest Cats so food costs may be higher.
Apart from these two items, most costs will be similar across the two breeds.
All things being held equal, if you want an attentive cat and have lots of time and space to play with it then a Maine Coon may be your best choice. If you have less space and a busier lifestyle then a Norwegian Cat may suit your life style better.
If you live in a very warm climate a Maine Coon may be the better option of the two.
But let’s face it – both these beautiful cats make for wonderful pets. They are both friendly and fairly sociable. The Maine Coon is likely to play more, but the Norwegian will gladly sit by and watch whatever’s going on.
As larger, furrier cats, they may require a little bit more attention to keep clean and healthy than your average shorthair. Both are well worth the effort and easy to fall in love with.
So go ahead and make your choice – enjoy the company of your new big fluffy ball of joy.
