Hondsdolheid is een virale ziekte die alle zoogdieren kan infecteren, inclusief katten en mensen. Deze besmettelijke ziekte bestaat al sinds 2300 voor Christus en is nu aanwezig in meer dan 100 landen. Het tast de hersenen en het ruggenmerg aan en is verantwoordelijk voor het doden van miljoenen dieren per jaar. Het woord "hondsdolheid" roept angst op bij mensen omdat het sterftecijfer van deze ziekte zo hoog is.
Inhoudsopgave
Hoewel er verschillende manieren zijn om rabiës bij katten over te dragen, is de beet van een besmet dier de meest voorkomende oorzaak. Anders dan dat, kan het virus ook het lichaam van uw kat binnendringen via een open wond of slijmvliezen. Het volgende is een volgorde van gebeurtenissen waardoor het hondsdolheidsvirus uw kat kan infecteren.
De klinische symptomen van hondsdolheid komen niet onmiddellijk naar voren en dat maakt deze dodelijke ziekte nog gevaarlijker. Experts geloven dat het speeksel van het besmette dier het virus heeft 1-5 dagen voordat hij/zij symptomen vertoont. De tekenen en symptomen van hondsdolheid bij katten ontwikkelen zich geleidelijk en kunnen worden onderverdeeld in de volgende stadia.
In deze fase hebben het temperament en het gedrag van de geïnfecteerde kat de neiging om te veranderen. Een stille kat kan bijvoorbeeld plotseling agressief worden, terwijl een zelfverzekerde kat nerveus kan worden. Andere tekenen die in dit stadium kunnen optreden, zijn onder meer:
Dit is de fase waarin de meeste mensen beginnen te beseffen dat er iets mis is met hun huisdier. De kat is in deze fase het gevaarlijkst, zowel voor andere huisdieren als voor de eigenaar. De gevoelens van opwinding en agressie domineren uw kat als hij/zij alles in zijn omgeving probeert aan te vallen. Naast dit wrede gedrag ervaren katten ook andere, zoals:
Deze fase vindt meestal 7 dagen na de furieuze fase plaats. Tijdens deze fase verschuiven de neurologische symptomen van actief naar passief, naarmate de verlamming zich begint te ontwikkelen. Uiteindelijk zal de kat in coma raken en sterven, wanneer de ademhalingsspieren niet goed werken.
Helaas is het NIET mogelijk om rabiës te diagnosticeren bij een levende kat (of een ander dier). Dit komt omdat het alleen kan worden gediagnosticeerd door direct onderzoek van de hersenen. De Directe fluorescerende antilichaamtest is de beste methode voor diagnose, maar het kan ALLEEN worden uitgevoerd na de dood. Om deze reden kun je alleen sterke vermoedens hebben dat je kat is geïnfecteerd door dit dodelijke virus.
OPMERKING:het rabiësvirus kan tot een jaar in het lichaam van een kat incuberen voordat het actief wordt.
