Toen Winston Churchill sprak over een "raadsel verpakt in een mysterie in een enigma", verwees hij naar Rusland - maar zijn verklaring beschrijft de geschiedenis van het kleine witte hondje dat bekend staat als de Coton de Tuléar. Hoewel er niet veel legitieme documentatie is over de Coton, is er geen gebrek aan legendes. Er zijn aanwijzingen dat deze zeldzame hond oude bloedlijnen deelt met vergelijkbare kleine, witte hondenrassen.
Coton de Tuléar
De naam van het ras onthult een deel van zijn voorouders. "Katoen" betekent katoen, verwijzend naar de kleur en kwaliteit van het haar. De Tulear verwijst naar een kleine haven op het grote eiland Madagaskar, gelegen in de Indische Oceaan voor de zuidoostkust van Afrika. Madagaskar was ooit een Franse kolonie, maar de geschiedenis van de Coton de Tuléar dateert van vóór de Franse kolonisatie van het eiland. De Cotons, bekend als de 'Koninklijke Honden van Madagascar', waren eigendom van de heersende Merina-edelen.
Tafelhonden
In Rome stonden de voorouders van de hedendaagse Cotons de Tuléar bekend als tafelhonden, die hun aristocratische eigenaren vergezelden naar diners en andere evenementen. Het is mogelijk dat deze honden via handelskaravanen vanuit Centraal-Azië naar Rome zijn gekomen. De voorouders van de Cotons waren ook de stamvaders van rassen zoals de Maltezer, de bichon frise en de Havanezer. Kleine, lichtgekleurde gezelschapshonden vergezelden vaak zeilers en zeevarende reizigers. Of het nu om een schipbreuk gaat of om meer prozaïsche middelen, dit zijn de honden die in de 15e eeuw in Madagaskar terechtkwamen.
Verwilderde honden en domesticatie
De Coton-voorouders - bekend als Cotons de Reunion - die in Madagaskar aankwamen, werden al snel verwilderd, fokten met inheemse eilandhoektanden en vormden roedels. Zelfs moderne Cotons vormen sterke roedelbanden en genieten, in tegenstelling tot verwante rassen, nog steeds van jagen. Tegen de 17e eeuw waren de Cotons gedomesticeerd en leefden ze in adellijke huishoudens.
Rasvestiging
Hoewel de oorsprong van de Coton de Tuléar grotendeels verloren gaat in de nevelen van de tijd, is de feitelijke oprichting van het ras relatief recent. Het selectief fokken door de Fransen in Madagaskar begon pas in de Tweede Wereldoorlog. In de jaren zestig, na de onafhankelijkheid van Madagaskar, werden de Cotons populaire "souvenirs" van Franse vakantiegangers. De Fèdèration Cynologique Internationale, of World Canine Organization, erkende het ras officieel in 1999. De American Kennel Club stond officieel toe dat het ras vanaf 2 juni 2014 in aanmerking kwam voor AKC-registratie en om deel te nemen in de niet-sportafdeling bij AKC-erkende hondenshows vanaf 2 juli 2014.
Door Jane Meggitt
Referenties
Verenigde Staten van Amerika Coton de Tuléar Club:Over de Coton
American Kennel Club:geschiedenis van Coton de Tuléar
American Kennel Club:Coton de Tuléar Wist je dat?
American Coton Club:geschiedenis van het zeldzame ras Coton de Tuléar
Fédération Cynologique Internationale:Groep 9
Over de auteur
Jane Meggitt is al meer dan 20 jaar schrijver. Naast rapportage voor een grote krantenketen, is ze gepubliceerd in "Horse News", "Suburban Classic", "Hoof Beats", "Equine Journal" en andere publicaties. Ze heeft een Bachelor of Arts in het Engels van de New York University en een Associate of Arts van de American Academy of Dramatics Arts, New York City.
