Misschien was het na de tijd dat uw zachtaardige Maltese puppy tijdens een kritieke ontwikkelingsperiode dramatisch werd gerold door de vrolijke Labrador. Of misschien was de mogelijk persoonlijkheidsveranderende overtreding meer voor de hand liggend - zoals een flagrante aanval door een andere hond tijdens een wandeling.
In beide gevallen is het heel goed mogelijk dat de ervaring uw hond wantrouwend heeft gemaakt voor andere honden. En met goede reden! Bij veel honden presenteert deze gegronde angst zich als een agressief front; de beste verdediging is immers een sterke aanval. Hoewel je hond eruit kan zien alsof hij een "stoere vent" probeert te zijn, is wat hij eigenlijk zegt:"HELP! Ik ben erg bang voor die hond. Laat het alsjeblieft niet dichterbij komen. Kom terug! Ga weg!”
Dit is om vele redenen problematisch. Eigenaren schamen zich vaak voor de uitbarstingen van hun hond, niet begrijpend dat het ongewenste gedrag geworteld is in een emotionele kwestie (angst) en geen blijk van ongehoorzaamheid is. Een recent Facebook-bericht (auteur onbekend) vat het prachtig samen:"Je hond maakt het je niet moeilijk; hij heeft er een!” Ja!
Afgezien van de menselijke vastlopers en logistieke uitdagingen die gepaard gaan met een hond die nu reactief gedrag vertoont in de aanwezigheid van andere honden, moeten we rekening houden met de impact op de hond. Reactieve uitbarstingen zijn het product van nood, en nood is een serieuze zaak. Het duurt lang voordat het lichaam is hersteld van de schok van hormonen die optreedt tijdens een pijnlijke gebeurtenis. Deze veranderde hersentoestand kan uw hond vatbaar maken voor triggers waarop hij anders niet zou reageren. Daarom kunnen veel honden enige tijd "gespannen" lijken na een bijzonder stressvolle gebeurtenis.
Volgens Sara Reusche, CBCC-KA, CPDT-KSA, CVT, van Paws Abilities Dog Training in Rochester, Minnesota, terwijl de aanvankelijke adrenalinepiek na ongeveer 15 minuten begint af te nemen, kan het twee tot zes dagen duren voor glucocorticoïden, zoals cortisol, om terug te keren naar basislijnniveaus, op voorwaarde dat er geen andere stressoren optreden. Dit is vooral een uitdaging voor honden die reageren op prikkels (andere honden, kinderen, skateboards, enz.) tijdens dagelijkse wandelingen, omdat het onwaarschijnlijk is dat hun cortisol- en gerelateerde hormoonspiegels ooit de kans krijgen om weer normaal te worden.
Reusche voegt eraan toe dat honden die met chronische stress leven, meer kans hebben op chronische gezondheidsproblemen zoals allergieën en gastro-intestinale stoornissen. Chronische stress kan ook het verouderingsproces versnellen, de cognitieve functie verminderen en het immuunsysteem verzwakken, de wondgenezing vertragen en de hond vatbaarder maken voor ziekten en infecties (zoals urineweginfecties). Hier zijn dingen die je kunt doen om de stressaap van je af te helpen:
Zoals de grap luidt:"Ik heb mijn dokter verteld dat het pijn doet als ik mijn elleboog buig. Zijn oplossing? Buig mijn elleboog niet!” Vermijden is niet zonder voordelen.
Wanneer u een hond helpt te herstellen van een reactiviteitsprobleem, is het belangrijk om uw hond onder de drempel te houden. Dit betekent dat je er alles aan doet om te voorkomen dat de hond in situaties terechtkomt waarin hij zich zo overweldigd voelt dat hij een emotionele uitbarsting vertoont. In dichtbevolkte gebieden vereist dit vaak het maken van buurtwandelingen buiten kantooruren, of de buurt helemaal overslaan ten gunste van een kortere wandeling in een nabijgelegen winkelcentrum. Beide tactieken dienen om ongewenste ontmoetingen met honden te verminderen, vooral als je niet bereid bent om je een weg door de situatie te banen.
Soortgelijke tactieken zijn onder meer wegduiken achter geparkeerde auto's, een oprit oprijden, de straat oversteken of abrupt van richting veranderen. Dit zijn allemaal redelijke, ondersteunende maatregelen die kunnen worden genomen in een poging om snel de afstand tussen uzelf en een andere hond te vergroten. Dit gaat natuurlijk makkelijker als de andere hond aangelijnd is. Voor tips over het omgaan met loslopende honden, zie "Tips om te voorkomen dat een loslopende hond u nadert", WDJ mei 2016.
Afstand is je vriend! "Onder de drempel blijven" gaat grotendeels over begrijpen op welke afstand uw hond de aanwezigheid van een andere hond kan erkennen en zich toch veilig genoeg voelt om niet te reageren.
Harde berispingen, leash-pops en andere vormen van straf lijken misschien verlichting te bieden, maar in werkelijkheid onderdrukt straf gedrag vaak slechts tijdelijk.
Reactiviteit is een emotionele kwestie. De hond gromt, blaft en valt uit vanwege hoe hij zich voelt. Het bestraffen van het gedrag is een noodlottige poging om het probleem aan te pakken door te focussen op de symptomen, niet op de oorzaak. Het is belangrijk om tot de kern van het gedrag te komen:de angst van de hond voor andere honden, die zijn gedrag aanstuurt.
Straf kan problemen ook verergeren wanneer honden, die meesters zijn in het maken van sterke associaties, de straf combineren met de trigger. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een hond gromt als andere honden te dichtbij komen. Als hij dat doet, geeft zijn eigenaar een scherpe halsbandcorrectie en een hard, "Stil!" - die beide onaangenaam zijn voor de hond. Veel honden zullen de aanblik van een andere hond gaan associëren met de dreigende daad van agressie van de geleider. In de geest van de hond:"Zie je wel! Andere honden zijn slecht; ze maken mijn baasje zelfs agressief!” En dan werkt de hond nog harder om de "slechte honden" weg te houden!
Terwijl u eraan werkt om uw hond onder de drempel te houden om zijn gedrag te beheersen, kunt u ook proberen te veranderen hoe hij over andere honden denkt. Tegenconditionering is een krachtig hulpmiddel om de emotionele toestand van een hond te veranderen in aanwezigheid van een trigger. Je kunt twee verschillende soorten tegenconditionering gebruiken voor een getraumatiseerde hond:klassieke tegenconditionering en operante tegenconditionering.
Tegenconditionering wordt gebruikt in situaties waarin de hond al een negatieve associatie met iets heeft gevormd, omdat je de associatie probeert tegen te gaan of te veranderen. Dit wordt meestal bereikt met een krachtige primaire bekrachtiger, zoals waardevolle lekkernijen, maar toegang tot favoriet speelgoed kan ook werken voor honden die zeer gemotiveerd zijn door speelgoed.
Bij klassieke tegenconditionering is het doel om te proberen de positieve gevoelens die de hond heeft voor hoogwaardige traktaties (of speelgoed) over te brengen op de trigger (in dit geval de aanwezigheid van andere honden), waardoor een nieuwe associatie ontstaat in de geest van de hond. Als u bijvoorbeeld weet op welke afstand uw hond andere honden kan zien, maar u zich nog steeds veilig genoeg voelt om niet te reageren, wees dan voorbereid op het voeren van een gestage stroom traktaties zolang de trekker (een andere hond) in het zicht is. Zodra de hond uit het zicht is, stoppen de snoepjes.
Trainer Jean Donaldson, auteur van The Culture Clash , noemt dit "Open Bar, Closed Bar." Wanneer de trigger aanwezig is, is de bar open en kunnen de lekkernijen vrij stromen. Zodra de trigger weggaat, wordt de balk gesloten. Mensen noemen dit vaak ten onrechte het gebruik van traktaties om de hond te "afleiden", maar achter de schermen is de gedragswetenschap hard aan het werk!
Ook nuttig in milde gevallen van reactiviteit voor het opbouwen van een nieuwe, verbeterde reactie op de trigger, is operante contra-conditionering:wanneer in de aanwezigheid van de trigger, wordt de hond gevraagd een specifiek gedrag uit te voeren dat onverenigbaar is met het ongewenste gedrag.
Een hond die anders zou blaffen of naar andere honden zou uitvallen, wordt bijvoorbeeld gevraagd om in plaats daarvan te "kijken", "kijken" of "zitten". Het werkt omdat de hond door training heeft geleerd te genieten van het uitvoeren van het alternatieve gedrag (en daarvoor wordt beloond), en die goede gevoelens helpen een nieuwe en gelukkige associatie met de trigger te creëren.
Opmerking: Als dit moeilijk lijkt voor uw hond, houdt u hem niet onder de drempel van zijn trekker.
Ook eigenaren worden vaak gespannen in de aanwezigheid van de trigger van de hond, hetzij omdat ze ook hyperalert zijn na een aanval, of omdat ze bang zijn dat hun hond ongewenst zal reageren. Ze kunnen hun schouders spannen, hun adem inhouden - en ze trekken bijna altijd de riem strak. Dit gedrag kan allemaal grote rode vlaggen zijn voor onze honden - een duidelijk teken dat er gevaar dreigt!
Als je merkt dat je gespannen raakt als er triggers verschijnen, overweeg dan het volgende:
Vergeet niet te ademen. Als we angstig zijn, wordt onze ademhaling vaak oppervlakkig. Diepe, doelgerichte in- en uitademingen helpen de spanning te verlichten (die van jou en die van je hond!)
Schud het van je af. Net zoals honden shake-offs van het hele lichaam gebruiken om spanning te verlichten, hebben mensen er ook baat bij. Beoefenaars van Tension &Trauma Release Exercise® geloven dat een goede shake helpt bij het loslaten van spierspanning, het zenuwstelsel kalmeert en het lichaam aanmoedigt om terug te keren naar een betere staat van evenwicht.
Zing voor je hond. Mijn trainingsmentor vraagt klanten vaak om "Happy Birthday" voor hun honden te zingen als ze ziet dat ze zichtbaar gespannen zijn. Het klinkt gek, en mensen voelen zich gek als ze het doen, maar daarom werkt het. Het is veel moeilijker om fysiek gespannen te blijven als je lacht om voor je hond te zingen. Bovendien hebben de meesten van ons sterke positieve associaties met het nummer. (Operante tegenconditionering voor de overwinning!)
Ontspan de riem. Je emoties reizen langs een strakke lijn zoals de Autobahn! Bovendien beperkt een strakke lijn de natuurlijke lichaamstaal van de hond en kan uw hond het gevoel geven dat hij gevangen zit, waardoor de kans groter wordt dat hij defensief zal reageren.
Ontmoetingen met honden in het openbaar zijn onvoorspelbaar, wat betekent dat het soms moeilijk kan zijn om honden onder de drempel te houden terwijl ze op weg zijn naar herstel.
Hoewel het belangrijk is om je best te doen tijdens dagelijkse uitstapjes met je honden, is het ook handig om vrienden met honden te werven om te helpen. Honden met milde reactiviteit hebben vaak baat bij losse hondenwandelingen met rustige honden die onverschillig staan tegenover andere honden. Overweeg ook om een goed geleide cursus goede manieren bij te wonen waar een hond in emotionele rehabilitatie onder de drempel kan blijven terwijl hij vertrouwen kan opbouwen in het vermogen van zijn eigenaar om iedereen veilig te houden in de buurt van andere honden.
Stephanie Colman is schrijver en hondentrainer in Zuid-Californië.
