Je komt thuis nadat je met je hond hebt gerend en je merkt wat schuimig speeksel op de mond van je hond. Of misschien heb je wat schuim rond de mond van je hond opgemerkt wanneer ze in de auto of in het park zijn? Je weet dat schuim in de mond vaak wordt geassocieerd met hondsdolheid bij honden, maar is dat de enige reden voor dit rare gedrag? Waarom schuimen honden anders aan de mond? De waarheid is dat schuim op de mond zelden het gevolg is van hondsdolheid, hoewel de meeste mensen schuim op de mond onmiddellijk associëren met hondsdolheid. Dus wat kan dit mysterieuze gedrag nog meer veroorzaken? Moet je je zorgen maken?
Schuim in de mond is niet alleen een indicator van hondsdolheid voor honden. Honden kunnen om verschillende redenen schuim in de mond krijgen, van volkomen normaal gedrag tot iets dat kan wijzen op een ernstiger aandoening. Hoe kun je het verschil zien?
Meestal schuimen honden in de mond van stress of eenvoudige inspanning. Langdurige of intensieve lichaamsbeweging kan ertoe leiden dat een hond overmatig hijgt en kwijlt, wat schuim in de mond veroorzaakt. Stress kan er ook voor zorgen dat een hond schuimt in de mond als reactie op stress, als gevolg van snelle ademhaling en overmatig kwijlen. Als u merkt dat uw hond schuimt in de mond wanneer u hem naar een nieuwe plek brengt, een autorit maakt of niet genoeg beweging krijgt, kan stress een factor zijn. Let op andere indicatoren van gestrest gedrag, zoals kauwen of graven. Soms kan een hond schuim in de mond krijgen als hij iets slecht heeft gegeten of geproefd. Een hond met maagklachten of een slechte smaak in zijn mond kan overmatig hijgen of kwijlen, wat kan leiden tot schuimvorming in de mond. Een hond kan ook schuim in de mond krijgen als hij iets giftigs binnenkrijgt. Als uw hond andere ongewone symptomen vertoont, raadpleeg dan een dierenarts om er zeker van te zijn dat uw hond niets giftigs heeft gegeten. Enkele van deze symptomen zijn braken, diarree, hoge lichaamstemperatuur, snelle hartslag en gebrek aan eetlust.
Epileptische aanvallen zijn een andere mogelijk gevaarlijke oorzaak van schuim in de mond. Hoewel veel honden op een bepaald moment in hun leven epileptische aanvallen krijgen, en sommigen zelfs chronische aanvallen, epilepsie genaamd. Sommige rassen hebben een hoger risico op het ontwikkelen van epilepsie, waaronder Labradors, Beagles en Vizslas. Epileptische aanvallen kunnen ook worden veroorzaakt door het eten van iets giftigs, waaronder bepaalde noten en ander voedsel dat giftig is voor honden. Raadpleeg een dierenarts voor een uitgebreidere lijst van giftige menselijke voedingsmiddelen.
Schuimen in de mond is op zichzelf niet slecht of gevaarlijk. Het kan onschadelijk zijn, of het kan wijzen op een ernstiger probleem. Houd uw hond in de gaten om er zeker van te zijn dat hij normaal eet en drinkt en geen ander vreemd gedrag vertoont. Als uw hond schuimt in de mond bij routinematige oefeningen, zorg er dan voor dat uw hond voldoende gehydrateerd is voor en tijdens uw oefening. Dat kan helpen het overmatige kwijlen en hijgen dat schuimvorming veroorzaakt, te verminderen. Als je voor een langere periode weg bent, zorg er dan voor dat je hond toegang heeft tot drinkwater. Als de hitte buitensporig is, probeer dan uw hond de gelegenheid te geven af te koelen, in de schaduw of in een bron van zoet water.
Hoewel zeldzaam, kan hondsdolheid ervoor zorgen dat een hond schuimt in de mond. Hondsdolheid kan door een beet tussen dieren worden verspreid, maar het kan ook van speeksel in een open wond worden overgedragen. Epileptische aanvallen bij honden kunnen aanzienlijke lichamelijke symptomen veroorzaken, waaronder overmatig kwijlen en hijgen (wat schuimvorming veroorzaakt), omvallen, spontaan schoppen tegen ledematen, herhaaldelijk bijten of op elkaar klemmen van de kaken, en spontaan urineren of poepen, naast spiertrekkingen of stuiptrekkingen. Het is belangrijk om een dierenarts te raadplegen als u denkt dat uw hond epileptische aanvallen heeft gehad, om de oorzaak en mogelijke behandeling te bepalen.
De meest voorkomende gastheren voor hondsdolheid zijn dieren zoals vleermuizen, wasberen, stinkdieren en vossen. Als u in een gebied woont waar deze beestjes veel voorkomen, zorg er dan voor dat de vaccinaties van uw hond up-to-date zijn. Twee vormen van hondsdolheid, woedend en verlamd, veroorzaken beide merkbare veranderingen in het gedrag van uw hond. Afhankelijk van het gebruikelijke gedrag van uw hond, kunnen ze plotselinge lethargie en niet-reageren of agressie en opvliegendheid vertonen. Als u vermoedt dat uw hond in contact is geweest met een hondsdol dier, is het van cruciaal belang om onmiddellijk veterinaire hulp in te roepen, hoewel het moeilijk, zo niet onmogelijk te genezen is. De beste behandeling is preventie, ervoor zorgen dat de jaarlijkse rabiësvaccinatie van uw hond up-to-date is.
Hoewel dit normaal gesproken geen reden tot bezorgdheid is, kan schuim in de mond gepaard gaan met een aantal andere potentieel gevaarlijke omstandigheden. Als uw hond alleen schuimt aan de mond tijdens het spelen of in de auto, is het schuimen aan de mond waarschijnlijk onschadelijk. Als je de hond van iemand anders ziet schuimen in de mond, ga dan niet automatisch uit van hondsdolheid. Sommige honden zijn gewoon gemakkelijk prikkelbaar of spelen hard.
