Je viervoetige vriend houdt van lopen, rennen en springen terwijl hij zijn voor- en achterpoten gebruikt. Vaak gebruikt hij zijn achterpoten om te trappen, maar om verschillende redenen. Of hij nu zijn territorium markeert of reageert op een buikwrijving, zijn benen kunnen een serieuze klap uitdelen. Soms kan een schop tegen een been een teken zijn van een mogelijk medisch probleem en heeft het de aandacht van uw dierenarts nodig. Het is altijd belangrijk om de trappen van uw hond te observeren om te bepalen of ze gedragsmatig, instinctief en medisch zijn of een combinatie van de drie. Alle honden trappen tegen hun benen en sommige hebben aanleg voor onderliggende medische problemen met hun benen. Als je het niet zeker weet, kan een gesprek met een trainer en dierenarts een goed begin zijn.
Je maakt een mooie lange wandeling met je BFF (beste harige vriend) en hij ontlast zich. Terwijl je bezig bent zijn bedrijf op te ruimen, krijg je wat gras en vuil in je gezicht. Je kijkt omhoog en ziet dat je pup krachtig schopt en krabt. Hij markeert eigenlijk zijn territorium. Hoewel zijn geur een manier is waarop hij zegt:'Ik was hier', is het achterlaten van de markeringen van zijn poten en achterpoten een nog duidelijkere boodschap aan het volgende dier dat dit zijn plek is. Terwijl je je hond genegenheid geeft en hem op zijn buik of achterhand krabt, vind je misschien 'de plek'. Terwijl je krabt, zie je een of beide benen beginnen te bewegen alsof hij rent of te trillen alsof hij een beenkramp heeft. Hoe sneller je krabt, hoe sneller zijn been beweegt. Hij trapt niet expres, hij kan het gewoon niet helpen. Dit staat bekend als de krasreflex. De beste analogie voor wat er werkelijk gebeurt, is uw jaarlijkse fysieke bij de dokter. Uw arts tikt net onder uw knie met een rubberen hamer. Instinctief schopt je been in de lucht en laat je arts zien dat je reflexen intact zijn. Je kras is irritant voor hem, net als een insect. Dit activeert zenuwen onder zijn huid die een bericht via zijn ruggenmerg doorgeven aan zijn spieren in zijn been en hem vertellen dat hij de irriterende stof moet wegschoppen. Je hond schopt als een reflex om hem te krabben. Honden zullen ook schoppen tijdens het slapen als een reflex terwijl ze diep in de REM-slaap zijn. Dit komt het meest voor bij puppy's en ouderen, maar kan op elke leeftijd voorkomen. Hoewel het meeste beentrappen instinctief en reflexief is, zijn er momenten waarop het een teken kan zijn van een serieuzere zaak. Als hij zijn territorium niet markeert en ook niet door jou wordt gekrabd, is het een goed idee om te observeren en op te merken wat er aan de hand is. Als hij slaapt en de kick lijkt meer op een aanval, probeer hem dan wakker te maken. Als u hem niet wakker kunt maken of als hij gedesoriënteerd of kwijlend naar buiten komt, heeft hij mogelijk een aanval gehad en moet hij door uw dierenarts worden gezien. Als het achterbeen van uw hond naar buiten wordt geschopt en stijf lijkt en hij af en toe kreupel is, kan hij degeneratieve gewrichtsziekte (DJD) hebben. Typisch een probleem voor ouderen, hij zal ook zijn fysieke activiteit beperken om het been te beschermen. DJD is een chronische gewrichtsontsteking door verslechterend gewrichtskraakbeen. Als hij niet bejaard is en zijn been maar een paar ogenblikken lijkt op te houden, kan hij een ontwrichting in zijn knieschijf hebben. Veel voorkomend bij Boston Terriers, Chihuahuas, Pomeranians, Yorkshire Terriers en de Pekinees en meestal vrouwen, het is ofwel een genetische misvorming of veroorzaakt door een trauma. Door zijn been op te houden of terug te schoppen, ontspant en verlengt hij zijn quadricepsspier waardoor de knieschijf terug op zijn plaats kan glijden.
Honden zijn territoriale wezens. Het ligt in zijn aard om zijn territorium zo duidelijk mogelijk af te bakenen. Als zijn markeringen echter je tuin vernietigen of overdreven lijken, raadpleeg dan een trainer om manieren te vinden om zijn beentrappen te beteugelen. Veel mensen gaan ervan uit dat wanneer een hond trapt tijdens een krabsessie, hij zijn poot schopt van geluk. Sommige hondenonderzoekers zijn niet overtuigd. Er zijn aanwijzingen dat het gevoel dat een hond heeft meer ergernis is, zoals de wind die te hard in zijn gezicht waait. Of het wordt vergeleken met kietelen dat in het begin goed voelt, maar dan overgaat in ongemakkelijk of pijnlijk. De enige manier om erachter te komen is door hem te observeren. Als hij blijft, vermaakt hij zich hoogstwaarschijnlijk. Als hij beweegt zodat je hand een andere plek vindt of als hij helemaal van je af beweegt, is het hoogstwaarschijnlijk een te intense sensatie en zou hij willen dat je stopt. Bijna 85% van de oudere honden zal een vorm van degeneratieve gewrichtsziekte ervaren. Behalve tegen zijn been schoppen, zijn de symptomen onder meer verminderd springen of traplopen, isolatie en hijgen. Als uw dierenarts heeft vastgesteld dat uw hond DJD heeft, zijn er veel oplossingen om hem meer op zijn gemak te stellen en de symptomen van DJD te verlichten. NSAID's kunnen ontstekingen verminderen, supplementen zoals Glucosamine-chondroïtinesulfaat bevorderen de gezondheid van de gewrichten en koude lasertherapie bevordert de genezing van gewrichten. Een van de beste manieren om DJD te vermijden, is door uw huisdier zijn hele leven op een gezond gewicht te houden, omdat het de gewrichten minder belast. Door hem preventieve doses glucosamine-chondroïtine te geven, kunnen zijn gewrichten ook gedurende zijn hele leven gezond blijven. Een dierenarts zal een röntgenfoto van uw hond moeten maken als een ontwricht kniegewricht het vermoedelijke probleem is. Ze zal ook een vloeistofmonster uit het gewrichtsgebied moeten nemen om de smeervloeistof in het gewricht te analyseren. Doorgaans zal de test een toename van mononucleaire cellen laten zien. Chirurgie wordt aanbevolen voor de meest ernstige gevallen en kan tot 90% effectief zijn om uw huisdier te bevrijden van kreupelheid en disfunctie. Hij hoeft slechts een maand aan de lijn te oefenen en vervolgbezoeken te brengen. De dislocatie komt opnieuw voor bij tot 48% van de honden, zelfs na behandeling.
Hoewel je het misschien leuk vindt om het been van je hond te laten schoppen, moet je er rekening mee houden dat hij dat misschien niet doet. Vaak kan uw huisdier u niet vertellen of iets hem pijn doet. DJD is een degeneratieve ziekte die langzaam optreedt naarmate hij ouder wordt. Uw huisdier zal de neiging hebben om te wennen aan en zich aan te passen aan de pijn en het ongemak, en dit is geen manier om van het leven te genieten. Het is belangrijk om hem te controleren op tekenen, zodat u strategieën kunt beginnen om zijn pijn te beheersen en enkele van zijn beperkingen als gevolg van de aandoening te verlichten. Vanwege de genetische component van knie-dislocatie is het belangrijk om niet met uw huisdier te fokken als hij een probleem heeft gehad.
Een schop tegen het been kan veel betekenen als het om uw hond gaat. Als hij net zijn behoefte heeft gedaan, markeert hij hoogstwaarschijnlijk zijn territorium. Als je hem krabt, heeft hij hoogstwaarschijnlijk een automatische reflex op het irriterende middel. Als er andere tekenen zijn die zijn beenschop vergezellen, of als hij ouder is, kan het een ernstiger aandoening zijn. In al deze gevallen is het belangrijk om uw huisdier in de gaten te houden.
