Is er iets schattiger dan een goedgetrainde hond die trucjes uitvoert? Handen schudden, omrollen, dood spelen, op achterpoten staan... wat de truc ook is. Zolang het goed is gedaan (of zelfs als het niet goed is gedaan) en de hond zijn best doet, er schattig uitziet en de bereidheid toont om de truc uit te voeren, pronkt het met een goede relatie tussen de hond en haar persoon. Er moet duidelijk veel vertrouwen en genegenheid tussen de twee zijn wil een hond gewillig iets onnatuurlijks doen.
Hondentrucs zijn leuk om naar te kijken, ze zijn de moeite waard om te leren en ze zijn geweldig om mee te pronken. Ze ontwikkelen de relatie tussen een hond en haar baasje. Ze geven de hond ook mentale en fysieke stimulatie. Maar heb je je ooit afgevraagd hoe honden überhaupt kunstjes begonnen te doen?
Het mooie aan honden is hun drang om hun mensen te plezieren. Honden zijn slim en zijn in de loop van duizenden jaren geëvolueerd om trucs uit te voeren om hun mensen te plezieren. Het duurde bijvoorbeeld niet lang voordat honden ontdekten dat het bewaken van een mensenkamp - en het aankondigen en verjagen van andere roofdieren - een goede manier was om extra maaltijden en zelfs wat genegenheid te krijgen.
In de loop van de tijd hebben we samen met de honden geleerd dat het belonen van bepaald gedrag resulteert in meer van hetzelfde. Dit is een concept dat bekend staat als 'operante conditionering', dat voor het eerst werd beschreven door psycholoog B.F. Skinner in de eerste helft van de 20e eeuw. Simpel gezegd, operante conditionering betekent dat gewenst gedrag kan worden versterkt met positieve beloningen en ongewenst gedrag kan worden ontmoedigd met negatieve beloningen. Hondentraining begon als een eenvoudige methode om dieren te belonen voor het doen van dingen die nuttig waren voor mensen. Deze beloningen begonnen als voedsel en onderdak en begonnen toen genegenheid te omvatten. Een argument kan worden aangevoerd dat honden tegelijkertijd ook mensen trainen, door taken uit te voeren die mensen wilden in ruil voor beloningen. Ongeacht hoe het precies is gebeurd, het eindresultaat van al deze onbedoelde operante conditionering vanaf het begin van de 21e eeuw is dat honden klaar zijn om taken en trucs voor mensen uit te voeren. Een ander resultaat is dat mensen meestal klaar zijn om voedsel en onderdak te produceren voor het voltooien van taken. Voor onze doeleinden is schattig en aanhankelijk zijn in feite een taak.
Na verloop van tijd, en met de vooruitgang van de menselijke kennis, werden de taken die honden voor mensen uitvoeren minder over noodzaak en meer over plezier. We hebben nog steeds werkhonden, honden die bommen en drugs detecteren, honden die schapen hoeden en honden die blinden helpen begeleiden. Maar de overgrote meerderheid van de honden is meer voor plezier dan voor praktische zaken. We hoeven niet verder te kijken dan de vorm en het temperament van onze honden om dit feit te bevestigen. Het is moeilijk voor te stellen dat bijvoorbeeld een chihuahua fungeert als geleidehond, of een chow-chow die een eend ophaalt.
Er is veel geschreven over hondentraining, maar de meeste moderne teksten over dit onderwerp komen vanuit het standpunt dat positieve bekrachtiging de beste manier is om een hond te trainen. Er was eens een tijd dat hondentrainers negatieve bekrachtiging koppelden aan positieve bekrachtiging, maar de moderne praktijk heeft aangetoond dat vertrouwen op positieve bekrachtiging zorgt voor de beste relatie tussen een eigenaar en een hond.
Uiteindelijk voeren honden trucs en taken uit ter goedkeuring van hun mensen. Sommigen vinden het misschien discutabel of honden echt van hun mensen houden, maar wat niet ter discussie staat, is het feit dat honden die een beloning voor gedrag zien, dat gedrag zullen voortzetten. Het trainen van een hond komt er eigenlijk op neer dat je een aangenaam gedrag bij je hond vindt en dat gedrag vormgeeft met traktaties, complimenten en aandacht. Onderzoekers hebben geoordeeld dat een volwassen hond gemiddeld ongeveer net zo slim is als een menselijke peuter. Iedereen die tijd met een peuter heeft doorgebracht, weet dat ze leven voor aandacht. Het is dus met honden. We hebben honden getraind om aandacht van mensen te waarderen, en honden hebben mensen getraind om taken en gezelschap van honden te waarderen.
Het werk van B.F. Skinner werd sterk beïnvloed door Ivan Pavlov, die per ongeluk ontdekte dat honden kwijlen terwijl ze een maaltijd verwachtten en dat een bel, voordat ze gingen eten, dezelfde reactie zou oproepen. Uiteindelijk zorgde alleen het geluid van de bel ervoor dat de honden gingen kwijlen in afwachting van een maaltijd. Skinner's theorie van operante conditionering, dat gedrag verandert als reactie op stimuli, wordt nu gebruikt in de moderne hondentraining.
Zoals hierboven vermeld, kan negatieve bekrachtiging, het idee dat ongewenst gedrag met straf kan worden ontmoedigd, ook worden gebruikt voor operante conditionering, hoewel het tegenwoordig niet wordt gebruikt door gerenommeerde hondentrainers. Er zijn enkele voorbeelden van negatieve bekrachtiging die blijven bestaan. Het idee bijvoorbeeld dat een hond die in huis poept of plast, haar neus erin zou moeten wrijven, is een voorbeeld van negatieve bekrachtiging. Andere voorbeelden zijn schreeuwen of fysieke straffen, zoals het schoppen of slaan van een hond. Negatieve bekrachtiging kan resultaten opleveren bij hondentraining, maar de relatie tussen een baasje en haar hond lijdt eronder.
De relatie tussen honden en mensen is lang en gecompliceerd. Hondentrucs zijn een illustratie van het vertrouwen en de communicatie tussen honden en hun mensen. Honden zullen zowel tonegatief als positief reageren, maar plaats jezelf in de plaats van je hond. Doe je je best in de hoop op een beloning of uit angst voor straf?
