Staartjagen is een schattig puppygedrag en wanneer je de nieuwe pup voor het eerst zijn staart ziet vinden en probeert te vangen, zul je gedwongen worden om te lachen om zijn capriolen. Als dit schattige puppygedrag echter aanhoudt, vind je het misschien niet langer grappig. Het ras van de Duitse herder heeft de neiging om in de groep honden te vallen die een obsessief gedragskenmerk vormen van staartjagen. Er zijn verschillende redenen voor dit obsessieve gedrag en manieren om de hond af te leiden in een poging het gedrag te veranderen.
Het eerste en waarschijnlijk het moeilijkst te wijzigen is de aanleg voor het achtervolgen van de staart door de lijnen van het familieras. Honden kunnen deze vorm van gedrag erven. Een onderzoek naar ouderlijk gedrag zou altijd enig licht werpen op de achtergrond van de hond die je hebt. Stress en een reactie op een angstig moment kan leiden tot staartjagen als nerveus gedrag. Duitse herders vinden het opgesloten zitten in een kleine ruimte erg stressvol en zouden in deze situatie volledig gaan jagen. Het verlichten van de angst bij uw hond, door middel van inspanning, is een goed uitgangspunt.
Staartjagen is een vermoeiend gedrag en het is zeer zorgwekkend om te zien hoe uw hond verstrikt raakt in dit repetitieve cirkelen. Als het mogelijk is, moet u de achtergrond van uw hond grondig controleren om te zien of het gedrag genetisch was en werd doorgegeven aan uw lid van het nest. De volgende weg om te verkennen is de omgeving die u de Duitse herder aanbiedt. Hij heeft ruimte en activiteit nodig. De Duitse herder is een intelligent ras en het achtervolgen van de staart zou het resultaat zijn van stress of gebrek aan lichaamsbeweging en stimulatie. Er is bewijs om door observaties aan te tonen dat het achtervolgen van de staart erg dwangmatig kan worden, vooral bij Duitse herders. De cirkels kunnen breder zijn en zelfs uitlopen tot een acht. Dit gedrag kan al na drie tot zes maanden beginnen. Wanneer wordt waargenomen dat het gedrag voorbij de puppy-verkenningsfase is, is het tijd om te handelen. Puppy's reageren altijd goed op puppytraining en socialisatie. Begeleiding in deze lessen zal je als nieuwe ouder helpen om manieren te vinden om je staartjagende pup af te leiden.
Duitse herders zijn werkhonden en het is een goed idee om ze bij 'werk' te betrekken. Er zijn geweldige mogelijkheden om deel te nemen aan gehoorzaamheidsklassen en behendigheid. De Duitse herder heeft veel mentale en fysieke activiteit nodig. Het opmerken van een 'blik' in hun ogen, die aangeeft dat ze obsessief gedrag nastreven, kan nuttig zijn. Deze observatie zal je laten zien wanneer je moet ingrijpen met een afleiding en de staartjager moet onderbreken voordat hij op weg gaat. Angst kan ook een oorzaak zijn en daarom is het belangrijk om niet tegen je Duitse herder te schreeuwen, omdat dit zijn stressniveaus zal verergeren. Verveling is vaak de oorzaak van het obsessieve gedrag. De Duitse herder heeft veel interactie met u nodig om zijn behoefte om gestimuleerd te worden bevredigd te houden. Van Duitse herders, die hun staart obsessief achtervolgen, is bekend dat ze zichzelf verwonden door te bijten en hun staart aan te vallen. Dit heeft er soms toe geleid dat een gewonde staart werd geamputeerd om het probleem op te lossen.
Het is altijd verontrustend om te zien hoe een hond betrokken is bij destructief gedrag zoals staartjagen. Een bezoek aan een dierenarts of gedragsspecialist zou een goede optie zijn als je het gevoel hebt dat je hond obsessief verstrikt raakt in dit gedrag. Er kunnen andere onderliggende gezondheidsredenen zijn die het probleem gemakkelijk kunnen helpen oplossen. Eigenaren van Duitse herders moeten rekening houden met fysieke irritaties van de staart via vlooien of wormen. De Duitse herder die ondanks oefeningen en veel aandacht achter zijn staart aan jaagt, kan last hebben van gezwollen anaalklieren. Staartjagen is geen normaal gedrag, en als het een obsessie wordt, is het erg moeilijk om de cirkel te doorbreken en je hond ervan te overtuigen dat andere manieren van bewegen veel beter zijn.
Het besluit van de Duitse herder zal vastliggen en tenzij zijn omstandigheden kunnen veranderen en zijn energieniveaus tevreden zijn, zal hij blijven achtervolgen. De eigenaar van een Duitse herder moet van tevoren weten dat dit hondenras aandacht en beweging en 'werk' nodig heeft. De Duitse herder is loyaal en intelligent en zoekt vaak één speciaal persoon om vriendschap mee te sluiten. Er kan een zeer hechte band ontstaan tussen deze honden en hun baasjes. Als niet aan hun behoeften wordt voldaan, kunnen de Duitse herder en zijn gevoelige aard gefocust raken op storend obsessief gedrag.
De staart die de Duitse herder achtervolgt, heeft waarschijnlijk wat langdurige training, positieve interventie en versterking nodig voor goed gedrag, om te proberen de gewoonte te doorbreken. Het is zeer waarschijnlijk dat u het bewijs van dit gedrag al vroeg zult zien met uw nieuwe Duitse herder. De reddingshond van de Duitse herder heeft het gedrag misschien al geleerd en het zal tijd en geduld vergen om hem met succes van deze ongelukkige gewoonte af te leren. U zult de tekenen kennen waarnaar u moet zoeken en een vroege start met training en lichaamsbeweging zal altijd gunstig zijn voor de enthousiaste Duitse herder. Hij is een hondenras dat u graag een plezier doet, maar zijn aanleg voor dit gedrag maakt hem veel kwetsbaarder dan andere hondenrassen. Geduld, goede timing voor afleiding, zorg en aandacht zullen nooit misgaan.
Het bezitten van een hond die zijn staart achtervolgt, is een uitdaging. Je voelt je duizelig als je hem rond en rond ziet gaan. Het idioom ‘je staart achterna!’ is gemakkelijk te begrijpen. Een zinloze oefening die je nergens brengt. De Duitse herder is voorbestemd voor grotere dingen. Hij is een uitstekende politiehond en geleidehond. Een held, gered in de Eerste Wereldoorlog, hij werd een televisiester, bekend als Rin Tin Tin . Hij was moedig en behendig. Geen staart achter deze held aan. Een lid van 'Poothandhaving ' hij bewees dat hij een held was voor hondenliefhebbers en GSD-fans.
