Als uw golden retriever plotseling niet kan lopen, kunt u zich behoorlijk zorgen maken. Deze grote vrolijke kerel staat tenslotte bekend om zijn veerkrachtige, energieke karakter. Maar bepaalde grote hondenrassen, waaronder goldens, Duitse doggen, sint-bernards en Duitse herders, zijn vatbaar voor een bepaalde botaandoening die heupdysplasie wordt genoemd. Dit pijnlijke gezondheidsprobleem moet onder de aandacht van uw dierenarts worden gebracht, zodat deze kan bepalen hoe geavanceerd de dysplasie is en vervolgens een behandelplan kan opstellen.
Wanneer een golden retriever niet kan opstaan, is een van de eerste aannames van rasexperts en dierenartsen dat de pijn zou kunnen voortkomen uit heupdysplasie. Deze veel voorkomende aandoening wordt het best begrepen als je je voorstelt hoe de heupkom werkt bij zowel honden als mensen. Het heupgewricht bestaat uit een kogel en kom, die normaal gesproken in elkaar zouden moeten passen en glijden, de een in de ander. Maar bij golden retriever-benen ontwikkelen de bal en de kom zich niet correct en zijn ze niet goed uitgelijnd. Het resultaat? Een wrijven of knarsen van de botten waardoor het gewricht afbreekt en pijnlijk wordt.
Golden retriever-benen kunnen jarenlang goed lijken te werken, maar deze situatie kan misleidend zijn, omdat de schade die optreedt als gevolg van heupdysplasie meestal langzaam en geleidelijk is. Het kan zelfs jaren duren voordat u uiterlijke tekenen van deze degeneratieve ziekte opmerkt. Dat gezegd hebbende, zwakte en pijn zijn de gebruikelijke symptomen van dysplasie, samen met mank lopen, een slingerende gang, verlies van dijspiermassa en een onwil om trappen te lopen of zo intens of zo vaak te spelen.
Honden met dysplasie kunnen ook grotere schouderspieren hebben omdat ze ze meer gebruiken om hun pijnlijke achterhand te beschermen. Sommige van deze symptomen kunnen worden opgemerkt wanneer uw hond een jonge puppy is, maar het is gebruikelijker om ze te zien wanneer uw huisdier ongeveer een of twee jaar oud is.
Zoals gezegd, wanneer een golden retriever niet kan opstaan, is genetica vaak de boosdoener, aangezien dit soort heuppijn vaker voorkomt bij grote honden. Maar ook de snelheid waarmee uw hond groeit, de voeding die hij binnenkrijgt, zijn gewicht en de kwaliteit en kwantiteit van zijn bewegingsregime kunnen een rol spelen. Voor puppy's van grote rassen is het eten van het juiste type voedsel belangrijk, omdat overmatige groei de heupgewrichten kan beïnvloeden en de kans op heup-, been- en elleboogpijn kan vergroten. En te weinig beweging kan resulteren in een mollige pup, die op zijn beurt druk uitoefent op reeds verzwakte heupgewrichten en een geval van dysplasie pijnlijker maakt.
Maak een afspraak met de dierenarts van uw huisdier, zodat zij het bewegingsbereik van uw hond fysiek kunnen evalueren en zijn pijn kunnen beoordelen. De dokter kan ook bloed afnemen en een röntgenfoto maken, omdat dit de meest definitieve manier is om heupdysplasie in golden retriever-benen te lokaliseren. Wat de behandeling betreft, zijn er niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen die kunnen worden voorgeschreven, evenals bepaalde voedingssupplementen en injecties om de pijn te verlichten.
Matige lichaamsbeweging en voorkomen dat uw pup rondspringt, kan ook helpen, evenals een doel voor gewichtsverlies, indien nodig, en een plan voor fysiotherapie. Als medicijnen niet goed werken, kan een operatie worden overwogen, afhankelijk van de gezondheid en leeftijd van uw hond. Interesse in alternatieve geneeswijzen voor uw huisdier? Acupunctuur, stamcelbehandelingen en traditionele Chinese geneeswijzen hebben gevarieerde, maar bemoedigende resultaten opgeleverd. U kunt en moet al deze opties bespreken met de dierenarts van uw hond.
