Als u merkt dat de mond van uw hond aan één kant hangt, vermoed dan zwakte of verlamming van de aangezichtszenuw. Begeleidende symptomen die wijzen op problemen met de aangezichtszenuw van de mond zijn onder meer rommelig eten en kwijlen. Hoewel in veel gevallen de onderliggende oorzaak van de aangezichtszenuwbeschadiging onbekend blijft, is het belangrijk om veterinaire hulp in te roepen om bepaalde medische aandoeningen uit te sluiten.
De gezichtszenuw van een hond, ook bekend als hersenzenuw VII, is verantwoordelijk voor het beheersen van de spieren van het gezicht van uw hond. Deze zenuw vertakt zich in verschillende gelokaliseerde zenuwen die bedoeld zijn om de oren, neus, oogleden en lipspieren van de hond te dienen. Een laesie van de auriculopalpebrale tak van de aangezichtszenuw beïnvloedt de oogleden en het oor; terwijl een laesie van de palpebrale tak van de aangezichtszenuw de oogleden aantast. Een hangende mond is het gevolg van een laesie van de buccale tak van de aangezichtszenuw, die de lippen en neusgaten van de hond aantast.
Een belangrijke oorzaak van schade aan de zenuw die de gezichtsspieren van de hond aanstuurt, is traumatisch letsel. Ruwe behandeling, een auto-ongeluk of een complicatie van een operatie zijn enkele voorbeelden van mogelijke oorzaken van traumatische verwondingen die de buccale zenuwtak van de aangezichtszenuw kunnen aantasten. Bij een hond met een voorgeschiedenis van trauma kan een elektromyografie nuttig zijn bij het bepalen van de omvang van de verwonding; veranderingen zijn echter mogelijk pas vijf tot zeven dagen na het letsel merkbaar. De behandeling kan massage, warmtetherapie, elektro-acupunctuur en lasertherapie omvatten.
Wanneer de schildklier van de hond in de nek kleine hoeveelheden hormonen produceert, wordt bij honden de diagnose hypothyreoïdie gesteld. Hypothyreoïdie treft vaak middelgrote tot grote honden van middelbare leeftijd. Golden retrievers, Doberman-knijpers en Ierse setters zijn bijzonder vatbaar. Geschat wordt dat verlamming van de aangezichtszenuw tot 70 procent van de honden treft die klinische tekenen van hypothyreoïdie en zenuwstoornissen vertonen. Samen met een hangende mond kunnen aangetaste honden de volgende symptomen vertonen:
Wanneer een hangende mond wordt veroorzaakt door lage schildklierniveaus, kan schildkliervervangende therapie gezichtsverlamming volledig oplossen.
Infectie van het midden- en binnenoor van de hond is een veelvoorkomende boosdoener voor problemen met de aangezichtszenuw. Indien onbehandeld, kan een middenoorontsteking ontstaan en kan de gezichtszenuw van de hond betrokken zijn, die direct naast het oor van de hond loopt. Honden kunnen zichtbaar hangend worden aan één kant van het gezicht en de mond, samen met het onvermogen om te knipperen. Wanneer de infectie doorgaat naar het binnenoor, kunnen honden ook hun vermogen verliezen om zichzelf effectief in evenwicht te houden en het evenwicht te bewaren. Diagnose kan worden verkregen via een MRI- of CT-scan en de behandeling omvat een antibioticakuur.
Als uw hond tekenen van oorproblemen vertoont, raadpleeg dan uw dierenarts om te voorkomen dat een uitwendige oorontsteking zich kan ontwikkelen naar het midden- en binnenoor. Verlamming van de gezichtszenuw als gevolg van een oorontsteking kan permanent zijn.
De term idiopathisch is een medische term die vaak wordt gebruikt om te verwijzen naar een aandoening met een onbekende oorzaak. Door een proces van uitsluiting, na uitsluiting van infecties, lage schildklierniveaus, verwonding of trauma, kan de dierenarts een hond met een hangende mond van onbekende oorsprong diagnosticeren als "idiopathische gezichtsverlamming". Omdat er geen oorzaak kan worden gevonden, kan er helaas geen behandeling worden gestart.
In het geval van idiopathische gezichtsverlamming kan de hangende mond tijdelijk of permanent zijn. Hoewel een permanent hangende mond misschien als slecht nieuws klinkt, heeft verlamming van de aangezichtszenuw meestal geen invloed op de algehele kwaliteit van leven van een hond.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
