Is uw hond plotseling mank gaan lopen op een van zijn achterpoten? Er zijn veel verschillende redenen voor mank lopen bij honden. Een van de meest voorkomende oorzaken van kreupelheid is een gescheurde kruisband.
Er zijn twee kruisbanden in het kniegewricht van een hond. De ligamenten verbinden het dijbeen (dijbeen) met het scheenbeen (scheenbeen). Dit stabiliseert het kniegewricht. Het ligament kan volledig scheuren (volledige kruisscheur) of gedeeltelijk (gedeeltelijke kruisbandscheur). De volledige scheur wordt ook wel een VKB of CCL-scheur genoemd. Een gescheurde kruisband is een pijnlijk en immobiliserend letsel. Hoewel het niet levensbedreigend is, moet het worden aangepakt.
Wanneer de kruisband scheurt, beweegt het scheenbeen vrij van onder het dijbeen, wat pijn en kreupelheid veroorzaakt. Plotselinge kreupelheid in een achterbeen is vaak het eerste teken van letsel. De kreupelheid kan verergeren bij activiteit en verbeteren bij rust. Als een blessure niet wordt aangepakt, treden artritische veranderingen snel op. Dit leidt tot chronische kreupelheid en ongemak. Als uw hond plotseling tekenen van pijn vertoont of mank loopt, ga dan zo snel mogelijk naar uw dierenarts.
De twee belangrijkste oorzaken van kruisbandruptuur bij honden zijn degeneratie van het ligament en trauma. Een traan kan het gevolg zijn van een atletisch letsel bij een gezonde hond. Dit kan zelfs betekenen dat je "verkeerd" landt tijdens het rennen of springen. Honden met overgewicht of obesitas zijn meer vatbaar voor dit soort verwondingen, omdat ze meer gewicht dragen en vatbaar zijn voor ligamentdegeneratie. Bovendien zijn sommige hondenrassen/types vatbaar voor kruisbandletsels, waaronder rottweilers, Labrador retrievers, Newfoundlands en Staffordshire terriërs.
Medisch management, bestaande uit fysiotherapie en gewichtsbeheersing) is wisselend succesvol om uw hond terug te laten keren naar normale activiteiten. Kleinere honden (<25-30 pond) redelijk beter dan zwaardere honden. Deze honden zullen artrose ontwikkelen in het aangetaste kniegewricht. Medische therapie omvat enkele weken kooirust, met korte, rustige wandelingen aan de lijn voor alleen pauzes in de badkamer, oefeningen van zitten naar staan en therapie op de loopband en/of zwemmen onder water. Aangetaste honden krijgen ook chronisch door de dierenarts goedgekeurde orale ontstekingsremmende medicijnen en supplementen om de gezondheid van de gewrichten te ondersteunen.
Hoewel rust en medicatie kunnen helpen, wordt meestal een operatie aanbevolen om de gescheurde kruisband te herstellen. Over het algemeen is de prognose na de operatie goed, met een kans van 85%-90% op terugkeer naar het normale activiteitenniveau. Er zijn verschillende chirurgische benaderingen, elk met zijn voor- en nadelen.
Hoewel een kruisruptuur niet altijd kan worden voorkomen, kan het risico worden geminimaliseerd door uw hond op een gezond gewicht te houden en voldoende te bewegen (maar niet te inspannend).
Als uw hond een kruisblessure heeft, overleg dan met uw dierenarts over een verwijzing naar een door het bestuur gecertificeerde dierenarts. Daar kunt u de beste optie voor uw hond en uw levensstijl bespreken.
Bij deze methode wordt een sterke hechtdraad geplaatst om het dijbeen en het scheenbeen vast te zetten, waardoor in wezen de functie van de gescheurde kruisband wordt vervangen. De hechtdraad ondersteunt het kniegewricht, terwijl littekenweefsel opbouwt en de spieren rondom de knie sterker worden. De hechtdraad laat onveranderlijk los of breekt op een bepaald moment in de toekomst. Het moet acht tot twaalf weken intact blijven om te genezen.
Dit is een relatief snelle en ongecompliceerde procedure met goede slagingspercentages, vooral kleinere honden. Het is minder duur dan andere methoden. Succes op lange termijn varieert en is mogelijk beter voor kleinere honden.
Een andere chirurgische optie is de tibiale plateau-nivellerende osteotomie (TPLO). Dit is een complexere procedure dan de extracapsulaire methode en vereist specifieke chirurgische apparatuur en training.
De TPLO verandert de biomechanica van het kniegewricht, waardoor het goed kan functioneren zonder kruisband. Er wordt een volledige snede gemaakt door de bovenkant van het scheenbeen (tibiaplateau). Het scheenbeenplateau wordt gedraaid om de hoek van dit deel van het bot te veranderen. Er wordt een metalen plaat aangebracht om het afgesneden bot te herstellen. Het scheenbeen geneest gedurende enkele maanden.
Gedeeltelijke verbetering kan binnen enkele dagen worden waargenomen; volledig herstel duurt echter enkele maanden, dus rust in de kooi is essentieel. Over het algemeen is de prognose op lange termijn goed en is hernieuwd letsel zeldzaam. De plaat hoeft niet te worden verwijderd, tenzij er zich later problemen voordoen.
Zoals bij elke operatie zijn complicaties mogelijk, waaronder infectie. De TPLO is aanzienlijk duurder dan traditionele chirurgie.
Een derde chirurgische methode is de tibiale tuberositas vooruitgang (TTA). De details van deze methode verschillen enigszins van die van een TPLO, maar de TTA omvat nog steeds het snijden van het scheenbeen en het plaatsen van metalen implantaten.
Sommige chirurgen beschrijven de TTA als een minder ingrijpende procedure dan de TPLO, en met een sneller herstel, terwijl andere chirurgen weinig verschil zien. De anatomie en levensstijl van de hond zijn ook beslissende factoren. De kosten van de TTA zijn vergelijkbaar met de TPLO.
Ongeacht het type operatie is strikte activiteitsrust gedurende ten minste acht weken na de operatie cruciaal voor genezing. Fysiotherapie wordt vaak aanbevolen en kan nuttig zijn voor herstel op de lange termijn.
Het opvolgen van de aanbevelingen van uw dierenarts geeft uw hond de beste kans op volledig herstel met minder complicaties. Zoals bij elke orthopedische operatie, is het gebruikelijk dat honden in de toekomst artritis ontwikkelen. Met de juiste zorg kan uw hond een vol, gezond en comfortabel leven leiden. Honden hebben een kans van 40 tot 50 procent om het ligament in hun andere knie te scheuren.
