Een van de meest onderscheidende delen van een hond is hun vacht, of deze nu zacht of grof, pluizig of plat is. Medische aandoeningen die de huid of vacht aantasten, kunnen een zware tol eisen van dieren, die vaak in constante ellende verkeren door de onophoudelijke drang om zichzelf te krabben of te bijten. Indien onbehandeld, kunnen ernstige huidproblemen leiden tot blijvende littekens of zelfs de dood.
Schurft bij honden is een vrij veel voorkomende huidaandoening. De symptomen van schurft zijn niet-specifiek en kunnen op verschillende dingen wijzen, dus laat ongebruikelijke veranderingen altijd controleren door uw dierenarts. Hoewel het genezen van schurft aan de goedkope kant is, kunnen bij ernstige of onbehandelde gevallen aanvullende behandelingen nodig zijn voor secundaire problemen zoals huidinfecties.
Schurft is een huidaandoening die gewoonlijk wordt veroorzaakt door twee soorten parasitaire mijten:Demodex spp. of Sarcoptes scabiei var canis . De twee vormen van schurft, respectievelijk demodectische schurft en sarcoptische schurft genoemd, komen om verschillende redenen voor.
Net als mensen hebben huisdieren een populatie van Demodex mijten op hun huid; deze behulpzame organismen smullen van dode cellen. Demodectische schurft bij honden wordt veroorzaakt door een overgroei van hun natuurlijk voorkomende Demodex mijten. Dit komt meestal voor bij huisdieren met een zwak immuunsysteem - puppy's, senioren en mensen die ziek zijn - omdat ze hun mijten niet op een gezond niveau kunnen houden. Huisdieren kunnen snel een spiraal vormen als secundaire infecties optreden, waardoor het lichaam verder wordt belast. Dieren die ondervoed zijn of chronische gezondheidsproblemen hebben, kunnen demodectische schurft ontwikkelen naarmate hun immuunsysteem achteruitgaat.
Sarcoptische schurft wordt ook schurft genoemd en deze aandoening wordt veroorzaakt door besmettelijke mijten die van hond op hond worden overgedragen. Sarcoptes scabiei var canis kan ook jeuk en huidletsels veroorzaken bij andere diersoorten, waaronder mensen.
Beide soorten schurft veroorzaken haaruitval en huidlaesies zoals schilfering of korstvorming, maar daar houden de overeenkomsten op. Honden met demodectische schurft zijn meestal niet erg jeukend, tenzij ze secundaire huidinfecties ontwikkelen. Honden met sarcoptische schurft daarentegen, of intens jeukende!
Demodectische schurft kan gelokaliseerd zijn (slechts een klein deel van de huid aantasten) of gegeneraliseerd (met grotere of meerdere delen van het lichaam). Sarcoptische schurft begint meestal over de ellebogen of hakken van een hond en rond de randen van de oren, maar kan zich overal op het lichaam verspreiden.
Sommige huisdieren ontwikkelen naast schurft ook angst of depressie, vooral in ernstige of langdurige gevallen. Naarmate de behandeling begint te werken, wordt de geest van het huisdier ook beter - probeer uw pup mee te nemen voor extra wandelingen en autoritten of leer hem een nieuwe truc als afleiding.
Het diagnosticeren van de aandoening vereist een huidafkrabsel, dat wordt geanalyseerd op de aanwezigheid van mijten. In sommige gevallen kunnen ook andere soorten tests nodig zijn.
De behandeling van demodectische schurft bij honden is relatief eenvoudig in gelokaliseerde gevallen, maar kan complexer (en duurder!) zijn voor gegeneraliseerde schurft. Als een puppy een eenvoudig geval van gelokaliseerde demodectische schurft heeft, is er mogelijk geen specifieke behandeling nodig, omdat de aandoening vaak vanzelf verdwijnt naarmate het immuunsysteem van de hond volwassen wordt. Wanneer een hond gegeneraliseerde demodectische schurft ontwikkelt, vooral als ze ouder zijn, moet een dierenarts grondig zoeken naar een onderliggende, immunosuppressieve ziekte. Indien nodig kan de dierenarts amitraz-dips of orale medicatie aanbevelen om zoveel mogelijk mijten te doden.
Er zijn verschillende opties om sarcoptische schurft bij honden te behandelen. Dierenartsen vertrouwden vroeger op dips (kalkzwavel of amitraz), maar nieuwere spot-on en orale behandelingen zijn veel gemakkelijker toe te dienen.
Voor beide soorten schurft kunnen secundaire huidinfecties behandeling met antibiotica vereisen. Als een hond extreem jeukt, kan een korte medicatiekuur om de immuunrespons te kalmeren gunstig zijn.
Met sarcoptische schurft moeten alle honden in het huishouden worden behandeld om herbesmetting te voorkomen. Gooi het beddengoed van uw hond weg of was het in een verdunde bleekoplossing om eventuele mijten te doden die zich daar zouden kunnen verbergen. Door honden preventief tegen vlooien en teken te houden die ook sarcoptische schurftmijten doodt, voorkomt u dat de ziekte terugkeert.
Honden met demodectische schurft kunnen terugvallen krijgen. Het immuunsysteem van een puppy heeft tijd nodig om volwassen te worden. Als uw huisdier een onderliggende ziekte heeft, zorg er dan voor dat u hun behandelplan handhaaft om demodectische schurft onder controle te houden. Door uw hond een gezond dieet te geven in combinatie met voldoende lichaamsbeweging, kan het immuunsysteem ook sterk blijven.
De inhoud is niet bedoeld als vervanging voor professioneel dierenartsadvies, diagnose of behandeling. Vraag altijd advies aan uw dierenarts of een andere gekwalificeerde zorgverlener als u vragen heeft over een medische diagnose, aandoening of behandelingsopties.
(Uitgelichte afbeelding via Flickr.com/aidras.)
