Vrouwelijke huisfretten die niet mogen fokken, lopen vaak een levensbedreigende ziekte op die bekend staat als oestrus-geassocieerde aplastische anemie. Het steriliseren van je fret voordat ze haar eerste oestruscyclus ingaat (de periode waarin ze zwanger kan worden, ook wel 'hitte' genoemd) is de beste verdediging tegen deze en andere voortplantingsstoornissen.
Fretten en andere leden van de familie Mustelidae (wezels, nertsen, otters en verwante soorten) hebben een unieke reproductieve strategie ontwikkeld die bekend staat als geïnduceerde ovulatie. In tegenstelling tot de meeste zoogdieren, ovuleren vrouwelijke fretten niet (laat eieren los zodat ze kunnen worden bevrucht) totdat de paring heeft plaatsgevonden.
Een andere ongebruikelijke draai aan de fokbiologie van huisfretten is het feit dat niet-gepaarde vrouwtjes in hun oestruscyclus blijven totdat ze paren, of worden gesteriliseerd of chemisch worden geïnduceerd om te ovuleren. Dit fenomeen is niet goed bestudeerd bij familieleden van wilde fretten, maar heeft ernstige gevolgen voor fretten als huisdier (en natuurlijk voor degenen die voor hen zorgen).
Door onnatuurlijk lange perioden in de oestrus te blijven, zoals het geval zou zijn bij niet-gepaarde huisdieren, wordt het vrouwtje blootgesteld aan voortdurend hoge niveaus van circulerend oestrogeen. Dit onderdrukt op zijn beurt de beenmergproductie en leidt tot een typisch fatale aanval van aplastische anemie. Een gezwollen vulva en bleek tandvlees zijn de gemakkelijkst waarneembare tekenen van de ziekte.
Aplastische anemie kan, zoals gezegd, het best worden voorkomen door op het juiste moment te steriliseren, maar injecties met humaan choriongonadotrofine zijn ook succesvol gebleken. Hoewel het paren van je vrouwtje misschien een ideale optie lijkt, is het fokken van fretten verre van een eenvoudig vooruitzicht. Inteeltdepressie en stafylokok/E. coli infecties, samen met andere complicaties, komen vaak voor (schrijf alstublieft in voor meer informatie).
Gedomesticeerde fretten zijn ook vatbaar voor aandoeningen van de bijnieren, die al dan niet verband houden met de voortplantingscyclus van het vrouwtje. Haaruitval en een gezwollen buik zijn veelvoorkomende aanwijzingen dat er iets mis is met de bijnieren.
Chirurgische verwijdering van een of beide bijnieren is mogelijk, en verschillende medicijnen zijn veelbelovend. Recente onderzoeken hebben aangetoond dat regelmatige behandeling met Lupron (Leuprolide-acetaat) enkele van de meest voorkomende problemen met de bijnieren kan behandelen en zelfs kan voorkomen (zie het onderstaande artikel).
Lupron-therapie voor fretten:geschreven door dokter Kevin Wright, een erkend leider op het gebied van exotische diergeneeskunde. Zie ook de talrijke gerelateerde artikelen op de website.
De geschiedenis van de domesticatie van fretten
Wilde fretten:gedomesticeerde dieren
Pathologie van de huisfret:reproductieve en andere aandoeningen.
