Elk medisch probleem dat leidt tot een verminderde opname van voedingsstoffen veroorzaakt gastro-intestinale klachten of veroorzaakt een toename van de aantrekkelijkheid van de ontlasting van de hond, wat leidt tot coprofagie. Naast een volledig lichamelijk onderzoek, moet u het dieet, de ontlastingsfrequentie en de consistentie van de puppy evalueren. Het testen van ontlasting op parasieten zou het minimale testniveau zijn. Als de ontlasting ongewoon zacht is of slecht verteerd lijkt te zijn, kunnen aanvullende ontlastings- of bloedonderzoeken nodig zijn. Het voeren van een slecht verteerbaar dieet, ondervoeding en medische aandoeningen die de absorptie verminderen, zoals spijsverteringsenzymdeficiënties of parasieten, kunnen leiden tot ondervoeding, vitamine- en mineraaltekorten, verhoogde eetlust en mogelijk ontlasting. Als de ontlasting grote hoeveelheden onverteerd voedsel bevat, is de kans groter dat de puppy de ontlasting opeet. 
Wanneer volwassen honden ontlasting beginnen te eten, kan dit ook te wijten zijn aan een slechte opname van voedingsstoffen of voedingstekorten. Bovendien kan elke aandoening die een toename van de eetlust of een ongewone eetlust kan veroorzaken, zoals diabetes, de ziekte van Cushing, schildklieraandoening of behandeling met bepaalde medicijnen zoals steroïden, leiden tot een toename van het eten van ontlasting. Sommige honden die een zeer restrictief of slecht uitgebalanceerd dieet krijgen, kunnen ook hun ontlasting gaan eten. Als een hond een smaak ontwikkelt voor de ontlasting van een bepaalde hond, moet uw dierenarts die hond testen op een aandoening die kan leiden tot een slechte vertering van het voer (en daardoor overmatige voedselelementen die in de ontlasting achterblijven).
Coprofagie is een veelvoorkomend probleem bij sommige puppy's, dat meestal op volwassen leeftijd verdwijnt. Er zijn veel verklaringen gesuggereerd voor dit gedrag. Als ze zonder toezicht worden achtergelaten, kunnen puppy's beginnen te onderzoeken, ermee te spelen en zelfs ontlasting te eten als een speelse of onderzoeksactiviteit. Omdat coprofagie veel aandacht van de eigenaar kan trekken, kunnen uw acties het gedrag verder versterken. Er kan ook een observatiecomponent (kopieergedrag) zijn, aangezien de teef de uitwerpselen van de puppy in het nest opruimt en opneemt. Puppy's kunnen leren het gedrag van hun moeder of speelkameraadjes na te bootsen die dit gedrag vertonen. De eigenaar die de ouderwetse, onmenselijke en nutteloze trainingstechniek gebruikt om de neus van de hond in zijn ontlasting te steken wanneer deze het huis heeft bevuild, kan coprofagie verder aanmoedigen. Bij volwassen honden kan het aangeboren gedrag van het verzorgen en schoonmaken van pasgeboren puppy's en het eten van hun uitwerpselen, samen met het goed gedocumenteerde feit dat honden de neiging hebben om te snuiven en te likken aan infectie of afscheiding van hun roedelgenoten, een deel van de motivatie verklaren voor coprofagie. Vroegtijdige interventie kan de kans verkleinen dat het gedrag een gewoonte op de lange termijn wordt.
Dit gedrag is vergelijkbaar met opruimen. Het is niet ongebruikelijk voor honden om voedsel te stelen, vuilnisbakken te plunderen, op te kauwen of non-food items te eten die de meeste mensen ongebruikelijk of zelfs walgelijk zouden vinden. Kattenuitwerpselen en sommige andere dieren hebben vaak genoeg aantrekkelijke eigenschappen (geur, textuur en smaak) om het feit dat ze ontlasting zijn te overwinnen. In feite zijn ontlasting zelf zelden onaangenaam voor honden. Het is een van de geuren waar ze constant toe worden aangetrokken als ze hun omgeving onderzoeken. 
Coprofagie kan het beste worden gecorrigeerd door toegang tot ontlasting te voorkomen, het eigendom van het huisdier grondig te reinigen en constant toezicht te houden wanneer het huisdier buiten is. Bij de eerste indicatie van het snuiven van ontlasting of onderzoek, moet de hond worden onderbroken met een krachtig commando, een strafapparaat of een snelle ruk aan de lijn (dit is vooral effectief voor honden die een hoofdhalsband dragen). Als de hond wordt geleerd om direct na elke eliminatie naar de eigenaren te komen en te gaan zitten voor een speciale voedseltraktatie, kan het nieuwe gedrag een permanente gewoonte worden. Straf- en verstoringsapparaten op afstand kunnen ook nuttig zijn omdat ze de hond kunnen onderbreken als deze de ontlasting nadert zonder enige directe associatie met de eigenaar. Daarom kan een citronella-halsband op afstand effectief zijn als de eigenaar toezicht houdt op de hond van een afstand (of door door een raam naar de achtertuin te kijken) en de hond onmiddellijk en consequent onderbreekt telkens wanneer hij begint te poepen.
Honden met medische problemen moeten worden behandeld om te proberen de onderliggende oorzaak te corrigeren. Een verandering van het dieet naar een dieet dat beter verteerbaar is of een dieet met verschillende eiwitbronnen kan nuttig zijn. Honden die een caloriearm dieet volgen, kunnen het beter doen met een formule met veel bulk of veel vezels. Enzymsupplementen om de vertering of opname van voedingsstoffen te verbeteren, kunnen sommige honden verbeteren. Met name de spijsverteringsenzymen in de vorm van vleesvermalsers of voedseladditieven zoals ananas kunnen de eiwitvertering verhogen, wat resulteert in een minder smakelijke ontlasting. Andere gepubliceerde remedies waarvan nooit is bewezen dat ze effectief zijn, zijn het toevoegen van papaja, yoghurt, kwark of certificaten aan het voer van de hond, die op de een of andere manier een minder aangename smaak aan de ontlasting zouden geven. Bij het toevoegen van sommige items aan droog hondenvoer, kan het nodig zijn om het voer eerst te bevochtigen en 10 tot 15 minuten op het voer te laten zitten om de effectiviteit te vergroten.
Onaangename smaken zullen waarschijnlijk niet succesvol zijn, tenzij het product zowel schadelijk als geurloos is (zodat het huisdier zijn aanwezigheid in de ontlasting niet kan detecteren). Terwijl de hond uit het zicht is, moet je de kruk openen met een plastic keukengerei, het smaakmiddel in het midden gestoken en de kruk sluiten en terugplaatsen zodat de hond hem kan vinden. De meeste honden ontwikkelen echter ofwel een tolerantie voor de smaak of leren de voorbehandelde ontlasting te vermijden. Experimenteel gezien is de enige vorm van smaakaversie die consequent effectief is, wanneer een voedseltype wordt geassocieerd met misselijkheid. Aangezien de meeste honden de voorkeur lijken te geven aan een goed gevormde ontlasting, zal het toevoegen van voldoende hoeveelheden ontlastingverzachters of bulklaxeermiddelen de meeste honden afschrikken.
