De meeste hondenbezitters weten dat chocolade kan giftig zijn voor honden. Maar zelfs met alle nodige voorzorgsmaatregelen vinden onze huisdieren soms een manier om hun pootjes op chocolade te krijgen. Volgens het Animal Poison Control Center behoort chocolade vaak tot de top 10 van gifstoffen waarvoor honden worden behandeld. Vorig jaar stond chocoladevergiftiging op de vijfde plaats op de lijst, met 17.540 gevallen dat jaar, of ongeveer 48 gevallen per dag.
Deze statistieken tonen aan dat zelfs als we ons bewust zijn van de gevaren van chocolade voor honden, er nog steeds regelmatig ongelukken gebeuren. Het is niet alleen belangrijk om te weten dat chocolade slecht is voor honden, maar ook wat te doen als uw hond chocolade eet , dus laten we eens kijken naar de gedetailleerde stappen die we moeten nemen als dit jou en je hond overkomt.
Haal alle chocolade die over is van uw hond. Zorg ervoor dat er geen chocolade meer op de vloer, op de toonbanken of in de omgeving ligt.
Controleer de bek van uw hond op chocolade die u kunt verwijderen, evenals op wikkels die uw hond zouden kunnen stikken.
Het eerste dat u moet doen als u zeker weet dat er geen chocolade meer is voor uw hond om te eten, is om de toestand van het huisdier te beoordelen voordat u uw dierenarts belt voor advies. Dat betekent dat je alle informatie moet krijgen over het type en bedrag chocolade die uw hond heeft ingenomen en op zoek is naar symptomen van vergiftiging.
Als u niet zeker weet hoeveel chocolade uw hond heeft gegeten of als u vergiftigingsverschijnselen opmerkt, kunt u het beste onmiddellijk contact opnemen met uw dierenarts of de hotline voor dierengifbestrijding.
Hoewel alle soorten chocolade en andere cacaoproducten giftig zijn voor honden, zijn sommige gevaarlijker dan andere. Ze bevatten allemaal theobromine, een stof die chocolade giftig maakt voor honden.
Melk en witte chocolade zijn het minst gevaarlijk omdat ze de laagste niveaus van theobromine bevatten. Donkere en kookchocolade bevatten de hoogste niveaus van deze stof, waardoor ze gevaarlijker zijn.
Besteed aandacht aan eventuele vijlsels die de chocolade heeft gehad, vooral macadamianoten of rozijnen, aangezien beide ook extreem giftig zijn voor honden.
Het gewicht van uw hond is ook van belang. Er is veel minder chocolade nodig om een kleine hond, zoals Chihuahua, te vergiftigen dan om een groot ras, zoals de Labrador Retriever, te vergiftigen. Er is een speciale toxiciteitscalculator die u kunt gebruiken als u niet zeker bent van de toxiciteitsniveaus van de chocolade die uw hond heeft gegeten.
Besteed aandacht aan eventuele tekenen van chocoladevergiftiging die uw hond kan vertonen. Op die manier kun je bepalen of hij in direct gevaar is.
Symptomen van chocoladevergiftiging duren meestal 6 tot 12 uur om te zien maar dat hangt allemaal af van het type en de hoeveelheid chocolade die wordt ingenomen. Symptomen kunnen tot 72 uur aanhouden en omvatten diarree, braken, hijgen, beven, hyperactiviteit, verhoogde waterconsumptie en plassen, en toevallen.
Als u een van deze symptomen opmerkt, is het het veiligst om uw hond onmiddellijk naar de dierenarts te brengen. Als u uw dierenarts of de hotline voor gifbestrijding voor dieren niet hebt gebeld en de situatie van tevoren hebt uitgelegd, neem dan eventuele resterende verpakkingen van de chocolade die uw hond heeft ingenomen mee om dierenartsen te helpen het probleem beter te begrijpen en het toxiciteitsniveau en de beste manier van handelen te bepalen.
Nadat je de situatie hebt bekeken en contact hebt opgenomen met dierenartsen, zullen zij je advies geven over hoe verder te gaan. Meestal, als er geen ernstige symptomen zijn of als u weet dat uw hond geen gevaarlijke hoeveelheid heeft gegeten, zal de dierenarts u aanraden om hem de komende dagen in de gaten te houden.
Als de dierenarts denkt dat uw hond in gevaar is, zal hij u ofwel zeggen dat u moet braken of dat uw hond in het ziekenhuis moet worden opgenomen.
Honden die chocolade binnenkrijgen, zullen vaak vanzelf gaan overgeven. Het kan echter nodig zijn dat u ze helpt en de hond laat braken om de gifstoffen eruit te krijgen.
Doe dit alleen na overleg met uw dierenarts en als uw hond het afgelopen uur chocolade heeft ingenomen en nog geen neurologische symptomen vertoont. In de meeste gevallen zal uw dierenarts aanbevelen om de hond naar zijn kantoor te brengen, zodat hij het zelf kan doen, maar het kan zijn dat u het alleen moet doen als u niet in de buurt van het kantoor van de dierenarts bent.
Geef uw hond een theelepel waterstofperoxide om braken op te wekken. U kunt het mengen met water of ijs om uw hond te verleiden het in te nemen en het doorslikken te vergemakkelijken. Als je het met water mengt, houd je dan aan de verhouding 50:50. Gebruik de doseerspuit voor orale toediening als u deze in de noodkit van uw hond heeft, aangezien het moeilijk kan zijn om morsen te voorkomen als u een lepel probeert te gebruiken.
Breng uw hond in beweging nadat u hem waterstofperoxide heeft gegeven. Neem hem mee voor een wandeling van ongeveer 15-30 minuten. Lichamelijke activiteit kan helpen om braken op te wekken. Het is ook beter om uw hond buiten te hebben als hij begint te braken.
Als uw hond na een half uur niet heeft overgegeven, geef hem dan geen waterstofperoxide meer. Het kan gevaarlijk zijn en ernstige spijsverteringsproblemen veroorzaken als je hem te veel geeft.
Laat je hond wat gras eten als hij buiten is. Honden doen dit van nature wanneer ze willen braken nadat ze iets hebben gegeten dat niet in overeenstemming is met hun spijsverteringsstelsel.
Het geven van actieve kool aan uw hond zou het laatste middel moeten zijn. In feite wordt het zelden aanbevolen door ASPCA Animal Poison Control Center omdat het hypernatriëmie kan veroorzaken, wat een andere naam is voor hoge natriumspiegels in het bloed. Daarom is het gereserveerd voor gevallen met hoge doses waarbij braken niet kon worden opgewekt en alleen als uw dierenarts het aanbeveelt.
Actieve kool kan de opname van de giftige stoffen uit de chocolade voorkomen. Geef uw hond een dosis van 1 gram houtskoolpoeder gemengd met een theelepel water per 2 pond lichaamsgewicht. Geef geen actieve kool aan een hond die neurologische symptomen vertoont, zoals tremoren of toevallen.
Meng de houtskool met een beetje blikvoer als je hond het niet alleen wil eten. U kunt ook een spuit gebruiken om het gemakkelijker te maken, maar houd er rekening mee dat dit het risico vergroot dat houtskool in de longen van uw hond komt, wat zelfs dodelijk kan zijn.
Als u uw hond niet kunt laten braken, geef hem dan iets dat hij graag eet. Dit kan de chocolade in zijn systeem verdunnen en de potentie van de schadelijke stoffen verminderen. Er wordt ook gedacht dat gekookte melk die afgekoeld is, kan helpen bij het verdunnen van de chocolade.
Het kan nodig zijn om met uw hond naar de dierenarts te gaan als u niet in staat bent om te braken. Zodra u hem naar de dierenarts brengt, krijgt hij IV-vloeistoffen om te helpen bij het verwijderen van gifstoffen en om ervoor te zorgen dat uw hond gehydrateerd blijft.
Als er neurologische symptomen zijn, zal uw dierenarts deze behandelen. Hij kan hem medicijnen geven zoals diazepam, midazolam, methocarbamol of acepromazine. Bètablokkers zoals propranolol kunnen ook worden gebruikt als uw hond tekenen van aritmie vertoont.
Chocoladevergiftiging bij honden is een van de meest voorkomende soorten. Het kan een ernstig, levensbedreigend probleem zijn, afhankelijk van het type en de hoeveelheid chocolade die wordt ingenomen, evenals het gewicht van uw hond.
Het is van cruciaal belang dat u weet wat u moet doen als uw hond chocolade eet en hoe u daarop moet reageren. Als u weet of vermoedt dat uw hond chocolade heeft gegeten, neem dan contact op met uw dierenarts en volg zijn instructies. U kunt ook het ASPCA Animal Poison Control Center bellen door te bellen naar (888) 426-4435 voor hulp.
