Het korte antwoord is ja, honden kunnen epileptische aanvallen krijgen. Maar het is belangrijk om te weten hoe honden epileptische aanvallen kunnen krijgen en waarom. Toevallen zijn vaak onvoorspelbaar van aard, vooral als uw hond een epileptische aandoening heeft. Epilepsie is de meest voorkomende oorzaak van aanvallen bij honden, die sterk kan worden beïnvloed door genetica. Deze epileptische aandoening, gewoonlijk idiopathische epilepsie genoemd, is de meest voorkomende oorzaak van aanvallen bij honden. Een paar verschillende dingen kunnen de kans beïnvloeden dat honden een epileptische aandoening hebben, vooral als we kijken naar een genetische aanleg. Kijkers discretie wordt aangeraden. Er zijn video's in dit artikel die specifieke rassen laten zien die epileptische aanvallen hebben. Als u niet wilt kijken, klik er dan niet op.
1. Polygene overerving
Als er meerdere allelen nodig zijn om de samenstelling van een specifieke eigenschap te bepalen, zou de kans op het ontwikkelen van een epileptische aandoening de risicoschalen van beide ouders evalueren.
2. Eenvoudige recessieve overerving
De meest voorkomende verklaring bij de meeste epileptische aandoeningen, geen van beide ouders vertoont kenmerken, maar heeft wel pups met kenmerken. Zowel de vader als de moeder hebben het recessieve gen nodig om het door te geven.
Als alternatief kunnen een paar verschillende dingen, naast epilepsie, epileptische aanvallen bij honden veroorzaken, waaronder bepaalde vergiften, diabetes, bloedarmoede, beroertes of hoofdletsel. Een belangrijk punt van zorg is de verwarring van een hond na een episode die tot paniek heeft geleid. Deze paniek kan leiden tot onbedoelde hondenbeten, dus het is belangrijk om voorzichtig te blijven bij het naderen van een grijpende hond of dier dat net uit een aflevering is gekomen.
Meestal zijn er drie soorten aanvallen bij honden. De eerste, een grand mal-aanval genoemd, beïnvloedt de elektrische activiteit in de hersenen. Deze gegeneraliseerde aanvallen duren meestal enkele seconden tot enkele minuten per keer. Dergelijke aanvallen kunnen stuiptrekkingen en bewustzijnsverlies bij het dier veroorzaken.
Het andere type aanval is een focale aanval, die slechts een deel van de hersenen treft. Deze aanvallen kunnen een deel van het lichaam beïnvloeden in plaats van het hele lichaam. Het is belangrijk om te onthouden dat een focale aanval slechts enkele seconden kan duren, maar na verloop van tijd kan ontwikkelen tot gegeneraliseerde aanvallen.
Ten slotte heeft een psychomotorische aanval invloed op het gedrag van een hond in plaats van op een fysieke manifestatie. Een hond die een psychomotorische aanval ervaart, zal herhaaldelijk vreemd of abnormaal gedrag vertonen. Een voorbeeld hiervan is het achtervolgen van hun staart.
Volgens WebMD lijken aanvallen bij honden op die van mensen. Hoewel aanvallen er erg dramatisch uitzien, is het belangrijk om te onthouden dat ze niet echt pijnlijk zijn voor de hond. Instorten, spiertrekkingen, verstijving en schokken komen allemaal veel voor. Evenzo zijn kwijlen, kauwen op de tong, schuim in de mond en kauwen allemaal symptomen van epileptische aanvallen bij honden. Na het grijpen kunnen sommige honden verward of gedesoriënteerd zijn. Tijdelijke blindheid, in cirkels lopen en verstoppen zijn allemaal veelvoorkomende symptomen.
Alle hondenrassen kunnen hun hele leven last hebben van epileptische aanvallen. Maar als het gaat om epileptische aanvallen, zijn bepaalde hondenrassen vatbaarder - dankzij genetica.
De Sheltie staat bekend als buitengewoon intelligent, gehoorzaam en efficiënt in het hoeden van dieren, en is zeer intelligent en gretig. Een aanhankelijke familiehond, dit ras kan gereserveerd worden bij buitenstaanders. Deze hoektanden zijn vaak behoorlijk vocaal en blaffen aanzienlijk, waardoor ze uitstekende waakhonden zijn.
De Shetland-herdershond tussen 13 en 16 inch op de schouder en heeft een lange rechte vacht. Volgens de AKC zijn het over het algemeen gezonde honden, maar ze zijn vatbaar voor schildklieraandoeningen, oogaandoeningen, heupdysplasie en epilepsie.
Deze vriendelijke reuzen staan bekend om hun vaardigheden en heiligheid, en fokken terug tot in de 19e eeuw. Ze hebben een vriendelijk, liefdevol en zachtaardig karakter, ze zijn gretig om te behagen en houden van vreemden. Ze kunnen traag zijn om te trainen en worstelen om concepten snel te begrijpen. Deze hoektanden hebben vaak 30 minuten beweging per dag nodig, rekening houdend met het feit dat hun vacht in warmere klimaten tot oververhitting kan leiden.
Beschouwd als een hond van een groot ras, kunnen deze honden behoorlijk groot zijn en worden ze beschouwd als werkhonden. Ze staan bekend om hun dikke zware jassen en mooie bruine en witte aftekeningen met donkere vlekken over het gezicht en de oren. Sint-bernardhonden kunnen last hebben van obesitas, heupdysplasie, entropion (wat volgens Canna-Pet een aandoening is waarbij het ooglid van de hond naar binnen rolt), staar en epilepsie.
Intelligent, zelfverzekerd en vaak als snobistisch voor vreemden, wordt de poedel beschouwd als een van de gemakkelijkst te trainen. Hoewel de Poedel een beetje beschermend kan zijn voor hun familie en territorium, kan hun schors uitstekende waakhonden zijn. Als hij niet getraind is, kan de Poedel behoorlijk introvert en pittig zijn met anderen.
De standaardpoedel heeft een levensverwachting van meer dan een decennium, waardoor ze een hond zijn die is gebouwd voor een lang leven. Normaal gesproken zijn ze een gezond hondenras, hoewel genetica een grote rol kan spelen in hun gepredisponeerde aandoeningen. De Poedel heeft wel te maken met epilepsie, heupdysplasie en de ziekte van Addison.
De beagle werd oorspronkelijk gefokt als een speurhond voor de jacht, maar laat je niet verwarren door hun kleine formaat. Ze zijn van nature nieuwsgierig en worden soms van nature ondeugend, soms veroorzaken ze problemen of rennen ze weg. Om dit gedrag te voorkomen is het belangrijk om de pup dagelijks mentaal en fysiek te stimuleren. Af en toe kunnen beagles behoorlijk onstuimig worden en gaan huilen of blaffen. Beagles zijn van nature geen gewelddadige honden, maar hun onafhankelijke persoonlijkheid kan het behoorlijk moeilijk maken om ze te trainen. Sommigen zullen zelfs ronduit weerstand bieden aan trainingsinspanningen.
Van nature tolerant en liefdevol, de Beagle is een geweldig ras voor kinderen. Ze brengen een speelse en loyale persoonlijkheid met zich mee, waardoor ze een fantastische aanvulling zijn op elke gezinsomgeving. Beagles zijn vatbaar voor verschillende gezondheidsproblemen, waardoor gezondheidsscreening op jonge leeftijd belangrijk is. Heupdysplasie, schijfziekte, erfelijke auto-immuun hypothyreoïdie, parodontitis, renale amyloïdose, Chinese Beagle Syndroom (MLS) en epilepsie zijn slechts enkele van de veelvoorkomende gezondheidsproblemen die bij dit ras worden aangetroffen.
Een van de meest populaire hondenrassen in de Verenigde Staten, de Golden Retriever heeft geen introductie nodig. Loyaal, vriendelijk, tolerant en zeer intelligent, dit ras is ideaal voor gezinnen. Volgens Dog Time wil de Golden zijn baasje graag plezieren en is hij gefokt om met mensen te werken. Om de vriendelijke en goede instelling van de Golden te omarmen, is het belangrijk om de hond van jongs af aan te socialiseren. Dit omvat mensen, dieren, omgevingen en meer. Met kenmerken als intelligentie en gehoorzaamheid is de Golden Retriever gemakkelijk te trainen en zal hij doorgaans uitblinken in training.
Zoals bij elk ras, is de Golden Retriever niet zonder mogelijke gevolgen voor de gezondheid. Staar, vergelijkbaar met de menselijke variëteit, kan zich ontwikkelen, maar is geen grote zorg. Voor degenen die lijden, is een chirurgische verwijdering een optie. Ziekte van Lyme, hypothyreoïdie, hartaandoeningen, oorinfecties, elleboogdysplasie, maagdilatatie-volvulus (GDV) en epilepsie komen allemaal voor bij dit ras.
Dit ras is praktisch ontworpen voor het gezinshuis en is zachtaardig en geduldig met zelfs de kleinste gezinsleden. Een goed functionerende en hyper-alert hond, deze honden zijn loyaal, gezinsgericht, aanhankelijk en beschermend. Volgens Canna-Pet is de Berner Sennenhond zelfs de meest veelzijdige hond uit de arbeidersklasse.
Deze hond is een langzaam lerend ras, vaak intelligent en volgzaam, maar blijft lusteloos. Deze honden zijn enthousiast om te behagen en reageren het best op trainingsmethoden voor lof en positieve bekrachtiging. Vanwege hun zware botstructuur en vatbaarheid voor gewrichtsproblemen, doet de Berner Sennenhond het goed met korte uitbarstingen van energie, gevolgd door lange perioden van luiheid.
Vanwege de bouw van het ras komt heupdysplasie veel voor. De scheiding en verplaatsing tussen het dijbeen en het heupgewricht kan extreme pijn veroorzaken, waardoor lopen moeilijk wordt. Elleboogdysplasie, kanker, progressieve retinale atrofie en epilepsie komen ook vaak voor in het ras.
Hoewel de Keeshond oorspronkelijk door de geschiedenis heen als waakhond is gefokt, dient hij het beste in de gezelschapsrol. Ze blijven het liefst zoveel mogelijk in nauw contact met hun baasje. Aanhankelijk en speels van aard, de Keeshond is een geweldige metgezel voor vrijwel elk huishouden.
Dit ras is zeer intelligent, waardoor basiscommando's vereenvoudigd zijn voor training. Een Keeshond kan zich gemakkelijk vervelen zonder de juiste uitdaging, dus het is belangrijk om ze te trainen. Vanuit het oogpunt van fysieke activiteit vereisen Keeshonds geen uitgebreide fysieke activiteit. Eenvoudige wandelingen of speelsessies zijn voldoende.
De Keeshonds lopen risico op specifieke gezondheidsproblemen, waaronder de ziekte van Addison (onvoldoende hoeveelheid bijnierhormonen), progressieve retinale atrofie, patellaluxatie (knie glijdt van zijn plaats, veroorzaakt pijn en verlamming) en epilepsie.
De Labrador Retriever (vaak kortweg "Labs" genoemd) neemt de eerste plaats in voor het favoriete ras in de Verenigde Staten en zit vol energie en liefde. Dit ras staat bekend om hun ongelooflijke sociale vaardigheden en is extravert en enthousiast om te behagen. Dit ras is ontvankelijk voor mensen, vooral voor de energie en houding van hun baasje.
Hun aanzienlijke energie en enthousiaste houding maken ze zeer trainbaar. Hun vermogen om ontvankelijk te blijven voor hun trainer maakt hen de perfecte kandidaat voor positieve bekrachtigingstraining. De Labrador Retriever hecht zich gemakkelijk aan hun "roedel", waardoor het gezin hun comfortzone wordt.
Typisch, Labrador Retrievers leven lang en gezond, maar dat maakt ze niet onoverwinnelijk. In feite zijn bepaalde gezondheidsproblemen genetisch bepaald voor dit ras, dus het is belangrijk om aandacht te besteden aan eventuele veranderingen in hun gezondheid. Heupdysplasie kan een slopende aandoening zijn, vooral bij energieke honden zoals Labradors. Er zijn pre-screens beschikbaar die later risicofactoren voor deze aandoening kunnen identificeren.
Osteochondrosis dissecans (OCS) is een andere orthopedische aandoening die de ellebogen, heupen en schouders aantast. Staar en progressieve retinale atrofie (PRA) zijn twee oogaandoeningen die verband houden met Labrador Retrievers. Ten slotte is epilepsie een ander potentieel gezondheidsprobleem dat wordt gevonden bij Labrador Retrievers.
Het is belangrijk om te weten dat aanvallen zelden gevaarlijk zijn voor honden. Als een hond echter meerdere aanvallen heeft binnen een kort tijdsbestek (clusteraanvallen genoemd) of als de aanval enkele minuten aanhoudt, kan de kerntemperatuur van de hond beginnen te stijgen. Wanneer dit gebeurt, loopt de hond het risico op hyperthermie (oververhitting).
Wanneer een aanval voor het eerst heeft plaatsgevonden, is het belangrijk om contact op te nemen met uw dierenarts voor een goed onderzoek. Bepaalde medische aandoeningen kunnen epileptische aanvallen veroorzaken; het uitsluiten van aanhoudende gezondheidsproblemen is een must voor langdurige zorg.
Zodra uw dierenarts op de hoogte is, zal hij beginnen met het verzamelen van de volledige geschiedenis van het dier en het identificeren van hallucinogene of giftige stoffen. Bovendien zullen ze vragen naar eventuele trauma aan het hoofd of een voorgeschiedenis van trauma. Meestal zal de dierenarts de hond verzoeken om urinetests en bloedonderzoeken.
Als de tests weer normaal worden, worden de volgende stappen bepaald door de ernst en frequentie van de aanvallen. Wanneer een hond minder dan één aanval per maand heeft, zijn ze waarschijnlijk niet zorgelijk of problematisch. Als de intensiteit of frequentie toeneemt, kan een beoordeling van het ruggenmergvocht worden aanbevolen.
De behandeling hangt af van de analyse van het bloed, de urine en het ruggenmergvocht door de dierenarts. Wanneer een dier meer dan één aanval per maand, clusters van aanvallen of ernstige grand mal-aanvallen heeft, kan de dierenarts medicijnen aanbevelen om de aanvalsactiviteit bij de hond te beperken. Het is belangrijk om te weten dat anticonvulsieve medicatie moet worden gegeven voor het leven van het huisdier. Als de medicatie wordt gestopt, is de kans groter dat de hond in de toekomst ernstigere aanvallen krijgt. Daarom is het belangrijk om van tevoren met uw dierenarts te praten over het stoppen van medicatie.
Hoewel het misschien intimiderend lijkt, kunnen aanvallen intimiderend zijn om te ervaren, maar zijn vaak niet problematisch. Het identificeren van de oorzaak van de aanval is een belangrijke stap die niet over het hoofd mag worden gezien, vooral als uw huisdier nog nooit eerder een episode heeft gehad. Genetica speelt een grote invloed op de ontwikkeling van epilepsie, waardoor het een levenslange aandoening is voor het huisdier en uw gezin. Vraag uw fokker altijd waar mogelijk naar de volledige medische geschiedenis. Als u een hond adopteert, vraag dan de organisatie naar een voorgeschiedenis van verwondingen.
Sommige rassen hebben meer kans op epilepsie, hoewel het nooit een garantie is. Evenzo kunnen rassen zonder genetische aanleg voor epileptische aandoeningen er een hebben (zelfs zonder een familiegeschiedenis). Hoewel aanvallen voor zowel de hond als de eigenaar angstaanjagend kunnen lijken, is het absoluut geen doodvonnis voor het huisdier. Met diagnose, medicatie en behandeling kan uw hond een gelukkig, gezond en actief leven leiden.
