Wanneer u een hond adopteert, verwacht u uiteindelijk met een aantal gezondheidsproblemen om te gaan. Hoewel de meest voorkomende aandoeningen waar honden aan lijden mild zijn en vaak gemakkelijk te behandelen zijn, kunnen andere ernstig zijn en onherstelbare orgaanschade veroorzaken. Het is het beste als eigenaren van gezelschapsdieren op de hoogte zijn van de meest dodelijke hondenziekten om ze in de eerste plaats te voorkomen.
Hoewel sommige dodelijke ziekten bij honden erfelijk zijn of niet te voorkomen zijn, kan uw hond andere, zoals kanker, vermijden. Weten wat die dodelijke hondenaandoeningen zijn, hoe u tekenen en symptomen herkent en wat u moet doen om ze te behandelen, kan het leven van uw hond redden.
Hieronder staan de elf meest dodelijke hondenziekten die dierenartsen momenteel kennen.
Hondsdolheid is een van de meest beruchte dodelijke hondenziekten waar iedereen van heeft gehoord. Het is een virus dat altijd dodelijk is.
Een andere reden waarom hondsdolheid zo gevreesd is, is dat mensen ook besmet kunnen raken als ze worden gebeten of gekrabd door een hondsdolle hond.
Dit virus heeft twee tot acht weken nodig om zich volledig te ontwikkelen en het kan zijn dat de symptomen niet duidelijk worden voordat die stadia zijn bereikt.
Dat is de reden waarom hondsdolheid zo dodelijk is bij honden, aangezien er geen manier is om het te diagnosticeren voordat de symptomen verschijnen, en het te laat is om iets te doen wanneer het probleem duidelijk wordt.
In feite kan geen enkele test rabiës bij levende dieren diagnosticeren. Het wordt meestal gediagnosticeerd na de dood van een hond, omdat de meest nauwkeurige test hersenweefsel vereist.
Een hond die besmet is met hondsdolheid zal verschillende tekenen van extreme gedragsveranderingen vertonen, zoals angst, rusteloosheid en, uiteindelijk, agressie.
Honden zullen vaak bijten, likken en kauwen op het gebied op hun lichaam waar een dier hen heeft gebeten. Koorts is een ander veelvoorkomend symptoom van hondsdolheid bij honden.
Naarmate het virus vordert en de toestand van de hond verslechtert, kan het dier extreem gevoelig worden voor licht, geluid en aanraking.
In de meeste gevallen treedt verlamming van de kaakspieren en keel op, waardoor hondsdolle dieren beginnen te schuimen aan de mond. Uiteindelijk komen desoriëntatie, zwakte, toevallen en plotselinge dood.
Het goede nieuws is dat hondsdolheid een te voorkomen ziekte is. Hoewel er geen remedie voor is, hoeft u zich geen zorgen te maken als u uw hond op de hoogte houdt van zijn vaccinatie.
Rabiësinfectie bij gevaccineerde honden komt sporadisch voor, zelfs na toediening van één enkel vaccin.
Helaas doodt hondsdolheid nog steeds tienduizenden mensen wereldwijd, vooral in minder ontwikkelde landen rond Azië en Afrika.
Maar zelfs in de VS is dit in alle staten gemeld, behalve in Hawaï, maar katten worden vaker gemeld dan honden.
Dit is een andere door vaccinatie te voorkomen, maar verder zeer dodelijke hondenziekte. Het is een besmettelijke virale ziekte, een verwant van het mazelenvirus dat mensen treft.
Vooral niet-gevaccineerde puppy's en oudere honden zijn vatbaar voor deze ziekte. Hondenziekte wordt overgedragen via direct contact en blootstelling via de lucht, wat het zo besmettelijk maakt.
Het hondenziekte-virus (CDV) valt de amandelen en lymfeklieren aan voordat het de luchtwegen, het maagdarmkanaal, het urogenitale systeem en het zenuwstelsel aanvalt.
CDV-symptomen komen in twee fasen voor. In de eerste fase hebben honden meestal last van koorts, tranende ogen, loopneus en verlies van eetlust.
Enkele andere symptomen die u mogelijk opmerkt, zijn hoesten, braken, diarree, anorexia en lethargie.
Uw hond kan ook hyperkeratose van de neus en voetzolen ontwikkelen, waardoor de poten van de hond vergroot en verhard worden.
Naarmate de ziekte vordert naar de tweede fase, kunnen sommige honden neurologische problemen krijgen, zoals het kantelen van het hoofd, spiertrekkingen, verlamming, toevallen en windingen.
Hondenziekte is statistisch gezien een van de meest dodelijke hondenziekten, aangezien onderzoeken een zeer hoog sterftecijfer onder hoektanden aantonen:60% tot 80% van de honden sterft eraan.
Helaas zullen zelfs de dieren die deze ziekte overleven waarschijnlijk onherstelbare, permanente schade aan hun zenuwstelsel oplopen.
We kunnen het hondenziekte-virus niet genezen en de behandeling is gericht op het beheersen en verlichten van de symptomen van een hond.
Dat omvat IV-vloeistoffen voor diarree of anorexia, antibiotica als een secundaire bacteriële infectie aanwezig is, en kaliumbromide of fenobarbital om de aanvallen en convulsies van de hond onder controle te houden.
Aangezien er geen remedie is voor dit virus, is preventie van vitaal belang. Houd uw hond op de hoogte met kernvaccins en vermijd contact met besmette dieren.
Wees voorzichtig bij het omgaan met niet-gevaccineerde puppy's of volwassen niet-gevaccineerde honden.
Hoewel schimmelinfecties bij honden meestal slechts een lichte overlast veroorzaken, kunnen sommige ervan behoorlijk ernstig en zelfs dodelijk zijn voor dieren.
Schimmelinfecties die alleen de huid van een hond aantasten, zijn gemakkelijk te behandelen, maar infecties die het hele lichaam van een hond aantasten, zijn gevaarlijk, vooral als ze zich verspreiden naar de longen, lever of hersenen.
De meest dodelijke hondenziekten die verband houden met schimmelinfecties zijn histoplasmose, blastomycose, dalkoorts en cryptokokkose.
Valkoorts (coccidioidomycose ) is een niet-besmettelijke, door stof overgedragen infectie die honden kunnen oplopen. Het is vooral aanwezig in de droge streken van het zuidwesten van de VS en de valleien van Zuid-Californië.
Epidemieën komen vaak voor wanneer perioden van zware regenval worden gevolgd door droogte, die stofstormen veroorzaakt.
Valkoorts bij honden begint als een luchtwegaandoening die zich verder kan verspreiden en andere weefsels in het lichaam van een hond kan infecteren, met name gewrichten, botten en ogen.
Symptomen variëren afhankelijk van de ernst van de infectie en de aangetaste organen. Tekenen zijn onder meer verlies van eetlust, hoesten, apathie, koorts, vergrote gewrichten en diarree. Zweren kunnen ook op de huid van een hond verschijnen.
De behandeling omvat het voorschrijven van antischimmelmedicijnen en duurt vaak zes maanden tot een jaar.
Cryptokokkose (cryptococcus neoformans ) is een schimmel die wereldwijd in de bodem wordt aangetroffen, maar je kunt het ook vinden in vogelmest, met name duivenpoep.
Deze ziekte tast de luchtwegen, de ogen, de huid en het centrale zenuwstelsel van de hond aan.
Symptomen van cryptokokkose bij honden zijn meestal het meest merkbaar in de ogen van het dier en omvatten ontsteking van het oog en bloeding in het netvlies.
Andere veel voorkomende symptomen zijn meestal gerelateerd aan het centrale zenuwstelsel en zijn onder meer het kantelen van het hoofd, verlamming van de aangezichtszenuw, slechte coördinatie en toevallen.
De behandeling omvat verschillende antischimmelmiddelen, die in de meeste ernstige gevallen gedurende enkele maanden kunnen worden toegediend. Een hond kan een operatie nodig hebben als er laesies aanwezig zijn in de neus of neusholte van de hond.
Histoplasmose bij honden is een niet-besmettelijke infectie veroorzaakt door het Histoplasma schimmel die over de hele wereld in de bodem wordt aangetroffen. In de VS wordt hij vaak aangetroffen in het Midwesten en zuidelijke delen van de provincie, met name in rivierdalen.
De lymfeklieren en longen van een hond raken het eerst geïnfecteerd, maar soms kan ook het maag-darmkanaal worden aangetast.
Symptomen zijn niet-specifiek omdat er verschillende organen bij betrokken kunnen zijn. De meest voor de hand liggende symptomen zijn spijsverteringsproblemen zoals diarree en gewichtsverlies.
Hoesten en moeite met ademhalen komen ook vaak voor. Andere symptomen zijn koorts, bloedarmoede, spijsverteringszweren, vergrote lymfeklieren, huidzweren en verschillende oogaandoeningen.
Het behandelen van gedissemineerde histoplasmose bij honden is gecompliceerd. Het omvat het toedienen van antischimmelmiddelen, maar omvat ook ondersteunende zorg zoals adequate voeding en constante hydratatie.
Antischimmelbehandeling duurt meestal voor langere tijd.
Blastomycose bij honden wordt veroorzaakt door de Blastomyces schimmel die gedijt in natte, zure bodems en rottend hout of andere rottende vegetatie.
In Noord-Amerika komt het veel voor in stroomgebieden en langs de St. Lawrence Seaway en de Grote Meren. Het wordt ook aangetroffen in uitwerpselen van vleermuizen en duiven.
Deze infectie verspreidt zich meestal via de longen van een hond, maar kan zich soms ook via de huid verspreiden.
Veel voorkomende symptomen van blastomycose bij honden zijn hoesten, ademhalingsmoeilijkheden, koorts, gewichtsverlies en apathie. Soms kunnen de lymfeklieren van de hond vergroot worden.
Oogproblemen zoals lichtgevoeligheid, glaucoom en zelfs blindheid kunnen optreden als de infectie zich naar dat gebied verspreidt. Honden met deze infectie hebben vaak last van drainerende huidknobbeltjes.
Behandeling van blastomycose omvat langdurige toediening van antischimmelmiddelen, meestal Itraconazol. Honden met ademhalingsmoeilijkheden hebben mogelijk extra zuurstof nodig totdat hun longen weer normaal gaan functioneren.
Leptospirose is een besmettelijke ziekte die zowel dieren als mensen treft en die zich van uw hond naar u kan verspreiden. Een paar verschillende bacteriën veroorzaken leptospirose bij honden.
Het kan worden opgelopen door direct contact met andere besmette dieren, door besmet vlees of uitwerpselen in te nemen, of door in contact te komen met iets dat besmet is met de urine van een besmet dier.
Leptospirose-infectie kan zich manifesteren in veel verschillende en subtiele symptomen, die ook in intensiteit kunnen variëren. Sommige honden kunnen zelfs helemaal geen symptomen hebben.
Toch zijn de meeste tekenen van leptospirose bij honden koorts, verhoogde dorst, plassen, lethargie, pijnlijke spieren en stijfheid in gewrichten, verlies van eetlust, diarree, braken en geelzucht.
Ernstige gevallen van leptospirose kunnen leiden tot gezwollen benen, bloedingsstoornissen, longziekte, vocht in de borst of buik en nierfalen.
Leptospirose is een van de dodelijkere hondenziekten omdat uit onderzoek blijkt dat het in bijna de helft van de gevallen dodelijk is voor het dier.
Aangezien dit een bacteriële ziekte is, kan een dierenarts deze met antibiotica behandelen. Het is echter essentieel om de behandeling zo snel mogelijk te starten om de overleving te vergroten.
Ziekenhuisopname en ondersteunende zorg voor de hond zijn bijna altijd noodzakelijk.
Dierenartsen kunnen leptospirose voorkomen met in de handel verkrijgbare vaccins die honden gedurende ten minste 12 maanden beschermen.
Hoewel geen enkel vaccin absolute bescherming kan bieden tegen deze dodelijke hondenziekte, moet u uw huisdier op de hoogte houden met basisvaccins om het risico te minimaliseren.
Dit is een andere ernstige hondenziekte die de dood tot gevolg kan hebben, maar kan worden voorkomen met de juiste medicijnen tegen hartworm.
Sommige hondenbezitters gebruiken geen preventieve medicijnen, hoewel honden hartwormziekte kunnen krijgen door een enkele beet van een geïnfecteerde mug.
En hoewel men dacht dat droge klimaten veilig waren voor hartworm, is deze ziekte in alle Amerikaanse staten gemeld.
Deze parasitaire ziekte tast meestal het hart van een hond en de omliggende bloedvaten aan, hoewel je soms wormen kunt vinden in de longen en andere gebieden van de bloedsomloop.
Volwassen wormen kunnen wel vijf jaar oud worden en veroorzaken veel ernstige gezondheidscomplicaties bij honden, waaronder de dood.
De progressie van hartwormziekte bij honden is verdeeld in vier klassen, gebaseerd op de ernst en symptomen die worden vertoond.
De eerste klasse is vaak asymptomatisch, wat betekent dat honden meestal geen ziekteverschijnselen vertonen.
Klasse II omvat symptomen zoals hoesten en snel moe worden, meestal na een matige inspanning.
Honden met hartwormziekte klasse III kunnen last hebben van gewichts- of spierverlies, droog of vettig haar, extreme intolerantie voor lichaamsbeweging, ademhalingsmoeilijkheden en vochtophoping in de buik.
Klasse IV hartwormziekte is het ernstigste stadium waarin honden een levensbedreigende aandoening ontwikkelen die bekend staat als cavale syndroom.
Caval-syndroom bij honden betekent dat er te veel hartwormen aanwezig zijn in het hart van een hond.
De wormen blokkeren de bloedstroom naar het hart, en in dit stadium wordt de ziekte als dodelijk en niet-behandelbaar beschouwd, en de behandeling is in plaats daarvan gericht op het bieden van comfort aan het dier.
Behandeling voor hartworm bij honden omvat medicatie om de circulerende wormen te doden. In de meeste gevallen zijn dat drie injecties verspreid over een maand.
Ziekenhuisopname is nodig tijdens het toedienen van deze injecties of zelfs daarna als uw dierenarts dit aanbeveelt.
Sommige medicijnen, zoals doxycycline of prednison, worden voorgeschreven om de kans te verkleinen dat uw hond slecht reageert op de dood van de wormen.
Sommige honden krijgen ook pijnstillers, diuretica als er vocht in de longen is en verschillende hartmedicatie, soms zelfs nodig nadat de hartwormziekte is behandeld.
Chirurgie is de laatste optie voor honden met cavale syndroom, hoewel het een gevaarlijke procedure is, en de meeste honden sterven ongeacht de behandeling.
Het Caval-syndroom op zichzelf kan worden beschouwd als een van de meest dodelijke hondenziekten, aangezien studies extreem hoge sterftecijfers bij honden en katten aantonen.
Deze ziekte is een door teken overgedragen ziekte die dodelijk kan zijn als ze niet wordt behandeld, hoewel dat niet zo vaak voorkomt.
De ziekte van Lyme kan zich zeer snel verspreiden, aangezien het voldoende is dat een geïnfecteerde teek 36-48 uur aan uw hond gehecht is voordat uw hond ook geïnfecteerd raakt. Het is ook overal ter wereld te vinden, behalve op Antarctica.
Een gediplomeerd arts kan de ziekte voorkomen met vaccinatie.
Het meest voorkomende symptoom van de ziekte van Lyme bij honden is kreupelheid in hun ledematen. Gewrichtsstijfheid en verlies van eetlust kunnen ook optreden, evenals lethargie, koorts en vergrote lymfeklieren.
Nierfalen is het ernstigste symptoom van de ziekte van Lyme, maar het ontwikkelt zich alleen als de ziekte niet wordt behandeld.
De overgrote meerderheid van de honden reageert goed op een antibioticabehandeling met amoxicilline of doxycycline.
Symptomen verdwijnen meestal na vier weken, maar sommige honden kunnen last hebben van terugkerende symptomen. Vaccineer uw hond voor de ziekte van Lyme en gebruik preventieve tekenmedicijnen om de risico's te minimaliseren.
U moet uw hond ook vaak op teken controleren als hij veel buiten is.
Canine Parvovirus (CPV), of Parvo, is een virale ziekte die de darmen en harten van honden aanvalt.
Aangezien Parvo-vaccins deel uitmaken van de kernvaccins die aan honden worden toegediend, lopen niet-gevaccineerde puppy's en honden in opvangcentra of fokfaciliteiten het grootste risico op infectie. In de meeste gevallen wordt Parvo verspreid via besmette ontlasting.
Parvo is een zeer besmettelijk en veerkrachtig virus, en hoewel er dodelijke slachtoffers vallen, is het een van de dodelijkere hondenziekten met zeer willekeurige sterftecijfers.
Retrospectieve studies schatten het sterftecijfer onder honden met parvovirus tussen 20% en 70%.
Tekenen van parvovirus bij honden zijn gewichtsverlies, braken, ernstige diarree en lethargie. Honden met Parvo hebben meestal een slechte eetlust.
Andere, minder vaak voorkomende symptomen zijn uitdroging, zwakte en depressie.
Onmiddellijke veterinaire aandacht is noodzakelijk als u vermoedt dat uw hond Parvo heeft. De ziekte vereist intensieve zorg en de prognose is aanzienlijk beter bij vroege behandeling.
Uw hond zal waarschijnlijk in het ziekenhuis worden opgenomen en geïsoleerd worden, waar uw dierenarts ondersteunende zorg zal bieden en eventuele tekenen van secundaire infecties in de gaten zal houden.
Gastric dilatation-volvulus (GDV), commonly known as canine bloat, is a serious health condition in which a dog’s stomach twists and fills with gas.
While the exact cause of bloat is unknown, large or giant breeds are more susceptible to it. Also, male dogs are more likely to suffer from bloat.
It is believed that eating a large amount of food or eating too fast can lead to this condition and eating from a raised bowl. Stress may also be a contributing factor.
GDV in dogs is dangerous because the stomach can pressure the dog's diaphragm and cause breathing problems.
It can also lead to a dog's stomach rupture and damage to different tissues, including the spleen's tissues.
Ultimately, canine bloat can become fatal if left untreated.
Luckily, bloat symptoms are pretty noticeable and if you spot any of them, take your dog to the vet immediately. Canine bloat signs include retching and inability to vomit, salivating, restlessness, and enlarged stomach area.
As the condition becomes worse, your pet may also experience rapid heartbeat, shortness of breath, weakness, and collapse.
Treatment for canine bloat will depend on the severity. First, your vet will insert a tube down your dog’s throat all the way to his stomach to release the built-up pressure.
If the tube can’t pass due to the stomach's twisting, your vet may put a large needle through your dog’s belly to release the pressure.
Dogs can sometimes go into shock if the condition is severe, in which case your vet will give your dog IV fluids, steroids, or antibiotics. Your vet will then use X-rays to determine whether the stomach is twisted.
If it is, your dog will need emergency surgery. Ultimately, bloat is one of the lesser deadly dog diseases on this list because if treated on time, the prognosis is good; however, if treated too late, then it's fatal.
Kidney failure in dogs is a condition that either develops independently or due to some complications related to certain medications or other diseases.
The one that develops on its own is called chronic kidney failure, and it is usually caused by genetic predisposition, which means that it is not preventable.
The one cause of kidney failure that is preventable is dental disease. Acute kidney failure occurs suddenly and can be severe.
Both conditions can be fatal to dogs, but chronic kidney failure usually takes time to develop. On the other hand, you can treat acute kidney failure.
Also, chronic kidney disease is more common in senior dogs. It is estimated that more than one in 10 dogs will develop kidney disease over their lifetime.
Signs of canine kidney failure include increased thirst, increased or decreased urination, loss of bladder control, lethargy, and decreased appetite.
Bad breath can also be present in some cases, especially in acute kidney failure caused by dental disease.
Acute kidney failure treatment is focused on treating the underlying cause if the cause is known.
For example, antibiotics are commonly used to treat an infection, while antidotes are prescribed if kidney failure is caused by poisoning.
Dialysis is often recommended to assist the kidneys in removing toxins from the blood.
Chronic kidney failure in dogs is terminal, making this stage one of the more deadly dog diseases out there, so treatment is only focused on managing the condition and improving the quality of life for the dog.
This includes fluid therapy, different medication, and changes in diet.
Most dog owners know that chocolate is toxic to dogs (theobromine poisoning), and this condition can be fatal.
While this is rare since death only occurs in 1 out of 3000 cases of chocolate poisoning, it remains a very common culprit of poisoning in dogs.
The main toxic components in chocolate are theobromine and caffeine, both methylxanthine alkaloids that primarily attack a dog’s nervous system.
Not all chocolates contain the same amount of these alkaloids. White chocolate, for example, has the lowest methylxanthine concentration, while plain or dark chocolate (high cocoa percentage) has very high levels of caffeine and theobromine.
Studies show that less than 100g of dark chocolate will kill a 20-pound dog.
That’s why small pups are susceptible to chocolate, as well as dogs that have a history of pancreatitis, diabetes, or heart problems.
Symptoms of chocolate intoxication in dogs include vomiting, diarrhea, increased urination, panting, pacing, and shaking.
More severe cases can also lead to dogs having an irregular heartbeat, heart attack, tremors, and seizures. Symptoms of canine chocolate poisoning can last up to 72 hours.
Treatment for dog chocolate intoxication depends on the type and amount of chocolate consumed.
Your vet will give your pet medications to induce vomiting and activated charcoal to stop methylxanthine absorption.
Supportive care, especially therapy with IV fluids, can stabilize a dog and induce toxic substance excretion.
In more severe cases where arrhythmia or elevated heart rate is present, your vet will administer beta-blockers.
Cancer is the leading cause of death in senior dogs that are older than 10 years. While this is one of the most deadly dog diseases, more than half of all cancer types in dogs can be treated if caught early.
Cancer is the name given to a collection of related diseases characterized by dividing body cells that spread into surrounding tissues.
Most of the canine cancers form solid tumors, except leukemia and other cancers of the blood.
While causes of cancer in dogs are not definitely proven, it is believed that improper diet and lack of exercise play important roles, among many other things.
However, environmental factors and genetic predisposition probably carry greater responsibility in developing cancer in dogs (and people).
Since cancer can appear anywhere in the dog’s body, the symptoms can vary a lot.
However, some of the more common signs of canine cancers include lumps on the skin, unusual odors, sores that won’t heal, weight loss, loss of appetite, and lethargy.
Cancer treatment depends on the severity and location. Chances of survival are usually much higher if the cancer is found early.
The three basic treatments for cancer in dogs include chemotherapy, radiotherapy, and surgery. While only one of these can be enough in some cases, a combination of two or three is usually required.
While the above-mentioned deadly dog diseases can be fatal to your pet, most of them are preventable either with vaccine immunization, preventive medicine, or by taking certain precautions like feeding your dog high quality and well-balanced diet, avoiding areas with unvaccinated dogs, and so forth.
Early discovery of these potentially fatal canine conditions can significantly increase the chances of successful treatment and survival, so take your dog to the vet for regular checkups or if you notice any changes in their health and behavior.
