Mopshond encefalitis (PDE) is een ernstige en slopende ziekte bij honden van kleine rassen die een ontsteking van de hersenen veroorzaakt. Deze aandoening wordt overgeërfd bij Mopsen, maar kan ook bij andere rassen voorkomen.
Helaas is de ziekte dodelijk en wordt geschat dat 1,2 procent van de Mopsen zal sterven aan Mops-encefalitis (1). Hoewel er geen remedie is voor deze ziekte, kunnen vroege diagnose en behandeling uw hond helpen om zo lang mogelijk een goede kwaliteit van leven te behouden.
Pug dog encefalitis is de informele naam voor necrotiserende meningo-encefalitis (NME), een ernstige en ongeneeslijke aandoening die ontsteking en dood van het hersenweefsel veroorzaakt.
Hoewel de ziekte voornamelijk Mopsen treft, kunnen ook andere honden van kleine rassen, waaronder Maltezers, Chihuahuas en Yorkshire Terriers, worden aangetast.
Jonge volwassenen worden het vaakst getroffen, en de meeste worden gediagnosticeerd vóór de leeftijd van zeven jaar. Vooral jonge, reekleurige, vrouwelijke Mopsen zijn vatbaar voor het ontwikkelen van deze aandoening.
Pug-encefalitis wordt beschouwd als een erfelijke auto-immuunziekte. Bij Mopsen zijn genetische markers geïdentificeerd die het risico van een hond om de ziekte te ontwikkelen kunnen voorspellen. Eén op de acht Mopsen met twee exemplaren van deze genetische markers zal tijdens zijn leven Mops-encefalitis ontwikkelen (2). Op dit moment is het niet bekend waarom sommige honden de ziekte krijgen en andere niet.
Andere kleine rassen zoals Maltezers, Chihuahuas en Yorkshire Terriers kunnen ook NME ontwikkelen. Ook bij deze rassen wordt een genetische basis vermoed, maar deze is nog niet bewezen. Tot op heden is de ziekte niet gemeld bij honden van middelgrote of grote rassen.
De symptomen van Mopshond-encefalitis kunnen geleidelijk optreden of snel verergeren, afhankelijk van de patiënt. Veel gevallen beginnen met vage symptomen zoals lethargie en depressie, die vaak over het hoofd worden gezien.
Naarmate de ziekte vordert, kunnen eigenaren van gezelschapsdieren meer dramatische symptomen opmerken, zoals:
Als uw hond symptomen van Pug-encefalitis vertoont, moet u onmiddellijk naar de dierenarts gaan. Andere aandoeningen kunnen vergelijkbare symptomen vertonen, dus uw dierenarts zal waarschijnlijk verschillende diagnostische tests aanbevelen om de onderliggende oorzaak van de klinische symptomen van uw hond te bepalen.
Bemonstering van het hersenweefsel door middel van biopsie of necropsie is de enige manier om necrotiserende meningo-encefalitis definitief te diagnosticeren. Er kunnen echter andere, minder invasieve tests worden gebruikt om een voorlopige diagnose te stellen.
Uw dierenarts zal een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren en kan enkele of alle van de volgende tests uitvoeren:
Bloedwerk. Er kan een volledig bloedbeeld en biochemisch panel worden uitgevoerd om de orgaanfunctie te evalueren en te zoeken naar onderliggende aandoeningen zoals leverziekte of blootstelling aan toxines, die vergelijkbare klinische symptomen kunnen veroorzaken.
Diagnostische beeldvorming. Beeldvorming zoals MRI kan worden gebruikt om de hersenen en het ruggenmerg van uw hond te evalueren. Vaak is hiervoor verwijzing naar een specialist nodig. Uw hond zal voor deze procedure waarschijnlijk ook onder algehele narcose moeten worden gebracht.
CSF Tik. Uw dierenarts kan aanbevelen een monster te nemen van het hersenvocht (CSF) van uw hond, dat de hersenen en het ruggenmerg omringt. Door de cellen van deze vloeistof onder een microscoop te onderzoeken, kunnen andere soorten meningitis en encefalitis die vergelijkbare klinische symptomen veroorzaken, worden uitgesloten.
Genetische testen. In Pugs is een genetische test beschikbaar die kan identificeren welke personen een hoger risico lopen om NME te ontwikkelen. Honden met twee kopieën van de genetische markers van NME hebben 12,75 keer meer kans om de ziekte tijdens hun leven te ontwikkelen, vergeleken met honden met slechts één of geen kopieën van deze markers (3).
Helaas is er geen remedie voor Pug-encefalitis. De behandeling is gericht op het verminderen van de immuunrespons, het verlichten van ontstekingen en het minimaliseren van aanvallen.
Uw dierenarts kan steroïden of andere immunosuppressiva voorschrijven om de aandoening te beheersen. Anti-epileptica kunnen ook worden voorgeschreven aan patiënten met epileptische aanvallen als gevolg van NME. De meeste patiënten zullen deze medicijnen hun hele leven moeten blijven gebruiken en zullen terugvallen als de medicatie wordt stopgezet. Omdat deze medicijnen ernstige bijwerkingen kunnen hebben, kan wat vallen en opstaan nodig zijn om de medicijnen en doseringen te vinden die het beste werken voor uw hond.
Pug dog encefalitis is een ernstige aandoening en is uiteindelijk fataal. De meeste honden zullen binnen een jaar na diagnose aan de ziekte bezwijken, hoewel sommige honden meerdere jaren kunnen overleven met medicatie en ondersteunende zorg.
Regelmatige hercontroles met uw dierenarts zijn nodig om de reactie op de behandeling te controleren en ervoor te zorgen dat uw hond een goede kwaliteit van leven behoudt.
Pug-encefalitis kan kostbaar zijn omdat er vaak geavanceerde tests nodig zijn om de aandoening te diagnosticeren. In sommige gevallen moet uw hond mogelijk worden doorverwezen naar een specialist voor diagnose en behandeling.
Afhankelijk van de medicijnen die worden gebruikt, kan het zijn dat uw hond regelmatig opnieuw moet worden gecontroleerd en bloed moet worden afgenomen om de effecten van deze medicijnen te controleren. Daarom moeten eigenaren van gezelschapsdieren enkele duizenden dollars uitgeven aan de diagnose en behandeling van encefalitis bij de Mopshond.
Studies hebben een sterke familiale overerving van deze ziekte bij Mopsen aangetoond. Aangenomen wordt dat de ziekte ook genetisch is bij andere rassen, hoewel dit nog niet is bewezen. Elke hond met de diagnose Mops-encefalitis mag niet worden gefokt, omdat er een hoog risico bestaat dat de ziekte wordt doorgegeven aan de nakomelingen van de hond. De ouders van aangetaste honden mogen ook niet opnieuw met elkaar worden gefokt, omdat ze drager kunnen zijn van de ziekte.
In Mopsen is een genetische test beschikbaar die kan helpen bij het identificeren van potentiële dragers van Mopshond-encefalitis. Testen vóór het fokken wordt aanbevolen om te voorkomen dat puppy's worden geboren met een hoger risico op het ontwikkelen van deze ziekte.
