Kennelhoest is de meest voorkomende infectieziekte van de luchtwegen bij honden. Het kan variëren van een milde hoest die een paar dagen aanhoudt tot ernstige longontsteking en zelden de dood. Kennelhoest bij honden kan frustrerend zijn voor ouders van huisdieren om mee om te gaan, maar weten waar u op moet letten en hoe u dit kunt voorkomen, is de sleutel. Lees verder om deze complexe ziekte beter te begrijpen.
Kennelhoest is een besmettelijke ziekte bij honden die wordt gekenmerkt door een aanhoudende hoest van meerdere dagen. Honden met deze ziekte zijn onlangs blootgesteld aan andere honden. Het gaat bijna altijd om een mengsel van meerdere virussen en bacteriën (meerdere pathogenen), wat betekent dat de symptomen en behandelingsbehoeften van elke hond kunnen verschillen.
Alle ziekteverwekkers van kennelhoest breken de bekleding van verschillende delen van de luchtwegen af, waardoor ontstekingen en infecties ontstaan. Het ademhalingssysteem gaat van de neus helemaal naar de longen, inclusief de neusholte (neuskamer), keelholte (keel), strottenhoofd (stembox), luchtpijp (luchtpijp) en longen. In de longen zijn doorgangen voor lucht die bronchiën worden genoemd en die leiden naar kleinere vertakkingen die bronchiolen worden genoemd.
Kennelhoest klinkt meestal als een zeurende en droge hoest, die steeds weer voor een korte periode optreedt. De meeste mensen beschrijven het geluid als een toeter. Bij andere honden is de hoest dieper en klinkt het nat, zodat u zich kunt voorstellen dat uw hond slijm (slijm) produceert vanuit zijn borst. Af en toe is de hoest zo hardnekkig dat uw hond even lijkt te stikken en u een scherp krakend geluid uit de keel hoort.
Elke hond varieert in hoe lang kennelhoest duurt. Het hangt af van de specifieke ziekteverwekkers die uw hond heeft, zijn leeftijd en of hij andere onderliggende medische aandoeningen heeft. De meeste gevallen hebben een incubatietijd van drie tot zeven dagen. Dit betekent dat drie tot zeven dagen nadat uw hond is blootgesteld aan andere honden, hij symptomen zal ontwikkelen.
Honden hebben de neiging om zeven tot veertien dagen kennelhoest te hebben zodra ze symptomen vertonen. Behandeling is niet altijd gerechtvaardigd, maar de tijd dat uw hond ziek lijkt, zal bij bepaalde behandelingen korter worden. De meeste honden kunnen de infectie thuis bestrijden met uw hulp, maar voor sommige honden is een dierenartsbezoek nodig.
Kennelhoest is erg besmettelijk tussen honden, wat betekent dat het zich gemakkelijk kan verspreiden in opvangcentra of in huishoudens met meerdere honden.
Gelukkig zijn de meeste ziekteverwekkers die betrokken zijn bij kennelhoest niet besmettelijk voor andere soorten dan honden. Er zijn echter drie uitzonderingen:
Canine para-influenza virus (CPiV): Katten kunnen besmet zijn, maar vertonen geen symptomen. Dit is belangrijk omdat katten de infectie kunnen verspreiden naar andere honden of katten. Dit virus is niet besmettelijk voor mensen.
Canine distemper-virus (CDV): Dit virus wordt zowel bij honden als bij fretten en andere dieren in het wild aangetroffen. Uw hond kan dit virus verspreiden naar die andere soorten, maar niet naar mensen of katten.
Bordetella bronchiseptica : Deze bacterie kan zowel op katten als op mensen worden overgedragen, maar dit is zeer zeldzaam. Mensen die Bordetella . krijgen van honden die andere medische aandoeningen hebben die hun immuunsysteem ernstig verminderen.
Puppy's zijn vatbaarder voor kennelhoest dan volwassen honden omdat hun immuunsysteem nog niet volwassen genoeg is om alle infecties te bestrijden. Om deze reden is vaccinatie van cruciaal belang voor uw puppy en moeten alle veterinaire aanbevelingen worden opgevolgd. Elke puppy die symptomen van kennelhoest vertoont, heeft onmiddellijk veterinaire zorg nodig.
Sommige ziekteverwekkers die geassocieerd worden met kennelhoest zijn bijzonder slecht voor puppy's. Het canine para-influenzavirus (CPiV) kan bijvoorbeeld neurologische aandoeningen (ziekte in de hersenen en het ruggenmerg) veroorzaken. Over het algemeen hebben puppy's meer kans op het ontwikkelen van ernstigere ziekten, zoals longontsteking (longinfectie), dan volwassen honden. Minstens 50 procent van de jonge honden met longontsteking heeft Bordetella (1).
De meest voorkomende plaatsen waar honden worden blootgesteld aan kennelhoest zijn pensions, fokkers, trimmers of dierenasielen. Kennelhoest wordt meestal verspreid door hoest (aërosoloverdracht) of direct contact tussen honden, zoals spelen. Een paar ziekteverwekkers zijn zo krachtig dat ze kunnen voorkomen op items die zijn aangeraakt door een geïnfecteerde hond; als dat item niet goed wordt gedesinfecteerd, kan een andere hond de ziekte van het item krijgen. Dit wordt fomite-overdracht genoemd.
Honden hebben meer kans om kennelhoest op te lopen als ze gestrest zijn (zoals gehuisvest in een internaat), als ze niet gevaccineerd zijn (of niet over de vaccinaties zijn), of als ze jonger zijn dan 1 jaar.
Het meest voorkomende symptoom van kennelhoest kan hoesten zijn, maar honden zullen vaak ook andere symptomen vertonen, zoals:
In sommige ernstige gevallen kunnen honden symptomen van longontsteking vertonen. Longontsteking beïnvloedt het vermogen van uw hond om te ademen, dus u kunt het volgende opmerken:
Als uw hond een van deze symptomen van longontsteking vertoont, heeft hij spoedeisende hulp nodig.
Kennelhoest is niet vaak ernstig. Voor de meeste honden zal het verdwijnen zonder behandeling. Omdat het meestal ernstiger is bij puppy's en niet-gevaccineerde honden, moeten dit soort honden onmiddellijk veterinaire zorg krijgen als symptomen worden opgemerkt.
Kennelhoest wordt ernstig bij honden als het de longen infecteert, omdat het het vermogen van uw hond om te ademen beïnvloedt, maar niet alle honden zullen longontsteking krijgen.
Dierenartsen diagnosticeren deze aandoening meestal vermoedelijk door onderzoek en geschiedenis, dus zonder tests. De meeste honden vertonen symptomen die goed reageren op algemene behandelingen, dus testen is niet nodig. Bovendien is het testen op specifieke pathogenen zelden nuttig, omdat het vrij onnauwkeurig kan zijn op basis van wanneer de test in de loop van de ziekte wordt uitgevoerd, evenals andere factoren.
Röntgenfoto's van de borstkas kunnen een noodzakelijke test zijn voor uw hond, afhankelijk van zijn symptomen. Uw dierenarts zal met een stethoscoop naar de longen luisteren, en hoewel dit belangrijk is, kan hij longontsteking niet met zekerheid diagnosticeren. Röntgenfoto's zullen laten zien of er sprake is van longontsteking en de behandeling zal drastisch veranderen als dat zo is.
Veterinaire interventie is niet altijd nodig bij kennelhoest. De meeste honden zullen herstellen zonder veterinaire behandeling, maar ze hebben de steun van hun huisdierouders nodig. Als de eetlust van uw hond bijvoorbeeld is afgenomen, kunt u hem wat gewone gekookte kip (zonder botten!) en rijst aanbieden om hem te verleiden te eten totdat hij zich beter voelt.
In sommige gevallen heeft een hond een veterinaire behandeling nodig voor kennelhoest omdat hij niet eet en uitgedroogd raakt. In andere gevallen duidt geelgroene neus- of oogafscheiding op een bacteriële infectie die met behandeling veel sneller zou verdwijnen.
U dient uw hond naar de dierenarts te brengen als hij meer dan 24 uur niet eet, braakt, een significante afname van activiteit ervaart, zwakte, moeite met ademhalen, geelgroene oog- of neusuitvloeiing of andere zorgen die niet verbeteren binnen de 48 uur.
Geen van de virussen die kennelhoest veroorzaken, heeft antivirale medicijnen (medicijnen die het virus doden). Antibiotica kunnen de bacteriën doden die betrokken zijn bij kennelhoest, maar bacteriën zijn niet altijd betrokken.
Soorten antibiotica die kunnen worden voorgeschreven zijn onder meer:
Vaak is de hoest van een hond zo hardnekkig dat uw dierenarts iets kan aanbevelen om het te verminderen. Als de hoest ernstig is, kan uw dierenarts ervoor kiezen om uw hond een opioïde voor te schrijven, zoals hydrocodon. Dit is echter zelden nodig en kan de hoest zelfs verlengen, omdat opioïden de stroom van slijm uit de borst van uw hond kunnen verminderen.
Vraag uw dierenarts naar opties voor hoestonderdrukking. NIET geef uw hond medicatie zonder eerst uw dierenarts te raadplegen.
Voor de meeste honden kost een onderzoek en medicatie om mee naar huis te gaan ongeveer $ 100- $ 200. Als röntgenfoto's gerechtvaardigd zijn, voeg dan een extra $ 150- $ 300 toe, afhankelijk van de grootte van de hond en de ernst van de symptomen.
Als uw hond longontsteking krijgt, kan het nodig zijn dat hij voor intensieve zorg in het veterinaire ziekenhuis blijft. De kosten variëren afhankelijk van waar je woont en hoe ernstig zijn ziekte is, maar kunnen variëren van $ 500 tot $ 3.000.
Er zijn meerdere manieren om kennelhoest te voorkomen, waarvan de belangrijkste het vaccineren van uw hond is en hem op de hoogte houdt van zijn vaccins. Zorg ervoor dat het laatste vaccin van uw hond ten minste twee weken voordat u hem naar het hondenpark, de trimsalon of het pension bracht, was.
Vermijd interacties met andere honden die ziek lijken. Kies een pension, fokker en/of trimmer die vereist dat alle honden op de juiste manier worden gevaccineerd door een dierenkliniek en die schoon lijkt met frisse lucht.
Er zijn twee veelgebruikte vaccins die effectief zijn tegen kennelhoest:hondenziekte (DAPP) en Bordetella (Bordetella bronchiseptica ). Volgens de AAHA richtlijnen voor hondenvaccinatie:
ziekte is een kernvaccin dat voor alle honden vereist is. Het beschermt tegen de pathogenen CDV, CAV-2 en CPiV, evenals tegen het hondenparvovirus (een ernstige ziekte van het maag-darmkanaal). Vanaf de leeftijd van 6 weken krijgen puppy's elke twee tot drie weken een injectie tot ze 16 weken oud zijn, opnieuw een jaar later en daarna elke drie jaar. Volwassen honden krijgen één injectie, daarna een jaar later en dan om de drie jaar. Bijwerkingen kunnen zijn:pijn op de injectieplaats die één tot twee dagen aanhoudt. Ernstigere reacties zijn uiterst zeldzaam.
Bordetella is een niet-kernvaccin, wat betekent dat het niet voor alle honden vereist is. Het beschermt tegen Bordetella bronchiseptica . Het wordt toegediend als een injectie of druppels in de neus (de druppels kunnen worden gecombineerd met bescherming tegen andere virussen). Honden krijgen elk jaar een booster. Als een injectie wordt gegeven, MOET deze twee tot vier weken na de eerste dosis worden versterkt en daarna elk jaar. Bijwerkingen kunnen zijn:pijn op de injectieplaats die één tot twee dagen aanhoudt. Ernstigere reacties zoals allergie voor het hele lichaam zijn zeldzaam. Niezen, helder oog of neusuitvloeiing kunnen een paar dagen nadat de neusdruppels zijn toegediend worden opgemerkt en zullen slechts een paar dagen aanhouden.
Er zijn twee vaccins beschikbaar tegen hondeninfluenza, die betrekking hebben op twee verschillende stammen. Ze worden niet vaak gebruikt, en alleen bij honden in gebieden met een hoog risico. Uitbraken komen sporadisch voor in de Verenigde Staten. Praat met uw dierenarts voor meer informatie of deze niet-kernvaccinatie nodig is voor uw hond.
