Je hebt de fout gemaakt om je altijd hongerige hond thuis te laten, zonder toezicht, met het deksel los op de hondenvoercontainer. Je komt thuis en vindt een lege hondenvoerbak en een opgeblazen, ongemakkelijke hond die niet-productief kokhalst. Is dit de gevreesde GDV (maagverwijding en volvulus, waarbij volvulus een obstructie betekent die wordt veroorzaakt door een verdraaiing van de maag of darmen) of gewoon een opgeblazen gevoel (maagverwijding)?
Het kan in deze situatie moeilijk te zeggen zijn, dus een onmiddellijke bezoek aan de dierenarts is op zijn plaats. Hoewel u weet dat uw huisdier waarschijnlijk een grote hoeveelheid voedsel heeft ingenomen, maagverwijding waarschijnlijker maakt, is het ook mogelijk dat uw hond lijdt aan GDV. Daarom is dit een noodgeval; een afwachtende houding aannemen is in dit scenario niet veilig.
Als ER-dierenarts behandelde ik routinematig voedselbloat. De daders werden vaak alleen gelaten met een gemakkelijk toegankelijke, grote hoeveelheid honden- (of katten- of geiten- of paarden)voer. Veel honden zullen eten totdat ze niet meer kunnen vasthouden. Beagles en Labradors lijken bijzonder vatbaar voor dit soort scenario's, omdat het rassen zijn waarvan bekend is dat ze zelden een maaltijd afslaan.
Brokken zijn het meest gevoerde type dieet en helaas voor onze honden, zodra het in de maag van de hond komt, begint het maagzuur te absorberen en begint het op te zwellen. De natte brokjes worden dicht en zwaar. Hoewel uw hond de drang kan voelen om te braken, is hij misschien niet in staat om de massa voedsel op te kotsen. Dus de symptomen van een opgeblazen gevoel:opgezette buik, kwijlen, ongemak, rusteloosheid en niet-productief kokhalzen.
Je vraagt je misschien af:"Moet ik mijn hond niet laten braken als dit gebeurt?" Tenzij u weet dat het gorgelen in de afgelopen vijf tot tien minuten is gebeurd, is het onwaarschijnlijk dat het dwingen van uw hond om te kokhalzen succesvol is. Als er eenmaal vocht in een enorme hoeveelheid brokjes komt, wordt het moeilijk of onmogelijk voor de hond om het weer omhoog te brengen; de doorweekte massa wordt te zwaar voor de spieren die normaal gesproken gemakkelijk braken veroorzaken.
Waterstofperoxide, ooit algemeen aanbevolen voor het opwekken van braken bij honden, is onlangs uit de gratie geraakt. Het gebruik van peroxide kan leiden tot zweren in de mond, slokdarm en in het bovenste en onderste GI-systeem. In geval van een opgeblazen gevoel kan het opwekken van braken het beste worden overgelaten aan het oordeel en de ervaring van dierenartsen, die een injecteerbaar medicijn (meestal apomorfine) kunnen gebruiken om snel en veiliger braken op te wekken.
Gelukkig voor je hondenvriend is een opgeblazen gevoel relatief eenvoudig te behandelen en heeft het zelden gevolgen op de lange termijn. Uw dierenarts zal waarschijnlijk een röntgenfoto maken van de buik van uw hond om er zeker van te zijn dat dit slechts maagdilatatie is en geen GDV, wat een onmiddellijke operatie vereist om de verdraaide maag en/of darm los te draaien en misschien de beschadigde darm operatief te verwijderen.
De dierenarts zal waarschijnlijk ook een IV-katheter starten, die een snelle toediening van vloeistoffen mogelijk maakt om uitdroging te corrigeren en elektrolytverliezen te vervangen, en om medicijnen toe te dienen. In het geval van een opgeblazen gevoel, als een hond herhaaldelijk heeft overgegeven of vocht heeft opgegeten, verliest hij elektrolyten en water. Dit veroorzaakt uitdroging, die verergert doordat de maag grote hoeveelheden vocht aanzuigt om de brokken te verzachten en te verteren.
Naast rehydratatie kan uw dierenarts Cerenia (een anti-emeticum) gebruiken om aanhoudende misselijkheid te behandelen, en soms metronidazol, een antibioticum dat het maagdarmkanaal kan kalmeren door ontsteking te verminderen. Het kan ook diarree helpen voorkomen. Andere behandelingen kunnen probiotica en een neutraal dieet voor meerdere dagen omvatten.
Het belangrijkste is dat uw hond regelmatig wordt uitgelaten. De oefening stimuleert de darmen om te bewegen en helpt om het hondenvoer snel door het systeem te laten gaan. Over het algemeen is 12 tot 24 uur in het ziekenhuis alles wat nodig is om een hond te helpen zich beter te voelen na te veel eten. Vergeet niet om het eten de volgende keer buiten bereik te zetten!
Het is niet ongebruikelijk dat honden ELK voedsel eten wanneer ze de kans krijgen. Als dierenarts voor noodgevallen heb ik het allemaal gezien. Honden eten graag maïskolven, ribbotten, weggegooid voedsel, zelfs lege krab- en garnalenschelpen. Als u ervan genoten heeft, zal uw hond er waarschijnlijk ook van genieten.
Dus wat zal uw dierenarts doen als uw hond iets ongewoons heeft gegeten? Het snelle antwoord is dat het ervan afhangt. Als uw huisdier iets heeft ingenomen dat scherp kan zijn of schade aan de slokdarm kan veroorzaken, zal de dierenarts waarschijnlijk geen braken opwekken. Botten, schelpen en maïskolven kunnen zeer traumatisch zijn als een hond ze uitbraakt. Ze kunnen ook problemen veroorzaken zoals pancreatitis, obstructie van de darmen en perforatie. In die gevallen kan uw dierenarts endoscopie aanbevelen om de items voorzichtig en gecontroleerd te verwijderen of zelfs een kijkoperatie.
gevaar!
Van bijzonder belang is het gevaar dat wordt veroorzaakt door rijzend brooddeeg. De meeste honden eten rijzend brood dat binnen handbereik ligt; het ruikt blijkbaar onweerstaanbaar voor honden. Dit kan symptomen van een opgeblazen gevoel veroorzaken, maar het is een veel ernstiger probleem.
De gist in brooddeeg blijft gisten in een warme, vochtige omgeving (zoals de maag van de hond). Het fermentatieproces levert ethanolalcohol en een snelgroeiende deegbal op. Uw hond zal erg opgeblazen en ongemakkelijk zijn, en hij kan ook dronken zijn!
Inname van brooddeeg kan zeer ernstig zijn en vereist agressievere interventie dan een standaard opgeblazen gevoel. In sommige gevallen kan het brood verdubbelen of verdrievoudigen, waardoor een operatie nodig is om het te verwijderen.
Hondendagboek behandelt gistdeeg in 13 huishoudelijke artikelen die giftig zijn voor honden, samen met twaalf andere veelvoorkomende en gevaarlijke dingen die uw hond kan besluiten te eten.
Catherine Ashe studeerde in 2008 af aan het University of Tennessee College of Veterinary Medicine. Na een intensieve spoedstage voor kleine dieren, heeft ze negen jaar ER-geneeskunde beoefend. Ze werkt nu als een nooddierenarts in Asheville, North Carolina, en houdt van de huisartsenkant van de geneeskunde. In haar vrije tijd brengt ze tijd door met haar familie, leest ze gretig en geniet ze van het bergleven.
