Mijn vraag heeft te maken met het knippen van nagels. Mijn pup is doodsbang voor ze. Ik heb geprobeerd de nagelafwerking te combineren met iets heel goeds (lekker eten, veel verbale lof enz.) Maar hij is echt gestrest. Mijn dierenarts zegt dat als je eenmaal begint met het knippen van je nagels, je het moet afmaken, anders weet hij dat hij heeft gewonnen en gaat hij de volgende keer hetzelfde gevecht aan.
-Steph
McHenry, Illinois
———-
We hebben onze trainingsredacteur, Pat Miller, gevraagd om deze vraag te beantwoorden. Miller is een gecertificeerde hondentrainer in Chattanooga, Tennessee. Ze is ook de voorzitter van de raad van bestuur van de Association of Pet Dog Trainers en publiceerde onlangs haar eerste boek, The Power of Positive Dog Training.
———-
Het advies van uw dierenarts is een goed voorbeeld van ouderwets op dwang gebaseerd denken. We zijn niet in oorlog met onze honden en we hoeven geen veldslagen te winnen. Als de zogenaamd intelligentere soort, en als positieve trainers, is het onze taak om onze honden ertoe te brengen ons vrijwillig het gedrag te geven dat we willen zonder geweld te hoeven gebruiken. Stop en stel jezelf de vraag:"Wat is de haast? Waarom moet ik al zijn nagels in één keer knippen?”
Toen we onze Schotse Terriër voor het eerst vonden, was hij ongeveer zeven maanden oud en had hij er een hekel aan om geborsteld te worden of zijn voeten aan te raken (laat staan zijn nagels te laten knippen). We werkten heel langzaam om hem ongevoelig te maken voor die noodzakelijke verzorgingsprocedures. Nu vindt hij het heerlijk om geborsteld te worden en verdraagt hij het knippen van de nagels.
De sleutel is om het beetje bij beetje te doen, nooit zo ver gaan dat de hond worstelt, in paniek raakt of vecht. Ik liet mijn Scottie eerst de trimborstel zien, klikte en behandelde, liet hem er vervolgens aan ruiken, klikte en behandelde opnieuw. Ik herhaalde elke stap talloze keren, gedurende een aantal dagen werkte ik eraan om hem gewoon met de borstel aan te raken en vervolgens een of twee keer te poetsen op die gebieden waar hij het minst gevoelig voor was (de bovenkant van zijn hoofd en achterkant van zijn nek).
De volgende weken werkte ik eraan om zijn rug, zijn achterhand, schouders en borst te borstelen, terwijl ik de hele tijd klikte en behandelde. (OPMERKING:ik gebruik ook de verbale markering, "Ja!" bij verzorgingsprocedures als ik geen partner heb die voor mij klikt, dus mijn handen zijn vrij om verzorgingshulpmiddelen te hanteren en traktaties uit te delen.)
Eindelijk overtuigde ik hem, nog steeds met behulp van clicks en traktaties, dat het echt een goede zaak is om zijn benen, voeten, staart en buik door mij te laten poetsen.
In dezelfde periode maakte ik hem, zonder de borstel in de hand, ongevoelig voor aanraking, inclusief zijn benen en voeten. Als hij zich ongemakkelijk begon te voelen wanneer een hand zijn knie aanraakte, zou ik mijn hand langs zijn been laten gaan en net boven de knie stoppen, dan klikken en behandelen. Na talloze herhalingen begon hij ernaar uit te kijken dat zijn been werd aangeraakt in plaats van het te vermijden of er bang voor te zijn.
Daarna bewoog ik met kleine stapjes van een paar centimeter naar beneden en naar beneden op het been, met talloze herhalingen bij elke stap, nog steeds klikkend en behandelend, totdat hij het prettig vond dat ik zijn voeten aanraakte en vasthield. Toen voegde ik de nagelknipper toe aan het programma, nog steeds niet proberend te knippen, maar hem gewoon met de tondeuse aan te raken terwijl we zijn voeten vastpakten, klikten en behandelden.
Toen hij het prettig vond dat de tondeuse zijn poten aanraakte, knipte ik een nagel, klikte, behandelde en STOPTE met knippen, maar bleef zijn poten aanraken en vasthouden, klikken en behandelen, met de tondeuse in mijn hand. De volgende dag deed ik nog een spijker in het midden van het pootbehandelingsprogramma. Op dag drie deed ik twee nagels, afgewisseld met de ontroerende oefening.
Op deze manier heb ik al zijn nagels geknipt gedurende een periode van twee weken, zonder strijd of mentaal trauma. Ik heb het altijd ondergeschikt gemaakt aan de rest van het desensibilisatieprogramma en heb het probleem nooit geforceerd. Als hij zich op enig moment begon te verzetten, was het mijn schuld dat ik te snel duwde, en ik trok me terug naar waar hij zich weer op zijn gemak voelde. Twee weken geleden heb ik voor de allereerste keer al zijn nagels op alle vier de poten in één sessie geknipt.
Wanneer u dit doet, dwaal dan ver overboord aan de kant van voorzichtigheid. Knip alleen de toppen van de nagels af; probeer niet om een korte trim in de stijl van een showring te bereiken. Er gaat niets boven een spijker vastmaken en hem laten bloeden om uw hond ervan te overtuigen dat hij het recht heeft om weerstand te bieden aan uw aandacht voor zijn voeten.
Natuurlijk kun je sommige honden overmeesteren en de strijd tegen het knippen van nagels winnen. Sommige honden zullen zich zelfs onderwerpen en leren accepteren dat hun nagels met geweld worden geknipt. En sommigen niet. Je kunt daarbij gebeten worden, je hond nog meer een hekel aan nagels knippen, een hond creëren die het niet tolereert dat zijn voeten aangeraakt worden. Het ergste van alles is dat u op de lange termijn blijvende en ernstige schade aan uw relatie met uw hond kunt aanrichten. Nee bedankt!
