door Gregory L. Tilford Wilde honden, hebben onderzoekers waargenomen, bladeren door een grote verscheidenheid aan bessen, grassen, bloembloesems, zaden en zelfs een paar wortels in hun voortdurende zoektocht naar voedsel. Veel van de planten die ze eten zijn best lekker, zelfs voor ons mensen, terwijl andere helemaal niet smakelijk zijn. Sommige planten waar wilde dieren aan knabbelen, kunnen zelfs door mensen als potentieel giftig worden beschouwd. Dus waarom consumeren ze zulke planten? Omdat ze misschien niet op zoek zijn naar voedsel. Misschien zijn ze op zoek naar medicijnen.
In tegenstelling tot menselijke kruidkundigen, hebben wilde honden geen stapel kruidenboeken en jarenlange studie nodig om kruidengeneesmiddelen effectief te gebruiken. In plaats daarvan vertrouwen ze op een veel meer aloude systeem van kruidenwijsheid - een systeem dat is gebaseerd op een intuïtief gevoel van te weten wat, wanneer en hoeveel plantenmedicijn nodig is om aan een specifieke behoefte te voldoen of om een onbalans te corrigeren. Gedomesticeerde honden hebben echter veel van hun intuïtieve vaardigheden verloren om de kruidengeneesmiddelen te zoeken en te selecteren die ze nodig hebben, en dit probleem wordt nog verergerd tijdens de wintermaanden of in stedelijke omgevingen - waar de toegang tot vers, schoon gras en andere onkruidgeneesmiddelen mogelijk beperkt of buiten hun bereik. In tegenstelling tot zijn wilde voorouders, vertrouwt de familiehond op jou – zijn verzorger – om hem de kruidendiversiteit te geven die hij nodig heeft. De behoefte aan voedingskruiden Hoewel de eetlust van honden over het algemeen gericht is op vers vlees en groenten, zullen honden soms verlangen naar planten die geen deel uitmaken van hun gebruikelijke dieet. Vanuit het perspectief van een holistische veterinaire kruidkundige komt deze drang voort uit een instinctieve drang om aan speciale vereisten te voldoen die niet alleen door een dieet kunnen worden aangepakt. In de winter en het vroege voorjaar kunnen honden bijvoorbeeld vooral worden aangetrokken door takjes gewoon kwakgras (Elytrigia repens), een hardnekkig onkruid dat een alternatieve algemene naam heeft gekregen van "Dog Grass". Waarom het verlangen naar hondengras? Omdat in de wintermaanden, wanneer wilde groenten minder overvloedig zijn, honden meer behoefte hebben aan dingen die de spijsvertering, haargroei en spijsvertering helpen ondersteunen. Elk grassprietje bevat silicium voor sterke gewrichten en bindweefsel, essentiële vetzuren voor een levendige huid en vacht, enzymen voor een goede spijsvertering, chlorofyl voor ondersteuning van antioxidanten en zeepachtige saponinebestanddelen die in combinatie met vezelige vezels het spijsverteringskanaal helpen reinigen en houd parasieten onder controle. De wortels van deze hardnekkige wiet zijn ook medicinaal, met ontstekingsremmende en versterkende eigenschappen die helpen de slijmvliezen te versterken, de pH van de urine te handhaven en ontstekingen in de urinewegen veilig te verminderen - een aandoening die soms onzichtbaar is maar toch aanwezig is als gevolg van lage -grade infectie of slechte afvalverwijdering. Evenzo zullen honden af en toe kauwen op bessen, zaden, noten, bladeren, bloemen, zelfs boom- en struikschors, die allemaal genezende eigenschappen kunnen bevatten die hun lichaam nodig heeft om ziekte te voorkomen. De rode of paarse vruchten van bijvoorbeeld frambozen, rozenstruiken en meidoorn (Crataegus oxycantha) bevatten allemaal flavonoïde bestanddelen die gunstig zijn voor het cardiovasculaire systeem. De oliën in de rauwe zaden van vlas, aalbessen, tarwe en andere granen, pompoenen en pompoenen kunnen bij bepaalde gelegenheden worden geproefd, wanneer extra hoeveelheden essentiële vetzuren, vitamines en mineralen nodig zijn voor een gezonde haargroei. Knoflookbollen, de groene toppen van uien en alle andere eetbare leden van de Allium-familie kunnen ook het doelwit zijn van selectief knabbelen, omdat ze antioxiderende en immunostimulerende activiteiten hebben die de weerstand van het lichaam tegen bacteriële, virale of parasitaire infecties tijdens perioden vergroten. van verhoogde gevoeligheid of blootstelling. Zelfs bepaalde soorten algen (het spul dat we vaak "vijveruitschot" noemen) bevatten een overvloed aan voedingsstoffen en ziektebestrijdende chemicaliën die wilde honden in tijden van nood kunnen zoeken. Maar hoe kiezen we deze dingen voor de "machtige wolven" die onder ons leven? Wanneer hebben ze deze dingen nodig, en in welke hoeveelheden? Voeg gewoon groen voedsel toe Gelukkig zijn deze vragen eenvoudig te beantwoorden. Door dagelijks een portie voedzame kruiden en "groen voedsel" te geven tijdens de maaltijd, krijgt uw hond extra voedingsstoffen en systemische ondersteuning waar zijn lichaam vrijelijk toegang toe heeft en gebruik van kan maken. Er zijn verschillende hoogwaardige keuzes beschikbaar op de markt, en hoewel hun ingrediënten kunnen verschillen, hebben ze allemaal hetzelfde doel:de randjes van een uitgebalanceerd, natuurlijk dieet invullen. Producten zoals Ark Natural's "Nu-Pet Granular Greens", "All-Organic Green Alternatives" van Animal Essentials (waarvan ik een hand heb gehad bij het formuleren), en andere zullen helpen de kloof te overbruggen tussen wat uw beste vriend krijgt van zijn dieet en wat zijn lichaam van tijd tot tijd nodig heeft voor speciale systemische ondersteuning. Met andere woorden, groene voedingssupplementen zorgen voor extra bouwstenen voor het behoud van de gezondheid van uw hond, op een manier die veel van de botanische diversiteit nabootst die door honden in het wild wordt gebruikt. Evenzo kunt u een groen voedingssupplement geven door uw hond een plantenbak te geven met vers, levend tarwe- of gerstegras, een eetlepel of twee alfalfaspruiten, een scheutje spirulina of een verscheidenheid aan gedroogde kruiden vermengd met zijn voedsel. Voordat u echter namens uw partner "voor het groen gaat", is het belangrijk om te beseffen dat groene voedingssupplementen alleen kunnen dienen om een goed dieet af te ronden; er kan niet van worden verwacht dat ze de voedingselementen vervangen die mogelijk ontbreken in voedsel van slechte kwaliteit. Daarom, als je erop staat om goedkope brokken uit de kelder te voeren, verspil je geld dan niet aan een groen voedingssupplement. Dat gezegd hebbende, is het volgende een beschrijvende lijst van enkele veilige en voedzame groene voedingsmiddelen die kunnen dienen als gezonde toevoegingen aan het dieet van uw hond. Velen van hen worden gebruikt als ingrediënten in algemeen verkrijgbare, hoogwaardige groene voedingssupplementen. • Lijnzaad bevat Omega-3 essentiële vetzuren (EFA's), die erg belangrijk zijn bij de ontwikkeling en het onderhoud van een gezond brein, lever, hart en immuunsysteem. In feite zijn deze zuren zo belangrijk dat een dier (of mens, wat dat betreft) niet kan overleven zonder. Verschillende onderzoeken hebben bevestigd dat omega-3-vetzuren essentiële factoren zijn in de hersenontwikkeling van jonge dieren en zelfs kunnen helpen de hersenen te beschermen tegen bepaalde soorten neurotoxinen. Talrijke onderzoeken hebben ook aangetoond dat dagelijkse suppletie met EFA's de huid, vacht en nagels drastisch kan verbeteren bij dieren die ze krijgen als aanvulling op een goed dieet. Lijnzaad bevat ook vezels en verschillende andere bestanddelen die een belangrijke rol spelen bij het in stand houden van een gezond spijsverteringskanaal. • Spirulina is een van de beste superfoods van de natuur. Deze blauwgroene microalg is een rijke bron van vitamines, waaronder bètacaroteen (vitamine A), niacine, biotine, pantotheenzuur, choline, inositol, foliumzuur, vitamine C, B1, B2, B6 en een enorme hoeveelheid vitamine b12. Net zo indrukwekkend is de reeks mineralen en sporenelementen van spirulina. Tot 15 procent van zijn chemische structuur omvat calcium, ijzer, kalium, magnesium, fosfor, jodium, zink, titanium, koper, kobalt en mangaan, om er maar een paar te noemen! Spirulina is ook een zeer rijke bron van chlorofyl, een stof waarvan wordt aangenomen dat deze krachtige antioxiderende eigenschappen bezit. Als klap op de vuurpijl bevat spirulina tot 70 procent biologisch beschikbare eiwitten. Misschien wel de beste eigenschap van spirulina is de manier waarop het zijn voedingsstoffen aanbiedt in een geconcentreerde maar volledig biologisch beschikbare vorm. Heb je je ooit afgevraagd waarom je urine donker gekleurd is na het innemen van een B-complex capsule? Dit komt omdat het lichaam (of het nu een dier of een mens is) slechts een beperkte hoeveelheid vitamines tegelijk kan opnemen. Wat het lichaam niet kan gebruiken, moet via de lever en de urinewegen worden uitgescheiden. In tegenstelling tot veel voedingssupplementen die onnatuurlijke megadoses vitamines en mineralen bevatten die niet volledig door het lichaam kunnen worden opgenomen, biedt spirulina zijn voedingswaarde aan het lichaam als voedsel dat het lichaam kan gebruiken zonder extra belasting van de lever en de nieren. In plaats van extra belasting van lichaamssystemen te veroorzaken, ondersteunt spirulina de leverfunctie door te helpen bij de verwijdering van afvalstoffen en door de levercellen te beschermen tegen schade door verschillende toxines en pathogenen. Spirulina helpt ook de darmflora te voeden, waardoor het helpt bij de spijsvertering en de biologische beschikbaarheid van voedingsstoffen in het dieet van een dier verhoogt. Mensen die spirulina aan hun huisdieren voeren, melden doorgaans een verhoogd energieniveau, een gezondere vacht, een sterkere ziekteresistentie en zelfs verbeterd gedrag. • Knoflook staat bekend om zijn eigenschappen als immuunstimulans, antioxidant, antiparasitair en bloedtonicum. Wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat verschillende verbindingen in knoflook de immuunfuncties in de bloedbaan stimuleren op een activiteitsniveau dat ongeëvenaard is door enig ander kruid - ja, zelfs echinacea! Misschien wel de meest intrigerende van deze acties is het effect van knoflook op de natuurlijke killercellen van het lichaam - die cellen die kankercellen en binnendringende microben opsporen en vernietigen. In een studie uitgevoerd met mensen die aids hadden, bleek knoflook de activiteit van killercellen te verdrievoudigen. Soortgelijke dierstudies zijn uitgevoerd met vergelijkbare resultaten. Een onderzoek uit 1988 wees uit dat diallylsulfide, een knoflookbestanddeel, tumorvorming bij ratten verhinderde, en verschillende andere onderzoeken hebben aangetoond dat knoflook verschillende vormen van kankergroei in het lichaam remt. Dit kan worden toegeschreven aan de leverversterkende werking van ten minste zes knoflookbestanddelen. In deze hoedanigheid verbetert knoflook zachtjes de algehele leverfunctie en activeert het enzymreacties om afvalstoffen af te breken voordat ze in de bloedbaan terechtkomen. Met andere woorden, knoflook helpt de lever om het lichaam te reinigen en helpt zo toxische ophopingen te voorkomen die tot kankergezwellen kunnen leiden. • Paardebloemwortel versterkt op milde wijze de lever- en galblaasfunctie, waardoor de spijsvertering wordt verbeterd en het dient als een functioneel hulpmiddel bij de systemische verwijdering van gifstoffen en afvalproducten uit het lichaam. Dit helpt op zijn beurt chronische aandoeningen zoals artritis, eczeem en psoriasis te voorkomen. De lever is het primaire filterorgaan van het lichaam en is verantwoordelijk voor het verwijderen van gifstoffen en excessen uit het bloed voor eliminatie via de nieren. De lever speelt ook een cruciale rol bij de spijsvertering door de productie van gal, bilirubine en verschillende enzymen. Als de galwegen in de lever of galblaas verstopt raken, geblokkeerd raken of anderszins ziek worden tot het punt van disfunctie, zal het lichaam onveranderlijk lijden aan een of meer toxiciteitsgerelateerde onevenwichtigheden. Dergelijke onevenwichtigheden kunnen worden gekenmerkt door symptomen zoals geelzucht, reumatoïde aandoeningen of chronische constipatie. Paardebloemwortel heeft een goed gevalideerd vermogen om de galproductie en -circulatie door de lever te stimuleren. In één onderzoek waarbij honden betrokken waren, zagen onderzoekers een drie- tot viervoudige toename van de galproductie na toediening van paardenbloemwortel. De galblaas (die gal uit de lever opslaat) wordt ook gestimuleerd, waardoor dit kleine, holle orgaan samentrekt en gal afgeeft in het spijsverteringskanaal, wat de spijsvertering bevordert en werkt als een zacht laxeermiddel om de verwijdering van vast afval te bevorderen. • Pompoenpitten smaken goed en leveren omega-6-vetzuren en vitamine E voor gezonde spieren, zenuwstelsel en een sterke huid en vacht. Versgemalen pompoenpitten bevatten ook cucurbitine, een stof waarvan wordt aangenomen dat het de overbevolking van darmparasieten, met name lintwormen, bestrijdt en voorkomt. • Kelp is een geweldige bron van ijzer, jodium, zink, boor, chroom, selenium en verschillende andere sporenelementen. It is especially rich with vitamin B12, and is often used by herbalists to help strengthen thyroid function in animals that suffer hypothyroidism but do not exhibit symptoms of thyroid tumor. • Nettle is a nutritive herb that lends mild astringent and antihistamine qualities to its long list of nutritional attributes. It is considered a tonic to the reproductive system, kidneys, and urinary tract. Nettle is a perfect example of a food-medicine. One hundred grams of dried, pre-flowering nettle plant contain up to 30.4g (30 percent by weight) of crude protein, 2,970 mg of calcium, 680 mg of phosphorus, 32.2 mg of iron, 650 mg of magnesium, 20.2 mg of beta-carotene, and 3,450 mg of potassium; along with vitamins A, C, D, and B-complex. All of this is contained in a highly palatable form that can be effectively assimilated into the body without adding excess stress upon the liver, kidneys, or digestive tract. This makes nettle an excellent food additive for animals who need extra trace minerals and vitamins in their diet, but not necessarily in huge, multi-vitamin doses. • Alfalfa contains a broad spectrum of nutrients, including considerable quantities of protein (up to 50 percent), trace minerals, dietary fiber, and vitamins A, B1, B12, C, D, E, and K. It is also very high in chlorophyll, which serves as an antioxidant. In addition to being highly nutritive, alfalfa is traditionally known as one of the best herbal treatments for arthritis, rheumatism, and gout. Clinical research of the aforementioned diseases have shown that at least 10 to 20 percent of human subjects will experience dramatic reduction of painful symptoms with the use of this herb. Traditional uses in animals have commonly led to similar results. This is likely attributable to alfalfa’s impressive chemical array of saponins, beta-sitosterol, stigmasterol, alpha-spinasterol, flavonoids, coumarin, alkaloids, beta-carotene, chlorophyll, octacosanol, and amino acids. For arthritis and other inflammatory diseases of the joints, alfalfa can bring long- term relief to dogs, cats, rodents, horses, and various other herbivores who receive it as a daily food supplement. In the urinary tract, alfalfa has an alkalizing effect, thus it may help to balance urine pH and prevent overly acidic urine. Alfalfa also possesses cancer preventative qualities. It is believed that alfalfa induces complex cellular activities, and its considerable vitamin K content has been shown to be beneficial in remedying bleeding disorders that may result from long-term antibiotic therapies, anticoagulants, aspirin, and anticonvulsant drugs. This nutritional plant also helps to stimulate appetite and is useful in helping an animal adjust to a new diet. • Yucca is known for its ability to stimulate appetite and increase absorption of vital nutrients in the small intestine. It has been shown to stimulate weight gain and increase metabolic efficiency in virtually every type of animal. Yucca contains saponin compounds known as sarsasapogenin and smilagenin. These phytosterol constituents are believed to be useful for relieving inflamed joints in animals with arthritis and other rheumatoid diseases. More importantly, these and other compounds are thought to aid in the assimilation of important minerals and vitamins by promoting increased passage of critical nutrients through the intestinal walls. This optimizes the nutritional value of the food to which it is added. It is important to note, however, that only a very small amount of the powdered root (perhaps a pinch or two) is needed to achieve the result of improved nutrient absorption. Too much of this herb, fed continuously, may actually have a reverse effect, causing nausea and irritation of mild intestinal mucosa, which in turn can actually block absorption of nutrients. With this in mind, I feel that it is not necessary – and may be counter-productive – to feed supplements that contain any more than 10 percent yucca root on a long-term basis, at least if your only goal is to provide nutritional support. How to feed green foods Regardless of whether you choose to provide your companion with dried herbs from the bulk bins at your local herb retailer or opt to buy a commercial formula like Granular Greens or Green Alternative, daily feeding is easy, economical, and safe. If you are the do-it-yourself type, nettle leaf, dandelion leaf, ground flaxseed, ground pumpkin seed, and spirulina all represent good, easy to find choices. In fact, all can be combined to make an excellent home-prepared formula that can be fed once per day at a rate of teaspoon per 20 pounds of your dog’s body weight. Simply mix the formula into wet food. Likewise, a tray of fresh green wheat grass or barley grass can be left by the water dish at all times for occasional nibbling. However, if you intend to leave live grass in the kitchen for your dog, expect that sometimes he may want to eat it ravenously – for the purpose of digestive cleansing and/or regurgitation (yes, that means vomiting and then eating it again). This is normal behavior that has been passed down through hundreds of canine generations, from the mighty wolf of the wild north, to the homes of modern urbania. Just beware – if the occasional nibble turns into full-fledged grazing, it’s time for a walk! Ook bij dit artikel Click here to view “Herbal Remedies For Common Canine Ailments” ———- Greg Tilford is a well-known veterinary herbalist, lecturer, and author. He serves as a consultant and formulator to hundreds of holistic veterinarians throughout the world, and is CEO of Animal’s Apawthecary, a company that develops herbal products specifically for use in animals. He is author of four books on herbs, including All You Ever Wanted to Know About Herbs for Pets (Bowtie, 1999), which he co-authored with his wife, Mary.
