Net als in de natuur zelf, zijn er geen absolute waarden in de natuurgeneeskunde. De "silver bullet-remedie" en "wondermiddel" zijn slechts mythen. Een dermatologische shampoo geneest geen chronisch eczeem dat voortkomt uit een leverfunctiestoornis; evenmin geneest een kruid dat aspirine-achtige verbindingen (d.w.z. salicylaten) bevat de onderliggende oorzaak van hoofdpijn - ze onderdrukken alleen de ongemakkelijke symptomen van een mogelijk dieper probleem.
Dergelijke 'wondermiddelen' stellen ons in staat om tijdelijk ziekte uit het bewustzijn te verdringen in tijden waarin volledige genezing buiten praktisch of filosofisch bereik lijkt. Wanneer u er echter voor kiest om de pijn en het lijden van uw hond te verlichten, is het belangrijk om te beseffen dat het onderdrukken van symptomen zelden een volledige genezing zal vormen, vooral wanneer de effectiviteit van een ontstekingsremmend of pijnstillend medicijn ons ertoe aanzet de echte problemen te vergeten. Natuurlijk zijn onze beslissingen om dergelijke remedies te gebruiken grotendeels gebaseerd op persoonlijke keuzevrijheid.
Maar hoe zit het met onze dieren? Die keuzevrijheid genieten ze niet. In plaats daarvan moeten ze op ons vertrouwen om namens hen gewichtige beslissingen te nemen, en als zorgzame voogden die gekweld worden door de aanblik van een lijdende metgezel, staan we soms voor de moeilijke keuze om troost te bieden boven genezing.
Natuurlijk willen we dat onze gezelschapsdieren een lang, gezond leven hebben, zonder de leverbeschadigende effecten van ontstekingsremmende geneesmiddelen of de immunosuppressieve resultaten van corticosteroïden - maar we willen ook dat ze zich op hun gemak voelen.
Gelukkig zijn er een paar kruiden die zich onderscheiden van alle andere in hun vermogen om beide kanten van deze moeilijke kwestie aan te pakken. Sommige kruiden kunnen niet alleen een holistische therapeutische benadering bieden, maar ook een mate van comfort en verlichting bieden tijdens perioden van crisis. In feite is een van de beste van deze 'bijna wonderkruiden' gemakkelijk te vinden, groeit als kool en smaakt naar snoep.
Ik doel op de Glycyrrhizza-soort, zoethout, een oud medicijn met een veelvoud aan moderne toepassingen.
Het etnobotanische gebruik van zoethout gaat duizenden jaren terug en de geschiedenis ervan in veterinaire toepassingen is waarschijnlijk net zo oud. In Europa wordt het al minstens duizend jaar beschouwd als een gewaardeerd medicijn en handelsartikel. In de 13e eeuw werd drop al gekweekt voor de internationale handel. En in China wordt zoethout nog steeds in meer toepassingen gebruikt dan enig ander kruid - zelfs meer dan ginseng.
Zoethoutwortel is nuttig voor kwalen, variërend van maagklachten en zweren tot de behandeling van kanker. En in tegenstelling tot veel botanische medicijnen die door de wetenschap worden gezien als anekdotische curiositeiten, blijven hedendaagse kruidkundigen en moderne onderzoekers de effectiviteit van zoethout valideren met moderne wetenschap. Er zijn letterlijke bibliotheken met informatie samengesteld over de eigenschappen van Glycyrrhizza - en het lijkt erop dat we nog maar aan de oppervlakte zijn gekomen van wat dit prachtige kruid te bieden heeft.
De meeste mensen die hun dieren naar een conventionele dierenarts hebben gebracht voor de behandeling van een chronische ontstekingsaandoening, zijn getuige geweest van het bitterzoete gebruik van hydrocortison en andere corticosteroïdgeneesmiddelen (zoals prednison). In veel opzichten komen deze medicijnen dicht in de buurt van 'wondermiddelen' wat betreft hun vermogen om ontstekingen, jeuk en zelfs de symptomen van kanker en zenuwaandoeningen te verlichten.
Maar bijna net zo snel als we de wonderen van therapieën met steroïden omarmen, worden we gedwongen te erkennen dat ze zelden een 'genezing' voor iets zijn. De bijwerkingen van steroïde medicijnen kunnen erger zijn dan de ziekte die we willen bestrijden; bijna onmiddellijk kunnen we acute waterretentie en gewichtstoename verwachten, en naarmate de tijd verstrijkt (vaak binnen twee weken), kunnen bijwerkingen ook hypertensie, veranderde stemming en persoonlijkheid, hartaanval, osteoporose en chronische ziekte als gevolg van een depressieve immuunfunctie zijn . In veel gevallen zijn antibiotica, sterke diuretica en minerale supplementen nodig om de corticosteroïden tegen te gaan.
Om de implicaties van therapieën met corticosteroïden te illustreren, hoeven we alleen maar te kijken naar hoe cortisone-achtige medicijnen eigenlijk werken:ze onderdrukken de functies van het immuunsysteem en de ontstekingsreacties die verantwoordelijk zijn voor het ongemak van een dier. Door de natuurlijke productie van lymfocyten en antilichamen te verminderen en door de normale defensieve functies van het lichaam te veranderen, kunnen corticosteroïden ziektesymptomen vaak zeer snel doen verdwijnen. Aanhoudend gebruik van corticosteroïden zal uiteindelijk echter leiden tot een ernstige staat van immuundeficiëntie die zeer moeilijk te herstellen is en zelfs fataal kan zijn.
Gelukkig kan zoethout ons een aantal veiligere opties bieden. Verschillende onderzoeken hebben het nut ervan als een effectief, snelwerkend ontstekingsremmend middel bevestigd. Veel holistische beoefenaars gebruiken zoethout zelfs als vervanging voor ontstekingsremmende medicijnen of om de behoefte van een dier aan corticosteroïden te verminderen.
De ontstekingsremmende werking van zoethoutwortel is voornamelijk toe te schrijven aan een chemische stof die "glycyrrhizine" wordt genoemd en die in de plant aanwezig is. Glycyrrhizine is vergelijkbaar met het natuurlijke cortison dat wordt afgegeven door de bijnieren van het lichaam. Glycyrrhizine stimuleert effectief de bijnieren tot actie, terwijl het zijn eigen ontstekingsremmende, antimicrobiële, immuunondersteunende corticosteroïde-achtige acties in het lichaam introduceert. Als gevolg hiervan helpt zoethout pijn, jeuk en ontsteking te verlichten zonder de normale ontstekingsremmende functies volledig te omzeilen en zonder het immuunsysteem ernstig in gevaar te brengen.
Dit alles maakt zoethout nuttig tegen een breed scala aan ontstekingsziekten. In een onderzoek waarbij artritis bij ratten werd geïnduceerd door injecties van formaldehyde (ik weet dat dit verschrikkelijk is!), werd een bijproduct van glycyrrhizine, glycyrretinezuur genaamd, in het lichaam geproduceerd en bleek het duidelijke anti-artritis effecten te hebben die vergelijkbaar zijn met die van hydrocortison.
Van glycyrrhizine is ook aangetoond dat het de effecten van cortisone-achtige geneesmiddelen in het lichaam versterkt. Dit maakt het kruid een nuttig hulpmiddel bij therapieën met corticosteroïden, omdat het medicijnversterkende effect van zoethout lagere medicijndoseringen mogelijk maakt zonder dat dit ten koste gaat van de therapeutische effectiviteit. Bij gebruik in deze hoedanigheid kan zoethout de slopende bijwerkingen van steroïde medicijnen helpen verminderen bij langdurige therapieën, en kan het ook nuttig zijn bij het verzekeren van veilige ontwenning wanneer de patiënt wordt gespeend van de steroïden.
De ontstekingsremmende eigenschappen van zoethoutwortel zijn ook nuttig bij plaatselijke toepassing. Zoethoutthee, zalf of olie-infusie kan worden gebruikt om de ongemakkelijke symptomen van verschillende huidaandoeningen te verlichten, zoals psoriasis, eczeem, contactdermatitis en vlooienbeetallergieën.
In deze hoedanigheid biedt zoethout een zekere mate van verlichting terwijl er holistische therapieën op lange termijn aan de gang zijn. Zoethout kan bijvoorbeeld helpen de jeuk van een hond te verlichten, terwijl een detox-/allergietherapie bestaande uit interne doses klis, paardenbloem, alfalfa of andere alternatieve (bloedzuiverende) kruiden de onderliggende metabolische oorzaken aanpakken door tonificatie van de betrokken lichaamssystemen.
Om een eenvoudige olie-infusie te maken, heb je alleen wat gehakte, gedroogde zoethoutwortel (verkrijgbaar bij elke goede kruidenhandelaar) en wat olijfolie nodig. Doe de wortel in een glazen pot en bedek deze met voldoende olie om een laagje vloeistof van een centimeter boven het kruid te laten. Dek de pot goed af, zet hem op een warme plaats (55 ° - 75 ° F), uit de buurt van zonlicht, en vergeet hem een maand lang. Zeef na een maand de olie door een zeef en knijp dan zoveel mogelijk uit het kruid door het in ongebleekte mousseline of kaasdoek te wikkelen. Je hebt nu zoet smakende dropolie die enkele maanden houdbaar is indien gekoeld. Breng het indien nodig plaatselijk op zijn huid aan, maar verwacht dat uw metgezel het eraf likt; het smaakt naar snoep!
Naast de krachtige ontstekingsremmende werking is zoethout ook nuttig bij de behandeling en preventie van vele vormen van leverziekte. In de afgelopen twee decennia hebben medische onderzoekers in China en Japan (via dierstudies) ontdekt dat extracten van zoethoutwortel nuttig zijn bij de behandeling van chronische en chemisch geïnduceerde hepatitis, en dat het kruid leverbeschermende eigenschappen heeft die niet minder belangrijk zijn dan die aangeboden door het populaire leverkruid, mariadistel (Silybum marianum ).
De mechanismen waarmee zoethoutwortel in de lever werkt, zijn echter heel anders dan die van mariadistel. Hoewel is aangetoond dat mariadistel de vernietiging van levercellen grotendeels weerstaat door bescherming van de celwanden en door antioxiderende werkingen, werkt zoethout door een bredere diversiteit aan effecten.
Naast de beschermende werking van glycyrrhizine op de levercellen, verbetert zoethout ook de productie van interferon en T-cellen, twee natuurlijke werkingen die essentieel zijn voor leverherstel en algemene weerstand tegen ziekten.
In de Chinese geneeskunde wordt zoethout vaak gebruikt als een "leverontgifter" bij de behandeling van obstructieve geelzucht. En in verschillende onderzoeken is aangetoond dat zoethout gunstig is voor dieren die lijden aan leverschade als gevolg van geabsorbeerde of ingenomen toxines, zoals tetrachloorkoolstof.
In een zeer recente studie bleek de wortel van Glycyrrhizza uralensis (een Aziatische zoethoutsoort) een versterkend effect te hebben op het reticuloendotheliale systeem; de eerste verdedigingslinie van het lichaam tegen infectie. In wezen bestaat het reticulo-endotheliale systeem uit gespecialiseerde cellen die tot taak hebben binnendringende microben en dode bloedcellen op te sporen en te elimineren, en zoethout helpt deze kleine bloedstroomstrijders tot actie aan te zetten.
Zoals alle kruidengeneesmiddelen, is een groot probleem bij het gebruik van drop bij dieren het erin krijgen of erop houden. Hier biedt drop ons nog een troost; het is natuurlijk zoet! In feite wordt de zoete smaak van drop vaak gebruikt om de onaangename smaak van andere kruiden te maskeren.
De volgende keer dat je je hond een kruid geeft dat ze haat, probeer dan een klein percentage alcoholarm zoethoutwortelextract (zeg 5-10 procent) toe te voegen aan het totale volume van de dosis. Je zult misschien merken dat de zoete smaak de toedieningservaring voor jullie beiden aangenamer maakt, en zelfs als de "smaaktest" mislukt, heb je je andere kruiden versterkt met de helende voordelen van zoethout!
Bij therapeutische toepassingen waarbij dieren betrokken zijn, zult u waarschijnlijk de beste resultaten vinden bij het gebruik van vloeibare extracten (tincturen). Het voeren van gedroogde, gehakte wortels aan herbivoren is prima als het wordt getolereerd, maar honden en katten hebben zeer korte spijsverteringskanalen die de actieve bestanddelen mogelijk niet snel en volledig opnemen.
Kruidentincturen zijn medicijnen in vrije vorm, met actieve bestanddelen die direct beschikbaar zijn en snel worden opgenomen in het begin van het spijsverteringsproces. Dit betekent dat er minder actief materiaal verloren gaat tijdens de spijsvertering en er meer in uw hond terechtkomt in plaats van haar afval.
Dosering is volledig afhankelijk van individuele behoeften en omstandigheden en moet worden bepaald door een getrainde beoefenaar, maar 12-20 druppels per 20 lbs. van het lichaamsgewicht, twee keer per dag, van zoethoutextract met een laag alcoholgehalte is een conservatief uitgangspunt voor diegenen die erop staan zonder professioneel advies verder te gaan. U kunt deze hoeveelheid verdubbelen als u gekoelde thee gebruikt (1 theelepel van de wortel tot een kopje water).
Zoals alle kruidengeneesmiddelen is de hoofdregel matiging en inzicht bij het gebruik van drop. De meeste kruidkundigen en beoefenaars zullen het erover eens zijn dat de risico's van nadelige bijwerkingen van zoethout beperkt zijn tot degenen die het roekeloos misbruiken.
Ik heb nog nooit een geval van door zoethout veroorzaakte toxiciteit gezien - maar als het wordt gebruikt in grote, sterk geconcentreerde doses (vooral gedurende lange perioden), is het denkbaar dat corticosteroïde-achtige bijwerkingen kunnen optreden, waaronder waterretentie, hypertensie en verlies van kalium, natriumretentie en andere symptomen van bijnierhyperactiviteit. In studies bij mensen zijn de meeste van deze bijwerkingen waargenomen na de overmatige consumptie van Europees zoethoutsnoep, dat is gemaakt van een zeer geconcentreerd, geperst extract van de wortel. (De meeste dropsnoepjes die in Amerika worden geproduceerd, bevatten absoluut geen echte drop, maar een kunstmatige smaakstof of de extracten van andere planten die vergelijkbaar smaken). Desalniettemin mag zoethout niet worden gebruikt met roekeloze overgave of in normale doses gedurende een periode van meer dan twee weken zonder de instructies van een gekwalificeerde arts.
Als een droptherapie langer dan twee weken duurt, moet het dieet worden aangepast om tegemoet te komen aan de verhoogde behoefte aan kalium en om overtollig natrium te elimineren. Paardebloem zou hier goed worden aangegeven, omdat het werkt als een effectief diureticum om waterretentie te voorkomen en tegelijkertijd een uitstekende bron van aanvullend kalium is. Dieren met reeds bestaande cardiovasculaire aandoeningen mogen geen drop krijgen zonder professionele begeleiding.
Van zoethout is ook aangetoond dat het oestrogene eigenschappen heeft die de baarmoederfuncties kunnen beïnvloeden. Daarom mag drop niet worden gebruikt bij drachtige of zogende dieren.
Greeg Tilford, een bekende docent en leraar van dierenartsen en eigenaren van gezelschapsdieren over de hele wereld, wordt beschouwd als een vooraanstaand kruidkundige op het gebied van botanische diergeneeskunde. Hij is de samensteller en CEO van Animals' Apawthecary, een bedrijf dat alcoholarme kruidenextracten produceert voor gebruik bij dieren. Hij heeft vier boeken geschreven over kruiden en holistische genezing, waaronder Alles wat je ooit wilde weten over kruiden voor huisdieren (Bowtie, 1999), waarvan hij samen met zijn vrouw, Mary Wulff-Tilford, schreef.
